IPPP3/443-1096/13-4/IG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 marca 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-1096/13-4/IG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 20 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 lutego 2014 r. nr IPPP3/443-1096/13-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Pełnomocnika w dniu 18 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczonej na rzecz Wnioskodawcy usługi pożyczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczonej na rzecz Wnioskodawcy usługi pożyczki, uzupełniony w dniu 20 lutego 2014 r. (data wpływu 24 lutego 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 lutego 2014 r. nr IPPP3/443-1096/13-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez Pełnomocnika w dniu 18 lutego 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Pan J. W. (dalej także "Wnioskodawca") zaciągnął pożyczkę od spółki I. L. z siedzibą na Cyprze (dalej: "I." lub "Spółka"). Dotychczas Spółka posiadała i przeprowadzała podobne transakcje z wykorzystaniem rachunku bankowego w banku z siedzibą na Cyprze, tym niemniej pożyczka, której dotyczy niniejszy Wniosek została przelana z rachunku bankowego prowadzonego przez bank z siedzibą w Polsce. I. jest podmiotem, który zgodnie ze swoim statutem zajmuje się udzielaniem pożyczek.

W uzupełnieniu Wniosku Pełnomocnik wyjaśnił, że Wnioskodawca jest podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług a Spółka udzielająca pożyczki nie posiada miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy udzielenie pożyczki przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Udzielenie pożyczki przez I. stanowi usługę pośrednictwa finansowego objętą podatkiem VAT. Wskazują na to zapisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Dyrektywa"). Zgodnie z brzmieniem art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają z VAT czynności polegające na udzielaniu kredytów (pożyczek) i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę. Dyrektywa jest aktem adresowanym do państw członkowskich i musi zostać przez nie poddana transpozycji do prawa krajowego. Tak jest też w przypadku Cypru.

W prawie polskim odpowiednikiem tej regulacji jest art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Powyższe prowadzi do konstatacji, iż skoro ustawodawca europejski wprowadził zwolnienie z opodatkowania VAT usług pośrednictwa finansowego to oznacza, że udzielanie kredytów czy pożyczek musi być objęte zakresem przedmiotowym podatku od wartości dodanej.

Do podobnych wniosków dochodzą polskie organy podatkowe (np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - interpretacja indywidualna z dnia 8 sierpnia 2012 r. sygn. IPTPP2/443-561/12-3/PR oraz interpretacja indywidualna z dnia 26 kwietnia 2012 r. o sygn. IPTPP1/443-111/12-2/MW).

Reasumując, należy stwierdzić, że bez względu na miejsce świadczenia usługi, udzielenie pożyczki przez I. Wnioskodawcy objęte jest zakresem przedmiotowym Dyrektywy i Ustawy o VAT, co oznacza, że Spółka z tytułu jej udzielenia Wnioskodawcy jest podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z postanowień art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania, których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.

usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b.

usługobiorcą jest:

* w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,

* w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1.

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a.

podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b.

osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.

podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2, i art. 28n.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowić będzie więc odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT.

Zatem w niniejszej sytuacji, odsetki, jakie uiszczać będzie Zainteresowany z tytułu zaciągniętej pożyczki, stanowić będą wynagrodzenie Pożyczkodawcy za jej udzielenie.

W świetle powyższego, udzielenie pożyczki przez podmiot zagraniczny na rzecz podatnika polskiego (Wnioskodawcy), należy uznać za świadczenie usługi przez Pożyczkodawcę, zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy.

Z analizy sprawy wynika, że Spółka spełnia definicję podatnika, zawartą w cytowanym powyżej art. 28a ustawy.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%. Jednakże w okresie do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 13 ustawy).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1.

czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2.

usług doradztwa;

3.

usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Przedmiotowe usługi nie będą zaliczane do żadnej z kategorii usług finansowych, które zostały wyłączone z powyższego zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zaciągnął pożyczkę od spółki z siedzibą na Cyprze. Dotychczas Spółka posiadała i przeprowadzała podobne transakcje z wykorzystaniem rachunku bankowego w banku z siedzibą na Cyprze, tym niemniej pożyczka, której dotyczy niniejszy Wniosek została przelana z rachunku bankowego prowadzonego przez bank z siedzibą w Polsce.

I. jest podmiotem, który zgodnie ze swoim statutem zajmuje się udzielaniem pożyczek.

Wnioskodawca jest podmiotem wykonującym samodzielnie działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług a Spółka udzielająca pożyczki nie posiada miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Z opisu sytuacji wynika, że w sprawie istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że udzielenie pożyczki stanowi usługę pośrednictwa finansowego objętą podatkiem VAT.

Jednakże w tej konkretnej sytuacji nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy zawartym w uzasadnieniu jego stanowiska, że "Reasumując, należy stwierdzić, że bez względu na miejsce świadczenia usługi, udzielenie pożyczki przez I. Wnioskodawcy objęte jest zakresem przedmiotowym Dyrektywy i Ustawy o VAT, co oznacza, że Spółka z tytułu jej udzielenia Wnioskodawcy jest podatnikiem podatku VAT".

W przedmiotowej sprawie udzielenie przez podmiot zagraniczny pożyczki dla Wnioskodawcy będzie stanowić dla Wnioskodawcy import usług podlegający opodatkowaniu w Polsce. Dla rozliczenia tej transakcji w zakresie podatku od towarów i usług obowiązany będzie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy Wnioskodawca, jako podatnik i nabywca przedmiotowych usług. Usługi te będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy potraktowane jako całość jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl