IPPP3/443-1062/12-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży działki niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 28 czerwca 1996 r. w kancelarii Notarialnej Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego (1996) razem z żoną. na zasadzie współwłasności ustawowej jedną działkę zabudowaną nr kw 16.967 oraz drugą działkę niezabudowaną kw 16.069. Jedną z działek nabytych w powyższym akcie notarialnym (niezabudowaną kw 16.069) o powierzchni 99 arów i 35 metrów kwadratowych zamierza sprzedać wspólnie z żoną (współwłaścicielką). Wnioskodawca od 16 stycznia 1991 r. prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowego przedsiębiorstwa (obecnie jako podatnik VAT czynny).

Grunt który zamierza wspólnie z żoną zbyć nigdy nie był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę i żonę działalności gospodarczej i nie znajdował się w ewidencji środków trwałych. Działka ta została nabyta z prywatnych środków i w stosunku do niej nigdy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowa działka zostanie sprzedana bez żadnych zabudowań oraz bez dzielenia jej na mniejsze części w stosunku do wielkości nabycia. Nabywając przedmiotowy grunt Wnioskodawca zamierzał wykorzystać go wspólnie z żoną do prowadzenia nowej wspólnej działalności gospodarczej i wnieść go do niej w formie aportu. Jednakże zmiany rynkowe spowodowały, iż zaniechał z żoną rejestracji nowej firmy i rozpoczęcia działalności gospodarczej z wykorzystaniem zakupionego gruntu. Nigdy nie traktował zakupu gruntu jako Inwestycji. Obecnie po szczegółowej analizie sytuacji rynkowej oraz możliwości finansowych stwierdził, iż grunt ten będzie dla nich zbędny w przyszłości. Sprzedaż tego gruntu jest jedyną ich sprzedażą gruntu i w przyszłości nie zamierzają dokonywać jakiejkolwiek dalszej sprzedaży prywatnych gruntów.

Wnioskodawca nadmienił, iż sprzedaż ta dokonana będzie, nie w wyniku prowadzonej działalności gospodarczej, lecz jako sprzedaż jednorazowa przez osoby fizycznie, z ich prywatnego majątku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż działki niezabudowanej po okresie blisko 15 letniego posiadania będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako sprzedaż gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Przez towary, w świetle ww. ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy).

Powyższe oznacza, że dostawa gruntów co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie w każdym przypadku pojawi się jednak faktyczne obciążenie podatkiem od towarów i usług.

Aby odpłatna dostawa gruntu podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być realizowana przez podatnika od towarów i usług, a jej przedmiotem winna być nieruchomość gruntowa stanowiąca teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę (pozostałe dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, leśnymi, nie przeznaczonymi w planach zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę zwolnione są od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Podatnikami (zakres podmiotowy) są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej z działalności (art. 15 ust. 1 ww. ustawy). Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

Z definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że działalność gospodarcza dla celów VAT jest to przede wszystkim profesjonalny obrót gospodarczy, realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie ciągły, lecz również za działalność gospodarczą uznaje się czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej lub usługodawców sporadycznie, a nawet jednorazowo - jednak jedynie wtedy, gdy okoliczności wykonania tych transakcji wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Na gruncie ustawy o VAT wykonywanie takich czynności należy uznać za działalność gospodarczą, a ww. podmiot za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy, co skutkuje opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, wykonywanych czynności przez ten podmiot.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że działka niezabudowana (niezwiązana z działalnością gospodarczą), która będzie przedmiotem dostawy stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy i jego żony. Przedmiotowa dostawa nastąpi jednorazowo i nic nie wskazuje na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponadto nie można stwierdzić, że nabyto grunt w celu dalszej jego odsprzedaży, ponieważ należy on do majątku prywatnego i jest w jego posiadaniu od ponad 15 lat oraz został nabyty na jego potrzeby i jego rodziny z prywatnych środków. Dokonując sprzedaży gruntu korzysta z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna dokona sprzedaży działki niezabudowanej ze swojego majątku osobistego nigdy nie związanego z działalnością gospodarczą w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a przedmiotowa działka nie została nabyta tylko i wyłącznie w celu jej dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego razem z żoną na zasadzie współwłasności ustawowej jedną działkę zabudowaną oraz drugą działkę niezabudowaną. Jedną z działek nabytych w powyższym akcie notarialnym (niezabudowaną) zamierza sprzedać wspólnie z żoną (współwłaścicielką). Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie jednoosobowego przedsiębiorstwa (obecnie jako podatnik VAT czynny). Grunt który zamierza wspólnie z żoną zbyć nigdy nie był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez wnioskodawcę i żonę działalności gospodarczej i nie znajdował się w ewidencji środków trwałych. Działka ta została nabyta z prywatnych środków i w stosunku do niej nigdy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowa działka zostanie sprzedana bez żadnych zabudowań oraz bez dzielenia jej na mniejsze części w stosunku do wielkości nabycia. Nabywając przedmiotowy grunt Wnioskodawca zamierzał wykorzystać go wspólnie z żoną do prowadzenia nowej wspólnej działalności gospodarczej i wnieść go do niej w formie aportu. Jednakże zmiany rynkowe spowodowały, iż zaniechał z żoną rejestracji nowej firmy i rozpoczęcia działalności gospodarczej z wykorzystaniem zakupionego gruntu. Nigdy nie traktował zakupu gruntu jako Inwestycji. Obecnie po szczegółowej analizie sytuacji rynkowej oraz możliwości finansowych stwierdził, iż grunt ten będzie dla nich zbędny w przyszłości. Sprzedaż tego gruntu jest jedyną ich sprzedażą gruntu i w przyszłości nie zamierzają dokonywać jakiejkolwiek dalszej sprzedaży prywatnych gruntów.

Z opisu sytuacji wynika, że działka niezabudowana (niezwiązana z działalnością gospodarczą), która będzie przedmiotem dostawy stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy i jego żony. Przedmiotowa dostawa nastąpi jednorazowo i nic nie wskazuje na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponadto nie można stwierdzić, że nabyto grunt w celu dalszej jego odsprzedaży, ponieważ należy on do majątku prywatnego i jest w jego posiadaniu od ponad 15 lat oraz został nabyty na jego potrzeby i jego rodziny z prywatnych środków. Dokonując sprzedaży gruntu korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna dokona sprzedaży działki niezabudowanej ze swojego majątku osobistego nigdy nie związanego z działalnością gospodarczą w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a przedmiotowa działka nie została nabyta tylko i wyłącznie w celu jej dalszej odsprzedaży, czynność ta nie będzie uznana za element prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Wnioskodawca. wpłacił 75 zł W związku z tym opłata dokonana w dniu 10 października 2012 r.w wysokości 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 241, poz. 1616) na rachunek bankowy wskazany w części F wniosku ORD-IN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.