IPPP3/443-1095/10-4/LK - Prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług transportu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.1010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) na wezwanie z dnia 26 stycznia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej - jest prawidłowe

* prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług transportu - jest nieprawidłowe

W dniu 8 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie posługiwania się Numerem Identyfikacji Podatkowej oraz prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług transportu.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP3/443-1095/10-2/LK z dnia 26 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej. "C." "Spółka") będzie jednym z podmiotów uczestniczących w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. W ramach przedmiotowej transakcji kontrahent krajowy Spółki będzie sprzedawał wyprodukowane przez siebie towary za pośrednictwem C. Spółka będzie sprzedawała zakupione produkty swoim kontrahentom zagranicznym mającym siedziby na terytoriach państw członkowskich Unii Europejskiej. Podkreślenia wymaga fakt, iż na potrzeby przedmiotowej transakcji trójstronnej C. będzie posługiwał się niemieckim numerem podatkowym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT. W ramach opisywanej transakcji przemieszczenie towarów będzie następowało od kontrahenta krajowego bezpośrednio do podmiotu zagranicznego - danego kontrahenta zagranicznego Spółki. W konsekwencji będzie miała miejsce sytuacja opisana w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, Poz. 535, z późn. zm., dalej "ustawa o VAT"), tj. pierwszy z podmiotów uczestniczących w transakcji trójstronnej bezpośrednio przekazuje towar ostatniemu w kolejności nabywcy.

Za transport spedycję przemieszczanych towarów związanych z przedmiotową transakcją będzie odpowiadał C. Wszelkie koszty związane z transportem i spedycją również będą ponoszone przez Spółkę.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał z uwagi na to, że transakcje przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji znajdują się obecnie w fazie planowania uzasadnione jest przyjęcie, że towary będą mogły być transportowane do każdego z krajów członkowskich Unii Europejskiej z wyjątkiem Polski i Niemiec. Jednocześnie nabywcy towarów będą mogli posługiwać się numerami wszystkich krajów członkowskich Unii Europejskiej z wyłączeniem numerów polskich i niemieckich.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1

Zdaniem Spółki, w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego, przy nabywaniu usług transportu i spedycji może ona posłużyć się polskim numerem NIP, pomimo, iż na potrzeby dostawy dokonywanej w ramach transakcji trójstronnej poda niemiecki numer podatkowy dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, przysługiwać będzie jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury, którą Spółka otrzyma z tytułu nabycia usług transportu i spedycji.

Powyższe stanowiska Wnioskodawca argumentuje następująco:

Zgodnie z art. 1 ustawy o ewidencji przepisy tej ustawy określają zasady ewidencji podatników, płatników podatków, a także płatników składek na ubezpieczenia społeczne oraz ubezpieczenia zdrowotne, zasady i tryb nadawania numerów identyfikacji podatkowej oraz zasady posługiwania się tymi numerami. W art. 11 ustawy o ewidencji zawarte są zasady posługiwania się numerem NIP przez podatników są oni zobowiązani do podawania powyższego numeru na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych do których poboru obowiązane są organy podatkowe lub celne.

Podatnicy są również zobowiązani do podawania numeru NIP w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych na żądanie:

* organów administracji rządowej i samorządowej organów kontroli skarbowej

* przedstawicieli Najwyższej Izby Kontroli;

* banków;

* stron czynności cywilnoprawnych

* płatników oraz inkasentów podatków oraz niepodatkowych należności budżetowych.

Wśród pozostałych przepisów ustawy o ewidencji brak jest obowiązków posługiwania się numerem NIP w przypadku uczestnictwa przez podatników w transakcjach międzynarodowych.

W szczególności brak jest regulacji zakazującej możliwości użycia danego numeru w przypadku gdy podatnik posiadający NIP nadany przez polskie władze podatkowe posiada również numer identyfikacji dla celów podatkowych nadany przez władze innego państwa członkowskiego UE.

Należy zauważyć, iż ustawodawca przewidział sytuację, w której podatnicy będą posiadać numery identyfikacyjne nadane przez inne państwa członkowskie. Świadczy o tym m.in. art. 11 ust. 4 ustawy o ewidencji, zgodnie, z którym osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz inne podmioty będące podatnikami na podstawie przepisów prawa polskiego oraz ratyfikowanych umów międzynarodowych są zobowiązane do podawania, na żądanie wymienionych w przedmiotowym przepisie organów uzyskanych w innych państwach numerów służących identyfikacji dla celów podatkowych.

Spółka pragnie podkreślić, iż ustawodawca nie tylko dopuścił możliwość posiadania przez podatników oprócz numeru NIP numerów identyfikacji dla celów podatkowych nadanych przez władze innych państw członkowskich, lecz również dopuścił możliwość dowolnego posługiwania się tymi numerami w zależności od wyboru (preferencji) podatnika.

Przykładowo, w art. 25 ust. 2 ustawy VAT ustawodawca, w kontekście miejsca wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dopuścił możliwość posłużenia się przez nabywcę numerem przyznanym mu przez państwo członkowskie inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Spółka jest uprawniona do dowolnego posługiwania się, zarówno numerem NIP jak również niemieckim numerem identyfikacyjnym nadanym jej przez niemieckie organy podatkowe, w zależności od jej preferencji, uwarunkowań biznesowych itp.

Brak jest bowiem przepisu, który w odniesieniu do sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym niniejszego wniosku, nakazuje Spółce stosowanie konkretnego numeru identyfikacyjnego.

Dla poparcia zaprezentowanego przez Spółkę stanowiska, zgodnie z którym podatnik posiadający numery identyfikacyjne nadane przez organy podatkowe w różnych państwach członkowskich ma możliwość samodzielnego decydowania, który z numerów zostanie podany dla konkretnej, realizowanej przez niego transakcji, biorąc pod uwagę jej charakter oraz uwarunkowania biznesowe, C. pragnie wskazać na interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 30 stycznia 2009 r. (syg. ILPP2/443-1049/08-2/MN), w której organ ten wskazał:

"Ponadto fakt posiadania przez słowackiego Kontrahenta numeru identyfikacyjnego VAT UE nadanego również w Polsce, daje mu możliwość samodzielnego decydowania, który z tych numerów zostanie podany na potrzeby konkretnej transakcji. W rezultacie, Kontrahent w przedstawionym stanie faktycznym miał prawo posłużyć się słowackim numerem VAT pomimo, iż jest również zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług"

Zdaniem Spółki nie tylko przysługuje jej dowolność w zakresie wyboru numeru identyfikacyjnego (NIP bądź niemiecki numer identyfikacyjny dla celów podatkowych) lecz, dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabywanych usług, koniecznym jest zastosowanie przez Spółkę numeru NIP przy nabywaniu usług transportu i spedycji.

Zgodnie bowiem z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT

"Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania (...)"

Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski w konsekwencji miejscem świadczenia usług spedycji oraz transportu nabywanych przez C. będzie Polska. Spółka otrzyma fakturę od polskiego przewoźnika/spedytora opodatkowaną według stawki podstawowej VAT - 22%

W przypadku zaś posłużenia się przez Spółkę, dla celów nabycia usług transportu i spedycji, numerem identyfikacyjnym nadanym przez władze niemieckie Spółka otrzyma fakturę z wykazanym polskim podatkiem VAT którego nie będzie miała możliwości odliczyć.

Niemożliwym jest bowiem rozliczenie polskiego podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury dokumentującej nabycie usług transportu/spedycji w niemieckiej deklaracji podatkowej (w przypadku posłużenia się niemieckim numerem identyfikacyjnym)

Brak jest również możliwości rozliczenia podatku naliczonego VAT z przedmiotowej faktury w deklaracji VAT-7 składanej do polskich władz podatkowych z powodu posłużenia się przez Spółkę przy nabyciu usług transportu i spedycji, niemieckim numerem identyfikacyjnym dla celów podatkowych.

W opisanej powyżej sytuacji Spółce nie przysługiwałaby również możliwość wystąpienia z wnioskiem o zwrot podatku VAT na podstawie Dyrektywy Rady 200819/WE z dnia 12 lutego 2008 r. określającej szczegółowe zasady zwrotu podatku od wartości dodanej, przewidzianego w dyrektywie 2006/112/WE, podatnikom niemającym siedziby w państwie członkowskim zwrotu, lecz mającym siedzibę w innym państwie członkowskim (Dz. Urz. UE L 44/23 z dnia 20 lutego 2008 r. dalej Dyrektywa zwrotowa).

Zgodnie bowiem z art. 3 Dyrektywy zwrotowej ma ona zastosowanie do wszystkich podatników niemających siedziby w państwie członkowskim zwrotu. Przez "państwo członkowskie zwrotu" należy zaś rozumieć państwo członkowskie, w którym został naliczony VAT względem podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim zwrotu w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczenia usług na jego rzecz przez innych podatników w tym państwie członkowskim lub w odniesieniu do importu towarów do tego państwa członkowskiego (art. 2 pkt 2) Dyrektywy zwrotowej.

Oznacza to, iż wobec Spółki, jako podatnika mającego siedzibę w państwie członkowskim zwrotu (Polsce) nie znajdą zastosowania przepisy Dyrektywy zwrotowej.

Sytuacja, w której Spółka posłużyłaby się niemieckim numerem identyfikacyjnym dla nabywanych usług transportowych i spedycyjnych oznaczałaby w konsekwencji brak jakiejkolwiek możliwości zwrotu bądź odliczenia przez Spółkę podatku naliczonego wynikającego z faktur za przedmiotowe usługi.

W takiej sytuacji Spółka jako podatnik VAT ponosiłaby ekonomiczny ciężar podatku VAT co stanowiłoby rażące naruszenie zasady neutralności podatku VAT. W związku z powyższym Spółka pragnie podkreślić, iż ewentualna interpretacja przeciwna - tj., iż C. jest zobowiązany do posłużenia się niemieckim numerem identyfikacyjnym przy nabywaniu usług transportu i spedycji w sytuacji, gdy na potrzeby dostawy dokonywanej w ramach transakcji trójstronnej posłuży się identyfikacyjnym niemieckim numerem stanowić będzie w jej ocenie naruszenie zasady neutralności podatku VAT.

Ponadto, stanowiska Spółki prezentowanego w niniejszym wniosku nie zmienia fakt, iż nabywane przez nią usługi transportu/spedycji są związane z wewnątrzwspólnotową transakcją trójstronną, której Spółka jest uczestnikiem i dla celów, której podała niemiecki numer identyfikacyjny.

Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej ETSI wyrażonym w wyroku z dnia 29 marca 2007 r. C-111/05

" (..) z art. 2 (1) VI Dyrektywy wynika, iż każda transakcja powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną oraz że transakcja złożona z jedne go świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT.

O świadczeniu złożonym zatem można mówić, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Muszą one stanowić jedną nierozerwalną całość."

Ze wskazanego powyżej orzeczenia ETS wynika jednoznacznie, iż co do zasady każda transakcja powinna być uznawana za odrębną i niezależną z punktu widzenia podatku VAT. Dodatkowo trudno mówić o świadczeniu złożonym w sytuacji, gdy Spółka nabywa usługi transportowe/spedycyjne użyte dla przemieszczenia towarów w ramach wewnątrzwspólnotowych transakcji trójstronnych.

Z przytoczonym stanowiskiem ETS pozostaje w zgodzie linia orzecznicza sądów administracyjnych. Zgodnie bowiem z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 września 2007 r. (sygn. akt Ul SA/Wa 709/07):

"Należy podkreślić, że zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy o VAT, który stanowi na gruncie polskich przepisów odpowiednik art. 2 (1) V/ Dyrektywy, iż każde świadczenie musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne.

W ocenie Spółki brak jest przesłanek, do uznania, opisanych w zdarzeniu przyszłym, wewnątrzwspólnotowei trójstronnej dostawy towarów oraz nabywanych usług transportu/spedycji za świadczenie jednej usługi złożonej (kompleksowej). Wynika to z faktu, iż dostawa towarów oraz usługi transportu/spedycji towarów nie są tak ściśle powiązane ze sobą, iż tworzą one obiektywnie, w aspekcie gospodarczym, jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter. Ponadto, czynności podejmowane w ramach dostaw towarów oraz czynności podejmowane w ramach świadczenia usług spedycji/transportu nie stanowią jednolitego świadczenia dla celów stosowania podatku VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jednakże ustawa o VAT w art. 86 ust. 8 przewiduje prawo do odliczenia podatku naliczonego również w przypadku, gdy importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą

W ocenie Spółki, przysługiwać jej będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie nabywanych usług transportu i spedycji, gdyż zostaną spełnione warunki wymienione w art. 86 ust. 8 ustawy o VAT

Po pierwsze kwota podatku naliczonego VAT z faktur, które Spółka otrzyma w związku z nabyciem usług transportu i spedycji mogłaby być odliczona gdyby usługa wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów która będzie w przypadku Spółki miała miejsce w Niemczech, miała swoje miejsce na terytorium Polski.

Po drugie Spółka będzie posiadała dokumenty, z których będzie wynikał związek podatku odliczonego z czynnościami (dostawami) dokonanymi na terytorium Niemiec.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje swoje potwierdzenie również w linii interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24 lutego 2010 r. (sygn. lPPP1-443-1295/09-2/MP) stwierdził, że:

Podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)" jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczenie, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami (art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy)."

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 29 września 2010 r. (sygn. IPPP3/443-616/10-4/MPe):

" (...) przepis art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy uzależnia możliwość skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od spełnienia łącznie wskazanych w tym przepisie warunków, a mianowicie:

* kwota podatku naliczonego, która ma obniżać kwotę podatku należnego, musi być związana z importowanymi lub nabywanymi towarami i usługami które dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju,

* podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Reasumując, w ocenie Spółki, w ramach przedstawionego zdarzenia przyszłego, przy nabywaniu usług transportu i spedycji może ona posłużyć się numerem NIP, pomimo, iż na potrzeby dostawy dokonywanej w ramach transakcji trójstronnej poda niemiecki numer podatkowy dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT.

Ponadto przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur za nabyte usługi transportowe i spedycyjne na podstawie art. 86 ust. 8 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej oraz za nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług transportu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ww. ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Transakcja taka określana jest mianem transakcji łańcuchowej. Cechuje się tym, że towar będący przedmiotem więcej niż jednej dostawy jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ustęp 11 ww. artykułu wskazuje, ze podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest obowiązany umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach oraz w ofertach.

Ponadto art. 97 ust. 1 stanowi, że podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

Przepisy te mają zastosowanie do podatników, o których mowa w art. 15 ustawy tj. występujących w transakcjach jako polscy podatnicy podatku od towarów i usług. W sytuacji natomiast kiedy to podatnik posługuje się numerem identyfikacji podatkowej innego państwa zastosowanie znajdą przepisy w tym państwie obowiązujące.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca będzie jednym z podmiotów uczestniczących w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej. W ramach przedmiotowej transakcji Wnioskodawca będzie dokonywał nabycia od kontrahenta z Polski towarów, które następnie będzie sprzedawał na rzecz kontrahentów z krajów UE. Należy podkreślić, iż Wnioskodawca dla przedmiotowej transakcji będzie posługiwał się numerem podatkowym dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanym w Niemczech. Przedmiot dostawy będzie wysyłany przez Wnioskodawcę jako podatnika posługującego się niemieckim numerem identyfikacyjnym będącym drugim w kolejności uczestnikiem obrotu towarem. Wnioskodawca celem realizacji przedmiotowej dostawy towarów na rzecz ostatniego w kolejności podatnika zamierza nabyć usługę transportu/spedycji od podmiotu trzeciego. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi możliwość podania polskiemu usługodawcy polskiego numeru identyfikacyjnego.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, iż podatnik analizując transakcję, w której uczestniczy winien zastosować odpowiedni numer identyfikacji podatkowej. Jeżeli transakcji dokonuje jako podatnik zarejestrowany w Polsce to winien posługiwać się polskim numerem identyfikacyjnym, jeżeli natomiast transakcji dokonuje jako podatnik zarejestrowany w innym kraju, to numerem tego kraju powinien się posługiwać. Wiąże się to z prawidłowym rozliczeniem podatku należnego jak również z uzyskaniem prawa do odliczenia podatku naliczonego. Używanie prawidłowego numeru identyfikacji podatkowej spowodowane jest charakterem czynności wykonywanych przez podatników, które to czynności są regulowane przez odpowiednie przepisy prawa, w tym regulujące miejsce świadczenia usługi bądź dostawy towaru będące jednocześnie miejscem opodatkowania danej transakcji. Należy zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że podatnik samodzielnie decyduje o wyborze numeru identyfikacji podatkowej, biorąc pod uwagę charakter konkretnej transakcji.

Odnosząc się do kwestii nabycia usługi transportowej/spedycyjnej przez Wnioskodawcę od firmy transportowej oraz możliwości odliczenia kwoty podatku naliczonego związanej z zakupem tej usługi w deklaracji podatkowej składanej w Polsce wskazać trzeba, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy.

W myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych przez tego podatnika. W tym miejscu wskazać trzeba, że w sytuacji gdy Wnioskodawca przy nabyciu usługi transportu wystąpiłby z numerem identyfikacji podatkowej nadanym w Polsce i jednocześnie dokonał sprzedaży towarów wraz z nabytą usługą transportu, jako podatnik podatku od wartości dodanej posługujący się niemieckim numerem identyfikacyjnym wówczas nie będzie spełniony warunek z art. 86 ust. 1 ponieważ zakupiona usługa nie będzie wykorzystana przez Wnioskodawcę jako polskiego podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ustawy a jedynie przez Wnioskodawcę jako niemieckiego podatnika podatku VAT. Nie będzie zatem istniał związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Z tego też względu, zastosowania w sprawie również nie znajdzie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy. Jedynie sytuacja, kiedy to Wnioskodawca jako polski podatnik podatku VAT dokonałby sprzedaży usługi/towarów i miejscem opodatkowania tej transakcji byłyby kraj inny niż Polska, wówczas miałby prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów dokonanych na terytorium kraju służących tej sprzedaży.

Reasumując, to Wnioskodawca decyduje w charakterze podatnika jakiego kraju występuje w danej transakcji gospodarczej. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Podanie polskiego numeru identyfikacyjnego przy nabyciu usługi transportowej oraz podanie niemieckiego numeru identyfikacyjnego przy odsprzedaży tej usługi bądź towarów, gdzie w kwocie należnej za dany towar będzie zawierać się wartość nabytej usługi transportowej powoduje, że nabyta, przez Wnioskodawcę, jako polskiego podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, usługa nie będzie służyć wykonywanym przez Niego czynnościom opodatkowanym. Będzie służyć wykonywanym czynnościom ale przez podatnika niemieckiego, bo takim numerem identyfikacji Wnioskodawca zamierza się posłużyć dla transakcji sprzedaży towaru na rzecz ostatniego w kolejności uczestnika. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.