IPPP3/443-1061/14-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od importu towaru - jest prawidłowe.

W dniu 20 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od importu towaru.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność na terytorium Polski w zakresie produkcji i dystrybucji opakowań i materiałów służących do pakowania produktów. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. W związku z prowadzoną działalnością Spółka dokonuje zakupu towarów i usług m.in. od dostawców spoza UE. Spółka rozlicza podatek VAT stosując miesięczny okres rozliczeniowy.

Spółka nawiązała współpracę z dostawcą z Chin (dalej: Dostawca). Transakcja zakupu towarów od Dostawcy zrealizowana została na warunkach przedpłaty, z warunkami transportu INCOTERMS: CIF Gdynia. Po dotarciu towarów do Polski, Spółka działając poprzez przedstawiciela bezpośredniego złożyła zgłoszenie celne o objęciu procedurą dopuszczenia do obrotu towaru, wg faktur i innych dokumentów otrzymanych od dostawcy. Zgłoszenie celne zostało przyjęte, towar został zwolniony bez weryfikacji.

Spółka uiściła należności celne wg otrzymanego dokumentu SAD (opłacając należny podatek VAT). Data wpływu dokumentu SAD do Spółki: 29 czerwca 2012 r. Po fizycznym dostarczeniu towaru do magazynu Spółki okazało się, iż towar otrzymany jest niezgodny z zamówieniem, fakturą zakupu i tym samym ze zgłoszeniem celnym.

Spółka zleciła wykonanie ekspertyz mających określić jakiego rodzaju towar został dostarczony.

Spółka podejmowała wielokrotne próby skontaktowania się z Dostawcą, celem wyjaśnienia zaistniałej sytuacji. Dostawca nie odpowiadał na pisma wysyłane zarówno drogą elektroniczną jak i pocztą tradycyjną. Próby telefonicznego skontaktowania się z dostawcą zakończyły się również niepowodzeniem. Spółka złożyła do Prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępca przez Dostawcę.

Po przeprowadzeniu ekspertyz, Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Celnego w Gdyni z wnioskiem o korektę zgłoszenia celnego. W odpowiedzi Naczelnik Urzędu Celnego w Gdyni wydał Decyzję, w której odmówił sprostowania zgłoszenia celnego. W uzasadnieniu wskazano, iż dołączone do zgłoszenia celnego dokumenty potwierdzają zgodność danych w nim zawartych z tymi, które podane zostały w zgłoszeniu celnym i tym samym naliczone należności celne wyliczone zostały we właściwy sposób. W ocenie organu celnego proponowana przez Spółkę korekta, spowodowałaby, że dane wskazane w dokumentach, byłyby niezgodne z tymi, na podstawie których powstał dług celny. Od Decyzji Naczelnika Urzędu Celnego Spółka wniosła odwołanie, do którego wydana została Decyzja Dyrektora Izby Celnej w Gdyni utrzymująca w mocy Decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Gdyni. Na Decyzję Dyrektora Izby Celnej Spółka wniosła Skargę do WSA. WSA w Gdańsku oddalił skargę Spółki.

Spółka podejmowała próby znalezienia na rynku nabywcy na otrzymany towar, jednak z uwagi na rodzaj materiału, oraz jego jakość ostatecznie nie udało się pozyskać klienta. Spółka jest w stanie udokumentować fakt podejmowania aktywnych działań w celu sprzedaży zakupionego towaru, w szczególności Spółka posiada dokumenty potwierdzające podejmowane próby zbycia towaru: zapytania ofertowe skierowane do potencjalnych nabywców oraz korespondencja z potencjalnymi kupcami.

Towar jaki miał zostać dostarczony Spółce w ramach transakcji - "polietylen liniowy o małej gęstości" miał zostać wykorzystany w działalności Spółki, jako materiał do produkcji.

Towar jaki został dostarczony Spółce można podzielić na dwie grupy:

* grupa A - towar może zostać wykorzystany w działalności Spółki, na potrzeby wewnętrzne (sól - do wykorzystania zimą celem utrzymania terenu przyzakładowego w stanie pozwalającym na bezpieczne przemieszczanie się);

* grupa B - towar nie kwalifikuje się do do wykorzystania w działalności Spółki, a jednocześnie pomimo podjętych prób sprzedaży na towar ten nie znaleziono nabywcy, w związku z czym w celu uniknięcia dalszych kosztów magazynowania Spółka dokona jego utylizacji.

Utylizacja towaru należącego do grupy B zostanie należycie udokumentowana, w szczególności zostanie potwierdzona protokołem utylizacji towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z importem towaru należącego do grupy A oraz towaru należącego do grupy B.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka ma prawo:

* w części dotyczącej nabycia towaru z grupy A

* w części dotyczącej nabycia towaru z grupy B

- do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z dokumentów SAD.

Zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT podstawowym warunkiem odliczenia VAT jest związek zakupionego towaru z opodatkowaną VAT działalnością podatnika.

Spółka dokonała zakupu towaru z zamiarem wykorzystania ich do czynności opodatkowanych. Przyczyny, dla których towar przesłany przez dostawcę jest niezgodny z zamówieniem, leżą poza zakresem wpływu Spółki, a tym samym nie mogą mieć wpływu na prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego związanego z importem towaru.

Należy podkreślić, że Spółka podjęła także stosowne działania w celu wyjaśnienia niezgodności towaru z zamówieniem, to jest wielokrotnie podejmowała próby kontaktu z Dostawcą i wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, a w ostateczności Spółka złożyła do Prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępca przez Dostawcę. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego towar należący do grupy A zostanie wykorzystany w ramach prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa - jako sól do wykorzystania zimą celem utrzymania terenu przyzakładowego w stanie pozwalającym na bezpieczne przemieszczanie się. Nie ma zatem wątpliwości co do prawa Spółki do odliczenia VAT w zakresie towaru z grupy A. Zakupiona substancja zostanie bowiem wykorzystana w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

W ocenie Spółki, w przypadku towaru należącego do grupy B, dla oceny prawa do odliczenia podatku VAT kluczowy jest zamiar wykorzystania towaru w ramach prowadzonej działalności. Pierwotnie Spółka zamierzała wykorzystać towar do celów produkcyjnych. Następnie, po wykonaniu ekspertyz wskazujących, że towar nie posiada wystarczających właściwości Spółka podjęta decyzję o jego sprzedaży i rozpoczęła poszukiwania potencjalnych nabywców.

Należy odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawie C-37/95 Ghent Coal Terminal NV zgodnie z którym - "w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane".

W świetle powołanego wyroku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup towaru przez Spółkę został dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej VAT (pierwotnie do produkcji, a następnie do sprzedaży), to pomimo ostatecznego niedokonania sprzedaży ze względów ekonomicznych pozostających poza wpływem i kontrolą Spółki (to jest braku kupców zainteresowanych towarem), Spółka zachowuje prawo do odliczenia VAT związanego z importem towaru.

Spółka pragnie również wskazać na orzeczenie TSUE w spawie C-110/94 INZO. Zgodnie z istotą orzeczenia w sprawie C-110/94 INZO jeżeli podatnik nabył towary lub usługi, które zamierzał przeznaczyć do celów sprzedaży opodatkowanej, to późniejsza zmiana ich przeznaczenia wynikająca z przyczyn, których nie brano pierwotnie pod uwagę, nie odbiera prawa do odliczenia i nie powoduje obowiązku korekty. TSUE zaznaczył, że związek pomiędzy nabywanymi towarami a działalnością opodatkowaną należy rozumieć bardzo szeroko. Do jego zachowania wystarczy bowiem sama intencja podatnika (oczywiście poparta obiektywnymi okolicznościami). Tym samym istotne jest nie tyle faktyczne przeznaczenie nabytych aktywów do celów transakcji opodatkowanych, ile obiektywnie istniejący zamiar takiego ich przeznaczenia, który wiąże dokonane wydatki z planowaną sprzedażą opodatkowaną. Podejście TSUE jest zgodne z zasadą neutralności VAT. W świetle tej zasady podatek VAT powinien obciążać tylko konsumentów, a dla podatników (rozumianych jako podmioty gospodarcze) musi być neutralny. Podatnicy nie mogą ponosić ciężaru VAT i w tym kontekście zapewniające neutralność prawo do odliczenia nabiera charakteru bezwzględnej zasady, której ograniczenia są wyjątkowe i muszą być precyzyjnie opisane w przepisach interpretowanych ściśle.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie także w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 czerwca 2012 r. (IBPP1/443-369/12/LSz): "Biorąc pod uwagę fakt, iż prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (zadeklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług".

Stanowisko Spółki znajduje poparcie także w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 lipca 2008 r. nr IPPP1/443-1113/08-2/SM i Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 lutego 2012 r. nr ILPP1/443-1488/11-4/MK. Zgodnie z tymi interpretacjami podatnik zachowuje prawo do odliczenia VAT jeżeli dokonał zakupu towaru z zamiarem przeznaczenia do działalności opodatkowanej VAT, nawet w sytuacji gdy ostatecznie do takiego wykorzystania nie doszło z przyczyn pozostających poza kontrolą podatnika.

Spółka pragnie także wskazać na art. 185 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r.s. 1), zgodnie z którym w przypadku należycie udokumentowanego lub potwierdzonego zniszczenia, zagubienia lub kradzieży własności nie ma obowiązku korekty podatku VAT naliczonego. Państwa członkowskie mogą jednak wymagać korekty w przypadku kradzieży.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego utylizacja towarów należących do grupy B, na których nie znaleziono nabywców pomimo podjętych prób sprzedaży, zostanie odpowiednio udokumentowana. W związku z powyższym, w ocenie Spółki zachowuje ona prawo do odliczenia VAT związanego z importem towaru i nie ma obowiązku korygowania tego podatku.

Podsumowując, w ocenie Spółki przysługuje jej prawa do odliczenia VAT, nawet jeżeli towar z grupy B zostanie ostatecznie poddany utylizacji. Spółka jest bowiem w stanie wykazać, że przed utylizacją podejmowała aktywnie próby sprzedaży towaru. Ponadto, Spółka nabyła towar z zamiarem wykorzystania do prowadzonej działalności, a następnie próbowała dokonać jego zbycia, a w konsekwencji brak ostatecznego wykorzystania tych towarów do działalności (ze względu na brak kupców) wynika z czynników pozostających poza kontrolą Spółki, a w rezultacie nie skutkuje utratą prawa do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie prawa do odliczenia podatku naliczonego od importu towaru, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.