IPPP2/4519-1/16-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2016 r. (data wpływu 17 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku możliwości nadania szkole odrębnego od organu prowadzącego Numeru Identyfikacji Podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku możliwości nadania szkole odrębnego od organu prowadzącego Numeru Identyfikacji Podatkowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest organem prowadzącym dla trzech szkół niepublicznych o uprawnieniach szkoły publicznej, tj. szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum ogólnokształcącego. Wnioskodawca działa w oparciu o przepisy ustawy o systemie oświaty.Szkoły są tworzone po uzyskaniu wpisu do ewidencji szkół niepublicznych prowadzonej przez właściwe jednostki samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca otrzymuje (poszczególne szkoły) dotację edukacyjną (dydaktyczną) z jednostek samorządu terytorialnego właściwych miejscowo dla lokalizacji szkół, która jest zwolniona od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca ma nadany Numer Identyfikacji Podatkowej. Pracodawcą w rozumieniu prawa pracy oraz płatnikiem podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne jest Wnioskodawca.

Organ prowadzący dokonując zakupu towarów i usług dla szkół wskazuje na dokumencie zakupu swoje dane i swój NIP. Dokument zakupu zawiera jednocześnie informacje, bądź w tytule dokumentu zakupu, bądź w polu "uwagi", na rzecz której szkoły jest nabywany dany towar czy usługa. W przypadku nabycia towaru na potrzeby wszystkich szkół, organ prowadzący dokonuje stosunkowego rozbicia kwoty zakupu na poszczególne szkoły.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy organ prowadzący dokonując zakupu towarów i usług związanych z działalnością szkół może wskazywać na dokumencie zakupu swoje dane i swój NIP, wskazując jednocześnie w treści dokumentu i zakupu odpowiednią informację na potrzeby której szkoły dany towar czy usługa została nabyta.

2. Czy istnieje możliwość nadania danej szkole odrębnego od organu prowadzącego numeru NIP.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2016 r. poz. 476 z późn. zm.) określa między innymi zasady ewidencji podatników, płatników, płatników składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, zwanych "płatnikami składek ubezpieczeniowych".

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Stosownie do ust. 2 wyżej wymienionego przepisu, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków.

W myśl ust. 3 art. 2 ww. ustawy obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają także podmioty będące na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 identyfikatorem podatkowym jest:

1. Numer PESEL - w przypadku podmiotów będących osobami fizycznymi objętymi rejestrami PESEL, nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;

2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

W myśl art. 5, z zastrzeżeniem ust. 2a, podatnicy są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Należy zatem podkreślić, że nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego NIP dwóm podmiotom (z których jeden jest podatnikiem np. podatku od towarów i usług, a drugi płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych), jak również posługiwania się do identyfikacji NIP nadanym innemu podmiotowi, podatnik nie może również posiadać dwóch identyfikatorów podatkowych NIP.

Wobec tego, numer NIP nadany może być wyłącznie podatnikowi w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, przy czym podatnik może posiadać tylko jeden numer NIP.

Natomiast w myśl art. 5 ust. 4 ww. ustawy zgłoszenie identyfikacyjne podatników będących osobami fizycznymi wykonujących działalność gospodarczą zawiera dane, o których mowa w ust. 2, nazwę (firmę), adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, adresy dodatkowych miejsc wykonywania działalności, numer identyfikacyjny regon, organ ewidencyjny, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych.

Stosownie do zapisu art. 9 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10 mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych. Art. 6 ust. 1, do którego odwołuje się wyżej powołany zapis art. 9 ust. 1 ustawy odnosi się do podatników podatku od towarów i usług.

Z analizy przepisu art. 2 ust. 1 ustawy wynika, że obowiązek dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego dotyczy podmiotów, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami lub płatnikami podatków bądź płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z przepisem art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Pojęcie "osoby prawnej" zostało zdefiniowane w art. 33 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.), zgodnie z którym osobami prawnymi są skarby państwa i jednostki organizacyjne, którym przepisy szczególne przyznają osobowość prawną. Osobowość prawną uzyskuje się z chwilą wpisu do właściwego rejestru, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej (art. 37 § 1 kodeksu cywilnego).

Prawo cywilne nie zawiera natomiast definicji pojęcia "jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej". Art. 33 (1) § 1 kodeksu cywilnego stanowi jedynie, że do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy o osobach prawnych.

W doktrynie przyjmuje się, że jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej są podmioty, którym przepisy prawa w ograniczonym zakresie przyznają zdolność prawną, głównie zdolność sądową (podmiot może pozywać i być pozywany) oraz zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Ponadto jednostka organizacyjna posiada pewną, choćby minimalną strukturę organizacyjną. Do takich jednostek zalicza się: działające w przedstawicielstwa zagranicznych osób prawnych, zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki osobowe.

W myśl art. 82 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Ponieważ wszelka odpowiedzialność, w tym obowiązki rejestracyjne, ciąży na osobie zakładającej i prowadzącej placówkę, tak więc sama placówka nie jest w pełni samodzielnym podmiotem i nie może działać w oderwaniu od podmiotu, który ją założył.

Ten właśnie brak całkowitej samodzielności jednostki oświatowej jak i odpowiedzialność jaka ciąży na organie prowadzącym jako założycielu jednostki oświatowej przesądza, że w przedstawionym stanie faktycznym to organ prowadzący ma status podatnika podatku, a nie sama założona przez niego jednostka oświatowa.

Stosownie do treści art. 83a ust. 1 ustawy o systemie oświaty, prowadzenie szkoły lub placówki, zespołu, o którym mowa w art. 90a ust. 1, oraz innej formy wychowania przedszkolnego, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 14a ust. 7, nie jest działalnością gospodarczą.

Organ prowadzący jest także płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne albowiem to on jest pracodawcą dla zatrudnianych pracowników.

Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy poszczególne szkoły muszą wykorzystywać NIP organu prowadzącego do dokonania zakupów towarów i usług związanych z prowadzoną działalnością. Nie ma możliwości nadania szkole oddzielnego od Wnioskodawcy numeru NIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.