IPPP3/443-1010/10-4/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.) - uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 26 listopada 2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-1010/10-2/KT z dnia 16 listopada 2010 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia stanowiącego "rekompensatę utraconych korzyści" - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia stanowiącego "rekompensatę utraconych korzyści". Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 26 listopada 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-1010/10-2/KT z dnia 16 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na mocy umowy zawartej z członkami grupy P., będącymi podatnikami niemieckimi, jeśli wyprodukowane przez nich towary są sprzedawane bezpośrednio z Niemiec na teren Polski, Litwy, Łotwy i Estonii, z pominięciem P-Polska (Spółka), posiadającej wyłączność na sprzedaż produktów marki P. na tych rynkach, Spółka polska nabywa prawo do wynagrodzenia, liczonego jako procent od wyżej wymienionej sprzedaży zrealizowanej przez producentów na terenie działania Spółki. Rozliczenie powyższego wynagrodzenia, stanowiącego rekompensatę utraconych przez Spółkę korzyści, następuje na koniec każdego miesiąca, w którym taka sprzedaż miała miejsce, na podstawie protokołu zawierającego specyfikację zrealizowanej sprzedaży. Kontrahent zagraniczny dokumentuje wartość przyznanego wynagrodzenia poprzez wystawienie Credit Noty, do której załącznikiem jest protokół zawierający dane o zrealizowanej sprzedaży. Realizacja zapłaty wynagrodzenia następuje w drodze uzgodnionej przez strony kompensaty, poprzez wskazanie przez dostawcę faktury, której zapłatę należy pomniejszyć o wartość przyznanego wynagrodzenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi: czy otrzymane wynagrodzenie, stanowiące rekompensatę utraconych korzyści, należy traktować jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i rozliczać jako import usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ, zgodnie z treścią przytoczonej powyżej umowy, wynagrodzenie przyznawane jest Spółce w sytuacji, gdy dostawca, z pominięciem dystrybutora, realizuje sprzedaż na terenie jego działania, i stanowi ono rekompensatę utraconych przez Spółkę korzyści, nie jest to usługa, a jedynie rekompensata będąca przychodem operacyjnym Spółki i niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W powołanych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Świadczenie usług na gruncie podatku od towarów i usług ma szersze znaczenie niż świadczenie usług w rozumieniu potocznym. Stosownie do treści powołanych przepisów, każde świadczenie na rzecz osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, uznawane jest na gruncie ustawy za usługę. Ta z kolei, w przypadku, gdy jest odpłatna, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Szczególną uwagę należy zwrócić na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Z braku definicji "świadczenia" w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego.

Według art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Należy jednak zaznaczyć, że nie każde zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji może zostać uznane za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wspominane zobowiązanie podlega opodatkowaniu VAT, jeżeli zostały spełnione łącznie następujące warunki:

* ma charakter odpłatny - z odpłatnością mamy do czynienia, gdy zachodzi związek między świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem; wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu, choć może przybierać różną postać: pieniężną, rzeczową (towar lub usługa otrzymana jako zapłata), mieszaną (zapłata w części pieniężna, w części rzeczowa);

* wynika z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego;

* istnieje odbiorca świadczenia odnoszący bezpośrednią korzyść, w tym potencjalną.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca - spółka polska - na mocy umowy zawartej z członkami Grupy, będącymi podatnikami niemieckimi, nabywa prawo do wynagrodzenia, jeśli wyprodukowane przez nich towary są sprzedawane bezpośrednio z Niemiec na teren Polski, Litwy, Łotwy i Estonii, z pominięciem Spółki, która posiada wyłączność na sprzedaż produktów marki Grupy na tych rynkach. Wynagrodzenie to, stanowiące rekompensatę utraconych przez Spółkę korzyści, liczone jest jako procent od ww. sprzedaży zrealizowanej przez producentów na terenie działania Spółki, a jego rozliczenie następuje na koniec każdego miesiąca, w którym taka sprzedaż miała miejsce, na podstawie protokołu zawierającego specyfikację zrealizowanej sprzedaży. A zatem, zgodnie z treścią przytoczonej powyżej umowy, wynagrodzenie przyznawane jest Spółce w sytuacji, gdy dostawca (kontrahent niemiecki), z pominięciem dystrybutora (Spółki) realizuje sprzedaż na terenie jego działania.

Biorąc powyższe pod uwagę, nie ulega wątpliwości, że w opisanym stanie rzeczy warunki uznania czynności za odpłatne świadczenie usług zostały spełnione. Strony łączy wyraźny stosunek zobowiązaniowy, a otrzymywane, wyliczone zgodnie z zawartą umową, kwoty "utraconych korzyści" stanowią wynagrodzenie Wnioskodawcy za konkretną usługę, tj. powstrzymania się przez Spółkę od dokonywania sprzedaży towarów dla podmiotów z przydzielonego Jej terenu działania. W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, w sprawie będącej przedmiotem pytania, świadczy na rzecz podatników niemieckich usługi, w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka jest zobowiązana dokumentować przedmiotowe usługi fakturą VAT wystawioną na kontrahenta niemieckiego, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Zgodnie z regułą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n. W myśl art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności. Z powyższych przepisów wynika zatem, iż w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, bądź stałe miejsce prowadzenia działalności, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, czyli opodatkowanie usługi zostaje przeniesione do państwa, gdzie następuje faktyczna konsumpcja usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od podatnika niemieckiego, z tytułu świadczenia usługi powstrzymania się od dokonywania sprzedaży towarów dla podmiotów z terenu działania Spółki. A zatem w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 28b ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, iż wskazana usługa nie mieści się w katalogu zastrzeżeń wymienionych w tym przepisie. W związku z tym miejscem opodatkowania przedmiotowej usługi będzie terytorium Niemiec, a zobowiązanym do rozliczenia tej usługi będzie kontrahent niemiecki.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisane czynności, wykonywane przez Spółkę za wynagrodzeniem, nie stanowią usługi podlegającej opodatkowaniu, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.