IPPP3/443-1008/11-2/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca dokonał w dniu 16 września 2005 r. w trybie przetargowym zakupu nieruchomości od Powiatu. Jak wskazano w akcie notarialnym potwierdzającym zakup, jest to "teren mieszkaniowy zabudowany budynkiem użytkowym". W rzeczywistości jest to teren nie mający charakteru mieszkaniowego, znajduje się na nim jedynie budynek gospodarczy w postaci chlewni. Transakcja zakupu nieruchomości nie była obciążona podatkiem VAT (transakcja zwolniona z VAT).

Wnioskodawca w dniu zakupu nieruchomości działał jako osoba fizyczna. Jednocześnie w dniu zakupu jak i obecnie jest udziałowcem włoskiej spółki (odpowiednik polskiej spółki jawnej, wedle włoskich przepisów podatkowych w takim przypadku podatnikiem jest Spółka, a nie jej wspólnicy). Wnioskodawca nabył nieruchomość jako osoba fizyczna, nie ponosił nakładów na jej ulepszenie, ani też nie wykorzystywał jej dla celów jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie wynajmował jej, nie używał budynku.

Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości, gdyż ze względów osobistych wiązał swoją przyszłość z L. Na przedmiotowej nieruchomości planował - po osiedleniu się - wybudowanie fabryki serów. Zamiaru tego jednak nie realizował, nie rozpoczął na terenie nieruchomości żadnych prac. Potem z powodów osobistych opuścił Polskę i wrócił do Włoch.

Obecnie nieruchomość chce kupić deweloper. Cena sprzedaży jest wyższa od ceny jej zakupu.

Wnioskodawca nie jest i nie był podatnikiem podatku VAT ani w Polsce ani w żadnym innym kraju członkowskim Unii Europejskiej.

Wnioskodawca nie wykonywał na terenie Polski żadnej działalności gospodarczej a nieruchomość została sprzedana przez Powiat jako zwolniona z podatku VAT a zatem nie byłoby możliwości odliczenia podatku VAT związanego z nieruchomością, nawet gdyby Wnioskodawca wykorzystywał ją dla celów działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Dla ustalenia, czy sprzedaż podlega przepisom o podatku od towarów usług, istotne jest rozstrzygnięcie, czy osoba fizyczna dokonująca w konkretnym stanie faktycznym sprzedaży nieruchomości będącej jej własnością, jest podatnikiem tego podatku w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, podatnikiem podatku od towarów i usług jest między innymi osoba fizyczna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, jak również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Kryterium dla uznania, czy osoba fizyczna jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jest zatem wykonywanie samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Dla wyjaśnienia kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przez osobę fizyczną nieruchomości będącej jej prywatną własnością, istotne znaczenie ma ustalenie, czy osoba fizyczna, dokonując tej sprzedaży, działa w okolicznościach, które pozwalają potraktować te czynności jako działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to nie tylko np. działalność handlowa, ale również czynności wykonane jednorazowo, lecz z zamiarem wykonywania ich w sposób częstotliwy. Sprzedaż działki dokonywana przez ich właściciela może być, przy zaistnieniu określonych okoliczności, rozpatrywana jako działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Podejmowane przez właściciela takie czynności, jak zmiana przeznaczenia gruntu, podział nieruchomości na kilka lub kilkanaście działek stanowią ciąg zdarzeń, które mogą świadczyć o zamiarze wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy.

W przedmiotowej jednak sytuacji Wnioskodawca nie dokonywał takich czynności w związku z przedmiotową nieruchomością. W takiej sytuacji czynność sprzedaży zabudowanej nieruchomości nie jest objęta zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Jeżeli jednak organ uznałby, iż w przedmiotowej sytuacji dochodzi do czynności objętej zakresem podatku VAT, to wówczas w ocenie Wnioskodawcy przedmiotowa sprzedaż korzystałaby ze zwolnienia od podatku VAT.

Wynika to z faktu, iż przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana budynkiem użytkowym, a zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem sytuacji, gdy:

Nieruchomość nie była nigdy przez Wnioskodawcę wykorzystywana do czynności opodatkowanych, tym samym może zachodzić sytuacja wskazana w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o VAT - dostawa nieruchomości przed pierwszym zasiedleniem. Zasiedleniem będzie tu samo dokonanie dostawy nieruchomości na rzecz dewelopera.

W takiej jednak sytuacji zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Wskazać także należy, iż art. 29 ust. 5 ustawy o VAT wprowadza zasadę, zgodnie z którą w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce powyższa regulacja powoduje, że grunt - z którym trwale złączone są budynki lub budowle również będące przedmiotem dostawy - opodatkowany jest wedle tej samej stawki co budynki, budowle.

Zatem, gdy budynki korzystają ze zwolnienia, także grunt - z którym budynki te są trwale związane - będzie objęty zwolnieniem podatkowym.

W takiej zatem sytuacji, nawet, jeżeliby uznać, iż dostawa nieruchomości objęta będzie podatkiem VAT, to i tak dostawa ta będzie korzystać ze zwolnienia od podatku.

Wnioskodawca informuje także, iż w przedmiotowej sprawie taki sam wniosek o wydanie interpretacji złożył - do Ministra Finansów za pośrednictwem innego Dyrektora Izby Skarbowej - wskazany w stanie faktycznym deweloper.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność, stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot uznany, w związku z jej wykonaniem, za podatnika.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - według zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły. O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które - mimo, że czynność wykonały jednorazowo - działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą. Z działalnością gospodarczą - w rozumieniu ustawy o podatku VAT - mamy do czynienia, jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji, jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo, zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży - w tym przypadku nieruchomości - jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca zakupił w dniu 16 września 2005 r., w drodze przetargu, nieruchomość, stanowiącą, zgodnie z zapisem w akcie notarialnym zakupu, teren mieszkaniowy zabudowany budynkiem użytkowym. Na nieruchomości znajduje się budynek gospodarczy w postaci chlewni. Transakcja ta nie była obciążona podatkiem VAT (transakcja zwolniona z VAT). Zarówno w dniu zakupu, jak i obecnie, Wnioskodawca jest udziałowcem włoskiej spółki (odpowiednika polskiej spółki jawnej). Wnioskodawca podkreśla, że nabył nieruchomość jako osoba fizyczna, a przy tym nie ponosił nakładów na jej ulepszenie, ani też nie wykorzystywał jej dla celów jakiejkolwiek działalności gospodarczej, nie wynajmował jej, nie używał budynku. Wnioskodawca wskazuje, iż dokonał przedmiotowego zakupu, gdyż ze względów osobistych wiązał swoją przyszłość z Leskiem. Na przedmiotowej nieruchomości planował - po osiedleniu się - wybudowanie fabryki serów. Zamiaru tego jednak nie realizował, nie rozpoczął na terenie nieruchomości żadnych prac. Potem, z powodów osobistych, opuścił Polskę i wrócił do Włoch. Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedać nieruchomość deweloperowi, cena sprzedaży będzie wyższa od ceny jej zakupu.

Wnioskodawca nie jest i nie był podatnikiem podatku VAT ani w Polsce ani w żadnym innym kraju członkowskim Unii Europejskiej. Nie wykonywał na terenie Polski żadnej działalności gospodarczej, a nieruchomość została sprzedana przez Powiat jako zwolniona z podatku VAT.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego, na tle obowiązujących przepisów ustawy o VAT, pozwala stwierdzić, że wskazana w rozpatrywanym wniosku nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej zbycie będzie traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Podczas tego zdarzenia Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, bowiem grunt został nabyty - jak wynika z wniosku - jako inwestycja w celu wybudowania na nim fabryki serów. Wnioskodawca wskazał wprawdzie, że nabyty grunt miał służyć również zaspokojeniu jego prywatnych potrzeb (planował się tam osiedlić), ale nic nie wskazuje na to, aby plany te zrealizował i wykorzystał przedmiotową nieruchomość na jakiekolwiek cele osobiste. Dodatkowo nadmienić należy, że nabycie nieruchomości nie nastąpiło wskutek darowizny, czy też spadku, lecz w drodze zakupu.

Zatem okoliczności przedstawione w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, tj. Wnioskodawca nabył opisaną nieruchomość (grunt zabudowany budynkiem użytkowym) z zamiarem wykorzystania go do celów zarobkowych, co w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi działalność gospodarczą.

W oparciu o tak przedstawiony opis stanu przyszłego stwierdzić więc należy, iż w sytuacji, gdy przedmiotowa nieruchomość została nabyta w celu wybudowania fabryki serów, a zatem w celu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, transakcja jej odpłatnego zbycia będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania go za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 2

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, zgodnie z art. 146a, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W myśl art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje sprzedać grunt zabudowany budynkiem gospodarczym. Nieruchomość zakupił, jako osoba fizyczna, w roku 2005, w drodze przetargu od Powiatu. Transakcja ta nie była obciążona podatkiem VAT, była bowiem zwolniona od podatku VAT. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku, nie rozpoczął na terenie nieruchomości żadnych prac. Wnioskodawca nie jest i nie był podatnikiem podatku VAT.

Wobec powyższego dla rozstrzygnięcia, czy sprzedaż przedmiotowego budynku korzysta ze zwolnienia wynikającego z powiązania art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a oraz art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, koniecznym jest w pierwszej kolejności zbadanie, czy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Opierając się na cyt. wyżej definicji wynikającej z przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT należy przyjąć, iż z punktu widzenia pierwszego zasiedlenia, pierwszym nabywcą lub użytkownikiem budynku będzie podmiot, który stanie się takim nabywcą lub użytkownikiem w następstwie czynności podlegającej opodatkowaniu.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania, nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zatem, za pierwsze zasiedlenie należy uznać moment oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu nabywcy (najemcy, dzierżawcy), mając na względzie, iż sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" dotyczy czynności wymienionych w art. 5 obecnie obowiązującej ustawy i dokonanych w okresie jej obowiązywania, jak również dokonanych pod rządami poprzedniej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Nie dotyczy więc dostaw i usług dokonywanych przez podmioty wykonujące działalność przed dniem 5 lipca 1993 r., a także sprzedaży nieruchomości dokonywanej przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej. Należy podkreślić, że dana czynność, wymieniona w katalogu czynności, o których mowa w art. 5 ustawy, musi podlegać opodatkowaniu (czyli podlegać przepisom ustawy o VAT), ale nie oznacza to konieczności faktycznego naliczenia podatku VAT od tej czynności, bowiem może to być czynność korzystająca ze zwolnienia od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie pierwsze zasiedlenie budynku, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, nastąpi dopiero w momencie dokonania dostawy nieruchomości na rzecz dewelopera, z uwagi na to, że przy nabyciu tej nieruchomości nie był naliczony podatek i nie była ona nigdy przez Wnioskodawcę wykorzystywana do czynności opodatkowanych.

Jednakże z wniosku wynika, że pierwsze zasiedlenie opisanego budynku nastąpiło nie później niż w roku 2005, tj. w momencie nabycia go przez Wnioskodawcę od Powiatu, która to transakcja była, jak wskazał Pytający, zwolniona od podatku, a więc, co do zasady, podlegała opodatkowaniu VAT.

Z uwagi na powyższe, przyjmując, iż w opisanej sytuacji pierwsze zasiedlenie budynku, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, nastąpiło w 2005 r., to dokonana obecnie sprzedaż tej nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ od zasiedlenia minął okres dłuższy niż dwa lata.

Należy mieć na względzie, że zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli albo ich części trwale związanych z gruntem.

Jeśli więc dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia tego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem, podsumowując, stwierdzić trzeba, iż dla planowanej przez Wnioskodawcę dostawy nieruchomości obejmującej grunt wraz z posadowionym na nim budynkiem użytkowym, zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla transakcji zbycia zabudowanej nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług należało uznać za nieprawidłowe, z uwagi na to, że zwolnienie to przysługuje Podatnikowi w oparciu o inną podstawę prawną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.