IPPP3/443-100/12-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych przez podmiot zużywający - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych przez podmiot zużywający.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zajmuje się wytwarzaniem i dystrybucją energii elektrycznej oraz ciepła. Na potrzeby produkcji ciepła/energii elektrycznej Spółka nabywa węgiel kamienny od dostawców krajowych oraz dostawców zagranicznych. Spółka nabywa węgiel w zwolnieniu od akcyzy, który następnie jest zużywany przez Spółkę do celów zwolnionych (na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy akcyzowej). Spółka prowadzi ewidencję wyrobów węglowych zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy akcyzowej (dalej: ewidencja). Ewidencja jest prowadzona w formie elektronicznej o czym pisemnie poinformowano właściwego Naczelnika Urzędu Celnego.

Przyjęcie dostarczanych wyrobów węglowych transportowanych zarówno transportem samochodowym jak i kolejowym jest procesem złożonym, obejmującym kilka etapów, m.in.:

* odbiór przez firmę obsługującą bocznicę transportu węgla z kompletem dokumentów w punkcie zdawczo-odbiorczym od przewoźnika (stacja kolejowa poza miejscem wytwarzania energii),

* transport, ważenie i podstawienie do rozładunku na terenie miejsca wytwarzania energii,

* odbiór transportu wraz z kompletem dokumentów przez pracownika przedsiębiorstwa od firmy obsługującej bocznicę,

* kontrolę ilości wyrobów węglowych poprzez porównanie zgodności wagi zadeklarowanej przez,

* dostawcę z wagą odbiorcy oraz stosowne jej udokumentowanie,

* pobór próbek do badania jakości dostarczonych wyrobów węglowych,

* właściwy rozładunek.

Czynności powyższych dokonują głównie pracownicy odpowiedzialni za odbiór paliwa.

Dopiero po zakończeniu procesu przyjęcia węgla informacje o dostawie węgla mogą zostać wprowadzone do ewidencji. Wpisu do ewidencji węgla dokonuje pracownik administracji odpowiedzialny za jej prowadzenie, w dni robocze.

Ze względu na fakt, iż zakłady Spółki pracują w trybie ciągłym, dostawy wyrobów węglowych również są realizowane w tym trybie. Ilość i częstotliwość dostaw węgla (a także czas oczekiwania, czasochłonność poszczególnych czynności) powoduje, iż zakończenie procesu przyjęcia wyrobów węglowych, opisanego powyżej, może następować nawet 24-48 godzin od przybycia węgla do miejsca jego odbioru od przewoźnika.

Spółka zaznacza, iż powyższy sposób realizacji dostaw zakłada również przyjęcie węgla podczas świąt i dni wolnych od pracy, kiedy pracownicy administracji prowadzący ewidencję wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych co do zasady nie pracują.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W ocenie Spółki, termin określony we wspomnianym przepisie: "nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu" należy liczyć od momentu zakończenia procesu odbioru węgla. Tym samym wpisu do ewidencji należy dokonać niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów zwolnionych, nie później jednak niż następnego dnia po zakończeniu procesu ich odbioru.

Ad. 2

W ocenie Spółki, naruszenie wspomnianego terminu nie skutkuje utratą prawa do zwolnienia od akcyzy, pod warunkiem, że wpis zostanie dokonany niezwłocznie, tj. w najbliższym możliwym terminie.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Jedną z czynności opodatkowanych akcyzą po 1 stycznia 2012 r. w przypadku wyrobów węglowych jest użycie ich na cele inne niż zwolnione (art. 9a ust. 1 ustawy akcyzowej).

Znowelizowana ustawa akcyzowa przewiduje w art. 31a ust. 2 szeroki katalog zwolnień od akcyzy ze względu na przeznaczenie wyrobów węglowych. Do tej grupy zwolnień należy m.in.:

* zużycie w procesie produkcji energii elektrycznej;

* zużycie do łącznego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej;

* zużycie przez zakłady energochłonne;

* zużycie przez podmioty gospodarcze, w których wprowadzone zostały w życie systemy prowadzące do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Jednocześnie ust. 4 art. 31a wskazuje formalny warunek zastosowania zwolnienia od akcyzy zawartego w ust. 2 art. 31a ustawy akcyzowej, jest nim: "prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych".

Szczegółowe wymogi dotyczące zasad prowadzenia ewidencji zużywanych wyrobów węglowych znalazły się z rozporządzeniu w sprawie ewidencji. W ten sposób uregulowano między innymi moment wprowadzenia danych do ewidencji. Zgodnie z § 4 ust. 2 wspomnianego rozporządzenia powinno ono nastąpić:

* niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów węglowych, nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu

* niezwłocznie po zużyciu wyrobów węglowych, nie później jednak niż następnego dnia po ich zużyciu;

* niezwłocznie po wystawieniu dokumentu dostawy, nie później jednak niż następnego dnia po ich wystawieniu - w przypadku wysyłki wyrobów węglowych.

Ad 1.

Zdaniem Spółki, wykładnia literalna, funkcjonalna i celowościowa przepisu § 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji potwierdza stanowisko Spółki odnośnie pytania nr 1.

W ocenie Spółki, ustawodawca określeniem "wpisanie do ewidencji danych (...), powinno nastąpić: (...) niezwłocznie po otrzymaniu, nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu" dokonał jednoznacznego podziału przyjęcia węgla na dwa momenty/czynności. Momenty te pomagają we właściwej interpretacji przepisu.

Pierwszym ze wspomnianych momentów jest moment otrzymania wyrobów węglowych. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Spółki pojęcie to może być utożsamiane z fizycznym dotarciem środka transportu przewożącego węgiel do miejsca odbioru węgla na terenie jednego z zakładów.

Drugi z powyższych momentów został określony przez ustawodawcę jako odebranie wyrobów węglowych. Zdaniem Spółki, prawodawca użył tego pojęcia celowo podkreślając moment zakończenia procesu odbioru węgla. Chodzi tu zatem o zakończenie wszystkich czynności powiązanych z rozładunkiem, takich jak: kontrola dokumentów przewozowych, odmrażanie przymarzniętego do wagonów węgla, przeważanie węgla, kontrola jakościowa węgla itp.

Podsumowując, literalna wykładnia przepisu § 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji jednoznacznie potwierdza stanowisko Spółki, tj. wpisu do ewidencji należy dokonywać najpóźniej następnego dnia po zakończeniu procesu odbioru węgla, opisanego w stanie faktycznym niniejszego wniosku.

Określenie "odebranie" węgla ze wspomnianego przepisu musi zostać potraktowane jako zakończenie pewnego procesu, ponieważ w przeciwnym wypadku uniemożliwiałoby jego praktyczne zastosowanie.

Spółka zaznacza, iż pominięcie choćby jednej z czynności wskazanych w stanie faktycznym zawierających się w procesie odbioru wyrobów węglowych uniemożliwiałoby przyjęcie węgla ponieważ:

* blokowałoby fizyczny rozładunek węgla (np. pominięcie odmrażania),

* zagrażałoby poprawności procesu produkcyjnego (np. pominięcie kontroli jakości węgla),

* komplikowałoby wypełnianie obowiązków wynikających z przepisów prawa (np. brak kontroli dokumentów przewozowych).

W konsekwencji przed zakończeniem procesu przyjęcia węgla (tj. wszystkich czynności wskazanych w stanie faktycznym) fizycznie nie jest możliwe dokonanie wpisu do ewidencji.

Stanowisko Spółki potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych w sprawach podatkowych. Przykładowo w wyroku z dnia 16 marca 2011 r., sygn. I SA/Bk 716/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku.

"Otóż w opinii Sądu wskazany przepis wykonawczy nie nakłada na podmiot zużywający wyroby zwolnione od podatku akcyzowego dokonywania codziennych wpisów zużycia tych wyrobów. Trafnie wskazano w skardze, iż skoro w przepisie tym jest mowa o zużyciu, należy uznać, iż chodzi tu o całkowite zużycie gazu.

(...) Podkreślić należy, że interpretacja przepisów nakładających na określone podmioty obowiązki o charakterze instrumentalnym nie może prowadzić do wykładni rozszerzającej, a z taką mamy do czynienia w niniejszej sprawie".

Powyższy spór dotyczył momentu dokonywania wpisów do ewidencji zużycia gazu. Sąd jednoznacznie wskazał, iż przepisy 4 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji określają terminy dokonywanie wpisów do ewidencji liczone od momentu zakończenia danej czynności rozumianej jako proces. Przeciwna interpretacja przepisów bezpodstawnie rozszerzałaby obowiązki nakładane na podmiot prowadzący ewidencję.

Ad.2

(i)

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy akcyzowej w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest: "użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia".

Jak już Spółka wskazała jedynym warunkiem zastosowania zwolnienia od akcyzy zawartego w ust. 2 art. 31a ustawy akcyzowej jest: "prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych".

Mając na uwadze powyższe Spółka pragnie wskazać, iż wypełnia ona warunek zastosowania zwolnienia od akcyzy dla węgla zużywanego w jej zakładach, tj. prowadzi ewidencję wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych.

Również sytuacja, w której z powodów technicznych lub losowych wpis do ewidencji otrzymanego transportu węgla zostanie dokonany z opóźnieniem (lecz w najbliższym możliwym terminie) w opinii Spółki, nie powoduje utraty prawa do zwolnienia od akcyzy. Spółka pragnie zaznaczyć, iż utrata prawa do zwolnienia nie może wynikać z nieistotnych braków, mających charakter przejściowy biorąc pod uwagę że ewidencja będzie zgodna ze stanem faktycznym, a wpisy będą dokonywane w porządku chronologicznym.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 czerwca 2011 r. sygn. akt I GSK 698/10 (odnośnie braków oświadczeń o przeznaczeniu olejów opałowych): "Z tego właśnie względu w kwestii poprawności formalnej w konkretnych okolicznościach faktycznych można dopuścić sytuację, że braki formalne oświadczenia nie będą wykluczały zwolnienia z akcyzy".

Ponadto, Spółka zaznacza, iż w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia w sprawie ewidencji z dnia 28 lipca 2010 r. jednoznacznie wskazano, iż celem prowadzenia ewidencji jest "możliwość dokonania sprawdzenia prawidłowości stosowania zwolnienia wyrobów akcyzowych od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie".

Warto podkreślić zatem, iż nawet w sytuacji gdy z przyczyn niezależnych od Spółki termin wpisu do ewidencji zostanie przekroczony (w praktyce nigdy nie będzie to opóźnienie dłuższe niż 2-3 dni) będzie to tylko "nieistotny brak" - nie wpłynie on natomiast na rzetelność prowadzonej ewidencji. Ewidencja prowadzona przez Spółkę nadal będzie prawidłowo odzwierciedlała zużycie wyrobów węglowych, tym samym, będzie możliwa kontrola zużycia węgla na cele zwolnione, a zatem cel przedmiotowej regulacji zostanie spełniony.

Spółka zaznacza, iż odmienna interpretacja wspomnianego przepisu w praktyce obrotu gospodarczego uniemożliwiłaby zastosowanie zwolnienia od akcyzy wszystkim podmiotom przyjmującym i zużywającym węgiel w trybie ciągłym (elektrownie, elektrociepłownie, ciepłownie, zakłady produkcyjne).

Podobnie w sytuacji, w której węgiel jest odbierany w trakcie świąt / dni wolnych od pracy podmioty te musiałyby zatrudniać dodatkowych pracowników administracyjnych, którzy na bieżąco wprowadzaliby w te dni do ewidencji przyjmowane transporty węgla.

Warto podkreślić, iż z punktu widzenia zasad ogólnych systemu prawa, nie jest dopuszczalne obciążanie podatnika obowiązkiem zapłaty podatku od zdarzeń, na które nie ma on wpływu ani obciążać go nieuzasadnionymi dodatkowymi kosztami prowadzenia działalności. Powyższa sytuacja na pewno znalazłaby miejsce, gdyby przyjąć wykładnię przepisów odmienną niż przedstawioną w stanowisku Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

Podmiot zużywający to w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Zasadą jest, iż obrót tymi wyrobami węglowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Z przepisu art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy wynika, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Powyższy przepis wskazuje, iż użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu. Precyzuje przy tym, że za takie użycie uważa się m.in. naruszenie warunków zwolnienia.

W świetle art. 31a ust. 2 ustawy zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane:

Warunkiem zwolnienia, zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3. Wnioskodawca nie korzysta z ww. wyłączenia.

Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę (art. 31a ust. 5-7 ustawy).

Szczegółowo zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie i sposób jej prowadzenia uregulowany został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia, ewidencja, o której mowa w art. 31a ust. 4 i art. 32 ust. 5 pkt 3 ustawy, zawiera:

Z kolei zgodnie z uregulowaniem § 3 ust. 2 i 2a rozporządzenia, ilość wyrobów zwolnionych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w jednostkach miary stosowanych przy obliczeniu akcyzy oraz w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów. Ilość wyrobów węglowych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w 1000 kg w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia, ewidencję prowadzi się dla okresów obejmujących rok kalendarzowy. Dane do ewidencji wpisuje się chronologicznie.

W myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia, wpisanie do ewidencji danych, o których mowa w § 3, powinno nastąpić, odpowiednio:

Zgodnie z § 4 ust. 3 rozporządzenia dopuszcza się wpisanie do ewidencji ilości zużytych wyrobów zwolnionych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia, gdy ilość zużytych wyrobów zwolnionych ustalana jest na podstawie współczynnikowo określonego poziomu ich zużycia przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podmiot zużywający.

W ewidencji należy wykazywać ilość wyrobów zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, w sposób umożliwiający ich sprawną identyfikację oraz śledzenie ich przemieszczania i przeznaczenia. Rozporządzenie określa szczegółowo dane, które należy wprowadzać do ewidencji oraz termin i sposób ich wprowadzania, z uwzględnieniem formy, w której ewidencja jest prowadzona (papierowa lub elektroniczna).

Ewidencja wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający powinna zatem być prowadzona w sposób zgodny z powyższymi przepisami. Wyjaśnić przy tym należy, iż powyższe przepisy wymagają, żeby wpisów danych do ewidencji dokonywano niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów zwolnionych, nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu oraz niezwłocznie po zużyciu wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający, nie później jednak niż następnego dnia po ich zużyciu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zajmuje się wytwarzaniem i dystrybucją energii elektrycznej oraz ciepła. Na potrzeby produkcji ciepła/energii elektrycznej Spółka nabywa węgiel kamienny od dostawców krajowych oraz dostawców zagranicznych. Spółka nabywa węgiel w zwolnieniu od akcyzy, który następnie jest zużywany przez Spółkę do celów zwolnionych (na podstawie art. 31a ust. 2 ustawy akcyzowej). Spółka prowadzi ewidencję wyrobów węglowych zgodnie z art. 31a ust. 4 ustawy akcyzowej (dalej: ewidencja). Ewidencja jest prowadzona w formie elektronicznej o czym pisemnie poinformowano właściwego Naczelnika Urzędu Celnego.

Przyjęcie dostarczanych wyrobów węglowych transportowanych zarówno transportem samochodowym jak i kolejowym jest procesem złożonym, obejmującym kilka etapów, m.in.:

* odbiór przez firmę obsługującą bocznicę transportu węgla z kompletem dokumentów w punkcie zdawczo-odbiorczym od przewoźnika (stacja kolejowa poza miejscem wytwarzania energii),

* transport, ważenie i podstawienie do rozładunku na terenie miejsca wytwarzania energii,

* odbiór transportu wraz z kompletem dokumentów przez pracownika przedsiębiorstwa od firmy obsługującej bocznicę,

* kontrolę ilości wyrobów węglowych poprzez porównanie zgodności wagi zadeklarowanej przez,

* dostawcę z wagą odbiorcy oraz stosowne jej udokumentowanie,

* pobór próbek do badania jakości dostarczonych wyrobów węglowych,

* właściwy rozładunek.

Czynności powyższych dokonują głównie pracownicy odpowiedzialni za odbiór paliwa.

Dopiero po zakończeniu procesu przyjęcia węgla informacje o dostawie węgla mogą zostać wprowadzone do ewidencji. Wpisu do ewidencji węgla dokonuje pracownik administracji odpowiedzialny za jej prowadzenie, w dni robocze. Ze względu na fakt, iż zakłady Spółki pracują w trybie ciągłym, dostawy wyrobów węglowych również są realizowane w tym trybie. Ilość i częstotliwość dostaw węgla (a także czas oczekiwania, czasochłonność poszczególnych czynności) powoduje, iż zakończenie procesu przyjęcia wyrobów węglowych, opisanego powyżej, może następować nawet 24-48 godzin od przybycia węgla do miejsca jego odbioru od przewoźnika. Spółka zaznacza, iż powyższy sposób realizacji dostaw zakłada również przyjęcie węgla podczas świąt i dni wolnych od pracy, kiedy pracownicy administracji prowadzący ewidencję wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych co do zasady nie pracują.

Należy zauważyć, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są w swojej istocie odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych, a mianowicie zasady sprawiedliwości podatkowej, przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997 r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe.

Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002 r. syg. akt I SA/Wr 469/00).

Biorąc pod uwagę powyższe, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, według którego poprzez określenie "odebranie" należy rozumieć zakończenie wszystkich czynności powiązanych z rozładunkiem, takich jak: kontrola dokumentów przewozowych, odmrażanie przymarzniętego do wagonów węgla, przeważanie węgla, kontrola jakościowa węgla itp. Co prawda w ustawie z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym nie zostało zdefiniowane pojęcie "odebranie". Jednakże należy zauważyć, że odbiorca wyrobów węglowych powinien każdorazowo potwierdzić odbiór dostarczonych wyrobów węglowych na dokumencie odstawy. A zatem, odpowiadając na pytanie nr 1 należy zwrócić uwagę, na treść dokumentu dostawy stanowiący Załącznik 1a ww. rozporządzenia. W polu 12 tego dokumentu należy wpisać datę odbioru wyrobów węglowych i to ją uznaje się za dzień odebrania wyrobów. Jeśli więc Wnioskodawca potwierdzi odbiór wyrobów węglowych na dokumencie dostawy to bez znaczenia pozostaje fakt, że po tej dacie Spółka będzie wykonywała czynności uznane przez siebie jako składniki procesu odbioru takie jak np. pobór próbek do badania jakości.

Natomiast odpowiadając na pytanie nr 2 należy ponownie zwrócić uwagę na fakt, że wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony, a zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco.

W związku z powyższym, na Wnioskodawcy, jako podmiocie zużywającym wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy, ciąży szczególny obowiązek w zakresie dokumentowania odbioru i toku zużywania tych wyrobów. Przy czym zakres danych jakie powinna zawierać ewidencja prowadzona przez uprawniony do zwolnienia podmiot zużywający został szczegółowo określony. Przede wszystkim ewidencja powinna zawierać aktualną ilość posiadanych wyrobów zwolnionych. Dlatego też, w myśl § 4 ust. 2 wpisanie do ewidencji danych, o których mowa w § 3 (tj. dane dotyczące ilości wyrobów zwolnionych; informacja odpowiednio o dacie wysłania, otrzymania wyrobów zwolnionych lub ich zużycia; informacja o dacie wystawienia i numerach identyfikujących dokument dostawy na podstawie których wyroby zwolnione zostały wysłane, otrzymane lub zużyte; informacja o adresie miejsca odbioru wyrobów zwolnionych) powinno nastąpić odpowiednio: niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów zwolnionych, nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu i niezwłocznie po zużyciu wyrobów zwolnionych na cele uprawniające do zwolnienia, nie później jednak niż następnego dnia po ich zużyciu. Odstępstwo od tej zasady zostało określone w § 4 ust. 3 ww. rozporządzenia, jednakże dotyczy jedynie wpisywania ilości zużytych wyrobów, a nie wszystkich danych określonych w § 3 ust. 1 rozporządzenia. Należy bowiem zauważyć, że podmiot zużywający, ze względu na charakter prowadzonej działalności i posiadanych urządzeń, może mieć trudności w bieżącym ustalaniu ilości zużytych wyrobów, natomiast taki problem nie występuje przy otrzymaniu wyrobów zwolnionych na podstawie dokumentów dostawy.

Biorąc pod uwagę powyższe ewidencja wyrobów zwolnionych przez podmiot zużywający powinna być prowadzona w sposób zgodny z przepisami, a zatem dane do ewidencji należy wpisywać w terminach ściśle określonych w powyższych przepisach.

Reasumując, termin określony w § 4 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia tj. nie później niż następnego dnia po odebraniu wyrobów zwolnionych należy rozumieć jako nie później niż następnego dnia po dacie odbioru wskazanej na dokumencie dostawy. Natomiast, w przypadku gdy powyższy termin wprowadzania danych o konkretnym transporcie węgla do ewidencji nie zostanie dotrzymany, Spółka utraci prawo do zwolnienia od akcyzy węgla nie wpisanego w terminie do ewidencji. Bowiem prowadzenie ww. ewidencji według ściśle określonych zasad jest jednym z warunków formalnych dla zastosowania zwolnienia od akcyzy, o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy akcyzowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.