IPPP2/4512-373/15-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dla sprzedaży gruntu zabudowanego - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dla sprzedaży gruntu zabudowanego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zamiarem Gminy jest sprzedaż w drodze przetargu nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo-handlowym z częścią mieszkalną. Przedmiotowa nieruchomość jest obecnie użytkowana przez dzierżawcę na podstawie umowy dzierżawy z dnia 27 listopada 2001 r. Umowa ta stanowi kontynuację wcześniej zawartych umów. Pierwszy raz nieruchomość została przekazana w dzierżawę obecnemu dzierżawcy umową w dniu 15 czerwca 1982 r. Z uzyskanych informacji wynika, że w tym czasie na nieruchomości znajdował się zniszczony budynek murowany, teren wokół budynku był niezagospodarowany, bez przyłączy mediów do budynku. Budynek został przystosowany przez dzierżawcę na potrzeby piekarni. Dnia 25 kwietnia 1989 r. zatwierdzono plan realizacyjny i udzielono pozwolenia na rozbudowę istniejącej piekarni z częścią socjalną na okres czasowy - do czasu trwania umowy dzierżawy terenu, 12 maja 2000 r. zezwolono na użytkowanie rozbudowy piekarni z częścią mieszkalną. Zgodnie z uchwałą RM w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta zatwierdzoną w dniu 3 września 2008 r. przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Aktualny sposób użytkowania nieruchomości jest zgodny z ustaleniami planu, który dopuszcza użytkowanie oraz remont, przebudowę, rozbudowę istniejącej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej. Budynek według stanu na dzień oddania nieruchomości w dzierżawę tj. 15 czerwca 1982 r. był zniszczony. Nakładami dzierżawcy został wyremontowany i rozbudowany. Nakłady poniesione przez obecnego dzierżawcę zostaną zwrócone po przetargu, w formie zwrotu pieniężnego. W przypadku wygrania przetargu przez obecnego dzierżawcę pomniejszona zostanie cena sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Odnosząc sie do stanu faktycznego należy jednak zauważyć, iż w opisanym przypadku nie sposób uznać, aby dotychczasowy dzierżawca nieruchomości wzniósł na tym gruncie na własny koszt i bez udziału strony oddającej nieruchomość w dzierżawę opisany budynek. Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, w chwili oddania w dzierżawę grunt był zabudowany budynkiem wymagającym remontu. Dzierżawca w pierwszej fazie użytkowania dokonał jego remontu dla potrzeb jego przystosowania do prowadzenia piekarni, a następnie w oparciu o uzyskane pozwolenie na budowę dokonał rozbudowy i przebudowy, ale co istotne już istniejącego, wcześniej odremontowanego budynku piekarni. Tym samym ponieważ w okresie trwania umowy dzierżawy ponosił on de facto nakłady inwestycyjne na pierwotnie już istniejący budynek, to stan ten pozwala na stwierdzenie iż nakłady były czynione na budynek należący do Gminy a ten w wyniku inwestycji finalnie uległ ulepszeniu, a zatem nastąpił wzrost jego wartości użytkowej. Z uwagi na szczególne zasady opodatkowania dostawy budynku lub budowli warto zarazem zauważyć, że w obszarze regulacji VAT brak jest definicji pojęcia budynku. W efekcie należy odwołać się do regulacji rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych PKOB (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) która ustala, że przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynkami natomiast są zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, które przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Z kolei z treści art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.), wynika, że przez pojęcie obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale i związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zatem, jeżeli istniejący w pierwotnym kształcie obiekt znajdujący się w złym stanie technicznym pozwalał na jego klasyfikację zgodnie z powołanymi przepisami jako budynek, a w następstwie uległ on modernizacji w wyniku prowadzonych przez dzierżawcę robót remontowych oraz inwestycyjnych w zakresie jego rozbudowy, to za zasadne należy uznać iż w przedstawionej sytuacji dochodzi do dostawy budynku wraz z gruntem. Wniosek ten wynika z faktu, że, substancję na której prowadzone były roboty remontowe oraz inwestycyjne stanowił należący do Gminy budynek (w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane oraz Klasyfikacji PKOB). Kwalifikacja taka znajduje oparcie w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 8 października 2013 r. (sygn. IPPP3/443-680/13-2/IG), w której stwierdzono".

"W pierwszej kolejności zauważyć należy, że w opisanej sytuacji przedmiotem zbycia będzie nieruchomość z rozbudowanym budynkiem produkcyjnym. Nie zmienia tego fakt, że to dzierżawca dokonał rozbudowy istniejących murów na własne potrzeby. Rozbudowa została dokonana bowiem w granicach nieruchomości należącej do Wnioskodawcy." Co więcej warto zauważyć, że pierwotny zły stan techniczny obiektu nie stanowi przesłanki wyłączającej jego uznania za budynek, o ile tylko ten spełnia przesłanki pozwalające na jego uznanie za taki obiekt. Konsekwencję takiej kwalifikacji stanowi zatem konieczność stosowania regulacji art. 29a ust. 8 VAT, co oznacza, iż w przypadku dostawy budynku z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W efekcie ustalając zasady opodatkowania opisanej transakcji należy dokonać analizy możliwości stosowania opisanych na wstępie zwolnień od podatku VAT. W pierwszej kolejności trzeba zauważyć, że jeżeli przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana była dla celów prowadzonej przez Gminę działalności opodatkowanej (umowa dzierżawy), to brak jest podstaw dla stosowania zwolnienia wyrażonego w treści art. 43 ust. 1 pkt 2 VAT. Zatem koniecznym jest dokonanie analizy spełnienia warunków wyrażonych w treści art. 43 ust. 10 VATU. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego dostawa opisanego obiektu nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a nadto pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Kierując się bowiem definicją pojęcia pierwszego zasiedlenia (art 2 pkt 14 VAT) należy stwierdzić, iż do tego zdarzenia w opisanym przypadku doszło w chwili oddania obiektu dzierżawcy. Jeżeli jednak nakłady czynione na ten budynek skutkują koniecznością stosowania regulacji art. 2 pkt 14 lit. b VATU, w świetle której do pierwszego zasiedlenia dochodzi z chwilą oddania do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, to do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu regulacji VATU doszło z chwilą oddania tego ulepszenia do używania dzierżawcy, pomimo iż umowa dzierżawy w tym czasie była kontynuowana.

Pogląd ten znajduje oparcie w treści interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z dnia 15 października 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPP1/443-1049/14-3/JŻ). Zatem kierując sie przedstawionym stanem faktycznym trzeba stwierdzić, że w oparciu o treści art. 43 ust. 1 pkt 10 VAT jako możliwe wydaje się stosowanie zwolnienia wyrażonego tym przepisem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

W odniesieniu do nieruchomości zabudowanych należy rozpatrywać zastosowanie zwolnienia w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość powinna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy powinno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa budynku, budowli lub ich części, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku budynku, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o VAT, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego - w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powołanego wyżej przepisu art. 29a ust. 8 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że - co do zasady - grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Przepis ten obejmuje swoim zakresem także sprzedaż gruntów będących w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że zamiarem Wnioskodawcy jest sprzedaż w drodze przetargu nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowo-handlowym z częścią mieszkalną. Przedmiotowa nieruchomość jest obecnie użytkowana przez dzierżawcę na podstawie umowy dzierżawy z dnia 2 listopada 2001 r. Umowa ta stanowi kontynuację wcześniej zawartych umów. Pierwszy raz nieruchomość została przekazana w dzierżawę obecnemu dzierżawcy umową w dniu 15 czerwca 1982 r. Na nieruchomości znajdował się zniszczony budynek murowany, teren wokół budynku był niezagospodarowany, bez przyłączy mediów do budynku. Budynek został przystosowany przez dzierżawcę na potrzeby piekarni. Dnia 25 kwietnia 1989 r. zatwierdzono plan realizacyjny i udzielono pozwolenia na rozbudowę istniejącej piekarni z częścią socjalną na okres czasowy - do czasu trwania umowy dzierżawy terenu, 12 maja 2000 r. zezwolono na użytkowanie rozbudowy piekarni z częścią mieszkalną. Zgodnie z uchwałą RM w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta zatwierdzoną w dniu 3 września 2008 r. przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Aktualny sposób użytkowania nieruchomości jest zgodny z ustaleniami planu, który dopuszcza użytkowanie oraz remont, przebudowę, rozbudowę istniejącej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej. Budynek według stanu na dzień oddania nieruchomości w dzierżawę tj. 15 czerwca 1982 r. był zniszczony. Nakładami dzierżawcy został wyremontowany i rozbudowany. Nakłady poniesione przez obecnego dzierżawcę zostaną zwrócone po przetargu, w formie zwrotu pieniężnego. W przypadku wygrania przetargu przez obecnego dzierżawcę pomniejszona zostanie cena sprzedaży nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy sprzedaż przedmiotowego gruntu zabudowanego będzie korzystała ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Odnosząc się do kwestii zwolnienia od podatku VAT przedmiotowej nieruchomości należy rozstrzygnąć, czy Wnioskodawcy spełnia przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, a mianowicie, czy dostawa ww. nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia oraz czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nieruchomości upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Z definicji pierwszego zasiedlenia wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt (w przedmiotowym przypadku budynek posadowiony na nieruchomości) musi zostać oddany do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem za pierwsze zasiedlenie należy uznać moment oddania obiektu lub ich części do użytkowania pierwszemu nabywcy - dzierżawcy. Wnioskodawca wskazał, że dostawa opisanego obiektu nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Jak wynika z opisu sprawy przedmiotowa nieruchomość zabudowana budynkiem jest obecnie użytkowana przez dzierżawcę na podstawie umowy dzierżawy z dnia 27 listopada 2001 r., będącej kontynuacją wcześniej zawartych umów. Na mocy pozwolenia z dnia 25 kwietnia 1989 r. nakładami dzierżawcy budynek został wyremontowany i rozbudowany na potrzeby piekarni i z dniem 12 maja 2000 r. zezwolono na użytkowanie piekarni z częścią mieszkalną. Należy zauważyć, że w odniesieniu do budynków, które są wynajmowane w całości lub w części, w przypadku których w trakcie trwania umów najmu może dochodzić do ulepszenia danego budynku lub budowli przekraczającego 30% wartości początkowej danego budynku lub budowli, pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT należy rozpoznać w momencie dokonania ulepszeń wraz z jednoczesnym wydaniem budynków lub ich części użytkownikowi w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu tj. kontynuowaniu zawartej wcześniej umowy najmu. Z wniosku nie wynika, aby dzierżawca po okresie otrzymania zezwolenia na użytkowanie piekarni wraz z częścią mieszkalną, tj. 12 maja 2000 r. dokonywał ulepszeń. Zatem, należy uznać, że do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT w odniesieniu do budynku posadowionego na przedmiotowej nieruchomości doszło w dacie otrzymania zezwolenia na użytkowanie piekarni z częścią mieszkalną, tj. 12 maja 2000 r. Zatem, w rozpatrywanej sprawie dostawa ww. budynku nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawa upłynie okres dłuższy niż dwa lata, co skutkuje tym, że dostawa ta będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W sytuacji, gdy dostawa przedmiotowego budynku korzysta ze zwolnienia z podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym budynek ten jest posadowiony.

W związku z możliwością korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT analiza zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stała się bezzasadna.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.