IPPP2/4512-314/15-3/MAO/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez najemcę, dokumentującej zapłatę kwoty pieniężnej za wyrażenie zgody na zawarcie aneksu do umowy najmu - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez najemcę, dokumentującej zapłatę kwoty pieniężnej za wyrażenie zgody na zawarcie aneksu do umowy najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej jako: Spółka lub Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą obejmującą między innymi wynajem lokali użytkowych. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera umowy najmu na czas określony. Zgodnie z zapisami wybranych umów, po upływie ustalonego czasu od daty ich zawarcia - przykładowo 5 lat - najemca jest uprawniony do odstąpienia od umowy oraz opuszczenia przedmiotu najmu (przed upływem tego czasu najemca jest natomiast zobowiązany do najmowania określonej powierzchni od Spółki).

Niemniej jednak, strony mogą postanowić, iż ustalony pierwotnie termin, po upływie którego najemca jest uprawniony do odstąpienia od umowy, zostanie wydłużony. W takim przypadku strony zawierają stosowny aneks do umowy najmu.

Zgodnie z postanowieniami zawieranego aneksu, Spółka zobowiązuje się do zapłaty na rzecz najemcy kwoty pieniężnej w ustalonej kwocie. Przedmiotowa kwota należna jest w związku z wyrażeniem przez najemcę zgody na zawarcie aneksu, tj. na wydłużenie pierwotnie obowiązującego terminu, w trakcie którego jest on zobligowany do najmowania powierzchni od Spółki.

W związku z powyższym, w przypadku zawarcia aneksu do umowy najmu, najemca wystawia fakturę obejmującą kwotę należną od Spółki w związku z wyrażeniem przez niego zgody na zmianę warunków umownych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez najemcę w związku wyrażeniem przez niego zgody na zmianę warunków umownych w sposób opisany w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym i zawarcie stosownego aneksu do umowy najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez najemcę w związku wyrażeniem przez niego zgody na zmianę warunków umownych w sposób opisany w przedstawionym stanie faktycznym i zawarcie stosownego aneksu do umowy najmu.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

1. Świadczenie najemcy jako usługa opodatkowana VAT

Stosownie do uregulowań art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej: ustawa o VAT), "przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...)".

Zgodnie zatem z powołanym powyżej przepisem, pojęcie świadczenia usług w ustawie o VAT stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. Konsekwentnie, każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów jest traktowane na gruncie przepisów o VAT jako świadczenie usług. Takie podejście pozwala ustawodawcy na spełnienie zasady powszechności opodatkowania. Dodatkowo, w myśl przepisów ustawy o VAT, świadczenie usług obejmuje nie tylko każdy rodzaj działania podejmowanego przez podatników, który nie stanowi dostawy towarów, ale również zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonywania czynności oraz tolerowanie danej czynności lub sytuacji.

Jednocześnie w doktrynie podkreśla się, iż warunkiem koniecznym - pozwalającym na uznanie danego świadczenia za usługę w rozumieniu przepisów o VAT - jest ustalenie jej konsumenta, czyli beneficjenta podejmowanych przez usługodawcę działań. Za beneficjenta usługi można uznać podmiot, który czerpie z niej wyraźne i bezpośrednie korzyści. Kolejnym niezbędnym elementem jest istnienie stosunku prawnego pomiędzy podmiotem świadczącym usługę a jej beneficjentem. Dodatkowo, pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem musi istnieć bezpośrednia zależność. Dopiero spełnienie powyższych kryteriów pozwala uznać, iż dane świadczenie może być traktowane jako odpłatna usługa na gruncie przepisów o VAT.

Spółka pragnie podkreślić, iż definicja świadczenia usług na gruncie przepisów o VAT była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: Trybunał lub TSUE). Jako przykład można wskazać orzeczenie w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma, w którym Trybunał podkreślił, że usługi świadczone za wynagrodzeniem podlegają opodatkowaniu wyłącznie w przypadku, gdy istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazywaną w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, iż w przedmiotowej sprawie wszystkie przesłanki warunkujące uznanie danej czynności za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT wskazane przez TSUE zostaną spełnione.

Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, w analizowanej sprawie najemca wyraża zgodę na zawarcie aneksu do umowy najmu, który modyfikuje jego dotychczasowe zobowiązania wobec Spółki. W szczególności, najemca godzi się na to, że będzie on zobligowany do wywiązania się z obowiązków wynikających z umowy (tekst jedn.: do najmu powierzchni) przez dłuższy okres czasu niż zostało to pierwotnie ustalone przez strony.

W związku z powyższym, wyrażenie przez najemcę zgody na zawarcie przedmiotowego aneksu w zamian za wypłatę na jego rzecz jednorazowego wynagrodzenia powoduje zawiązanie pomiędzy Spółką a najemcą stosunku zobowiązaniowego, odrębnego od umowy najmu łączącej strony. Wynika to w szczególności z faktu, iż na mocy poczynionych przez strony ustaleń, najemca zobowiązany jest do zaakceptowania warunków, na których zawarty będzie aneks do umowy, a Spółka zobowiązana jest do wypłacenia z tego tytułu określonego wynagrodzenia.

Należy również zaznaczyć, iż w wyniku wyrażenia przez najemcę zgody na zawarcie aneksu, po stronie Spółki pojawi się wyraźna korzyść obejmująca wydłużenie czasu, w trakcie którego najemca będzie zobowiązany do nabywania usług najmu świadczonych przez Spółkę. W szczególności, wyrażenie przez najemcę zgody na zawarcie aneksu do umowy skutkować będzie brakiem konieczności poszukiwania przez Spółkę nowego najemcy. Co więcej, w takiej sytuacji Spółka zyska pewność, że w określonym czasie będzie ona miała możliwość uzyskiwania przychodów z wynajmu powierzchni zajmowanej przez najemcę. Należałoby zatem uznać, iż Spółka jest bezpośrednim beneficjentem analizowanego świadczenia, realizowanego przez najemcę.

Spółka pragnie jednocześnie wskazać, iż wynagrodzenie w określonej wysokości jest należne najemcy wyłącznie w przypadku wyrażenia przez niego zgody na zawarcie aneksu do umowy. Należy bowiem nadmienić, iż przedmiotowe wynagrodzenie nie jest wypłacane każdemu podmiotowi, na rzecz którego wynajmowane są lokale, ale wyłącznie najemcom, którzy wyrażają zgodę na zawarcie aneksu do umowy najmu o określonej treści (tekst jedn.: akceptują warunki współpracy zaproponowane przez Spółkę). W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż pomiędzy kwotą uiszczaną przez Spółkę najemcy a realizowanym przez niego świadczeniem istnieje ścisły oraz bezpośredni związek. W ocenie Spółki należałoby zatem uznać, iż zaistniała między Spółką a najemcą więź ma charakter zobowiązaniowy, z zachowaniem zasady wzajemności świadczeń.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, świadczenie przez najemcę usługi wyrażenia zgody na zawarcie aneksu do umowy najmu, a w konsekwencji przedłużenie terminu, w którym jest on obowiązany do najmowania lokalu od Spółki stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w stanowisku prezentowanym przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo:

* w interpretacji indywidualnej z dnia 18 sierpnia 2014 r., sygn. IPPP1/443-730/14-2/MP, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, iż "podczas negocjacji umowy najmu niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym najemca jest w stanie zaakceptować warunki Wynajmującego w zamian za wypłaconą kwotę pieniężną. Należy zwrócić uwagę, że kwota "na zachętę" ma skłonić Wnioskodawcę do zawarcia nowej umowy najmu i tym samym umożliwić Wynajmującemu osiąganie przychodów z tytułu prowadzonej działalności związanej z wynajmem najemcy powierzchni. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez Wynajmującego wynagrodzenia za wzajemne zachowanie Wnioskodawcy - przedłużenie umowy najmu i wyrażenie zgody na proponowane przez Wynajmującego warunki wynikające z jej treści. Tak więc, otrzymana przez Wnioskodawcę kwota "zachęty finansowej" jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Wypłacona kwota jest formą zachęcania Wnioskodawcy do zawarcia długoterminowej umowy najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę".

* stanowisko analogiczne do powyższego zostało przedstawione przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie również w interpretacji indywidualnej z dnia 6 czerwca 2014 r., sygn. IPPP1/443-455/14-2/MPe, w interpretacji indywidualnej z dnia 28 września 2012 r., sygn. IPPP1/443-685/12-3/EK oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2012 r., sygn. IPPP2/443-728/12-3/RR.

* w interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2012 r., sygn. IBPP1/443-1582/11/LSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach uznał, iż "wypłacona kwota, jak sam Wnioskodawca wskazuje, jest jedną z form zachęcania najemców do zaakceptowania proponowanych przez Wnioskodawcę warunków wynikających z umowy najmu i przysporzenia Wnioskodawcy korzyści polegającej na możliwości wynajęcia znaczącej powierzchni na dłuższy okres czasu oraz do zawarcia umowy w określonym czasie. (...) Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. W związku z powyższym, zdaniem tut. organu w przedmiotowej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie ww. czynności za odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy (...)".

2. Związek nabytych usług z czynnościami opodatkowanymi realizowanymi przez Spółkę

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124."

Z treści tej regulacji wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom w sytuacji gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia VAT naliczonego, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy nabyte towary i usługi pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi.

Spółka pragnie w tym miejscu zaznaczyć, iż nabycie usługi świadczonej przez najemcę (tekst jedn.: usługi w postaci wyrażenia przez niego zgody na zmianę umowy najmu i zawarcie stosownego aneksu do tej umowy) jest związane ze świadczoną przez Spółkę usługą najmu, podlegającą opodatkowaniu VAT. Jak bowiem wskazane zostało powyżej, dzięki przyjęciu przez najemcę zmodyfikowanych warunków umowy, Spółka ma pewność, że czynności opodatkowane (tekst jedn.: usługi świadczone na rzecz najemcy) będą realizowane przez dłuższy okres czasu niż wynikałoby to z umowy zawartej przez strony.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zatem uznać, iż świadczona przez najemcę usługa wyrażenia zgody na zawarcie aneksu do umowy najmu jest wykorzystywana przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. świadczenia usług najmu. Konsekwentnie, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka stoi na stanowisku, iż przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wykazanego na fakturach wystawionych przez najemców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie wynajmu lokali użytkowych. Strona jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera umowy najmu na czas określony. Niemniej jednak, Wnioskodawca wraz z najemcą mogą postanowić, iż ustalony pierwotnie termin zostanie wydłużony. Wówczas strony zawierają stosowny aneks do umowy najmu, zgodnie z którym Spółka zobowiązuje się do zapłaty na rzecz najemcy kwoty pieniężnej w ustalonej kwocie w związku z wyrażeniem przez najemcę zgody na zawarcie aneksu, tj. na wydłużenie pierwotnie obowiązującego terminu, w trakcie którego jest on zobligowany do najmowania powierzchni od Spółki. W przypadku zawarcia aneksu do umowy najmu, najemca wystawia fakturę obejmującą kwotę należną od Spółki w związku z wyrażeniem przez niego zgody na zmianę warunków umowy najmu.

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że podczas negocjacji umowy najmu niezależnie od zawarcia umowy najmu dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, w którym najemca jest w stanie zaakceptować warunki Spółki w zamian za wypłaconą kwotę pieniężną. Należy zwrócić uwagę, że przekazana kwota pieniężna ma skłonić najemcę do zawarcia aneksu do umowy najmu i tym samym umożliwić Spółce osiąganie przychodów z tytułu prowadzonej działalności związanej z wynajmem najemcy lokalu użytkowego. W takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez Spółkę wynagrodzenia za wzajemne zachowanie najemcy - przedłużenie umowy najmu i wyrażenie zgody na proponowane przez Spółkę warunki wynikające z jej treści. Tak więc, otrzymana kwota przez najemcę od Spółki jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi. Wypłacona kwota jest formą zachęcania najemcy do zawarcia długoterminowej umowy najmu. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W przestawionych okolicznościach zachowanie najemcy w świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT uznać należy za usługę świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Wyłączenia stosowania obniżenia podatku należnego zostały zawarte w art. 88 ustawy.

I tak, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z uwagi na wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawione we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie został spełniony podstawowy warunek uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku VAT, gdyż wydatek związany z zapłatą za zgodę na przedłużenie umowy najmu jest związany niewątpliwie z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (podatnika podatku VAT) w zakresie wynajmu powierzchni komercyjnych, a przesłanki ograniczające prawo do odliczania w omawianej sprawie nie zaistnieją.

Zatem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze wystawionej przez najemcę w związku z wyrażeniem przez niego zgody na zmianę warunków umowy najmu i zawarciem stosownego aneksu do tej umowy - zgodnie z art. 86 ust. 1.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.