IPPP3/443-1035/09-5/SM - Ustalenie wysokości przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku udzielania przez aptekę bonifikat cenowych na leki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2009 r. (data wpływu 13 listopada 2009 r.), uzupełnionego w dniu 11 grudnia 2009 r. na wezwanie nr IPPP3/443-1035/09-2/SM z dnia 26 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

W dniu 13 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ww. wymienionym. Wniosek został uzupełniony w dniu 11 grudnia 2009 r. na wezwanie nr IPPP3/443-1035/09-2/SM z dnia 26 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe.

Firma świadczy usługi turystyczne. Wykonuje je we własnym zakresie jako organizator turystyki. Kupuje również usługi od innych podmiotów - hotele, transport (służą one korzyści nabywcy). Nie jest to jedyny rodzaj działalności. Przy sprzedaży usług wystawiane są faktury VAT-marża oraz pobierane zaliczki (również z VAT-marża).

Faktury VAT-marża bądź paragony fiskalne zawierają już VAT marżę, mimo że dokładne koszty związane z daną imprezą nie są znane. Doświadczenie pozwala oszacować koszty i ustalić VAT marżę. Klient w ofercie, którą otrzymuje przed imprezą, otrzymuje stałą cenę zawierającą VAT-marża.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozp. Min. Fin. z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy w usługach turystycznych powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później niż 15 dni od dnia wykonania usług. Nie precyzuje ten ustęp jednak co dzieje się w przypadku pobierania zaliczek na taką usługę i jak wtedy ewidencjonować VAT-marża.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Obowiązek ewidencjonowania (kasa fiskalna bądź faktura VAT-marża) powstaje z chwilą wpłaty zaliczki przez klienta. Wysokość VAT-marży powinna być oszacowana i ustalona przed imprezą, a po udokumentowaniu wszystkich kosztów z nią związanych (czyli po jej zakończeniu) ewentualnie jeśli byłaby taka potrzeba, skorygowana odpowiednią korektą zobowiązania podatkowego związanego z VAT-marża.

Ad. 2. Wysokość VAT-marża powinien ustalać przed zakupem wszystkich usług, ponieważ cena usługi turystycznej do oferty dla klienta musi już ten VAT zawierać, więc musi być znana jego wysokość. Po zakończeniu imprezy i ustaleniu wszystkich poniesionych kosztów, jeśli będą odbiegać od szacunkowo określonej wartości VAT-marża trzeba dokonywać korekty. W przypadku wpłaty zaliczkowej cała wartość VAT marża jest fiskalizowana w momencie wpłaty zaliczki.

Ad. 3. W rejestrze sprzedaży wykazywać powinien wyłącznie marżę.

Ad. 4. W tym rejestrze należy umieszczać kwotę wynikającą z zakupu towarów i usług w pozycji sprzedaż zwolniona z VAT.

Ad. 5. Wystarczy do ewidencji kosztów prowadzenie standardowego rejestru zakupów i nie należy robić tego oddzielnie.

Ad. 6. Powinna być jedna ewidencja dla całości usług, ponieważ wiele faktur VAT dotyczących kosztów jest przypisana do dużej ilości imprez.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych w zakresie dokumentowania usług turystyki (pytanie nr 1 i 2) uznaje się za nieprawidłowe, w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji (pytanie nr 3, 4, 5, 6) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" - podstawą opodatkowania w przypadku wykonywania usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast w myśl ust. 3 ww. przepisu rozliczenie metodą marży stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:

W myśl art. 119 ust. 4-6 - podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy - w przypadku świadczenia usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 11 - jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) określono, na zasadzie odstępstwa od zasad określonych w ww. art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, inny termin powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie jednak z treścią art. 106 ust. 4 ustawy podatnicy nie mają obowiązku wystawiania faktur dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W myśl natomiast § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Natomiast zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy - podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z rozporządzeniem § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338) - podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

Biorąc pod uwagę powyższe zapisy należy stwierdzić, iż przepisy prawa podatkowego, regulujące zasady wystawiania faktur VAT w przypadku otrzymania zaliczki na poczet świadczonej usługi, wobec braku przepisów szczegółowych, wyłączających ich zastosowanie, regulują również zasady wystawiania faktur w odniesieniu do zaliczek otrzymanych na poczet usług turystycznych. Ponadto wskazać należy, iż w odniesieniu do treści takich faktur, zastosowanie mają regulacje szczególne dotyczące "faktur VAT marża".

W przypadku zatem gdy nabywcami usługi turystycznej są osoby fizyczne, podatnik jest zobowiązany do zaewidencjonowania otrzymanej zaliczki przy zastosowaniu kasy rejestrującej (i wystawienia na ich żądanie faktury VAT marża). Natomiast w przypadku pozostałych kontrahentów którzy wpłacą zaliczkę, bądź dokonają przedpłaty, podatnik ma obowiązek wystawić fakturę na zasadach ogólnych.

Zatem stanowisko, że Wnioskodawca ma obowiązek udokumentowania fakt otrzymania zaliczki na poczet świadczonej usługi turystycznej należy uznać za prawidłowe.

Nie można jednak się zgodzić ze stanowiskiem w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w sytuacji opisanej we wniosku.

Należy tutaj mieć na uwadze, że powołany wyżej przepis § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy (...), został wydany na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 19 ust. 22 ustawy, upoważniającej Ministra Finansów do określenia późniejszych niż w ustawie terminów powstania obowiązku podatkowego, stanowi przepis szczegółowy w odniesieniu do przepisu art. 19 ust. 11 ustawy, który stanowi, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jego otrzymania w tej części - wyłączając tym samym jego zastosowanie dla podatników rozliczających się z tytułu świadczonych usług turystycznych za pomocą marży.

Zatem dla podatnika rozliczającego się z tytułu usług turystycznych za pomocą marży, obowiązek podatkowy z tytułu tych usług powstaje po określeniu należnej podatnikowi marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi (w myśl ww. § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336)).

Uwzględniając powyższe, otrzymanie zaliczki przy usługach turystycznych, z tytułu której wystawiona zostanie faktura VAT-marża dokumentująca jej otrzymanie (lub paragon fiskalny z kasy rejestrującej), nie będzie wiązało się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Natomiast odnośnie treści wystawionej faktury (wydrukowanego paragonu fiskalnego) należy mieć na uwadze przepisy art. 119 ust. 10 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnik, o którym mowa w ust. 3, w wystawionych przez siebie fakturach nie wykazuje kwot podatku.

Natomiast zgodnie z § 7 ust. 7 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych (...) - podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Drukowany przez kasę rejestrującą paragon fiskalny powinien odzwierciedlać dane wynikające z wystawionej faktury VAT, zatem nie zawiera on także kwoty podatku VAT-marża (ten jest ustalany wyłącznie w prowadzonej przez podatnika ewidencji).

Reasumując, Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę VAT i zaewidencjonować w kasie rejestrującej otrzymaną zaliczkę na poczet świadczonej usługi turystycznej. Powyższe nie wiąże się jednak z momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty tej zaliczki. Obowiązek ten powstaje dopiero w momencie określonym w § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy (...), tj. z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi. W sytuacji opisanej we wniosku będzie to zatem dopiero po zakupie wszystkich usług u poddostawców (nie zachodzi w tym przypadku jakikolwiek obowiązek skorygowania podatku VAT-marża). Jednak nawet w przypadku powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług turystycznych (co jednak nie zachodzi w przypadku wpłaty zaliczki), podatnik w wystawianych przez siebie fakturach VAT-marża (i paragonach z kasy rejestrującej) nie wykazuje kwot podatku od towarów i usług.

Zatem oceniając całościowo stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W myśl art. 119 ust. 3a ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. Przedmiotowe przepisy nie określają dokładnie sposobu czy formy, w jakiej powinna być prowadzona przedmiotowa ewidencja, jedynie nakładają wymóg uwidocznienia ww. danych.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania w przypadku wykonywania usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Zatem za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, że w rejestrze sprzedaży w pozycji sprzedaż opodatkowana powinien on wykazywać marżę. Należy jednakże zauważyć, że powyższa kwota marży powinna być ustalona na podstawie pozostałych danych wynikających z prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji, jako różnica między kwota należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty.

Z powyższych względów należy uznać za prawidłowe stanowisko dotyczące pytania nr 4, tj. Wnioskodawca w rejestrze VAT może umieszczać kwotę wynikającą z zakupu towarów i usług w pozycji sprzedaż zwolniona z VAT.

Prawidłowe jest także stanowisko w zakresie pytania nr 5, tj. wystarczy do ewidencji kosztów prowadzenie standardowego rejestru zakupów i nie ma obowiązku robienia tego oddzielnie, aby ewidencjonować koszty ponoszone z nabywaniem usług dla korzyści turysty - o ile spełnione są zapisy ww. art. 119 ust. 4-6 ustawy, m.in. w zakresie odrębnego ustalenia podstawy opodatkowania dla usług własnych i nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Z tych też względów Wnioskodawca może prowadzić jedną ewidencję dla całości usług turystycznych (a nie dla każdej imprezy turystycznej oddzielnie (pytanie nr 6)), o ile spełnione są przesłanki w szczególności art. 119 ust. 2 ustawy, tj. marża będzie ustalona jako różnica między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi (dany turysta, uczestnik jednej imprezy turystycznej), a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści tego turysty (pomniejszoną o kwotę podatku).

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock