IPPP3/443-1024/09-2/MPe - Stawka podatku VAT przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym oraz w przypadku samodzielnej dostawy miejsca postojowego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 5 stycznia 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-1024/09-2/MPe Stawka podatku VAT przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym oraz w przypadku samodzielnej dostawy miejsca postojowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

*

stawki podatku VAT przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym - jest nieprawidłowe

*

stawki podatku VAT przy dostawie miejsc postojowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym oraz stawki podatku VAT przy dostawie miejsc postojowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

L Sp. z o.o. z siedzibą w W (zwana dalej "L") prowadzi działalność deweloperską.

W ramach prowadzonej działalności L rozpoczął realizację inwestycji, polegającej na budowie siedmiokondygnacyjnego budynku mieszkalnego, położonego w W, w skład którego wchodzić będzie 67 mieszkań wraz z balkonami i/lub tarasami oraz udziałem w częściach wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali i udziałem w użytkowaniu wieczystym gruntu.

Powierzchnia lokali mieszkalnych w budynku nie będzie przekraczać 150 m2;. Ustalone zostało także, iż z własnością lokalu związane będzie prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w hali garażowej zlokalizowanej w przedmiotowym budynku, przy czym hala garażowa stanowić będzie odrębny lokal, dla którego ustanowiona będzie odrębna księga wieczysta. Należy także zaznaczyć, iż nabywcy lokali mieszkalnych będą mieli możliwość zakupu lokali bez prawa do korzystania z miejsca postojowego w garażu podziemnym.

W związku z realizacją inwestycji, w przypadku sprzedaży lokalu wraz z miejscem postojowym L będzie zawierał przedwstępne umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i jego sprzedaży oraz sprzedaży udziału w lokalu stanowiącym garaż podziemny wraz z prawem wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego. Umowy te zawierać będą cenę łączną, obejmującą odrębne ceny: za ustanowienie odrębnej własności lokalu oraz jego sprzedaży oraz za sprzedaż udziału w prawie własności garażu wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w garażu podziemnym. Obie ceny, a w konsekwencji także cena łączna, zostaną powiększone o podatek od towarów i usług według obowiązujących stawek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy mając na uwadze stan hipotetyczny L w sposób prawidłowy planuje naliczać podatek od towarów i usług, gdy w przypadku nabycia pierwotnego tj. ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz jego sprzedaży oraz sprzedaży udziału w lokalu stanowiącym garaż podziemny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego stosował będzie stawkę VAT wynoszącą 7 %.

2.

Czy w przypadku niejednoczesnego zakupu ustanowionej dla nabywcy odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w garażu podziemnym, tj. wcześniejszego nabycia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, a następnie nabycia udziału w lokalu stanowiącym garaż podziemny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego właściwe będzie obłożenie nabycia prawa do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w garażu podziemnym stawką VAT wynoszącą 7 %.

3.

Czy w przypadku nabycia udziału w lokalu stanowiącym garaż podziemny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego przez osobę, która nie nabyła odrębnej własności lokalu mieszkalnego w tym budynku, właściwe będzie stosowanie stawki VAT wynoszącej 22 %.

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku nabycia pierwotnego tj. ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w lokalu stanowiącym garaż podziemny zlokalizowanym w tym samym budynku mieszkalnym i prawem do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego w tym garażu powinno ono być opodatkowane jedną stawką, właściwą dla lokalu mieszkalnego, tj. stawką wynoszącą 7 %.

Na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) o podatku od towarów i usług kwestie stawek podatkowych normuje art. 41 ustawy, który przewiduje, że stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 (tj. 7 %) stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Z kolei w myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów budowlanych w dziale 12. Obiekty budownictwa mieszkaniowego ustawa o VAT definiuje natomiast art. 2 pkt 12 stanowiąc, że ilekroć mowa w ustawie o obiektach budownictwa mieszkaniowego rozumie się przez to budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów budowlanych (...), budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe.

Lokale mieszkalne budowane przez wnioskodawcę stanowią część obiektu budowlanego objętego społecznym programem mieszkaniowym. Wybudowanie, wyodrębnienie i sprzedaż takich lokali powinno być traktowane jako dostawa towarów w rozumieniu ustawy o VAT i będzie podlegała, zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT 7 % stawce podatku.

Czynność jaką jest dostawa lokali mieszkalnych wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego w części wspólnej budynku powinna być traktowana jako czynność o charakterze kompleksowym, z której nie można wyłączyć tych jej elementów, które wprawdzie same w sobie dostawy lokalu nie stanowią, lecz z tą dostawą związane są w taki sposób, iż można mówić o czynności kompleksowej. Jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 listopada 2008 r. wydanym w sprawie I FSK 1512/07 (Lex Nr 469848) w sytuacji, gdy czynność ma charakter kompleksowy, o jej istocie, a zarazem wysokości stawki VAT, powinna przesądzać czynność główna. W tym wypadku czynnością główną jest sprzedaż odrębnej własności lokalu mieszkalnego, do której stosuje się stawkę VAT w wysokości 7 %, zaś czynnością związaną jest sprzedaż udziału w garażu podziemnym z prawem do korzystania z oznaczonego miejsca postojowego w tym garażu.

Podkreślić także należy, że sprzedaż odrębnej własności lokali mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w obecnych czasach stanowi właściwie standard w budownictwie mieszkaniowym. W uzasadnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2009 r., wydanego w stawie I FSK 1798/07, wskazano, że posiadanie miejsca do parkowania samochodu osobowego w pierwszej dekadzie XXI wieku jest związane integralnie z budownictwem mieszkaniowym tak jak posiadanie piwnicy czy dostęp do suszarni i powinno być kojarzone z obiektami budownictwa mieszkaniowego lub ich częściami, na które wskazał ustawodawca w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT.

Z powyższego twierdzenia wynika wyraźnie, że określone miejsce postojowe przeznaczone do użytku przez nabywcę lokalu mieszkalnego w tym samym budynku powinno być traktowane jako część obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, podobnie jak piwnica czy strych, a nie jako odrębny lokal użytkowy, nie związany z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych nabywcy lokalu mieszkalnego. Powyższa interpretacja pozostaje również zgodna z definicjami wynikającymi z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690). Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Pod pojęciem mieszkania, zgodnie ze wskazanym wyżej przepisem, należy rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego. Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego. W takiej sytuacji garaż podziemny należy traktować jako pomieszczenie gospodarcze służące do przechowywania przedmiotów. Fakt, że jest ono wykorzystywane jednocześnie przez większą liczbę użytkowników nie powinien wpływać na zmianę jego przeznaczenia i traktowania go jako lokalu użytkowego w rozumieniu przepisów art. 41 ust. 12a ustawy o VAT.

Podobnie stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 20 sierpnia 2009 r. (SA/Ol 452/09), stwierdzając, że postęp cywilizacyjny kreuje nowe potrzeby i wymusza dostosowanie się do nich różnych dziedzin gospodarki (w tym budownictwa mieszkaniowego). Efektem tego jest między innymi oferowanie przez firmy budowlane czy developerów mieszkań, z których nabyciem wiąże się prawo do korzystania z miejsc postojowych dla samochodów osobowych. Ponieważ oczywiście ludzkie potrzeby są zróżnicowane, to oferowane są także mieszkania, z którymi prawo to nie jest związane. Jeśli takie dwa rodzaje oferty odnoszą się, jak rozpoznawanym przypadku, do jednego budynku wielomieszkaniowego, to nie ma podstaw do tego aby przyjąć, że kompleksowa dostawa lokalu mieszkalnego musi być oceniana według wersji prostszej tj. bez prawa do korzystania z miejsca postojowego. (...) Nabywcy mieszkań związanych z miejscami postojowymi (...) nabywają po prostu lokal do wyższej wartości użytkowej ze względu na możliwość łatwiejszego korzystania z posiadanych środków transportu. (...) Argument, że do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych nie jest niezbędne korzystanie z miejsca garażowego czy postojowego nie wytrzymuje krytyki. (...) W związku z tym twierdzeniem, iż intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe nie może być uznane za trafne.

Przedmiotem sprzedaży w hipotetycznej sytuacji opisanej w punkcie 1 wniosku jest, obok własności lokalu mieszkalnego, prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego o konkretnej powierzchni, znajdującego się w części podziemnej garażu stanowiącego odrębny lokal, które jest integralnie związane z prawem własności lokalu mieszkalnego.

Z punktu widzenia przepisów podatkowych sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonych miejsc postojowych, znajdujących się w danym budynku, podlegać powinna jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania różnych stawek podatku), skoro z punktu widzenia przepisów prawa cywilnego stanowią one przedmiot jednej umowy.

Pogląd prawny reprezentowany przez wnioskodawcę co do opodatkowania dostawy miejsc postojowych preferencyjną stawką podatkową w wysokości w wysokości 7 % potwierdzony został m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2009 r. wydanym w sprawie I FSK 1798/07 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 czerwca 2005 r. (sygn. akt I FSK 103/05).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane powyżej argumenty przemawiają także za zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT wynikającej z art. 41 ust. 2 w zw. z ust. 12 ustawy o VAT w sytuacji opisanej w punkcie 2 niniejszego wniosku. Nabycie miejsca postojowego w tym samym budynku przez osobę będącą już właścicielem lokalu mieszkalnego zmierza w dalszym ciągu do pełnego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych nabywcy lokalu mieszkalnego i do zwiększenia wartości użytkowej posiadanego lokalu mieszkalnego. Na gruncie przepisów Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690) należy traktować pomieszczenie, w którym znajdują się miejsca postojowe jako pomieszczenie gospodarcze służące zaspokojeniu potrzeb związanych z przechowywaniem przedmiotów. Nabycie udziału w lokalu stanowiącym pomieszczenie gospodarcze nie powinno więc być oceniane jako nabycie lokalu użytkowego w rozumieniu przepisu art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, ale jako nabycie części obiektu mieszkalnego, co uzasadnia stosowanie preferencyjnej stawki VAT o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiona wyżej argumentacja nie znajduje zastosowania w hipotetycznej sytuacji opisanej w punkcie 3 niniejszego wniosku. W razie nabycia miejsca postojowego przez osobę nie będącą właścicielem lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku wyłączona jest możliwość traktowania miejsca postojowego jak i pomieszczenia gospodarczego, którego celem jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych. W konsekwencji nie można przyjąć, że mamy do czynienia z nabyciem części obiektu mieszkalnego sensu stricte. Wobec braku przesłanej z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT zdaniem wnioskodawcy w hipotetycznej sytuacji opisanej w punkcie 3 konieczne będzie stosowanie stawki podstawowej podatku VAT w wysokości 22 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie stawki podatku VAT przy dostawie lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym, za prawidłowe w zakresie stawki podatku VAT przy dostawie miejsc postojowych.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 ww. ustawy, obowiązującym od 1 stycznia 2008 r., do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się 7 % stawkę podatku.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a ww. artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Art. 41 ust. 12b stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1.

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,

2.

lokali mieszkalnych. których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumieć należy budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Równocześnie zgodnie z przepisem § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7 % również w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, w zakresie w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego (ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej) nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego ani lokalu użytkowego, należy odnieść się do definicji zawartych w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ust. 4 powołanego wyżej artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Definiując pojęcie prawne "samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

*

po pierwsze - pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystywaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi; oraz

*

po drugie - pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Z brzmienia art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali wynika, iż podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć określone pomieszczenie do kategorii pomocniczych jest to czy pomieszczenie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych zamieszkałych w lokalu osób. Stosując takie kryterium stwierdzić należy, że garaż czy miejsce postojowe, choć stanowią część składową lokalu mieszkalnego, nie należą do pomieszczeń pomocniczych, lecz przynależnych do lokalu i nie służą dla bezpośredniego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych ludności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego, wynika, iż Wnioskodawca jest w trakcie realizacji inwestycji, polegającej na budowie budynku mieszkalnego, w skład którego wchodzić będzie 67 mieszkań wraz z balkonami i/lub tarasami oraz udziałem w częściach wspólnych budynku niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli poszczególnych lokali i udziałem w użytkowaniu wieczystym gruntu.

Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży obiektów w następujący sposób:

*

sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w lokalu stanowiącym garaż podziemny zlokalizowanym w tym samym budynku mieszkalnym i prawem do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego w tym garażu;

*

sprzedaż rzeczonego lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym w garażu podziemnym, traktowana jako dwie odrębne umowy;

*

udział w lokalu stanowiącym garaż podziemny wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego osobie, która nie nabyła odrębnej własności lokalu mieszkalnego w tym budynku.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów, należy stwierdzić, iż sprzedaż wraz z lokalem mieszkalnym miejsca postojowego w garażu podziemnym podlega opodatkowaniu 22 % stawką podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż lokalu mieszkalnego - 7 % stawką tego podatku. Podkreślić należy, iż obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Wyłączenie sprzedaży lokali użytkowych spod działania przepisu art. 41 ust. 12 ww. ustawy, w powiązaniu z ust. 12a-12c tego artykułu oraz zapisu § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wskazuje, że intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie tych obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe.

Reasumując, pojedyncze miejsce postojowe, nie może stanowić samo w sobie pomieszczenia przynależnego, o którym mowa powyżej. Pomieszczeniem tym jest hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Jedno miejsce postojowe stanowi więc ułamkową część pomieszczenia przynależnego. Biorąc pod uwagę fakt, iż sprzedaż pomieszczenia przynależnego, służącego funkcjom innym niż mieszkaniowe podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką 7 %, to sprzedaż jego części ułamkowej również podlega temu wyłączeniu, a w efekcie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22 %. Bez znaczenia przy tym jest fakt, iż sprzedaż przedmiotowego miejsca postojowego w garażu podziemnym stanowi jeden z elementów przedmiotu umowy sprzedaży, która ma charakter kompleksowy.

Odnosząc się do miejsca postojowego, nie stanowi ono lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia pomocniczego służącego zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Co prawda może on przynależeć do lokalu, jednak nie zmienia to jego funkcji jako pomieszczenia, które nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Takich też funkcji nie spełnia przedmiotowe miejsce postojowe i sprzedaż ta podlega opodatkowaniu 22 % stawką podatku.

W sytuacji, gdy przedmiotem dostawy jest samo miejsce postojowe w garażu podziemnym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż opodatkować należy tę transakcję stawką podstawową, czyli 22 %.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl