IPPP3/443-1084/11/14-8/S/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 27 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-1084/11-2/SM z dnia 20 października 2011 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 października 2011 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do zwrotu akcyzy z przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do zwrotu akcyzy z przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 października 2011 r. w dniu 27 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący spółką prawa austriackiego, z/s w K., Austria, nabył, jak również planuje w dalszym ciągu nabywać na terenie Polski na potrzeby prowadzonej w Austrii działalności gospodarczej paliwo BIODIESEL z akcyzą zapłaconą w Polsce. Paliwo będzie w każdym przypadku przemieszczane na terytorium Austrii, do siedziby Wnioskodawcy, na koszt Wnioskodawcy, własnymi lub wynajmowanymi środkami transportu.

Sprzedającym będzie w każdym przypadku podmiot, który wcześniej nabył to paliwo od składu podatkowego (będącego dlań spółką-matką). Podatnikiem w przedstawionym łańcuchu transakcji będzie skład podatkowy, który każdorazowo odprowadzi na konto właściwego organu należny podatek akcyzowy. Sprzedaż zaś na rzecz Wnioskodawcy dokonana będzie bezpośrednio przez podmiot, który wcześniej nabył paliwo od podatnika, płacąc akcyzę w cenie nabycia. Także w cenie nabycia zapłaconej przez Wnioskodawcę uwzględniona będzie kwota podatku akcyzowego zapłaconego w Polsce.

Każdorazowo przed dokonaniem konkretnej dostawy Wnioskodawca zgłosi właściwym władzom austriackim planowane wewnątrzwspólnotwe nabycie wyrobów akcyzowych, a nadany zgłoszeniu numer umieści na dokumencie towarzyszącym przemieszczaniu wyrobów.

W dalszej kolejności, w odniesieniu do już dokonanych jak i planowanych transakcji (po ich dokonaniu), Wnioskodawca będzie występował do właściwego polskiego organu celnego z wnioskami o zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium Polski w cenie nabycia wyrobu. W chwili występowania z poszczególnymi wnioskami o zwrot akcyzy Wnioskodawca będzie dysponował dokumentami (dowodami) wymaganymi według przepisów ustawy o podatku akcyzowym i rozporządzeń wykonawczych, tj.

Kwota wnioskowanego zwrotu będzie każdorazowo przekraczała kwotę minimalną określoną w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 sierpnia 2010 r. w sprawie zwrotu akcyzy od wyrobów akcyzowych (tekst jedn.: 100 euro według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, obowiązującego w dniu złożenia wniosku o zwrot akcyzy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca - podmiot prawa austriackiego, ponoszący ekonomiczny ciężar polskiej akcyzy, będzie uprawniony, po przemieszczeniu wyrobów akcyzowych na terytorium innego państwa członkowskiego (Austrii), do zwrotu akcyzy zapłaconej na terytorium Polski w cenie nabycia paliwa BIODIESEL.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W sytuacji przedstawionej na wstępie będzie mu przysługiwało prawo do zwrotu akcyzy zapłaconej na terytorium Polski w cenie nabycia paliwa Biodiesel, przemieszczonego następnie na terytorium Republiki Austriackiej. Spełnione bowiem zostaną materialnoprawne przesłanki wynikające z przepisów prawa - tzn. akcyza zostanie zapłacona na terytorium Polski, a jej ekonomiczny ciężar poniesie Wnioskodawca. Wyroby akcyzowe przemieszczone zostaną następnie na terytorium innego Państwa Członkowskiego, gdzie nastąpi ich konsumpcja. Jednocześnie Wnioskodawca będzie dysponował wszelkimi dokumentami niezbędnymi do wykazania spełnienia tych przesłanek, tym samym do odzyskania zapłaconej akcyzy.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 AkcU, w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, przysługuje zwrot akcyzy:

- na pisemny wniosek złożony do właściwego naczelnika urzędu celnego wraz z dokumentami potwierdzającymi zapłatę akcyzy na terytorium kraju.

Artykuł 77 ust. 1 wskazuje, iż dostawa wewnątrzwspólnotowa lub nabycie wewnątrzwspólnotowe, na potrzeby wykonywanej działalności gospodarczej na terytorium kraju, wyrobów akcyzowych, od których została zapłacona akcyza, są dokonywane na podstawie uproszczonego dokumentu towarzyszącego, z zastrzeżeniem art. 47 ust. 5. Uproszczony dokument towarzyszący może być zastąpiony przez dokument handlowy w przypadku, gdy dokument ten zawiera takie same dane, jakie są wymagane dla uproszczonego dokumentu towarzyszącego. Do dokumentu handlowego zastępującego uproszczony dokument towarzyszący stosuje się odpowiednio przepisy o uproszczonym dokumencie towarzyszącym (ust. 2).

Uproszczony dokument towarzyszący składa się z trzech kart. Jeżeli wyroby akcyzowe, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, są przedmiotem dostawy wewnątrzwpólnotowej (co będzie miało miejsce w przedstawionej sytuacji):

Zachowanie zasad dotyczących obiegu poszczególnych kart UDT służy zapewnieniu wysyłającemu (dostawcy) możliwości odzyskania akcyzy zapłaconej w kraju wysyłki (w szczególności otrzymanie od odbiorcy karty nr 3 z potwierdzeniem odbioru wyrobów na terenie państwa konsumpcji). Zgodnie bowiem z art. 82 ust. 3 AkcU podatnik lub podmiot, o których mowa w ust. 1, występujący z wnioskiem o zwrot akcyzy są obowiązani po dokonaniu dostawy wewnątrzwspolnotowej przedłożyć właściwemu naczelnikowi urzędu celnego:

W tym miejscu należy jednak wskazać na pierwszą nieścisłość występującą w przepisach polskiej ustawy o podatku akcyzowym, jak również w przepisach do niej wykonawczych, które zdają się nie uwzględniać specyfiki sytuacji takiej, jak w przedstawionej na wstępie niniejszego wniosku. Chodzi mianowicie o to, że przepisy te w sposób wyraźny odróżniają osobę "dostawcy" od osoby "odbiorcy". Prawo do zwrotu akcyzy zapłaconej w państwie wysyłki wiążą wyraźnie z tym pierwszym (podatnik, który dokonał dostawy lub podmiot, który nabył od podatnika i dokonał dostawy; por. art. 82 ust. 1 AkcU), natomiast na tego drugiego nakładają określone obowiązki, które umożliwić mają skorzystanie z tego prawa przez dostawcę (w szczególności przesłanie dostawcy potwierdzenia odbioru wyrobów na terenie państwa przeznaczenia, jak również potwierdzenie zapłacenia w tym kraju akcyzy). W tym zaś przypadku to Wnioskodawca chce skorzystać z prawa zwrotu, jak również jest on jednocześnie odbiorcą towarów na terenie państwa przeznaczenia - innymi słowy informowanie w tej sytuacji dostawcy o odbiorze tych wyrobów w Austrii byłoby niecelowe, ponieważ to nie dostawca (sprzedawca) tylko Wnioskodawca będzie występował o zwrot akcyzy.

Owa niedoskonałość polskich przepisów nie stanowi jednak w ocenie Wnioskodawcy przeszkody do odzyskania akcyzy głównie z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca spełni wszystkie warunki uprawniające go do zwrotu jak również będzie dysponował wszystkimi potrzebnymi w tym zakresie dokumentami.

Rozwijając powyższe należy wskazać, iż Dyrektywa horyzontalna (dyrektywa Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania) wskazuje, że Państwa Członkowskie UE zobowiązane są do zwrotu akcyzy zapłaconej w ich państwie, jeżeli wyroby akcyzowe zostały przemieszczone do innego państwa członkowskiego. Przepisy wspólnotowe upoważniają oczywiście poszczególne państwa członkowskie do wprowadzenia własnych procedur dotyczących zwrotu, jednakże procedury te nie mogą powodować, iż zwrot w ogóle nie będzie możliwy, jeżeli spełnione zostaną ww. przesłanki materialne (do których w myśl tej dyrektywy należy wyłącznie po pierwsze zapłata akcyzy w jednym państwie, a po drugie - przemieszczenie wyrobów z zapłaconą akcyzą do innego państwa członkowskiego i ich konsumpcja w tym państwie). Byłoby to sprzeczne z jednym z celów (motyw 18) tej dyrektywy, zgodnie z którym "uiszczenie podatków akcyzowych w Państwie Członkowskim, w którym wyroby dopuszczone zostały do konsumpcji, musi spowodować zwrot tych podatków w przypadku, kiedy wyroby nie są przeznaczone do konsumpcji w danym Państwie Członkowskim".

W dalszej kolejności należy wskazać, iż specyfika opisanej na wstępie sytuacji w świetle przepisów polskiej ustawy o podatku akcyzowym wynika dodatkowo z faktu, iż wnioskujący o zwrot akcyzy (wnioskodawca) nabywa wyrób z zapłaconą akcyzą nie bezpośrednio od podatnika, lecz od podmiotu, który uprzednio nabył ten wyrób od podmiotu posiadającego właśnie taki status (spółka córka od spółki matki). Tym samym w opisanych na wstępie transakcjach uczestniczą trzy podmioty, ostatnim z nich jest zaś Wnioskodawca, który zostanie ostatecznie obciążony akcyzą, a po przemieszczeniu wyrobów z zapłaconą akcyzą na terytorium Austrii wystąpi do polskiego organu celnego o zwrot akcyzy zapłaconej na terytorium Polski.

Jest to o tyle istotne, ponieważ zgodnie z powoływanym już art. 82 ust. 1 AkcU w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, zwrot akcyzy przysługuje albo podatnikowi, który dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych, albo podmiotowi, który nabył te wyroby akcyzowe od podatnika i dokonał ich dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Przepis powyższy w jego literalnym brzmieniu nie przewiduje zatem możliwości odzyskania akcyzy przez podmiot, który uczestniczył w określonym łańcuchu transakcji, jako ostatnie ogniwo tego łańcucha - tj. podmiot, który ostatecznie przemieścił wyroby z zapłaconą akcyzą na terytorium innego Państwa Członkowskiego (państwa przeznaczenia konsumpcji). Innymi słowy możliwość taką przewidują jedynie dla podmiotu, który danej transakcji dokonał bezpośrednio z podatnikiem akcyzy, nie zaś dla podmiotu, który wyrób z zapłaconą akcyzą nabył od podmiotu niebędącego takim podatnikiem, niemniej jednak został obciążony akcyzą w cenie nabycia wyrobu. Wskazać jednak należy, iż na tle omawianego przepisu U. Ksieniewicz (U. Ksieniewicz M. Kalka, U. Ksieniewicz, Podatek akcyzowy. Komentarz, Oficyna Wydawnicza "UNIMEX" Wrocław 2011, s. 410) wskazuje, iż logicznym jest, że zwrot akcyzy przysługuje również podmiotowi, który nie jest podatnikiem, a nabył tylko takie wyroby od podatnika i następnie dokonał ich wywozu z terytorium kraju. Pomimo, że podatek akcyzowy od tych wyrobów akcyzowych wpłacany był na konto organu podatkowego przez podatnika, ale podmiot kupujący te wyroby zapłacił przecież ten podatek akcyzowy dostawcy, w cenie nabycia. Takie stanowiska zajmowały też sądy w swoich wyrokach.

Przedstawione wyżej ratio legis omawianej instytucji, mające swoje źródło także w przepisach prawa wspólnotowego, nakazuje uznać, iż możliwe jest także występowania o zwrot akcyzy przez Wnioskodawcę. Zapłaci on przecież podatek akcyzowy sprzedawcy, w cenie nabycia wyrobu akcyzowego (poniesie ekonomiczny ciężar tego podatku), jak również - w dalszej kolejności - przemieści ów wyrób na terytorium innego Państwa Członkowskiego (tu: Austrii).

Spełnione zatem zostaną wszelkie materialnoprawne przesłanki prawa do zwrotu akcyzy, wynikające w pierwszej kolejności z przepisów wspólnotowych. Przypomnieć należy w pierwszej kolejności, przywołując ponownie treść motywu 18 dyrektywy horyzontalnej, iż uiszczenie podatków akcyzowych w Państwie Członkowskim, w którym wyroby dopuszczone zostały do konsumpcji, musi spowodować zwrot tych podatków w przypadku, kiedy wyroby nie są przeznaczone do konsumpcji w danym Państwie Członkowskim. Takie jest ratio legis instytucji zwrotu akcyzy, która ze swej istoty jest podatkiem obciążającym konsumpcję wyrobów akcyzowych, nie zaś obrót dokonywany pomiędzy przedsiębiorcami.

Niewątpliwie w przedstawionym zdarzeniu nie dojdzie do konsumpcji wyrobu nabywanego przez Wnioskodawcę (paliwa Biodiesel) na terytorium Polski; wyrób ten Wnioskodawca nabywa bowiem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a jego konsumpcja nastąpi dopiero na terytorium Austrii - po przemieszczeniu wyrobów. Mając zatem na względzie konieczność wykładania przepisów krajowych zgodnie z celem dyrektywy wspólnotowej, uznać należy, iż także w sytuacji nabycia wyrobu od podmiotu nieposiadającego statusu podatnika, przysługuje prawo do zwrotu akcyzy.

Wskazać należy, iż punktu widzenia celów dyrektywy horyzontalnej sytuacja taka nie jest w żadnym stopniu specyficzna, jej specyfika ujawnia się natomiast dopiero na gruncie przepisów polskiej ustawy o podatku akcyzowym. Mamy tu jednak do czynienia li tylko z niepełną implementacją tej dyrektywy przez polskiego ustawodawcę, co w żadnej mierze nie może prowadzić do ograniczenia podmiotowego zakresu prawa do zwrotu akcyzy w sposób niezgodny z regulacjami wspólnotowymi.

Warto przy tym zauważyć, iż polski ustawodawca w sposób nieuprawniony ograniczył zakres podmiotowy prawa do zwrotu akcyzy, w stosunku do poprzedniego stanu prawnego. Obowiązujący wówczas art. 60 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym (ustawa z dnia 23 stycznia 2004 r.) wskazywał, iż prawo do zwrotu przysługuje "podmiotowi, który dostarczył wyroby akcyzowe zharmonizowane na terytorium państwa członkowskiego, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju". Na tym tle wskazywano w literaturze, iż prawo do zwrotu przysługuje każdemu podmiotowi, także niebędącemu podatnikiem, który spełnił warunki warunkujące jego otrzymanie (Por. m.in. K. Feldo, Ustawa o podatku akcyzowym. Komentarz, Warszawa 2007, s. 366). Warunkiem tym było zaś dostarczenie na terytorium Państwa Członkowskiego wyrobów akcyzowych z akcyzą zapłaconą w państwie wysyłki, co niewątpliwie Wnioskodawca w przedstawionej sytuacji uczyni.

Końcowo i niejako na marginesie należy wskazać, iż fakt nabycia wyrobu od podmiotu nieposiadającego statusu podatnika nie wyklucza możliwości żądania od sprzedawcy wyszczególnienia na fakturze sprzedaży kwoty akcyzy zawartej w cenie sprzedaży. Nieuprawnionym byłoby stwierdzenie, iż żądanie to mogłoby zostać skutecznie skierowane jedynie do podatnika akcyzy (tekst jedn.: podmiotu, który zgodnie z przepisami akcyzowymi był zobowiązany do zapłaty akcyzy). Wskazać należy bowiem na orzecznictwo sądów administracyjnych wskazujące, iż regulacja przepisów wykonawczych do ustawy o podatku akcyzowym nie wyklucza możliwości wykazania w fakturze wystawionej przez inny, niż podatnik podatku akcyzowego podmiot kwoty akcyzy zawartej w wartości towaru, a wynikającej z faktury wystawionej przez podatnika podatku akcyzowego (pogląd taki wyraził m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku III SA/Gl 26/2007). Dysponując fakturą sporządzoną wg powyższej zasady Wnioskodawca będzie w stanie wykazać w sposób jednoznaczny, iż akcyza od nabywanego wyrobu została na terytorium Polski zapłacona, jak również że to on poniósł ostatecznie jej ekonomiczny ciężar.

W dniu 16 listopada 2011 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP3/443-1084/11-5/SM, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku zostało uznane za nieprawidłowe. W interpretacji tut. Organ stwierdził, po analizie przepisów art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), że tylko dwie grupy podmiotów mogą składać wniosek o zwrot akcyzy w związku z dostawą wewnątrzwspólnotową wyrobów, od których na terytorium kraju podatek akcyzowy został zapłacony.

W pierwszym przypadku, prawo do zwrotu akcyzy przysługuje tym podmiotom, które dokonały zapłaty akcyzy na właściwy rachunek izby celnej jako podatnicy akcyzy, a następnie dokonały dostawy wewnątrzwspólnotowej tych wyrobów akcyzowych.

W drugim przypadku, prawo do zwrotu przysługuje podmiotom, które nabyły wyroby akcyzowe z zapłaconą akcyzą bezpośrednio od podatnika akcyzy, a następnie dokonały ich dostawy wewnątrzwspólnotowej. W tym przypadku, zapłata akcyzy przez podmiot dokonujący wywozu dokonywana jest w cenie wyrobu akcyzowego nabytego od podatnika akcyzy, który uiścił podatek akcyzowy na rachunek izby celnej.

Ponieważ Spółka nie jest żadnym z ww. podmiotów, w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy wyrobów akcyzowych, od których akcyza została zapłacona na terytorium kraju, zwrot podatku akcyzowego w zaistniałej sytuacji jej nie przysługuje.

Interpretacja była przedmiotem skargi wniesionej przez Spółkę.

W wyroku z dnia 15 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 631/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił ww. interpretację indywidualną. Sąd stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie zastosowanie ma dyrektywa Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego (nowa Dyrektywa horyzontalna). Zgodnie z motywem 10 nowej Dyrektywy horyzontalnej warunki poboru i zwrotu podatków powinny być zgodne z zasadą niedyskryminacji, ponieważ mają one wpływ na właściwe funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Z kolei w motywie 28 nowej Dyrektywy horyzontalnej stwierdzono, że w przypadkach gdy wyroby akcyzowe po ich dopuszczeniu do konsumpcji w jednym państwie członkowskim są przechowywane do celów handlowych w innym państwie członkowskim, należy ustalić, że podatek akcyzowy jest wymagalny w tym drugim państwie członkowskim. W tym celu konieczne jest w szczególności zdefiniowanie pojęcia "celów handlowych".

Z przytoczonych postanowień nowej Dyrektywy horyzontalnej wynika, że dostawa wyrobów akcyzowych opodatkowanych akcyzą w jednym Państwie członkowskim na rzecz podmiotu gospodarczego w innym Państwie Członkowskim powoduje opodatkowanie tego wyrobu w tym drugim Państwie Członkowskim. Wprowadzając ten przepis prawodawca wspólnotowy uznał, że w omawianej sytuacji miejscem konsumpcji wyrobu akcyzowego staje się Państwo do, którego wyrób jest wysyłany.

Z uwagi na sprzeczność przepisu art. 82 ustawy o podatku akcyzowym z art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej, należy bezpośrednio zastosować przepisy nowej Dyrektywy horyzontalnej.

Zgodnie z art. 33 ust. 1 nowej Dyrektywy horyzontalnej w przypadku gdy wyroby akcyzowe dopuszczone już do konsumpcji w jednym państwie członkowskim są przechowywane do celów handlowych w innym państwie członkowskim w celu ich dostawy lub wykorzystania w tym państwie, podlegają one podatkowi akcyzowemu, a podatek ten staje się wymagalny w tym drugim państwie członkowskim. "Przechowywanie do celów handlowych" oznacza przechowywanie wyrobów akcyzowych przez osobę inną niż osoba prywatna lub przez osobę prywatną do celów innych niż na użytek własny i przewożenie tych wyrobów przez tę osobę, zgodnie z art. 32. Z art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej wynika, że podatek akcyzowy zostaje na wniosek zwrócony lub umorzony w państwie członkowskim, w którym miało miejsce dopuszczenie do konsumpcji, jeśli właściwe organy w tym drugim państwie członkowskim uznały, że podatek akcyzowy stał się wymagalny i został pobrany w tym państwie członkowskim. Postanowienie to ustanawia zasadę jednokrotnego poboru podatku akcyzowego w miejscu ostatecznej konsumpcji. Zasada ta w przypadku wysyłki towarów wcześniej opodatkowanych do innego Państwa Członkowskiego, realizowana jest przez zwrot akcyzy pobranej pierwotnie.

W ww. art. 33 ust. 6 nowej Dyrektywy horyzontalnej zostały określone warunki, które muszą być spełnione, żeby mogło dojść do zwrotu podatku akcyzowego. Wśród tych warunków brak jest wymogu nabycia wyrobu akcyzowego przez podmiot występujący o zwrot akcyzy od podmiotu będącego podatnikiem akcyzy. Z treści tego przepisu wynika, że zwrot akcyzy następuje, gdy wyrób będący przedmiotem wysyłki do innego Państwa został opodatkowany w państwie wysyłki. Nie ma przy tym znaczenia ile razy i kto dokonał obrotu tym wyrobem w państwie wysyłki.

Skoro polski ustawodawca w art. 82 ustawy nie wprowadził do krajowego systemu prawa przepisów, przyznających Spółce prawo do zwrotu podatku akcyzowego w opisanej sytuacji, przedmiotowe uprawnienie należało wywieść wprost z powołanych przepisów wspólnotowych.

Tut. Organ, kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, która wyrokiem z dnia 16 stycznia 2014 r. sygn. akt I FSK 231/13 została oddalona. NSA stwierdził, że wystarczające jest powołanie się na treść punktu 28 Preambuły Dyrektywy: "W przypadkach gdy wyroby akcyzowe po ich dopuszczeniu do konsumpcji w jednym państwie członkowskim są przechowywane do celów handlowych w innym państwie członkowskim, należy ustalić, że podatek akcyzowy jest wymagalny w tym drugim państwie członkowskim. W tym celu konieczne jest w szczególności zdefiniowanie pojęcia "celów handlowych". Tym samym zdaniem Sądu wyrażona została, obok zasady jednokrotnego poboru podatku akcyzowego w miejscu ostatecznej konsumpcji, zasada zwrotu podatku rozwiniętaw art. 33 ust. 1 i 6 Dyrektywy, która nie daje podstaw do twierdzenia, że państwo członkowskie jest uprawnione do ograniczenia kręgu podmiotów uprawnionych do zwrotu akcyzy w sytuacji, gdy jednak wyroby nie zostały w danym kraju dopuszczone do konsumpcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego z uwagi na rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 631/12 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania skarżonej interpretacji, tj. w dniu 16 listopada 2011 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.