IPPP3/443-1103/09-2/MPe - Podstawa opodatkowania podatkiem VAT przy wzajemnych rozliczeniach pomiędzy stronami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu 30 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wzajemnych rozliczeń wynikających z zawartej pomiędzy stronami umowy o wspólne przedsięwzięcie powiększonych lub pomniejszonych o powstałe różnice wynikające z kursów walut - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wzajemnych rozliczeń wynikających z zawartej pomiędzy stronami umowy o wspólne przedsięwzięcie powiększonych lub pomniejszonych o powstałe różnice wynikające z kursów walut.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

S. S.A. ("S.", "Wnioskodawca") oraz N. S.A. ("N.") zawarły umowę Joint Venture ("umowa JV"). Umowa JV nie tworzy żadnej korporacji, spółki czy jakiejkolwiek innej jednostki prawnej pomiędzy stronami. Celem tej umowy jest wspólna realizacja zlecenia na rzecz G. S.A. ("G."), tj. budowy odcinka autostrady, którego treść i warunki zostały określone umową zawartą pomiędzy G., a S. i N. ("umowa EPC"). Obecnie realizowana będzie II faza budowy autostrady. W wykonaniu umowy JV, S. i N. zawarły Kontrakt Rozliczeniowy, stanowiący o zasadach i procedurach rozliczeń prac budowlanych pomiędzy stronami.

Zgodnie z umową JV i z Kontraktem Rozliczeniowym, strony obowiązane są dzielić prawa i obowiązki, ponosić ryzyka, koszty i wydatki, zyski netto lub straty netto wynikające z umowy EPC lub w jakikolwiek inny sposób związane z pracami - w stosunku odpowiadającym ich udziałom.

Udziały stron w umowie JV wynoszą:

Oznacza to, że N. partycypuje w wydatkach ponoszonych przez S. w związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia, a S. partycypuje w wydatkach N. z tego samego tytułu - stąd S. ma obowiązek partycypacji w wydatkach ponoszonych przez N. w wysokości 80%, natomiast N. ma obowiązek partycypacji w wydatkach ponoszonych przez S. w wysokości 20%. Analogicznie S. partycypuje w zyskach N. w wysokości 80%, a N. partycypuje w zyskach S. w wysokości 20%.

Strony dokonując podziału pomiędzy siebie poniesionych wydatków jak i podziału zysków, będą dokumentować te zdarzenia fakturą VAT. Zarówno S. jak i N., co miesiąc będą wystawiać fakturę VAT na drugą stronę, tytułem przeniesienia wyłożonych kosztów przypadających na nią proporcjonalnie do udziału w umowie JV (czyli S. wystawi na N. fakturę opiewającą na 20% kosztów poniesionych przez S. w danym okresie rozliczeniowym).

W związku z budową autostrady i wykonywaniem umowy EPC, możliwe są sytuacje, że koszty ponoszone przez strony umowy JV wyrażone będą w walutach obcych (w tym również od kontrahentów krajowych). W takich przypadkach może powstać różnica w kwotach uzyskanych z zysku lub w poniesionych wydatkach w ramach rozliczenia między Stronami. Różnica ta wynika z rozbieżności daty poniesienia kosztu (ujęcia w księgach) z datą rzeczywistej zapłaty. Różnice te będą wpływać na powiększenie lub pomniejszenie wydatków ponoszonych przez każdą ze stron, co wpływa na wzajemne rozliczenie stron - tj. wpłyną na zmniejszenie faktycznie zapłaconych kosztów jednej strony (a przez to również mniejsza będzie kwota kosztów dzielona z drugą stroną) lub podwyższą faktyczną kwotę kosztów podlegającą podziałowi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przenoszenie na N. kwoty 20% kosztów S. wynikających z realizacji umowy JV, powiększonych lub pomniejszonych o powstałe różnice wynikające z kursów walut podlega opodatkowaniu VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota przenoszonych na N. kosztów, powiększona lub pomniejszona o powstałe różnice wynikające z kursów walut, podlega opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Tym samym należy przyjąć, że S. żądając od N. zwrotu określonej części poniesionych wydatków na świadczenie usług budowlanych dla G., świadczy usługę na rzecz N.. Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o VAT objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nieujętych w tych klasyfikacjach. Świadczenie usług może mieć charakter czynny lub bierny, dlatego też świadczenie usług może polegać na zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub na tolerowaniu czynności lub sytuacji. Uwzględniając okoliczności towarzyszące zwrotowi poniesionych kosztów (tj. nie można ich uznać za odszkodowanie, ale za zwrot poniesionych wydatków) oraz fakt, że przedmiotowy zwrot wydatków wynika z umowy kształtującej stosunki pomiędzy stronami (umowa JV), należy uznać, że zwrot ten będzie podlegał opodatkowaniu VAT. W związku z tym, S. przenosząc na N. 20% poniesionych przez siebie kosztów, powinna wystawić fakturę VAT na N. tytułem świadczenia usług na rzecz N..

Jeżeli koszty ponoszone przez S. wyrażone są w walutach obcych, to mogą wówczas powstać dodatnie lub ujemne różnice kursowe dla celów podatku dochodowego - gdy wartość poniesionego przez S. kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa lub niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia. Mechanizm ten opisany jest w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym dodatnie różnice powstają, jeżeli wartość:

* poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia; gdy wartość ta jest niższa, powstają różnice kursowe ujemne.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują w odrębny sposób powstawania różnic kursowych. Dla celów podatku VAT natomiast, otrzymanie faktury wystawionej w walucie obcej wiąże się z koniecznością przeliczenia takiej faktury na złotówki (PLN). Bez względu na to, czy fakturę w walucie obcej wystawił kontrahent z zagranicy czy kontrahent polski (w tym przypadku jednak faktura powinna już zawierać kwotę podatku VAT w PLN), należy zastosować właściwy kurs waluty. Przepis art. 31a ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. Przeliczona w powyższy sposób kwota będzie stanowić kwotę podatku naliczonego dla S. z tytułu otrzymanej faktury dokumentującej nabycie przez Wnioskodawcę towarów i usług od kontrahenta (podmiotu trzeciego).

Jednak w rzeczywistości faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia zapłaty przez S. za fakturę może być różny od kursu, o którym mowa w art. 31a ustawy o VAT, a wtedy ekonomiczny koszt S. ponoszony na rzecz dostawcy towarów lub usług będzie mniejszy lub większy w przeliczeniu na PLN. Nie będzie to jednak miało wpływu na kwotę podatku VAT do odliczenia przez S. z tytułu nabycia przedmiotowych towarów i usług, gdyż kwota ta została obliczona wedle zasady wskazanej w ww. przepisie. Różnica pomiędzy kursem z dnia zarachowania a faktycznym kursem przy dokonaniu płatności ma jednak znaczenie dla rozliczeń stron (S. i N.) w ramach umowy JV. Inaczej mówiąc, jeżeli S. ma określony termin zapłaty za fakturę, to pomiędzy dniem zarachowania kosztu a faktyczną zapłatą mogą powstać dla S. różnice w otrzymanej lub wypłaconej przez N. kwocie wynikające z różnych kursów walut. Rozliczając się z N., S. bierze pod uwagę koszt faktycznie poniesiony, po przeliczeniu waluty obcej na PLN z dnia zapłaty dostawcy towarów lub usług. S. przenosząc bowiem na N. 20% faktycznie poniesionych kosztów będzie odnosić się do kosztów z dnia zapłaty, a nie z dnia zarachowania tych kosztów. Zatem dla celów wzajemnych rozliczeń stron umowy JV, mają znaczenie powstałe różnice w kursach walut w odniesieniu do kosztów ponoszonych przez każdą ze stron.

Powyżej opisany mechanizm powstawania różnic kursowych można przedstawić na przykładzie:

Zakładając, że S. otrzymała fakturę dokumentującą zakup towarów lub usług (poniesienie kosztu) na kwotę 1.000 Euro, termin płatności faktury wynosi 14 dni, a średni kurs Euro w NBP na dzień poniesienia (zaksięgowania) kosztu wynosił 4 PLN za 1 Euro. Koszt poniesiony przez S. wyniesie zatem 4.000 zł.

Zakładając, że w dniu płatności za fakturę zakupową kurs euro w banku obsługującym S. wynosił 4,2 PLN za 1 Euro. Oznacza to, że faktyczny koszt poniesiony przez S. wyniósł 4.200 zł, gdzie 200 jest kwotą ujemnych różnic kursowych. Na podstawie umowy JV, jej strony obowiązane są partycypować w zyskach netto i stratach netto wynikających z umowy EPC, w proporcji 80% dla S. i 20% dla N.. Powyższe oznacza, że N. partycypuje w 20% faktycznych kosztów poniesionych przez S. W podanym powyżej przykładzie faktyczny koszt S. wyniósł 4.200 zł, gdzie 4.000 zł wynika z przeliczenia podanej na fakturze kwoty w walucie obcej na złotówki z dnia poniesienia kosztu, a 200 zł to ujemne różnice kursowe. Gdyby kurs Euro z dnia zapłaty był niższy niż 4 zł za 1 Euro, wówczas koszt byłby mniejszy na skutek powstania dodatnich różnic kursowych.

Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, natomiast obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Żaden przepis ustawy o VAT nie wyodrębnia różnic powstałych w sposób opisany we wniosku z globalnej kwoty należności, w związku z tym odnoszą się do nich te same skutki, co kwoty należności głównej. Podstawą opodatkowania w rozliczeniach z N. jest kwota należna od N., pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwotę tą stanowi 20% faktycznie poniesionych przez S. wydatków. Oznacza to, że jeżeli S. poniosła wydatki w walucie obcej w związku z budową autostrady i powstały u niej dodatnie lub ujemne różnice związane z zastosowaniem różnych kursów walut, to różnice te pomniejszą lub powiększą podstawę opodatkowania VAT w rozliczeniach z N.. Bowiem w takim przypadku podstawę stanowić będzie kwota faktycznie zapłacona przez S.. Skoro zwrot kosztów jest kwalifikowany jako świadczenie usług i podlega opodatkowaniu VAT, to różnice na kursach stanowią element tego kosztu (tj. mogą pomniejszyć lub powiększyć podstawę opodatkowania). Innymi słowy w przedmiotowej sprawie należy rozróżnić dwa zdarzenia (dwie czynności) mające wpływ na prawidłowe określenie podstawy opodatkowania. Pierwszym z nich jest nabycie towarów i usług od Kontrahentów (podmiotów trzecich). W tym przypadku podstawę opodatkowania oraz wynikający z niej podatek naliczony do odliczenia przez Spółkę określa się - w przypadku wystawienia faktury w walucie obcej - w oparciu o art. 31a ustawy o VAT. Drugim zdarzeniem - objętym przedmiotowym wnioskiem jest wzajemne rozliczenie Stron konsorcjum. W takim przypadku podstawa opodatkowania określana będzie w oparciu o kurs waluty z dnia faktycznego poniesienia kosztu, tj. dokonania zapłaty za nabyte od podmiotów zewnętrznych towary i usługi. Należy bowiem wskazać, ze dopiero w tym momencie (dokonanie zapłaty) następuje konkretyzacja kwoty należnej, tj. w tym momencie można określić jej prawidłową wartość w oparciu o faktyczny kurs wymiany z dnia ekonomicznego poniesienia wydatku.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy, różnica w kursie waluty pomiędzy dniem zarachowania a dniem faktycznego poniesienia wpływa na podstawę opodatkowania w relacjach S. - N., co w konsekwencji prowadzi do stwierdzenia, że kwota stanowiąca różnicę w kursach walut podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zwrócić uwagę, że w postanowieniu z dnia 31 stycznia 2006 r. o sygn. 1471/NUR2/443-552/2/05/AK Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, na pytanie S. postawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w brzmieniu: "Na podstawie jakich dokumentów S. dokona podziału poniesionych przez siebie wydatków w związku z wykonywaniem umowy EPC..." odpowiedział, że S. realizując wspólną umowę świadczy usługi na rzecz N., w związku z czym wydatki takie jak: wynagrodzenia, amortyzacja środków trwałych i wartości niematerialnych, opłaty administracyjne, opłaty i prowizje bankowe oraz różnice kursowe jako świadczenie usług powinny być potwierdzone fakturą VAT.

Obecnie przy realizacji II fazy budowy autostrady S. uważa że, stanowisko wyrażone w ww. postanowieniu nie uległo dezaktualizacji i powinno mieć analogiczne zastosowanie do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, w związku z czym opisane różnice w kursach walut przy przenoszeniu na N. kwoty 20% kosztów S., nadal powinny być potwierdzane fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy- rozumie się rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi, według ustawy, jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca oraz N. zawarły umowę Joint Venture, której celem jest wspólna realizacja zlecenia dla G. polegającego na budowie odcinka autostrady. W wykonaniu przedmiotowej umowy strony zawarły Kontrakt Rozliczeniowy, stanowiący o zasadach i procedurach rozliczeń prac budowlanych pomiędzy nimi. Zgodnie z umową JV i z Kontraktem Rozliczeniowym, strony obowiązane są dzielić prawa i obowiązki, ponosić ryzyka, koszty i wydatki, zyski netto lub straty netto wynikające z umowy lub w jakikolwiek inny sposób związane z pracami - w stosunku odpowiadającym ich udziałom (Wnioskodawca 80%, N. 20%).

Strony dokonując podziału pomiędzy siebie poniesionych wydatków jak i podziału zysków, będą dokumentować te zdarzenia fakturą VAT. Zarówno S. jak i N., co miesiąc będą wystawiać fakturę VAT na drugą stronę, tytułem przeniesienia wyłożonych kosztów przypadających na nią proporcjonalnie do udziału w umowie JV. W związku z wykonywaniem umowy, możliwe są sytuacje, że koszty ponoszone przez strony umowy JV wyrażone będą w walutach obcych (w tym również od kontrahentów krajowych). W takich przypadkach może powstać różnica w kwotach uzyskanych z zysku lub w poniesionych wydatkach w ramach rozliczenia między Stronami. Różnica ta wynika z rozbieżności daty poniesienia kosztu (ujęcia w księgach) z datą rzeczywistej zapłaty. Różnice te będą wpływać na powiększenie lub pomniejszenie wydatków ponoszonych przez każdą ze stron, co wpływa na wzajemne rozliczenie stron - tj. wpłyną na zmniejszenie faktycznie zapłaconych kosztów jednej strony (a przez to również mniejsza będzie kwota kosztów dzielona z drugą stroną) lub podwyższą faktyczną kwotę kosztów podlegającą podziałowi.

W świetle przytoczonych przepisów o podatku od towarów i usług oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż przeniesienie kosztów związanych z realizacją wspólnego zlecenia spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług wskazaną w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższego przepisu wynika, że podstawą opodatkowania jest kwota należna pomniejszona o podatek. W sprawie będącej przedmiotem wniosku kwota należna została uzgodniona w stosownej umowie zawartej między stronami realizującymi wspólne zlecenie.

W tym miejscu należy wskazać, iż polskie prawo nie wyodrębnia w Kodeksie cywilnym odrębnego typu umowy na wspólne przedsięwzięcie, nie mniej jednak dopuszczalność zawierania tego typu kontraktów jest niezaprzeczalna w świetle obowiązującej w prawie polskim zasady swobody umów. Zgodnie z jej treścią, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego (art. 353)#185; Kodeksu cywilnego).

Przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego przedsięwzięcia są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że przedsiębiorcy działający w ramach wspólnego przedsięwzięcia powinni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ww. ustawy oraz aktów wykonawczych do tej ustawy, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Jak wynika z powyższego w prawodawstwie polskim obowiązuje zasada swobody umów, w ramach której strony mogą dobrowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez prawo. Zasada ta ma również zastosowanie na gruncie prawa podatkowego. Oznacza to, że ustawodawca nie ingeruje i nie ustala warunków umów zawieranych pomiędzy ich stronami.

A zatem stwierdzić należy, że skoro strony umowy ustaliły między sobą, że podział kosztów odbywać się będzie z uwzględnieniem powstających różnic kursowych i będą one wpływać na określenie podstawy opodatkowania tj. kwotę należną od nabywcy, wówczas taka to kwota będzie stanowić wartość usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i winna być dokumentowana fakturą VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.