IPPP2/4512-430/16-2/MAO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2016 r. poz. 846) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z zakupem samochodu ratowniczo-gaśniczego z zamontowanym na stałe sprzętem ratowniczo-gaśniczym, który zostanie przekazany Ochotniczej Straży Pożarnej - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku z zakupem samochodu ratowniczo–gaśniczego z zamontowanym na stałe sprzętem ratowniczo-gaśniczym, który zostanie przekazany Ochotniczej Straży Pożarnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego i wykonuje określone przepisami prawa zadania publiczne. Zadania te wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W Gminie realizowane jest między innymi zadanie publiczne z zakresu ochrony przeciwpożarowej.

Wnioskodawca jest na etapie złożenia wniosku do programu RPO Województwa na lata 2011-2020 o dofinansowanie projektu. Strona nadmienia, że zgodnie z zasadami kwalifikowalności wydatków projektu podatek VAT może być uznany za koszt kwalifikowany, gdy Gmina nie ma prawnej możliwości i nie są Jej znane przesłanki możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu i gdy wydatek na podatek VAT zostanie faktycznie poniesiony.

Strona w ramach projektu planuje zakup nowego średniego samochodu ratowniczo–gaśniczego ze sprzętem ratowniczo–gaśniczym zamontowanym na stałe dla Ochotniczej Straży Pożarnej. Zakup samochodu będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Gminę. Zakup i przekazanie na rzecz OSP samochodu ratowniczo–gaśniczego wraz z wyposażeniem będzie realizowany w ramach zadań własnych Gminy.

Samochód wraz z wyposażeniem zostanie nieodpłatnie oddany w użytkowanie Ochotniczej Straży Pożarnej i będzie wykorzystywany wyłącznie do świadczenia nieodpłatnych usług na rzecz mieszkańców Gminy i nie będzie służył czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawną możliwość odzyskania podatku VAT z faktury za zakup nowego średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego ze sprzętem ratowniczo–gaśniczym zamontowanym na stałe dla Ochotniczej Straży Pożarnej ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie posiada prawnej możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu dotyczącego dofinansowania zakupu samochodu ratowniczo-gaśniczego wraz z wyposażeniem dla OSP, ponieważ nie uzyskuje dochodu, a zakup nie jest związany w żaden sposób z wykonywaniem czynności opodatkowanych i możliwością uzyskania dochodu, który stanowiłby podstawę do naliczenia podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zatem zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego (art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego i wykonuje w imieniu własnym oraz na własną odpowiedzialność określone przepisami prawa zadania publiczne. Strona jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W Gminie realizowane jest między innymi zadanie publiczne z zakresu ochrony przeciwpożarowej.

Wnioskodawca jest na etapie złożenia wniosku do programu RPO Województwa na lata 2011-2020 o dofinansowanie projektu, w ramach którego Gmina planuje zakup nowego średniego samochodu ratowniczo–gaśniczego ze sprzętem ratowniczo–gaśniczym zamontowanym na stałe dla Ochotniczej Straży Pożarnej. Zakup ten będzie realizowany w ramach zadań własnych Gminy. Ponadto będzie udokumentowany fakturą VAT wystawioną na Gminę.

Samochód wraz z wyposażeniem zostanie nieodpłatnie oddany w użytkowanie Ochotniczej Straży Pożarnej i będzie wykorzystywany wyłącznie do świadczenia nieodpłatnych usług na rzecz mieszkańców Gminy, nie będzie służył czynnościom opodatkowanym podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu, w ramach którego Gmina planuje zakup nowego średniego samochodu ratowniczo–gaśniczego z zamontowanym na stałe sprzętem ratowniczo–gaśniczym dla Ochotniczej Straży Pożarnej.

Jak wskazał Wnioskodawca, zakup i przekazanie na rzecz OSP samochodu ratowniczo–gaśniczego wraz z wyposażeniem będzie realizowany w ramach zadań własnych Gminy. Przedmiotowy samochód zostanie nieodpłatnie oddany w użytkowanie Ochotniczej Straży Pożarnej i nie będzie generował dochodów dla Strony. Zatem, Gmina będzie wykonywała zadania własne gminy nałożone na jednostkę samorządu terytorialnego przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym i nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT towarów i usług związanych z realizowanym projektem.

Należy stwierdzić, że Gmina realizując przedmiotowy projekt nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT. Wydatki na ww. przedsięwzięcie, w momencie ich ponoszenia nie będą miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Gminy, lecz z czynnościami publicznoprawnymi.

Reasumując, zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z nabyciem średniego samochodu ratowniczo–gaśniczego z zamontowanym na stałe sprzętem ratowniczo–gaśniczym. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1. ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, że organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z tym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00–013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Ponadto Ministerstwo Finansów wskazuje na konieczność zaktualizowania pouczenia w szczególności poprzez wskazanie Wnioskodawcy poniższych informacji, wynikających z nowelizacji ustawy p.p.s.a.: Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.