IPPP3/443-1063/09-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009 r. (data wpływu 19 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat eksploatacyjnych za garaże - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek Spółdzielni Mieszkaniowej "G." w W. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat eksploatacyjnych za garaże.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Właściciele garaży Spółdzielni Mieszkaniowej w W. opłacają podatek VAT w wysokości 22% doliczony do kosztów utrzymania ww. garaży. Taki sam podatek opłacają współwłaściciele garaży użytkowanych na warunkach najmu (art. 3 Prawa spółdzielczego).

Spółdzielnia wyjaśnia, że garaże zostały wybudowane przez Jej członków na gruntach należących do Skarbu Państwa (wieczysta dzierżawa) w latach 70-tych i 80-tych wieku XX, jako boksy garażowe w zabudowie segmentowej.Obecnie członkowie Spółdzielni będący równocześnie właścicielami mieszkań i garaży opłacają podatek od gruntów, na których są wybudowane garaże, od nieruchomości i dróg dojazdowych do garaży.

Natomiast garaże będące w użytkowaniu (najmie) przez członków Spółdzielni będących ich współwłaścicielami - zgodnie z art. 3 Prawa spółdzielczego - zostały wybudowane przez Spółdzielnię ze środków finansowych Spółdzielni, czyli spółdzielców, oraz przekazane nieodpłatnie Spółdzielni przez przedsiębiorstwo państwowe zgodnie z ustawą z 1994 r. Użytkownikami garaży byli pracownicy tego przedsiębiorstwa. Właściciele garaży są równocześnie właścicielami lokali mieszkalnych. Mieszkania i garaże znajdują się na terenie tego samego osiedla, ale na oddzielnych ewidencyjnie działkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT w wysokości 22% naliczany jest niesłusznie do wartości opłacanych podatków od gruntów, nieruchomości oraz zużycia energii elektrycznej na oświetlenie terenów przyległych do garaży, do której zakład energetyczny dolicza podatek VAT.

Członkowie Spółdzielni uważają, że podatek VAT-22% od garaży będących prywatną własnością spółdzielców jest naliczany niewłaściwie. Zdaniem członków, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, właściciele garaży z opłat podatku VAT powinni być zwolnieni.

Takie same jest stanowisko Wnioskodawcy w przypadku naliczania podatku VAT do opłat za użytkowanie (najmowanie) garaży, których członkowie spółdzielni z mocy prawa (art. 3 Prawa spółdzielczego) są współwłaścicielami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Według natomiast art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku VAT wynosi 22%. Jednakże ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami preferencyjnymi bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Z przepisu § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) wynika, iż zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

Powołany wyżej przepis art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: z 2003 r. Dz. U. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) stanowi, iż:

* członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,

* członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,

* właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5,

* członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie od podatku VAT odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych, a w przypadku członka spółdzielni może przysługiwać mu spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzaje opłat wymienione w prawie spółdzielczym dotyczą wszelkich opłat. Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów wyraźnie wskazują na właścicieli lokali mieszkalnych, członków spółdzielni i osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokalu mieszkalnego. Stąd też zwolnienie od podatku dotyczy wyłącznie czynności (za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy zaś czynności związanych z lokalami użytkowymi.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze, nie wskazują definicji "lokal mieszkalny" i "lokal użytkowy". W myśl art. 2 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 2 powołanej ustawy o własności lokali, przez samodzielny lokal mieszkalny rozumie się wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl ust. 4 powyższego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ponadto Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.), w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

W związku z powyższym garaż, choć w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, nie należy do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do danego lokalu i w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, ale służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. Jedno miejsce postojowe w garażu jest więc ułamkową częścią pomieszczenia przynależnego. A zatem garaż w budynku mieszkalnym składający się z miejsc postojowych jest lokalem użytkowym. Natomiast jedno miejsce postojowe jako udział w części wspólnej nieruchomości (garażu) jest ułamkową częścią lokalu użytkowego. Tym samym również garaże w postaci boksów w zabudowie segmentowej, znajdujące się poza budynkiem mieszkalnym, stanowią lokale użytkowe.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług odnosi się do czynności związanych z lokalami mieszkalnymi (za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych), nie dotyczy zaś czynności związanych z garażami lub miejscami postojowymi. Należy podkreślić, iż zwolnienia od podatku od towarów i usług wskazane w ustawie i rozporządzeniu wykonawczym mają charakter wyjątkowy, a jako takie winny być interpretowane ściśle, nie zaś w sposób rozszerzający. Zatem zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT podlegają jedynie opłaty eksploatacyjne naliczane z tytułu użytkowania lokali mieszkalnych. Natomiast wszelkie opłaty wnoszone na pokrycie kosztów utrzymania (opłaty eksploatacyjne) garaży, miejsc postojowych podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powołany art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych wskazuje zakres powinności na rzecz spółdzielni należnych od jej członków, czy też nie będących członkami właścicieli lokali lub posiadających spółdzielcze własnościowe prawa do lokali - zakreślonych zgodnie z postanowieniami statutu.

Ponieważ wydatki, jakie Spółdzielnia Mieszkaniowa ponosi z tytułu eksploatacji i utrzymania obiektów, o których mowa w cyt. wyżej przepisach, obejmują podatek od nieruchomości oraz opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów, a także zużycie energii elektrycznej, kwoty te są zaliczane do kosztów, o których mowa w przywołanych wyżej przepisach ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, do których ponoszenia zobowiązane są również osoby posiadające tytuł prawny do garaży.

Tym samym kwota ta powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT na takich samych zasadach jak pozostałe koszty, którymi Wnioskodawca obciąża:

* członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali,

* członków spółdzielni, będących właścicielami lokali,

* właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni,

* osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali

- zgodnie z art. 4 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Z przedstawionych we wniosku stanu faktycznego wynika, że członkom Spółdzielni, będącym równocześnie właścicielami mieszkań oraz właścicielami bądź współwłaścicielami garaży, naliczany jest podatek VAT w wysokości 22% do wartości ponoszonej przez nich opłaty eksploatacyjnej za przedmiotowe garaże, zawierającej również podatek od gruntów i od nieruchomości oraz koszt zużycia energii elektrycznej na oświetlenie terenów przyległych do garaży.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz okoliczności sprawy przedstawione we wniosku należy stwierdzić, iż pobierane przez Spółdzielnię opłaty dotyczące lokalu użytkowego, jakim jest garaż, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, według stawki podstawowej w wysokości 22%. Opłaty pobierane przez Wnioskodawcę z tytułu użytkowania ww. lokalu, który nie ma charakteru mieszkalnego (nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych), nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, przewidzianego w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem Wnioskodawca właściwie nalicza podatek VAT w wysokości 22% do pobieranych opłat za garaże, będące własnością członków Spółdzielni oraz garaże najmowane członkom Spółdzielni, którzy są ich współwłaścicielami.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ podatkowy informuje, że z dniem 1 stycznia 2010 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2009 r. Nr 224, poz. 1799). Rozporządzenie to poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), które straciło moc z dniem 1 stycznia 2010 r. Treść cytowanego w niniejszej interpretacji przepisu § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. znajduje odzwierciedlenie w przepisie § 12 ust. 1 pkt 16 nowego rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.