IPPP3/443-1004/10-2/MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2010 r. (data wpływu do tut. Organu 8 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionego motoroweru oraz paliwa do jego napędu-jest prawidłowe.

W dniu 8 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionego motoroweru oraz paliwa do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (70.31.Z). Jest podatnikiem VAT czynnym, zarejestrowanym w Urzędzie Skarbowym. We wrześniu 2010 Wnioskodawca dokonał zakupu motoroweru, który jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zakup udokumentowany jest fakturą z dnia 13 września 2010 r. na kwotę 6.800,00 zł brutto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć VAT od zakupionego motoroweru w 100 procentach oraz od paliwa stosowanego do jego napędu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ustawa o podatku VAT stanowi wprost, że towary identyfikuje się na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Stwierdzenie nakazuje, więc wprost odnoszenie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Motorowery, które posiadają symbol PKWiU 35.41 zaklasyfikowano w odrębnym dziale zatytułowanym "Sprzęt transportowy pozostały", wśród m.in. statków, okrętów, lokomotyw, rowerów. Motorower jest wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT wynikającej z faktur dokumentujących nabycie motoroweru oraz paliwa do jego napędu.

Powyższe stanowią, iż ma prawo do odliczenia 100 procent podatku naliczonego przy zakupie motoroweru oraz paliwa do jego napędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku VAT i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Istotny jest więc związek między zakupami a działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wystawionych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT).

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochodu osobowego czy pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, ustawodawca, m.in. określając pojazdy specjalne, odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ww. ustawy pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego. Pojazd silnikowy, w myśl art. 2 pkt 32 cyt. wyżej ustawy, to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego. Ustawa Prawo o ruchu drogowym definiuje motorower jako pojazd jednośladowy lub dwuśladowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm3, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h (art. 2 pkt 46).

W świetle powyższych przepisów motorower nie jest pojazdem silnikowym, a tym samym nie jest pojazdem samochodowym. W związku z tym, ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT (dotyczące samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych), nie mają zastosowania w przypadku nabycia motoroweru.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym oraz prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami (70.31.Z). We wrześniu 2010 Wnioskodawca dokonał zakupu motoroweru, który jest wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem w świetle powołanych wyżej przepisów prawa w przedstawionym stanie faktycznym, należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, iż nabyty przez Wnioskodawcę motorower, o którym mowa we wniosku, jest związany z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej zakup przedmiotowego motoroweru oraz prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do jego napędu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.