IPPP3/443-1070/10-4/MPe - Dokumenty uprawniające do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.) uzupełnione w dniu 27 grudnia 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 16 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów jest:

* prawidłowe w zakresie przedstawionego przypadku nr 1,

* nieprawidłowe w zakresie przedstawionego przypadku nr 2.

W dniu 2 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 27 grudnia 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 16 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

E. S.P.A. (dalej: Spółka) jest podmiotem z siedzibą we Włoszech, zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce. Spółka w ramach działalności na terytorium Polski będzie dokonywała między innymi wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej również: WDT) na rzecz nabywców z innego państwa członkowskiego. Dostawy dokonywane będą na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla danego nabywcy zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podaje ten numer oraz swój numer identyfikacyjny na fakturach stwierdzających dostawę towarów.

W celu zastosowania 0% stawki VAT zgodnie z przepisami art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), Spółka będzie zbierać dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski.

Poza przypadkami, że Spółka posiada podpisany przez nabywcę (odbiorcę) dokument przewozowy otrzymany od przewoźnika, Spółka poniżej przedstawia dwa alternatywne przypadki kompletów dokumentów, które Spółka zamierza gromadzić na potwierdzenie dokonania WDT:

Przypadek nr 1

Ponieważ dokument przewozowy jest egzemplarzem wydawanym Spółce w momencie wydania towaru, dokument ten nie zawiera podpisu i stempla nabywcy/odbiorcy towaru, jako potwierdzenia otrzymania towaru.

Tabela zawierająca zestawienie faktur, na której wskazany jest w szczególności: numer faktury VAT, data wystawienia faktury i wartość towarów będących przedmiotem dostawy. Spółka będzie uzyskiwała potwierdzenie od kontrahenta (nabywcy towarów), iż towary będące przedmiotem dostaw udokumentowanych fakturami zawartymi w zestawieniu tabelarycznym zostały dostarczone nabywcy do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż Polska. Potwierdzenie to Spółka będzie otrzymywać w formie elektronicznej lub faksu.

Przypadek nr 2

Ponieważ dokument przewozowy jest egzemplarzem wydawanym Spółce w momencie wydania towaru, dokument ten nie zawiera podpisu i stempla nabywcy/odbiorcy towaru, jako potwierdzenia otrzymania towaru - dokument potwierdzający dokonanie na rzecz Spółki zapłaty za towary wymienione na przedmiotowej fakturze (np. wyciąg z konta bankowego Spółki).

Spółka wnosi o potwierdzenie jej stanowiska iż:

* jako jeden z podstawowych dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT może być traktowany dokument przewozowy podpisany przez nabywcę (odbiorcę) towarów i otrzymany przez Spółkę w formie elektronicznej lub faksu

* dostawy udokumentowane w sposób opisany w każdym z przypadków wskazanych w stanie faktycznym, w świetle art. 42 ust. 1 w związku z przepisem art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, powinny być opodatkowane 0% stawką VAT, właściwą dla WDT.

Spółka stoi na stanowisku, iż:

* jako jeden z podstawowych dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT może być traktowany dokument przewozowy podpisany przez nabywcę (odbiorcę) towarów i otrzymany przez Spółkę w formie elektronicznej lub faksu

* w przedstawionym stanie faktycznym, dostawy udokumentowane w sposób opisany powyżej w stanie faktycznym (przykłady nr 1 i nr 2) powinny być opodatkowane 0% stawką VAT.

WARUNKI STOSOWANIA STAWKI 0% DLA WDT - ZAKRES I FORMA DOKUMENTÓW

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, zgodnie z przepisem art. 13 ust. 1 ustawy o VAT "rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (...)".

Stosownie do treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jednym z warunków zastosowania 0% stawki VAT dla WDT jest posiadanie przez podatnika, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dowodów potwierdzających, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, wskazanymi powyżej dokumentami, są

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

* kopia faktury,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ponadto zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 42 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

* korespondencja handlowa z nabywcą w tym jego zamówienie;

* dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

* dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,

* dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego inny niż terytorium kraju.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, iż w jej opinii, wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym Państwie Członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentami.

W tym zakresie należy wskazać również na orzeczenia ETS w sprawach C-409/04 Teleos plc i in. przeciwko Commissioners of Customs Excise i C-146/05 Albert ColIée przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn, z których wynika, iż warunki stosowania zwolnienia podatkowego przy WDT (w Polsce stawki 0%) określa ustawodawstwo wewnętrzne państw Wspólnoty, jednakże warunki te nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne dla prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, a w szczególności nie mogą godzić w zasadę neutralności podatkowej, zwłaszcza gdy fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny. Z wyroków tych wynika zatem, iż w ostatecznym rozrachunku istotne jest potwierdzenie (uwiarygodnienie) faktu dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Powołując się na powyższe orzecznictwo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 lutego 2009 r., sygn. akt I FSK 1882/07, stwierdził, iż "w konsekwencji stwierdzić trzeba, że za uprawniony jest pogląd, że określona w przepisie art. 42 ust. 1, 12 i 13 u.p.t.u. konstrukcja spełnienia warunków uprawniających do zastosowania przez podatnika stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w okresie miesiąca czasu i pozbawienia go prawa do tej stawki, jeżeli dostawy tej nie wykaże w deklaracji za miesiąc dokonania wysyłki ze stawką krajową - godzi w zasadę neutralności podatkowej VAT i pozostaje w sprzeczności z art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy VI Dyrektywy, w sytuacji gdy niespornym jest, że podatnik dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i nie zachodzą okoliczności wskazujące na jakiekolwiek nadużycie podatkowe".

Ponadto, w opinii Spółki, przepisy art. 42 ust. 11 ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgromadzona została wyłącznie w formie papierowej.

Tym samym, zdaniem Spółki, dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe miały formę elektroniczną bądź też - były Spółce przesyłane w formie elektronicznej albo przy zastosowania faksu. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2006 r. (sygn. Akt. III SA/WA 2140/07), w którym Sąd stwierdził, iż: "Nie ma wymogu, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę "papierową". Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem".

Stanowisko takie potwierdza również wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 kwietnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 155/08, w którym sąd zauważył, że przepisy ustawy o VAT nie stanowią o formie dokumentów, a zatem zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu. Zdaniem sądu, w dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem, tym samym nie stanowi także podstawy dla odmowy zastosowania stawki podatku 0% przy dokonaniu WDT okoliczność dysponowania przez skarżącą kopią listu przewozowego.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż poza zgromadzeniem odpowiednich dokumentów, pozostałe warunki, jakie należy spełnić w celu zastosowania 0% stawki VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów są następujące:

* dokonanie dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwucyfrowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,

* podanie numeru, o którym mowa powyżej a także numer, o który mowa w art. 97 ust. 10 ustawy o VAT, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów.

Jak wynika ze stanu faktycznego, w każdym z opisanym w nim przypadków, Spółka będzie spełniała powyższe dwa warunki. Tym samym, warunkiem, jaki ewentualnie powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku tych dostaw jest warunek posiadania przez Spółkę dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały przez Spółkę wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim.

ANALIZA DOKUMENTACJI ZGROMADZONEJ PRZEZ SPÓŁKĘ

Dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT

W opinii Spółki, w przedstawionych w stanie faktycznym przypadkach 1 oraz 2, Spółka będzie posiadała wszystkie dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, tj.:

* kopię faktury sprzedaży,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

* dokument przewozowy.

W opinii Spółki z uwagi na fakt, iż dokument przewozowy nie będzie opatrzony ani pieczęcią ani też podpisem nabywcy bądź osoby go reprezentującej w wyniku jego otrzymania w momencie wydania towarów - posiadana przez Spółkę dokumentacja określona w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie możne zostać uznana za jednoznacznie potwierdzającą fakt dostarczenia towarów w ramach tych dostaw do nabywców w innych niż Polska państwach członkowskich. Dlatego też, aby zabezpieczyć możliwość skorzystania z 0% stawki VAT, Spółka zgromadzi dodatkowe dokumenty, o których mowa w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Zdaniem Spółki, dokumenty te w połączeniu z posiadanymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT jednoznacznie będą potwierdzały, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Dokumentacja o której mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT

Dokumentacja podatkowa dotycząca przypadku nr 1

Jak wskazano w stanie faktycznym, Spółka będzie posiadała ponad wymienione powyżej dowody wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, również tak zwane dokumenty dodatkowe, o których mowa w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, potwierdzające jednoznacznie dokonanie dostawy towarów.

Dokument ten stanowi zestawienie faktur, w którym wymienione są wszystkie faktury dokumentujące dostawy dokonane w danym okresie. Zestawienie takie, wraz z prośbą do nabywcy o potwierdzenie, że wszystkie towary udokumentowane tym fakturami dotarły do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż terytorium Polski, Spółka przesyła drogą elektroniczną do nabywcy. Następnie nabywca również drogą elektroniczną potwierdza, że wszystkie towary udokumentowane tym fakturami dotarły do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż terytorium Polski.

Spółka uważa, że potwierdzenie wysłane Spółce w formie elektronicznej można potraktować jako potwierdzające dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Co prawda dokument ten nie będzie opatrzony pieczątką ani podpisem osoby uprawnionej do odbioru towaru, jednakże Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż art. 42 ust. 11 nie zawiera wymogu, aby dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów zgromadzona została wyłącznie w formie papierowej. Jak wynika ze stanu faktycznego Spółka będzie posiadała "potwierdzenie dostawy", które nabywca odsyła, stanowiące dowód, iż towary zostały doręczone do kontrahenta.

W opinii Spółki powyższe dokumenty mają pełną moc dowodową oraz łącznie z pozostałymi dokumentami jednoznacznie poświadczają fakt wywiezienia towarów poza terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz fakt odbioru tych towarów przez nabywcę.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż:

* faktura VAT, która będzie wystawiona przez Spółkę w celu udokumentowania dostaw opisanych w powyższym przypadku wskazuje numer specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku,

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku wymienia poszczególne towary będące przedmiotem danej dostawy udokumentowanej daną fakturą VAT,

* z dokumentu przewozowego wynika, iż z zewnętrznym przewoźnikiem zawarta została umowa przewozu towarów z Polski do nabywcy w innym państwie członkowskim.

Tym samym Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku tych dostaw.

Dokumentacja podatkowa dotycząca przypadku nr 2

W opinii Spółki, zgromadzone przez nią tzw. dokumenty dodatkowe w połączeniu z dokumentacją, o której mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT jednoznacznie potwierdzają, iż towary będące przedmiotem dostaw opisanych w stanie faktycznym, jako przypadek 2, zostaną wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy w innym państwie członkowskim.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż:

W przeciwnym wypadku, tj. gdyby kontrahent nie otrzymał żądanych towarów lub gdyby nie zostały one wysłane do wskazanego miejsca przeznaczenia, miałby on prawo do odstąpienia od dokonania zapłaty bądź też - do dokonania zapłaty kwoty w innej (niższej) niż wskazana na fakturze wysokości. Ponadto zgodnie z art. 42 ust. 11 pkt 3, w przypadku, gdy dokumenty o których mowa w ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania. W powyższym przypadku mamy do czynienia z dostawą o charakterze odpłatnym a zatem można uznać, iż dokumenty potwierdzające zapłatę za towary posiadane przez Spółkę będą mogły stanowić potwierdzenie dostarczenie towarów, będących przedmiotem dostawy do nabywcy w innym państwie członkowskim.

Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż możliwość potwierdzenia dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim za pomocą dokumentów analizowanych w niniejszym punkcie potwierdzają również pisma organów skarbowych. Spółka pragnie przytoczyć pismo Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 2 listopada 2006 r., o sygn. PO/443-142/06/83769, w którym organ podatkowy uznał, iż "w omawianym przypadku, Podatnik ma wszystkie wskazane w przepisie art. 42 ust. 3 dokumenty, jednak z dokumentu przewozowego (pkt 1 omawianego przepisu) nie wynika jednoznacznie fakt dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia. Spółka posiada jednak inne dowody, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy, potwierdzające, że towar został wywieziony do innego kraju UE, tj. dokument potwierdzający zapłatę za towar, oraz zamówienia odbiorcy, zatem będzie miała prawo do zastosowania stawki VAT 0% przy wewnątrzwspólnotowei dostawie towarów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

* za prawidłowe w zakresie przedstawionego przypadku nr 1,

* za nieprawidłowe w zakresie przedstawionego przypadku nr 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Artykuł 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...).

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy stanowi, iż dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności na terytorium Polski zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. W celu zastosowania 0% stawki VAT Spółka będzie zbierać dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski. Poza przypadkami, że Spółka będzie w posiadaniu podpisanego przez nabywcę (odbiorcę) dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika, Spółka przedstawia dwa alternatywne przypadki kompletów dokumentów, które Spółka zamierza gromadzić na potwierdzenie dokonania WDT.

Dla potwierdzenia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, Wnioskodawca będzie posiadać następujące dokumenty - przypadek nr 1:

Ponieważ dokument przewozowy jest egzemplarzem wydawanym Spółce w momencie wydania towaru, dokument ten nie zawiera podpisu i stempla nabywcy/odbiorcy towaru, jako potwierdzenia otrzymania towaru - tabela zawierająca zestawienie faktur, na której wskazany jest w szczególności: numer faktury VAT, data wystawienia faktury i wartość towarów będących przedmiotem dostawy. Spółka będzie uzyskiwała potwierdzenie od kontrahenta (nabywcy towarów), iż towary będące przedmiotem dostaw udokumentowanych fakturami zawartymi w zestawieniu tabelarycznym zostały dostarczone nabywcy do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż Polska. Potwierdzenie to Spółka będzie otrzymywać w formie elektronicznej lub faksu.

W związku z powyższym, wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości uznania za jeden z podstawowych dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy dokumentu przewozowego podpisanego przez nabywcę (odbiorcę) towarów i otrzymanego przez Spółkę w formie elektronicznej lub faksu oraz czy dokumenty wymienione w obu przypadkach dają Spółce możliwości opodatkowania dostaw towarów stawką podatku w wysokości 0%.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie zawarto definicji "dokumentu przewozowego". Odwołując się do przepisów o międzynarodowym przewozie towarów, należy stwierdzić, że listem przewozowym jest dokument określający warunki umowy o przewóz przesyłek towarowych. W zależności od rodzaju transportu może to być: Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (CIM) lub Międzynarodowy Kolejowy List Przewozowy (SMGS), które są dokumentami stwierdzającymi zawarcie z koleją umowy o przewóz, Międzynarodowy Samochodowy List Przewozowy (CMR) stwierdzający fakt zawarcia umowy o przewóz drogowy oraz Międzynarodowy Lotniczy List Przewozowy (AWB), który stwierdza zawarcie umowy o przewóz w transporcie lotniczym.

Wszystkie te dokumenty stanowią jedynie dowód zawarcia umowy przewozu, warunków umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, a nie stanowią - w przypadku kopii posiadanej przez dostawcę (nadawcę towaru) - jednoznacznego dowodu jego dostarczenia odbiorcy w innym kraju.

Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238) stwierdza, że w praktyce list przewozowy CRM jest sporządzany w czterech egzemplarzach (art. 5 ust. 1 Konwencji wymaga wystawienia 3 oryginalnych egzemplarzy):

Wynika z tego, że dostawca towaru samym takim dokumentem przewozowym (kopią) nie jest w stanie wykazać faktu, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, gdyż pokwitowanie odbioru towaru przez nabywcę następuje jedynie na cedule przewoźnika, która stanowi dla niego, a nie dla nadawcy, dowód doręczenia towarów.

Odnosząc się do treści art. 42 ust. 3 ustawy, należy uznać, że co do zasady Wnioskodawca posiada komplet dokumentów wymaganych ustawą, uznany za katalog podstawowy potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Z dokumentu, który Spółka będzie posiadać, wynikać będzie m.in. data dostawy do odbiorcy a także fakt, gdzie dany towar z faktury został dostarczony. To ten aspekt fizycznego przemieszczenia towaru poza terytorium kraju przy jednoczesnym dostarczeniu go do wskazanego nabywcy w innym kraju wspólnotowym jest najistotniejszy. Zwłaszcza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości jest to bardzo wyraźnie akcentowane (wyroki ETS w sprawie C-409/04 i C-146/05). Na podstawie zapisu art. 28a ust. 3 akapit pierwszy i art. 28c część A lit. a), określenie "wysyłane" użyte w tych przepisach należy interpretować w ten sposób, że wewnatrzwspólnotowe nabycie towaru następuje tylko wtedy, gdy prawo do rozporządzania towarami jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę i gdy dostawca ustali, że towar ten został wysłany lub przetransportowany do innego państwa członkowskiego oraz, że w wyniku wysyłki lub transportu fizycznie opuścił terytorium państwa członkowskiego dostawy. Co do wymogów formalnych dostaw wewnątrzunijnych, to żaden przepis Dyrektywy nie reguluje tej kwestii bezpośrednio. Do państw członkowskich należy określenie warunków, na jakich zwalniają one od podatku wewnatrzwspólnotowe dostawy towarów.

Zatem, według Dyrektywy, celem określonych wymogów formalnych, które nakłada każde państwo członkowskiego na swoich podatników, jest udowodnienie, że podatnik spełnił warunki merytoryczne dla WDT, głównie w zakresie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego, lecz ich niespełnienie w całości, gdy okoliczność ta zostanie jednak wykazana innymi dowodami, nie może uniemożliwiać stosowania tego zwolnienia - w Polsce jest to stawka 0% podatku.

Przenosząc to na grunt polskiej ustawy, należy stwierdzić, że uwzględniając normę zawartą w ust. 11 art. 42, katalog podstawowy dokumentów z ust. 3 tego artykułu może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami.

Odnosząc powyższe do art. 42 ust. 3 ustawy, należy uznać, że co do zasady Wnioskodawca posiada komplet dokumentów wymaganych ustawą uznany za katalog podstawowy potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak z dokumentów tych nie wynika jednoznacznie fakt, że towary, będące przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawcy, zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Dokumentem uzupełniającym stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy, będzie w tym przypadku otrzymane w formie elektronicznej lub faksu potwierdzenie od kontrahenta (nabywcy towarów), iż towary będące przedmiotem dostaw udokumentowanych fakturami zawartymi w zestawieniu tabelarycznym zostały dostarczone nabywcy do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż Polska.

Zatem w przedstawionym przypadku nr 1 Wnioskodawca będzie w posiadaniu dokumentów, które łącznie potwierdzają fakt wywozu i dostarczenia towaru do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, uprawniające do zastosowania dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%.

W związku z powyższym w przedmiotowej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

We wskazanym przypadku nr 2 dla potwierdzenia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, Wnioskodawca będzie posiadać następujące dokumenty:

Ponieważ dokument przewozowy jest egzemplarzem wydawanym Spółce w momencie wydania towaru, dokument ten nie zawiera podpisu i stempla nabywcy/odbiorcy towaru, jako potwierdzenia otrzymania towaru - dokument potwierdzający dokonanie na rzecz Spółki zapłaty za towary wymienione na przedmiotowej fakturze (np. wyciąg z konta bankowego Spółki).

Odnosząc powyższe do art. 42 ust. 3 ustawy, należy uznać, że co do zasady Wnioskodawca posiada komplet dokumentów wymaganych ustawą uznany za katalog podstawowy potwierdzających dokonanie wywozu towarów przez przewoźnika i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak z dokumentów tych nie wynika jednoznacznie fakt, że towary, będące przedmiotem dostawy wewnątrzwspólnotowej Wnioskodawcy, zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Dodatkowo Spółka będzie w posiadaniu jedynie dokumentu potwierdzającego dokonanie na rzecz Spółki zapłaty za towary (np. wyciąg z konta bankowego Spółki). Należy wskazać, iż sama zapłata za towar nie jest wystarczającym dowodem, że towar został wywieziony i dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż w przedstawionym przypadku nr 2 Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu dokumentów, które łącznie potwierdzają fakt wywozu i dostarczenia towaru do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, uprawniające do zastosowania dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku w wysokości 0%.

Zatem w przedmiotowej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.