IPPP2/4512-481/15-4/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy #8209; przedstawione we wniosku z 20 maja 2015 r. (data wpływu 26 maja 2015 r.) uzupełnionym pismem z 14 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.) na wezwanie Organu z 6 lipca 2015 r. znak sprawy IPPP2/4512-481/15-2/AO (skutecznie doręczone 9 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami oraz prawa użytkowania wieczystego dróg dojazdowych w drodze licytacji komorniczej - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z budynkami oraz prawa użytkowania wieczystego dróg dojazdowych w drodze licytacji komorniczej. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 14 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.) na wezwanie Organu z 6 lipca 2015 r. znak sprawy IPPP2/4512-481/15-2/AO (data doręczenia 9 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W toku postępowania egzekucyjnego zostało zajęte prawo użytkowania wieczystego dłużnika wraz z budynkami stanowiącymi odrębną od gruntu własność nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego dróg dojazdowych do nieruchomości. Oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu oraz dróg dojazdowych stanowiących własność gminy nastąpiło w 1993 r. Na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste wybudowane były w latach 70 ubiegłego stulecia budynki produkcyjne. Użytkownik wieczysty częściowo zmodernizował posadowione na gruncie budynki, przy czym w toku postępowania egzekucyjnego nie ustalono czy ich ulepszenie przekroczyło 30% wartości początkowej tych obiektów. Obecnie budynki nie są ulepszane.

Użytkownik wieczysty od czasu ustanowienia użytkowania wieczystego używał gruntu oraz budynków do produkcji. Produkcja trwa nadal. Użytkownik wieczysty nie wydzierżawiał ani nie zawierał umów najmu budynków. Zmieniła się natomiast forma prawna dłużnika. Użytkownikowi wieczystemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z 8 stycznia 1993 r., obowiązującej do końca kwietnia 2004 r., stanowiły, że czynności dotyczące użytkowania wieczystego nie były opodatkowane VAT-em.

Do budynków posadowionych na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste przynależą jako części składowe gruntu ruchomości w postaci linii produkcyjnej CMC.

W piśmie uzupełniającym złożony wniosek Wnioskodawca wskazał, że:

* dłużnik nie ponosił na poszczególne budynki posadowione na gruncie wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym,

* podatnikiem podatku od towarów i usług była spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

* drogi dojazdowe jako współwłasność szeregu podmiotów nie były przez dłużnika oddawane do użytkowania innym podmiotom,

* w stosunku do budowli nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie,

* od budowli w postaci poszczególnych dróg dojazdowych dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego,

* brak nakładów na poszczególne budowle i drogi dojazdowe,

* linia produkcyjna CMC nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT,

* dłużnik nie odprowadzał podatków z tytułu wytworzenia CMC.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w chwili sprzedaży prawa użytkowania wieczystego w drodze licytacji komorniczej (2015 r.) przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Czy w chwili sprzedaży budynków stanowiących odrębną od gruntu własność nieruchomości w drodze licytacji komorniczej (2015 r.) przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Czy w chwili sprzedaży prawa użytkowania wieczystego dróg dojazdowych w drodze licytacji komorniczej (2015 r.) przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie w drodze licytacji prawa użytkowania wieczystego dłużnika wraz z budynkami stanowiącymi odrębną własność nieruchomości w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 10 ust. 7a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług z mocy prawa.

Przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego wraz z z budynkami stanowiącymi odrębną własność nieruchomości grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów usług. Jeżeli komornik dokonuje zbycia w drodze licytacji prawa użytkowania wieczystego dłużnika, na którym posadowione są budynki, nie powinien wyodrębniać z podstawy opodatkowania wartości gruntu. W przypadku dostawy części budowli trwale z gruntem związanych (ruchomości stanowiących część składową nieruchomości - linia produkcyjna) z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości ruchomości.

W piśmie uzupełniającym złożony wniosek Wnioskodawca wskazał, że dłużnikowi przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług w chwili sprzedaży prawa użytkowania wieczystego dróg dojazdowych. Ponadto dłużnikowi przysługuje zwolnienie od podatku od towarów i usług w chwili sprzedaży ruchomości stanowiących część składową nieruchomości (linia produkcyjna CMC).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

W świetle wskazanego wyżej przepisu komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Na podstawie art. 759 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101 z późn. zm.) czynności egzekucyjne są wykonywane przez komorników z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów.

Zgodnie z art. 921 § 1 ustawy - Kodeks postępowania cywilnego egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Literalna treść art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku VAT od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji, ilekroć podejmuje on czynności egzekucyjne. Przy czym, w tym przepisie brak jest jednoznacznego wymogu, aby komornik jako przyszły płatnik, dokonywał - w trakcie prowadzenia określonego rodzaju egzekucji - czynności, której bezpośrednim skutkiem jest przeniesienie prawa własności określonego towaru.

Tak więc, warunek z art. 18 ustawy o VAT dla uznania komornika za płatnika podatku od towarów i usług od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji zostanie spełniony również, gdy w trakcie prowadzenia egzekucji będzie on dokonywał tylko niektórych czynności egzekucyjnych, tak jak to ma miejsce w przypadku egzekucji z nieruchomości.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613). Zgodnie z tym przepisem płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast podatnikiem - stosownie do art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej - jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Na mocy art. 106c ustawy o podatku od towarów i usług faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

Zatem fakturę wystawia się w sytuacji kiedy na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku będzie zobowiązany dłużnik. W przypadku kiedy sprzedaż towarów będących własnością dłużnika nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem komornik sądowy nie będzie zobowiązany do opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonanej w imieniu dłużnika czynności. Natomiast w sytuacji kiedy sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem komornik sądowy będzie zobowiązany do opodatkowania podatkiem od towarów i usług dokonanej w imieniu dłużnika czynności.

Tym samym, komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie licytacyjnej sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w sytuacji kiedy przedmiotem odpłatnej dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem. W konsekwencji, sprzedaż nieruchomości, co do zasady, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług ma miejsce wówczas, kiedy spełniona zostanie przesłanka o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT oraz przesłanka o charakterze podmiotowym, tj. czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie dokonana przez podmiot działający w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można mówić o pierwszym zasiedleniu, zgodnie ze wskazanym art. 2 pkt 14 ww. ustawy musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie dotyczyć może każdej czynności objętej przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, mocą której budynek, budowla lub ich części oddane są do użytkowania. Tym samym, może to być zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt (prawo użytkowania wieczystego) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu (prawa użytkowania wieczystego) korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że w toku postępowania egzekucyjnego zostało zajęte prawo użytkowania wieczystego dłużnika wraz z budynkami stanowiącymi odrębną od gruntu własność nieruchomości oraz prawo użytkowania wieczystego dróg dojazdowych do nieruchomości. Oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu oraz dróg dojazdowych stanowiących własność gminy nastąpiło w 1993 r. Na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste wybudowane były w latach 70 ubiegłego stulecia budynki produkcyjne. Użytkownik wieczysty od czasu ustanowienia użytkowania wieczystego używał gruntu oraz budynków do produkcji. Produkcja trwa nadal. Podatnikiem podatku od towarów i usług była spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Użytkownik wieczysty częściowo zmodernizował posadowione na gruncie budynki. Dłużnik nie ponosił na poszczególne budynki posadowione na gruncie wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Użytkownik wieczysty nie wydzierżawiał ani nie zawierał umów najmu budynków. Użytkownikowi wieczystemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z 8 stycznia 1993 r. stanowiły, że czynności dotyczące użytkowania wieczystego nie były opodatkowane podatkiem VAT. W odniesieniu do budowli znajdujących się na licytowanym gruncie Wnioskodawca wskazał, że drogi dojazdowe jako współwłasność szeregu podmiotów nie były przez dłużnika oddawane do użytkowania innym podmiotom. W stosunku do budowli nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Od budowli w postaci poszczególnych dróg dojazdowych dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Brak nakładów na poszczególne budowle i drogi dojazdowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z budynkami i prawa użytkowania wieczystego dróg dojazdowych w drodze licytacji komorniczej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i treści powołanych uregulowań prawnych prowadzi do stwierdzenia, że skoro dłużnik jako użytkownik wieczysty wykorzystywał i wykorzystuje przedmiotową nieruchomość do działalności gospodarczej (produkcja) to przy sprzedaży ww. nieruchomości będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W rezultacie należy stwierdzić, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z budynkami i prawa użytkowania wieczystego dróg dojazdowych stanowić będzie czynność objętą przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i dokonywana będzie przez podatnika tego podatku. Tym samym, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do towarów w postaci budynków i budowli może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W niniejszych okolicznościach użytkownik wieczysty nabył przedmiotową nieruchomość w 1993 r. w ramach oddania w użytkowanie wieczyste gruntu i dróg dojazdowych. Na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste wybudowane były w latach 70 ubiegłego stulecia budynki produkcyjne. Użytkownikowi wieczystemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Dłużnik nie ponosił wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym na poszczególne budynki posadowione na gruncie. Brak również nakładów na poszczególne budowle - drogi dojazdowe. Jak wynika z wniosku użytkownik wieczysty od czasu ustanowienia użytkowania wieczystego używał gruntu oraz budynków do produkcji. Produkcja trwa nadal. Użytkownik wieczysty nie wydzierżawiał ani nie zawierał umów najmu budynków. W odniesieniu do budowli znajdujących się na licytowanym gruncie Wnioskodawca wskazał, że drogi dojazdowe jako współwłasność szeregu podmiotów nie były przez dłużnika oddawane do użytkowania innym podmiotom. W stosunku do budowli nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Od budowli w postaci poszczególnych dróg dojazdowych dłużnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności należy uznać, że skoro użytkownik wieczysty nie wydzierżawiał ani nie zawierał umów najmu budynków, lecz używał budynków posadowionych na gruncie do produkcji to w odniesieniu do budynków produkcyjnych posadowionych na licytowanym gruncie nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Budynki te nie zostały oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków. Również w stosunku do budowli w postaci dróg dojazdowych nie doszło do ich pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Drogi te jako współwłasność szeregu podmiotów nie były przez dłużnika oddawane do użytkowania innym podmiotom. W konsekwencji, sprzedaż budynków produkcyjnych i dróg dojazdowych znajdujących się na licytowanym gruncie odbywać się będzie w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, wobec sprzedaży budynków produkcyjnych i dróg dojazdowych posadowionych na licytowanym gruncie znajdującym się w użytkowaniu wieczystym nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla przedmiotowej sprzedaży zastosowanie znajdzie natomiast zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Z okoliczności sprawy wynika, że dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do budynków i budowli. Ponadto dłużnik nie ponosił wydatków na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem sprzedaż budynków produkcyjnych i dróg dojazdowych znajdujących się gruncie sprzedawanym w drodze licytacji komorniczej będzie korzystała ze zwolnienia od podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Podsumowaniem powyższej analizy jest stwierdzenie, że sprzedaż nieruchomości w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu wraz z budynkami produkcyjnymi oraz prawa użytkowania wieczystego dróg dojazdowych będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Sprzedaż budynków produkcyjnych i dróg dojazdowych znajdujących się na gruncie w użytkowaniu wieczystym będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT. Zatem taką samą stawką podatku VAT w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT objęte będzie zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym posadowione są przedmiotowe budynki produkcyjne i budowle w postaci dróg dojazdowych.

W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik - zgodnie z art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług - będzie zobowiązany ww. sprzedaż opodatkować podatkiem VAT z zastosowaniem zwolnionej stawki podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ informuje, że w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług sprzedaży ruchomości w postaci linii produkcyjnej CMC w drodze licytacji komorniczej wydanie zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.