IPPP2/4512-435/15-4/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 25 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) oraz pismem z dnia 15 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży karnetów uprawniających do wstępu na grupowe zajęcia fitness, samoobrony i sportów walki - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży stawki podatku dla sprzedaży karnetów uprawniających do wstępu na grupowe zajęcia fitness, samoobrony i sportów walki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność, której przedmiotem jest m.in. prowadzenie zajęć fitness w zakresie crossfit, systemów sztuk walki (krav maga, judo, boks, zapasy, ju-jitsu i inne). Zajęcia prowadzone przez Wnioskodawcę w zakresie fitness, crossfit, systemów samoobrony i sztuk walki polegają na rozwoju i propagowaniu aktywności fizycznej. Zajęcia prowadzone przez Wnioskodawcę są skierowane na rozwój oraz dbanie o zdrowie, a także na budowaniu i rozwijaniu najważniejszych cech motorycznych, których wykorzystanie jest bardzo istotne w życiu codziennym oraz w profesjonalnym sporcie. Zajęcia prowadzone przez Wnioskodawcę skierowane są do osób w różnym wieku i o różnej kondycji fizycznej. Zajęcia dopasowywane do możliwości fizycznych uczestników, poprawiają zdrowie, kondycję fizyczną, ogólne samopoczucie i sprawność.

Zajęcia odbywają się w pomieszczeniach (halach) wyposażonych w specjalne sprzęty wykorzystywanie podczas ćwiczeń, takie jak podesty do ćwiczeń, drążki, maszyny do ćwiczenia, worki treningowe, rękawice do ćwiczeń, maty treningowe, liny, pasy i inne. Zajęcia skupiają w sobie wiele elementów z różnych dyscyplin sportowych takich jak m.in. lekkoatletyka, gimnastyka, podnoszenie ciężarów, stąd też potrzeba dużej i wysokiej powierzchni, w której odbywają się zajęcia. Wszystkie organizowane przez Wnioskodawcę zajęcia odbywają się w grupach prowadzonych osobiście przez Wnioskodawcę lub przez innych doświadczonych trenerów. Do niektórych typów aktywności podejmowanych na zajęciach można zaliczyć bieganie, wyrzuty piłkami lekarskimi, skakanie na skakance, podciągnięcia na drążku lub kółkach gimnastycznych, nauka samoobrony, wyprowadzania i unikania ciosów przeciwnika.

W klubie ćwiczący podzieleni są na grupy dla początkujących, średniozaawansowanych i zaawansowanych. Każda z grupy ma przygotowany program, według którego odbywają się zajęcia. Osoby z grup początkujących uczą się prawidłowo wykonywać podstawowe ruchy funkcjonalne takie jak przysiad, pompka, podciąganie na drążku i dopiero po opanowaniu szeregu ćwiczeń i zadań mogą przejść do grupy średniozaawansowanej.

Podczas zajęć ćwiczący dowiadują się o poprawnej i bezpiecznej technice wykonywania ćwiczeń, których analogie możemy znaleźć w życiu codziennym (np. podniesienie ciężkiej rzeczy z ziemi i włożenie jej na półkę w sposób zdrowy i bezpieczny dla kręgosłupa). Na tym etapie szczególnie duży nacisk kładzie się na właściwą mobilność w stawach, tak aby zakresy ruchomości w stawach były poprawne. Każde z ćwiczeń wykonywanych w ramach zajęć grupowych zostaje dokładnie omówione, pokazane i przećwiczone tak, aby osoby ćwiczące dokładnie nauczyły się poprawnie zrobić przysiad, pompkę, podnieść ciężar z ziemi, nauczyć się prawidłowego biegania, skakania, dźwigania, pchania i ciągnięcia, w zakresie zajęć z samoobrony, również prawidłowego wyprowadzania ciosów rękami i nogami, lub ich uniknięcia oraz naukę określonych rzutów na matę oraz technik upadania. Ćwiczenia stanowią również narzędzie do powrotu do sprawności po kontuzjach stawowo-mięśniowych, operacjach itp. Duży nacisk na poprawę zakresu ruchu w stawach, przygotowanie do ćwiczeń funkcjonalnych angażujące wszystkie główne partie mięśniowe we wszystkich płaszczyznach, a w kolejnym etapie trening poprawiający w pełni funkcje mięśni i stawów to typowy algorytm postępowania w rehabilitacji.

Ponadto osoby, które mają wykupiony karnet wstępu na zajęcia, mogą dowolnie korzystać indywidualnie z przyrządów do ćwiczeń znajdujących się na hali (tzw. opcja open) lub spędzić czas w dowolny sposób - np. na rozmowie z innymi osobami lub odpoczywając. Wnioskodawca oferuje swoim Klientom karnety miesięczne wstępu na halę ćwiczeń, na której odbywają się zajęcia. Terminy zajęć są określone grafikiem i Klienci Wnioskodawcy mogą, ale nie mają obowiązku uczestnictwa w prowadzonych zajęciach. Nawet będąc w hali wykorzystywanej przez Wnioskodawcę do świadczenia usług, Klienci Wnioskodawcy mogą nie biorąc udziału w zajęciach, ćwiczyć samodzielnie w strefie tzw. open. Zajęcia nie mają charakteru zajęć indywidualnych, są to zawsze zajęcia grupowe zgodnie z ustalonym grafikiem.

W cenę wstępu (karnetu miesięcznego) wliczona jest nieograniczona liczba wejść na zajęcia. Godziny uczestnictwa w zajęciach zostały ustalone w grafiku zajęć. Klienci, dni w których chcą uczestniczyć w zajęciach, wybierają samodzielnie. Grafik zajęć grupowych jest tak skonstruowany, że Klienci sami wybierają datę wstępu z dostępnych godzin, w których odbywają się zajęcia grupowe. Zajęcie nie są limitowane. Innymi słowy, Klienci Wnioskodawcy mogą skorzystać ze wstępu według dowolnego uznania, w czasie jak odbywają się zajęcia.

Pokreślenia wymaga to, że nawet w trakcie zajęć Klienci nie muszą w nich uczestniczyć, nie muszą wykonywać wszystkich ćwiczeń, mogą w dowolnym czasie z nich zrezygnować na rzecz ćwiczeń w strefie open. Wnioskodawca bowiem zapewnia warunki techniczne w postaci sprzętu do ćwiczeń oraz samo przeprowadzanie zajęć. Zajęcia w klubie nie mają charakteru zajęć indywidualnych, lecz wyłącznie formą zajęć grupowych.

W opisanym stanie faktycznym to sam Klient decyduje o chęci uczestnictwa w zajęciach lub innej formie aktywności sportowej (np. indywidualne ćwiczenia w strefie open, bez udziału trenera). Karnet zapewnia bowiem Klientom tylko prawo wstępu, natomiast uczestnictwo lub jego brak zależą wyłącznie od woli uczestników.

Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że opisany wyżej stan faktyczny ma charakter ciągły, powtarzalny.

Wnioskodawca wskazuje, że jego wolą jest uzyskanie interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości zastosowania obniżonej 8% stawki podatku VAT na określone we wniosku czynności.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę objęte są jego zdaniem, symbolem 93.11.10.0 według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Tym niemniej, ze względu na fakt, że usługi te związane są rekreacją celem Wnioskodawcy jest uzyskanie stanowiska Organu, czy usługi wstępu na zajęcia prowadzone przez Wnioskodawcę, mogą zostać uznane - w przypadku zakwestionowania kwalifikacji dokonanej przez Wnioskodawcę do PKWiU nr 93.11.10.0, do pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Jak wynika bowiem z ww. załącznika nr 3 (poz. 186), decydujące znaczenie w przypadku tego typu usług ma charakter usługi (pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu), a bez znaczenia pozostaje kwestia numeru wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, że organy podatkowe nie są właściwe do kwalifikowania wyrobów i usług, a dla prawidłowego określenia stawki podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług niezbędne jest zaklasyfikowanie usług będących przedmiotem zapytania do właściwego grupowania statystycznego, a obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Wnioskodawcę objęte są pozycją 93.11.10.0 wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Nie da się jednakże w przedmiotowej sprawie wykluczyć, że usługi wykonywane przez Wnioskodawcę ostatecznie mogą zostać zakwalifikowane do innego grupowania wg PKWiU (przykładowo 93.13.10.0, czy innego kodu), wobec czego Wnioskodawca składając wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej wskazuje, że nawet wówczas będzie miał prawo do zastosowania obniżonej stawki VAT wynoszącej 8%, ponieważ spełni warunki określone w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT i wnioskuje o potwierdzenie swojego stanowiska w niniejszej sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż biletów wstępu (karnetów) na grupowe zajęcia prowadzone przez Wnioskodawcę typu zajęć fitness w zakresie crossfit, systemów samoobrony i sztuk walki (krav maga, judo, boks, zapasy, ju-jitsu i inne) oraz możliwość korzystania m.in. z opcji open, można sklasyfikować jako "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", o których mowa w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy VAT, w związku z czym Zainteresowany jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 8% na świadczone przez siebie usługi.

2. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie nr 1 Wnioskodawca chciałby uzyskać odpowiedź, czy sprzedaż biletów wstępu (karnetów) na przedmiotowe grupowe zajęcia (oraz m.in. możliwość korzystania z opcji open) można sklasyfikować jako "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu", o których stanowi poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy VAT, w związku z czym Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 8% na świadczone przez siebie usługi.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pytanie nr 1

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedawanie biletów wstępu (karnetów) na prowadzone przez niego zajęcia grupowe (oraz m.in. możliwość korzystania z opcji open) można uznać za "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", o których mowa w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy VAT, w związku z czym Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 8%.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z treścią art. 146a pkt 2 tejże ustawy, stawka podatku dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W poz. 179 powyższego załącznika ustawodawca wymienił "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", sklasyfikowane pod symbolem 93.11.10.0 PKWiU 2008.

Uwzględniając powyższe, zastosowanie stawki 8% będzie uzasadnione w sytuacjach, gdy dany podatnik świadczy usługi, które można uznać za "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych". W ocenie Wnioskodawcy dla możliwości uznania, że w danym przypadku mamy do czynienia z tego typu usługami (o których mowa w poz. 179 załącznika nr 3), konieczne jest spełnienie następujących przesłanek:

* usługi mieszczą się w klasyfikacji PKWiU pod symbolem 93.11.10.0,

* podmiot świadczący usługi prowadzi obiekt, który można sklasyfikować jako sportowy,

* świadczone usługi można uznać za usługi związane z działalnością tego obiektu.

W odniesieniu do powyższego Wnioskodawca pragnie zauważyć, że przy tworzeniu PKWiU 2008 przyjęto zasadę kompletności podziału grupowań macierzystych jako podstawowy i nieodzowny warunek poprawności całej klasyfikacji; zasada ta stanowi, że suma zakresów grupowań pochodnych musi w pełni wyczerpywać zakres grupowania macierzystego i nie może być od niego większa. Zakresy poszczególnych grupowań pochodnych określonego grupowania macierzystego w żadnym przypadku nie mogą zachodzić na siebie, tzn. nie może powstać sytuacja, w której określony produkt może być zaliczany do więcej niż jednego grupowania PKWiU 2008 (zasada jednoznaczności grupowań). |

Podstawowym założeniem budowy PKWiU 2008 jest powiązanie klasyfikacji produktów (wyrobów i usług) z klasyfikacją rodzajów działalności gospodarczych (PKD 2007) tak, aby każdy produkt był klasyfikowany przede wszystkim w zależności od rodzaju działalności, w wyniku której powstaje. A zatem: każdy produkt (wyrób, usługa) powinien być zaliczony wyłącznie do jednego rodzaju działalności gospodarczej określonego w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007). Przedmiotem klasyfikowania wg PKWiU 2008 są czynności (będące końcowymi efektami działalności) o charakterze usługowym, świadczone przez podmioty gospodarcze (jednostki organizacyjne) na rzecz innych podmiotów gospodarczych (jednostek organizacyjnych) lub na rzecz ludności.

Należy zwrócić uwagę, że określając właściwe ugrupowanie (symbol) PKWiU dla danego towaru bądź usługi należy kierować się zasadami budowy i logiki struktury PKWiU 2008. Producent (usługodawca), na którym spoczywa obowiązek określenia, do którego ugrupowania należą jego produkty (usługi), dokonując tej czynności powinien, w oparciu o obowiązujące zasady, określić symbol działalności możliwie najbardziej szczegółowo - za pomocą grupowań końcowych. Dopiero w przypadku, gdy uzyskane w taki sposób zaklasyfikowanie jest zbyt szczegółowe dla konkretnych potrzeb, zasadne jest określenie mniej szczegółowe (ustalone poprzez posłużenie się grupowaniem macierzystym odpowiedniego szczebla).

W ocenie Wnioskodawcy, uwzględnienie powyższych zasad klasyfikacji danego produktu (usługi) do odpowiedniej grupy PKWiU 2008 pozwala uznać, że prowadzona przez niego działalność w zakresie sprzedaży biletów (karnetów) na prowadzenie zajęć fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open) może zostać sklasyfikowana pod symbolem 93.11.10.0 PKWiU 2008, jako usługi związane z działalnością obiektów sportowych.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na wyjaśnienia Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur GUS, dostępne na stronie Głównego Urzędu Statystycznego. Wyjaśnienia te poczynione w zakresie usług związanych z symbolem 93.11.10.0 PKWiU 2008 pozwalają na uznanie, że symbol ten dotyczy organizowania różnorodnych imprez sportowych na posiadanych obiektach sportowych, jak również udostępniania obiektów sportowych na zasadzie np. sprzedaży biletu wstępu (karnetu), który upoważnia do korzystanie np. z basenu, kortu tenisowego, hali sportowej, sprzedaż karnetów uprawniających do wstępu lub jednorazowych biletów wstępu na obiekty, firmom lub osobom fizycznym (tak w wyjaśnieniach z 19 października 2011 r.). Z kolei w informacji z 18 stycznia 2011 r. stwierdzono przykładowo, że symbol ten odnosi się do "usług prowadzenia nauki pływania oraz nauki gry w tenisa przez pracowników zatrudnionych przez Centrum Sportu i Rekreacji."

Warto wskazać także na wyjaśnienia Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur GUS z 3 marca 2009 r., zgodnie z którymi symbol można zastosować do usług polegających na udostępnianiu basenu zakładowi budżetowemu szkół, łącznie z zapewnieniem opiekunów (będących

Z powyższych wyjaśnień wynika, że pod symbolem 93.11.10.0 PKWiU 2008 można sklasyfikować usługi, których przedmiotem jest sprzedaż biletów wstępu do obiektów sportowych, przy czym wstęp ten może wiązać się nie z samą tylko możliwością wstępu do takiego obiektu, lecz również z korzystaniem z usług zapewnianych przez sprzedającego bilety wstępu, takich jak np. zajęcia w zakresie pływania, czy zajęcia z dziedziny fitness (np. aerobik). W ocenie Wnioskodawcy zatem, sprzedaż biletów wstępu na zajęcia typu fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open), które obok ukierunkowania na poprawę sprawności fizycznej zawierają także element edukacyjny w postaci nauki właściwego podejścia do fitness i prawidłowego wykonywania ćwiczeń jak najbardziej mogą być uznane za usługi sklasyfikowane pod symbolem 93.11.10.0 PKWiU 2008.

Wnioskodawca wskazał również, że zgodnie z PKWiU, grupowanie 93.11.10.0 obejmuje m.in.:

* usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp.,

* usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

Ponadto, odwołując się posiłkowo do Polskiej Klasyfikacji Działalności, działalność obiektów sportowych obejmuje m.in.:

* działalność obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub obiektów sportowych halowych (otwartych, zamkniętych lub zadaszonych), z miejscami siedzącymi dla widzów lub bez, takich jak m.in.:

* stadiony do gry w piłkę nożną,

* stadiony lekkoatletyczne,

* hale i stadiony przeznaczone dla sportów zimowych, włączając hale do gry w hokeja,

* hale bokserskie,

* pozostałe obiekty sportowe;,

* organizowanie i przeprowadzanie imprez sportowych dla sportowców zawodowych i amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

* zarządzanie i zapewnienie pracowników do obsługi tych obiektów.

Wnioskodawca zauważył, że za obiekt sportowy powszechnie uznaje się samodzielny zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzone przez niego zajęcia grupowe odbywają się w obiekcie sportowym, zaś sprzedaż biletów wstępu (karnetów) na te zajęcia ma charakter usług związanych z takim obiektem (również w zakresie możliwość korzystania z opcji open). Bez wątpienia bowiem hala, w jakiej prowadzone są przedmiotowe zajęcia, wyposażona w odpowiedni sprzęt, może być uznana za obiekt sportowy. Jednocześnie, usługi polegające na prowadzeniu zajęć fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open) można uznać za usługi związane z działalnością tego obiektu. Co więcej, to właśnie prowadzenie tych zajęć przesądza o możliwości uznania, że hala ma charakter obiektu wykorzystywanego do celów sportowych. Związek prowadzonych zajęć fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość opcji open) z działalnością hali (obiektu sportowego) jest więc zdaniem Wnioskodawcy niewątpliwy.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wskazane na wstępie przesłanki umożliwiające uznanie, że w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z usługami wymienionymi w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy VAT, opodatkowanymi stawką 8% są spełnione. W przedstawionej sytuacji bowiem:

* prowadzenie zajęć można sklasyfikować pod symbolem 93.11.10.0 PKWiU 2008,

* zajęcia prowadzone są w hali mającej charakter obiektu sportowego,

* sprzedaż biletów (karnetów) wstępu na grupowe zajęcia typu fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open) można sklasyfikować jako "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", o których mowa w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy VAT.

Pytanie nr 2

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku stwierdzenia, że sprzedaż biletów wstępu (karnetów) na grupowe zajęcia (oraz możliwość korzystania z opcji open) nie może być klasyfikowana jako "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", o których mowa w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy VAT, zastosowanie stawki 8% będzie możliwe w związku z poz. 186 załącznika nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowana przez niego aktywność może być bowiem uznana również za świadczenie "Pozostałych usług związanych z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu". W poz. 186 zostały wskazane pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu, bez względu na symbol Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: "PKWiU"). Zastosowanie obniżonej stawki na podstawie poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT nie jest zależne od klasyfikacji usług na gruncie PKWiU.

W ocenie Wnioskodawcy kluczowym dla zastosowania stawki 8% jest spełnienie dwóch przesłanek:

* usługę można sklasyfikować jako usługę związaną z rekreacją,

* usługa ta wiąże się ze wstępem rozumianym jako korzystanie z oferowanych przez Wnioskodawcę usług.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazał, że z uwagi na fakt, że w ustawie VAT brak jest pojęcia "rekreacja", dla jego wyjaśnienia należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem Współczesnego Jęz. Polskiego, rekreacją jest "forma aktywności podejmowana w wolnym czasie dla wypoczynku, wytchnienia, przyjemności, mająca na celu regenerację sił psychicznych, fizycznych oraz zapobieganie dalszemu zmęczeniu". Rekreacja oznacza zatem aktywność ruchową ukierunkowaną na poprawę zdrowia i służącą dobremu samopoczuciu.

Bez wątpienia usługi wstępu na halę, uprawniające do podjęcia określonej aktywności ruchowej (uczestnictwa w grupowych zajęciach typu fitness, samoobrony i sportów walki oraz możliwość korzystania z opcji open)) mieszczą się w zakresie definicyjnym omawianego pojęcia i można je uznać za usługi związane z rekreacją. Dla możliwości uznania, że w przedmiotowym przypadku mamy do czynienia z usługą, o której mowa w poz. 186 załącznika nr 3 ustawy VAT konieczne jest także, aby usługa rekreacyjna wiązała się ze wstępem, rozumianym jako korzystanie z oferowanych przez Wnioskodawcę usług.

Pojęcie "wstęp" również nie zostało zdefiniowane w ustawie VAT. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że legalna definicja tego pojęcia została zawarta w art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2011 r., nr 77/1 z późn. zm., dalej: "rozporządzenie wykonawcze"). Zgodnie z art. 32 rozporządzenia wykonawczego, usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Wskazana definicja ma zastosowanie w szczególności do:

Zgodnie z ust. 3 art. 32 rozporządzenia wykonawczego, wskazane powyżej pojęcie "wstęp" nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Wnioskodawca zauważył, że w jego ocenie powyższe przepisy rozporządzenia wykonawczego odnoszące się do definicji wstępu nie będą mogły znaleźć zastosowania w przedmiotowej sprawie. Należy bowiem wskazać na umiejscowienie art. 32 w rozporządzeniu wykonawczym. Przepis ten został zamieszczony w sekcji dotyczącej miejsca świadczenia usług. Jeżeli więc art. 32 rozporządzenia wykonawczego dotyczy miejsca świadczenia usług, to niewłaściwym byłoby powoływać się na niego dla potrzeb ustalenia, jaka stawka VAT znajdzie zastosowanie do usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Przepisów rozporządzenia wykonawczego w zakresie określania pojęcia "wstęp" nie powinno się zatem stosować w przedstawionej sytuacji, tzn. gdy pytanie Wnioskodawcy dotyczy ustalenia właściwej stawki podatkowej dla sprzedaży biletów (karnetów) uprawniających do wstępu na halę w celu uczestnictwa w zajęciach grupowych typu fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open).

Podobny pogląd zaprezentowano w wyroku WSA w Krakowie z 24 kwietnia 2013 r., III SA/Wa 3217/12, w którym WSA uznał, że: "W zaskarżonej interpretacji Minister Finansów przyznał, że zawarta w art. 32 rozporządzenia wykonawczego definicja pojęcia "usługi wstępu" mieści się w rozdziale V tego Rozporządzenia, dotyczącym miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Minister z tej trafnej uwagi nie wyciągnął jednak koniecznych, logicznych wniosków. Spółka w pełni prawidłowo wskazywała tymczasem, że właśnie z uwagi na umiejscowienie art. 32 rozporządzenia w sekcji dotyczącej miejsca świadczenia usług, niemożliwe jest powoływanie się na ten przepis dla potrzeb ustalenia stawki podatkowej. Zastosowanie art. 32 rozporządzenia dla celów ustalenia stawki jest wykluczone z powodu podstawowych zasad wykładni prawa, według których umieszczenie definicji w jakiejś części aktu prawnego, a nie w jego przepisach ogólnych, oznacza, iż ta definicja odnosi się tylko do tej części aktu. Zasada ta respektowana jest nie tylko w polskim prawie krajowym, ale, jak wynika z ustępu 5 preambuły rozporządzenia, prawodawca unijny także potwierdza stosowanie tej zasady na potrzeby interpretacji rozporządzenia i dyrektywy 112. W tym miejscu preambuły rozporządzenia wskazano bowiem, że jego przepisy nie są rozstrzygające w innych przypadkach, zaś zakres ich stosowania " (...) powinien być interpretowany w sposób zawężający".

I dalej: "Powyższe przesądza zatem, że art. 32 rozporządzenia, w tym ust. 3 tego przepisu, nie może być stosowany dla potrzeb rozstrzygnięcia problemu zaistniałego w niniejszej sprawie, tj. problemu określenia stawki podatkowej dla sprzedaży karnetów uprawniających do wstępu do prowadzonych przez Skarżącą klubów. Zasadniczy argument Organu, polegający na odwołaniu się do art. 32 Rozporządzenia, jest więc chybiony".

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, ustalając znaczenie pojęcia "wstęp" należy posłużyć się definicją słownikową tego pojęcia. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN, poprzez "wstęp" należy rozumieć "możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś". Omawiane pojęcie, zdaniem Wnioskodawcy, obejmuje zatem prawo wejścia do oznaczonego obiektu oraz prawo do korzystania w sposób aktywny ze znajdujących się tam sprzętów czy infrastruktury technicznej.

W ocenie Wnioskodawcy pojęcie to obejmuje również swoim zakresem - obok prawa wejścia - prawo do aktywnego uczestnictwa w zdarzeniu, które odbywa się na obiekcie, do którego dany podmiot uzyskał możliwość wejścia. Wykładnia językowa pojęcia "wstęp" sprzeciwia się zatem uznaniu, że to pojęcie należy rozumieć jedynie jako prawo wejścia gdzieś i bierne uczestnictwo w zdarzeniach się tam odbywających. Co więcej, w przypadku rekreacji taka wykładnia wydaje się być szczególnie nieuzasadniona, gdyż rekreacja z założenia oznacza pewną aktywność ruchową.

Ponadto, obok wykładni językowej, za szerokim rozumieniem pojęcia "wstęp", uwzględniającym także możliwość pozdejmowania pewnej aktywności przez osobę uzyskującą dostęp do danego miejsca, przemawia również wykładnia systemowa. Należy bowiem zwrócić uwagę na poz. 183 i 184 załącznika nr 3 do ustawy VAT, z których treści wynika, że pojęcie wstępu obejmuje nie tylko prawo samego wejścia do określonego obiektu, lecz również prawo do korzystania, aktywnego uczestnictwa.

Pogląd, zgodnie z którym pojęcie "wstęp" na gruncie załącznika nr 3 do ustawy VAT oznacza również możliwość podjęcia pewnej aktywności przez osobę uzyskującą dostęp do danego miejsca (nie zaś jedynie bierne uczestnictwo) można znaleźć w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku WSA w Rzeszowie z 22 listopada 2012 r., I SA/Rz 980/12 wskazano: "(...) wstęp do parków rozrywki i wesołych miasteczek, na dyskoteki i sale taneczne (pozycja 184 załącznika do cyt. wyżej ustawy), usługi bibliotek, archiwów, muzeów i pozostałe usługi w zakresie kultury (poz. 184 załącznika), pozostałe usługi związane z rekreacją (poz. 186 załącznika) nie może oznaczać biernego zachowania nabywcy biletu klienta po dokonaniu wstępu, czyli po wejściu do danego obiektu, bo o ile w bibliotece, w archiwum i w muzeum, klient czyta, wybiera książki, ogląda eksponaty, to już zachowanie może być inne przy korzystaniu z pozostałych usług w zakresie kultury, a jeśli chodzi o wstęp na dyskoteki, sale taneczne, czy właśnie do parku rozrywki, to zasady doświadczenia życiowego dają podstawy do stwierdzenia, że klient - nabywca biletu wstępuje tam po to, by wykazać się pewną aktywnością, sprawnością fizyczną itd. - a więc trudno uznać, że usługi z tych właśnie pozycji załącznika do ustawy mają dotyczyć opłaty za "bierny wstęp".

Dalej zatem: "Skoro w pozycji 183 załącznika wymieniono właśnie jako zrównane co do opodatkowania takie formy jak wstęp do takich obiektów, w których trudno sobie wyobrazić nabywanie biletu wstępuj (opłacanie wstępu) tylko za prawo wejścia, to w ocenie WSA w Rzeszowie nie było zasadne stanowisko organu, bo byłoby to nieuprawnionym zawężeniem treści tego załącznika. Chodzi tu bowiem o usługi związane z rozrywką i rekreacją, uszczegółowione co do wstępu do określonych obiektów, których charakter/przedmiot działalności wiąże się z udostępnieniem klientom wstępującym możliwości aktywnego korzystania z urządzeń - jak w wesołym miasteczku i w parku rozrywki - albo wykorzystania muzyki do aktywnego poruszania się (dyskoteki, sale taneczne), a więc z treści tej pozycji nie można, zdaniem Sądu, wyprowadzić wniosku, że opłata za wstęp dotyczy biernego uczestnictwa, bo takie bierne uczestnictwo pozostaje w oczywistej sprzeczności z rodzajami tych rozrywek i rekreacji. Regułą jest w parku linowym poruszanie się z użyciem określonych urządzeń (np. lin, mostków linowych, itd.), a w wesołym miasteczku korzysta się z reguły z karuzeli, strzelnicy; itd., a nie "wstępuje" się tam po to, by przyglądać się zabawom i rozrywkom innych osób - co oczywiście dotyczy także dyskotek i sal tanecznych".

Podobnie w powyższej kwestii wypowiedział się WSA w Krakowie w wyroku z 28 września 2012 r., I SA/Kr 889/12, w którym zaprezentowano następujące stanowisko: "(...) wykładnia systemowa wewnętrzna nie ogranicza sposobu rozumienia »wstępu« jedynie do »biernego« uczestniczenia w jakiejś imprezie. Skoro bowiem ustawodawca wymienił w poz. 183 tegoż załącznika 3 »Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne«, to biorąc pod uwagę charakter rozrywek w wesołych miasteczkach i parkach rozrywki należy uznać, że »wstęp« do tego typu obiektów obejmuje również aktywne korzystanie ze znajdujących się tam urządzeń typowych w takich miejscach (np. karuzele, strzelnice, kolejki, automaty zręcznościowe itp.), a nie tylko bierne przyglądanie się spektaklom czy pokazom. (...) zdaniem Sądu, »wstęp« przy pozostałych usługach rekreacyjnych, w rozstrzyganej sprawie, mieści się więc raczej w kategorii unijnej skorzystania z obiektów sportowych«, czyli również wstępu do tych obiektów w celu skorzystania ze znajdujących się tam urządzeń".

Reasumując, nie sposób wskazać usługi związanej z rekreacją, która polegałaby wyłącznie na samym wstępie, biernym uczestnictwie, bez aktywnego korzystania z urządzeń znajdujących się w obiekcie. Samo pojęcie rekreacji zakłada aktywne spędzanie wolnego czasu. Zachodzi bowiem sprzeczność między pojęciem rekreacja a bierne uczestnictwo, brak aktywności. Interpretacja zawężającą pojęcia "wstęp" wyłącznie do wejścia do obiektu, bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, czy też organizowanych zajęć grupowych, stanowiłaby zawężenie tego pojęcia.

Sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu" należy rozumieć raczej w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez Wnioskodawcę, które nie są związane ze wstępem na zajęcia fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open), czyli typowym jej użytkowaniem, powinny być opodatkowane podstawową stawką VAT wynosząca 23% - czyli np. usługi restauracyjne, sprzedaż napojów, odżywek.

Jak już zostało podniesione wyżej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że skoro ustawodawca wprowadza preferencje w zakresie stawki w podatku VAT za wejście i aktywne korzystanie z danego obiektu, np. wesołego miasteczka, parku rozrywki, dyskoteki - nie sposób sobie wyobrazić, że wstęp do tych obiektów polega wyłącznie na biernym korzystaniu. Bez znaczenia pozostaje zdaniem Wnioskodawcy fakt, że zajęcia grupowe fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open) są prowadzone przez trenerów, bowiem nie są to zajęcia indywidualne, a co więcej również w przypadku np. dyskoteki zakupując bilet "wstępu" uczestnik imprezy korzysta z obsługi muzycznej pracownika dyskoteki (DJ). Na podobnej zasadzie klient Wnioskodawcy korzysta z obsługi trenerskiej w trakcie zajęć grupowych fitness, samoobrony i sportów walki, dokonując zakupu karnetu (biletu) wstępu na opisanych wyżej w stanie faktycznym zasadach.

Nie można również zapomnieć, że wprowadzając obniżoną stawkę na określone towary, czy też usługi, ustawodawca wprowadza preferencje dotyczące określonego typu zachowania konsumentów.

Wprowadzenie obniżonej stawki na usługi rekreacyjne służy rozpowszechnieniu zdrowego trybu życia poprzez udostępnienie tych usług i obniżenie kosztów. Nieracjonalne byłoby zatem obniżenie stawki VAT w odniesieniu do usług rekreacyjnych, które polegają na biernym korzystaniu z tych obiektów.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym zostały spełnione obie przesłanki warunkujące możliwość uznania, że mamy do czynienia z "Pozostałymi usługami związanymi z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu", o których mowa w poz. 186 załącznika nr 3 ustawy VAT. Sprzedaż biletów wstępu (karnetów) można sklasyfikować jako usługę rekreacyjną - uprawniają one do wstępu na grupowe zajęcia typu fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open), czyli podejmowania aktywności ruchowej ukierunkowanej na poprawę zdrowia i służącej dobremu samopoczuciu uczestników. Ponadto, usługa wiąże się wyłącznie ze wstępem - wstęp do obiektu sportowego jest bowiem z natury rzeczy immanentnie możliwością aktywności ruchowej przy wykorzystaniu charakteru tego miejsca i przygotowanej w nim infrastruktury technicznej.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku stwierdzenia, że sprzedaż biletów wstępu (karnetów) na grupowe zajęcia typu fitness, samoobrony i sportów walki (oraz możliwość korzystania z opcji open) nie może być klasyfikowana jako "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", o których mowa w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy VAT, zastosowanie stawki 8% będzie możliwe w związku z p (oz. 186 załącznik nr 3, gdyż podejmowana przez niego aktywność może być uznana za świadczenie "Pozostałych usług związanych z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu".

Podobne wnioski wypływają z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 311/13). W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego sformułowanie "usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" odnosi się do kart wstępu na siłownie, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących, a nie jedynie biernego wstępu do obiektu. Podobny pogląd wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi (sygn. I SA/Łd 1373/13) w wyroku z 5 lutego 2014 r.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę na interpretację ogólną, którą wydał Minister Finansów w dniu 2 grudnia 2014 r. (sygn. PT1/033/32/354/LJU/14), w której Minister Finansów stwierdził, iż usługi m.in. wstępu na siłownię, saunę itp. mogą korzystać z opodatkowania VAT według stawki preferencyjnej w wysokości 8%. Minister Finansów uznał, że nie ma uzasadnienia dla zawężania stosowania stawki obniżonej związanej ze wstępem do biernego uczestnictwa w danym przedsięwzięciu, a więc wyłącznie do wejścia do danego obiektu bez możliwości korzystania z urządzeń tam się znajdujących, jeżeli korzystanie z tych urządzeń wiąże się z typowym użytkowaniem danego obiektu w ramach wstępu do tego obiektu (tak jak np. wstęp "na siłownię", czy do parku rozrywki). W tym zakresie Minister Finansów odwołał się do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. akt I FSK 311/13.

Wnioskodawca ponadto wskazuje na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 lipca 2014 r. sygn. ILPP5/443-90/14-4/PG, w której został przedstawiony tożsamy stan faktyczny, w której to interpretacji Organ potwierdził stanowisko podatnika jako prawidłowe.

Ze względu na powyższe, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie interpretacji przepisów prawa podatkowego, zaprezentowanej przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak stanowi art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca w niektórych przypadkach odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU. Do prawidłowego zaklasyfikowania określonych czynności do właściwych grupowań statystycznych obowiązany jest podatnik.

Od 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Natomiast towary i usługi wymienione w załączniku nr 3 do ustawy, z uwagi na treść art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy, opodatkowane są obecnie 8% stawką podatku.

W poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy figurują "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych" sklasyfikowane w kategorii PKWiU 93.11.10.0.

Należy zauważyć, że z przepisów ww. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 październik 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wynika, że w sekcji R mieszczą się "Usługi kulturalne, rozrywkowe, sportowe i rekreacyjne".

W dziale 93 "Usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją" mieszczącym się w sekcji R wymienione zostały: 93.1 Usługi związane ze sportem:

W objaśnieniach do PKWiU wskazano, że grupowanie 93.11.10.0 obejmuje:

Grupowanie to nie obejmuje natomiast m.in. usług związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, sklasyfikowanych w 93.13.10.0.

Przez obiekt sportowy rozumieć należy zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych.

Zatem dla opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług obniżoną stawką podatku VAT 8% istotne znaczenie ma klasyfikacja statystyczna, a mianowicie fakt zidentyfikowania przedmiotowych usług pod symbolem PKWiU 93.11.10.0. Stwierdzić należy, że poz. 179 załącznika nr 3, o którym mowa powyżej, wskazuje preferencyjną stawkę podatku w odniesieniu do usług związanych z działalnością obiektów sportowych, sklasyfikowanych w PKWiU 93.11.10.0. Zatem obniżoną stawką podatku VAT będą objęte usługi związane z udostępnianiem obiektu sportowego w celu korzystania zgodnie z charakterem obiektu, niezależnie od tego, czy celem wstępu będzie rekreacja, czy uprawianie sportu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. prowadzenie zajęć fitness w zakresie Crossfit, systemów samoobrony i sztuk walki (kav maga, judo, zapasy, ju-jitsu i inne). Zajęcia odbywają się w pomieszczeniach (halach) wyposażonym w specjalne sprzęty wykorzystywane podczas ćwiczeń, takie jak podesty do ćwiczeń, drążki, maszyny do ćwiczenia, worku treningowe, rękawice do ćwiczeń, maty treningowe, liny, pasy i inne. Zajęcia skupiają w sobie wiele elementów z różnych dyscyplin sportowych takich jak m.in. lekkoatletyka, gimnastyka, podnoszenie ciężarów, stąd też potrzeba dużej i wysokiej powierzchni, w której odbywają się zajęcia. Wszystkie organizowane zajęcia odbywają się w grupach prowadzonych osobiście przez Wnioskodawcę lub przez innych doświadczonych trenerów. Do niektórych typów aktywności podejmowanych na zajęciach można zaliczyć bieganie, wyrzuty piłkami lekarskimi, skakanie na skakance, podciągnięcia na drążku lub kółkach gimnastycznych, nauka samoobrony, wyprowadzania i unikania ciosów przeciwnika.

Ponadto osoby, które mają wykupiony karnet wstępu na zajęcia, mogą dowolnie korzystać indywidualnie z przyrządów do ćwiczeń znajdujących się na hali (tzw. opcja open) lub spędzić czas w dowolny sposób - np. na rozmowie z innymi osobami lub odpoczywając.

Wnioskodawca oferuje swoim Klientom karnety miesięczne wstępu na halę ćwiczeń, na której odbywają się zajęcia. Terminy zajęć są określone grafikiem i Klienci Wnioskodawcy mogą, ale nie mają obowiązku uczestnictwa w prowadzonych zajęciach. Nawet będąc w hali wykorzystywanej przez Wnioskodawcę do świadczenia usług, Klienci Wnioskodawcy mogą nie biorąc udziału w zajęciach ćwiczyć samodzielnie w strefie tzw. open. Zajęcia nie mają charakteru zajęć indywidualnych, są to zawsze zajęcia grupowe zgodnie z ustalonym grafikiem.

W cenę wstępu (karnetu miesięcznego) wliczona jest nieograniczona liczba wejść na zajęcia. Godziny uczestnictwa w zajęciach zostały ustalone w grafiku zajęć. Wnioskodawca zapewnia warunki techniczne w postaci sprzętu do ćwiczeń oraz samo przeprowadzenie zajęć. Zajęcia w klubie nie mają charakteru zajęć indywidualnych, lecz wyłącznie formą zajęć grupowych.

W opisanym stanie faktycznym to sam Klient decyduje o chęci uczestnictwa w zajęciach lub innej formie aktywności sportowej (np. indywidualne ćwiczenia w strefie open, bez udziału trenera). Karnet zapewnia bowiem Klientom tylko prawo wstępu, natomiast uczestnictwo lub jego brak zależą wyłącznie od woli uczestników.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że czynności wykonywane przez niego objęte są symbolem 93.11.10.0 według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Jak już wcześniej wskazano, w załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. stawką podatku w wysokości 8% pod pozycją 179 wymieniono "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", sklasyfikowane zgodnie z PKWiU pod symbolem 93.11.10.0.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy oraz przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy stwierdzić należy, że świadczone przez niego usługi, tj. prowadzenie zajęć fitness, crossfit, systemów samoobrony i sztuk walki z możliwością skorzystania z opcji open, o wskazanym symbolu PKWiU 93.11.10.0 są opodatkowane podatkiem VAT w wysokości 8% - zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2, jako wymienione w pozycji 179 załącznika nr 3 do ustawy.

Reasumując, sprzedaż biletów (karnetów) na grupowe zajęcia prowadzone przez Wnioskodawcę (oraz możliwość korzystania z opcji open) - dokonywana w ramach usługi sklasyfikowanej pod symbolem 93.11.10.0 PKWiU - jest opodatkowana 8% stawką podatku VAT.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem odpowiedź na zadane we wniosku pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa. Należy bowiem zauważyć, że Wnioskodawca wskazał, że oczekuje odpowiedzi na pytanie nr 2 tylko w sytuacji negatywnej oceny jego stanowiska w zakresie pytania nr 1.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację tut. Organ wydał na podstawie opisu sprawy (zaistniałego stanu faktycznego), w którym Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że czynności wykonywane przez niego objęte są jego zdaniem, symbolem PKWiU 93.11.10.0 "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych". Tak więc w podjętym rozstrzygnięciu wzięto pod uwagę symbol PKWiU wskazany przez Wnioskodawcę, który został przyjęty, jako element opisu zaistniałego stanu faktycznego.

Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Jednocześnie należy podkreślić, że obowiązek przedstawienia organom podatkowym prawidłowej klasyfikacji dla sprzedawanych towarów lub świadczonych usług należy do podatnika, który ponosi również odpowiedzialność za nieprawidłowo dokonaną klasyfikację. Wskazuje się, że tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów i usług, ani też weryfikacji wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji, w związku z tym, niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie przy założeniu, że grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę w opisie sprawy jest prawidłowe.

Tak więc, to Wnioskodawcę obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych. wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego.

Tut. Organ informuje, że wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku (art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej). Z uwagi na to, że Strona dokonała w dniu 18 lutego 2015 r. wpłaty w wysokości 80 zł za wydanie interpretacji indywidualnej, a odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa, nadpłata w kwocie 40 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej, na rachunek bankowy wskazany we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.