IPPP2/4512-315/15-2/MJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/4512-315/15-2/MJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z podatku VAT usług wynajmu nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia z podatku VAT usług wynajmu nieruchomości mieszkalnych na cele mieszkaniowe pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Swoją działalność gospodarczą prowadzi na obszarze całej Polski. Spółka zatrudnia cudzoziemców na podstawie zaproszeń w celu podjęcia przez nich pracy. Osoby te nie mają stałego miejsca zamieszkania w Polsce. W związku z tym, że w dniu przybycia do Polski nie posiadają żadnego zaplecza materialnego, jak również dobrej znajomości języka polskiego, Spółka chce ułatwić tym osobom rozpoczęcie pobytu poprzez zapewnienie im zakwaterowania.

Spółka zamierza zawrzeć umowy najmu lokali mieszkalnych, uzyskując w ten sposób tytuł prawny do użytkowania tych lokali w celach mieszkaniowych. Lokale będą wyposażone w łazienkę i kuchnię, instalację wodociągową, sanitarną, elektryczną. Następnie Spółka planuje podnajmować te nieruchomości powyższym osobom na cele mieszkaniowe. Spółka będzie udostępniać mieszkania tym osobom na podstawie umów najmu zawieranych na czas oznaczony nie przekraczający trzech miesięcy. Jest to czas, w którym osoby te powinny poszukać innego zakwaterowania we własnym zakresie i na własny koszt, wyprowadzić się z lokalu mieszkalnego wynajętego od Spółki. W wyjątkowych sytuacjach Spółka przewiduje możliwość przedłużenia umowy najmu na kolejny okres.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do stosowania stawki zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 w przypadku wynajmu lokali lub domów mieszkalnych dla osób fizycznych (w tym swoich pracowników) na własny rachunek i w celu zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, wynajem lokalu lub budynku mieszkalnego na cele mieszkaniowe korzysta ze zwolnienia z VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Stanowisko swoje Spółka opiera na spełnieniu wszystkich przesłanek, a mianowicie świadczy usługi na własny rachunek, wynajmowany lokal ma charakter mieszkalny i cel najmu jest wyłącznie mieszkaniowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Podstawowa stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 (art. 41 ust. 2 ustawy).

Jednakże na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, natomiast stosownie do pkt 2 tego artykułu stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, a także możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego. Zwolnienie od podatku może mieć charakter przedmiotowy, kiedy odnosi się do dostawy określonego towaru lub usługi oraz podmiotowy, kiedy dotyczy podatnika.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Przy czym należy zwrócić uwagę, że zwolnienie z podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalną treścią wprowadzających je przepisów.

Z ww. przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług podlega wyłącznie świadczenie usług w zakresie wynajmowania nieruchomości, po pierwsze o charakterze mieszkalnym, po drugie - na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1.

świadczenie usługi na własny rachunek,

2.

charakter mieszkalny nieruchomości,

3.

mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Natomiast brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

O ile identyfikacja istnienia pozostałych elementów nie stanowi problemu, o tyle zwrócić uwagę należy na cel świadczonej usługi. Realizacja celu wynajmu następuje poprzez wykorzystanie lokalu przez najemcę. Celem innym niż mieszkaniowy jest np. cel krótkotrwałego pobytu o charakterze turystycznym bądź biznesowym. Takie cele realizowane są m.in. przez hotele, pensjonaty, pokoje do wynajęcia dla turystów bądź biznesmenów. Cel mieszkaniowy nie jest związany z chwilowym pobytem, ale z zamieszkaniem, więc stałym interesem życiowym osoby wynajmującej lokal mieszkalny.

W przypadku kiedy cel wynajęcia nieruchomości mieszkalnej będzie związany ze stałym interesem życiowym, wówczas podmiot świadczący na własny rachunek usługę wynajmu, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą na obszarze całej Polski. Wnioskodawca zatrudnia cudzoziemców na podstawie zaproszeń w celu podjęcia przez nich pracy. Osoby te nie mają stałego miejsca zamieszkania w Polsce. W związku z tym, że w dniu przybycia do Polski nie posiadają żadnego zaplecza materialnego, jak również dobrej znajomości języka polskiego, Wnioskodawca chce ułatwić tym osobom rozpoczęcie pobytu poprzez zapewnienie im zakwaterowania. Wobec tego zamierza zawrzeć umowy najmu lokali mieszkalnych, uzyskując w ten sposób tytuł prawny do użytkowania tych lokali w celach mieszkaniowych. Lokale będą wyposażone w łazienkę i kuchnię, instalację wodociągową, sanitarną, elektryczną. Następnie Wnioskodawca zamierza podnajmować te nieruchomości powyższym osobom na cele mieszkaniowe na podstawie umów najmu zawieranych na czas oznaczony nie przekraczający trzech miesięcy. Jest to czas, w którym osoby te powinny poszukać innego zakwaterowania we własnym zakresie i na własny koszt, wyprowadzić się z lokalu mieszkalnego wynajętego od Wnioskodawcy. W wyjątkowych sytuacjach istnieje możliwość przedłużenia umowy najmu na kolejny okres.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia dla świadczonej usługi najmu związanej z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych.

W świetle przywołanych przepisów prawa podatkowego należy podkreślić, że omawiane zwolnienie przyjmuje za podstawę kryterium celowościowe, tj. cel mieszkalny realizowany przez usługobiorcę oraz ofertę usługodawcy. W przedstawionych okolicznościach Wnioskodawca będzie wynajmował lokale mieszkalne w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich pracowników. Zatem celem wynajmu będzie udostępnianie osobom trzecim przebywającym służbowo (zawodowo) na terenie Polski lokali mieszkalnych i zapewnienie zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych.

W konsekwencji należy stwierdzić, że skoro usługa wynajmu mieszkania (lokalu mieszkalnego) będzie świadczona przez Spółkę na własny rachunek w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych wynajmującego, wówczas usługa taka będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl