IPPP3/443-1103/12-11/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2012 r. (data wpływu 29 października 2012 r.), uzupełnionym w dniu 2 maja 2013 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 24 kwietnia 2013 r. Nr IPPP3/443-1103/12-9/IG, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wymiany walut - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji wymiany walut, uzupełniony w dniu 30 stycznia 2013 r. (data nadania) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 stycznia 2013 r. Nr IPPP3/443-1103/12-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 24 stycznia 2013 r., oraz w dniu 15 lutego 2013 r. (data nadania) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 8 lutego 2013 r. Nr IPPP3/443-1103/12-4/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Stronę w dniu 13 lutego 2013 r.

W dniu 20 lutego 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wydał postanowienie Nr IPPP3/443-1103/12-6/IG o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku w ww. zakresie, skutecznie doręczone w dniu 25 lutego 2013 r.

Na postanowienie Strona złożyła zażalenie w dniu 4 marca 2013 r. (data wpływu 6 marca 2013 r.).

W wyniku rozpatrzenia zażalenia tut. Organ podatkowy pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. Nr IPPP3/443-1103/12-8/IG wydał postanowienie o uchyleniu w całości postanowienia z dnia 20 lutego 2013 r. i orzekł, że w przedmiotowej sprawie zostanie wydana indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego. W związku z tym, Organ podatkowy pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. Nr IPPP3/443-1103/12-9/IG wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o braki formalne. Wniosek został uzupełniony w dniu 2 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Składający wniosek jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu przychodów osiąganych z działalności gospodarczej.

Poza działalnością gospodarczą, angażując majątek osobisty, Składający zawiera z bankiem "umowę o aktywowanie usługi umożliwiającej dokonywanie transakcji wymiany". Usługa w umowie z bankiem nazywana jest "kantorem walutowym dla klientów indywidualnych". W ramach umowy bank, do obsługi zleconych transakcji wymiany otwierał będzie i prowadził rachunki w walutach obcych. Umowa zawierana jest w celu kupna i sprzedaży dewiz dla potrzeb własnych, a także inwestowania w waluty obce. W trakcie sprzedaży walut bankowi prowadzącemu rachunek możliwe jest osiąganie dochodu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że w jego przekonaniu, w związku z zawartą z Bankiem umową, nie działa on jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11.03.2004 z późn. zm.. Środki angażowane w transakcjach pochodzić będą z majątku osobistego. Umowa z Bankiem nie przewiduje wykonywania czynności lub usług na rzecz Banku.

Przedmiotem umowy z Bankiem "jest aktywowanie usługi umożliwiającej dokonywanie transakcji wymiany", (wg tabeli kursów ustalanej i publikowanej przez bank). Na potrzeby obsługi Bank prowadzi rachunki w celu obsługi zleconych przez klienta transakcji wymiany oraz dokonywania rozliczeń pieniężnych.

Umowa zawarta jest na czas nieokreślony. Może być wypowiedziana przez Bank z 2 -miesięcznym terminem wypowiedzenia, a przez Klienta z zachowaniem 1-miesięcznego wypowiedzenia lub za porozumieniem stron,

Zawarta z Bankiem umowa nie wymaga określenia wielkości angażowanych środków.

Wnioskodawca występuje we własnym imieniu i wnosi o interpretację odnoszącą się wyłącznie do jego sytuacji prawno-podatkowej.

Strona uzależnia wielkość angażowanych w przyszłości środków od potrzeb zakupu określonych walut. i nie przewiduje dokonywania jednorazowych transakcji wymiany w kwocie wyższej niż 30.000,00 euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane wyżej transakcje, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 7 korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje te korzystać będą ze zwolnienia jako dotyczące walut i nie wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 7, jako wyłączone ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1).

Od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 15 ust. 2 ustawy brzmi następująco: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 7 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu przychodów osiąganych z działalności gospodarczej. Poza działalnością gospodarczą, angażując majątek osobisty, zawiera z bankiem "umowę o aktywowanie usługi umożliwiającej dokonywanie transakcji wymiany". Usługa w umowie z bankiem nazywana jest "kantorem walutowym dla klientów indywidualnych". W ramach umowy bank, do obsługi zleconych transakcji wymiany otwierał będzie i prowadził rachunki w walutach obcych. Umowa zawierana jest w celu kupna i sprzedaży dewiz dla potrzeb własnych, a także inwestowania w waluty obce. W trakcie sprzedaży walut bankowi prowadzącemu rachunek możliwe jest osiąganie dochodu.

Z opisu sytuacji wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał od banku zakupu walut obcych i będzie odsprzedawał bankowi te waluty obce dla potrzeb własnych. Jednakże opisane we wniosku transakcje finansowe zawierane z bankiem nie będą wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

Umowa z Bankiem nie przewiduje wykonywania czynności lub usług na rzecz Banku.

Charakter opisanych czynności oraz zaangażowanie środków własnych wskazuje, że będą one dokonywane w sferze prywatnej.

Ponieważ zawierane transakcje nie będą posiadały znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, to nie będą w ogóle uznane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy.

Z uwagi na to, iż przedmiotowe transakcje nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, analiza czy korzystają one ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 7 stała się bezprzedmiotowa.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.