IPPP2/4512-312/15-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca) prowadzi na terytorium kraju działalność polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej paliw silnikowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych. Wnioskodawca w związku z szybkim rozwojem nowoczesnych technologii związanych z możliwościami telefonów komórkowych a jednocześnie co jest z tym związane z oczekiwaniami Klientów, planuje wdrożyć rozwiązanie, w którym Klient po dokonaniu tankowania paliwa do pojazdu będzie mógł dokonać zapłaty za zakupione paliwo już przy dystrybutorze poprzez wykorzystanie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego (dalej: płatność mobilna). Płatność mobilna ma służyć zwiększeniu wygody Klientów stacji paliw oraz skróceniu czasu obsługi Klientów stacji paliw.

Po dokonaniu tankowania paliwa przez Klienta transakcja jest automatycznie ewidencjonowana w kasie rejestrującej - stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory i kasy rejestrujące są ze sobą sprzężone poprzez system informatyczny. Następnie po wyborze przez Klienta zapłaty w formie płatności mobilnej, w kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw dokonywany jest wydruk paragonu fiskalnego, w którym jako forma zapłaty wskazana zostanie płatność mobilna. Jednocześnie stosowany przez Wnioskodawcę do obsługi płatności mobilnych system informatyczny, pozwoli na przesłanie na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) komunikatu, że wydrukowany dla Klienta paragon fiskalny z kasy rejestrującej znajduje się do odbioru przez Klienta w budynku stacji paliw. Komunikat informujący Klienta, iż po wyborze płatności mobilnej w budynku stacji paliw będzie mógł dokonać odbioru wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej zostanie trwale zamieszczony na stosowanych przez Wnioskodawcę dystrybutorach, tak aby Klient nie miał wątpliwości o możliwości jego odebrania. Wnioskodawca planuje także, aby system stosowany do obsługi płatności mobilnych umożliwiał także przesłanie na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) również obrazu paragonu fiskalnego (np. w formie pliku pdf lub jpeg).

Jednocześnie należy wskazać, iż Wnioskodawca stosuje na własnych stacjach paliw kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii, która sporządza kopie drukowanych dokumentów fiskalnych i wydruków niefiskalnych w postaci zapisów na elektronicznych nośnikach danych, a stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory paliw wskazują ilość pobranego paliwa oraz wartość brutto sprzedaży.

W przypadku, gdy Klient opuści teren stacji paliw nie odbierając wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej, wówczas pracownicy stacji paliw Wnioskodawcy dokonają zniszczenia tego paragonu fiskalnego.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przypadku, kiedy klient dokona zapłaty w formie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego i nie zabierze paragonu fiskalnego wydrukowanego przez kasę rejestrującą umieszczoną w budynku stacji paliw, pomimo wskazania możliwości jego odbioru poprzez przekazanie odpowiedniego komunikatu (zarówno w formie informacji przesłanej na telefon jak i jasnej i czytelnej informacji umieszczonej na dystrybutorze), przy założeniu, że obraz paragonu fiskalnego zostanie przesłany na telefon, wypełniony zostanie przez Wnioskodawcę warunek wydania paragonu fiskalnego wynikający z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oraz z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 15 marca 2013 r., poz. 363).

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca wypełni wynikające z przepisów zobowiązanie wydania paragonu fiskalnego, gdyż w momencie dokonania sprzedaży Wnioskodawca zaewidencjonuje sprzedaż przy użyciu kasy rejestrującej, wydrukuje paragon fiskalny w formie papierowej, który będzie w tym momencie gotowy do odbioru przez nabywcę a jednocześnie obraz paragonu fiskalnego zostanie przesłany na telefon Klienta, z którego dokonano płatności.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) (dalej: ustawa VAT) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 ust. 22 ustawy VAT, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Jednocześnie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy VAT, nakłada na podatników prowadzących ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, obowiązek dokonywania wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawania wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Analogiczny obowiązek nakłada na podatników przepis § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 15 marca 2013 r., poz. 363) (dalej: rozporządzenie w sprawie kas), w myśl którego podatnicy prowadzący ewidencję (przy użyciu kas rejestrujących) wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny. Jednocześnie § 6 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas wskazuje, że paragon fiskalny potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży powinien zostać wydrukowany dla nabywcy w momencie sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane przez Wnioskodawcę rozwiązanie, nie uchybia obowiązkom polegającym na konieczności wydrukowania i wydania nabywcy egzemplarza paragonu fiskalnego.

W momencie dokonania sprzedaży, tj. zatankowania przez Klienta paliwa do pojazdu, Wnioskodawca zaewidencjonuje sprzedaż na kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw. Następnie dokonany zostanie wydruk paragonu fiskalnego w formie papierowej dla nabywcy. Jednocześnie zastosowany przez Wnioskodawcę system informatyczny obsługujący płatności mobilne, prześle na telefon komórkowy Klienta przy użyciu, którego Klient dokonał płatności mobilnej informację, iż paragon fiskalny został wydrukowany dla Klienta i pozostaje do odbioru w budynku stacji paliw. Również na stosowanych przez Wnioskodawcę dystrybutorach zostanie zamieszczona informacja, iż w przypadku dokonania płatności mobilnej, Klient będzie mógł odebrać wydrukowany paragon fiskalny w budynku stacji paliw. System informatyczny stosowany przez Wnioskodawcę pozwoli także na automatyczne przesłanie obrazu wydrukowanego paragonu na telefon komórkowy Klienta przy użyciu, którego dokonano płatności (np. w formie pliku pdf lub jpeg).

W przypadku dokonania płatności w formie tradycyjnej (gotówka lub karta bankowa) Klient zobligowany jest do wejścia do budynku stacji paliw i uregulowania swojego zobowiązania wobec Wnioskodawcy, wówczas bezpośredni kontakt z Klientem umożliwia wręczenie Klientowi wydrukowanego paragonu fiskalnego. Płatność mobilna ma służyć wygodzie Klienta i jednocześnie ma skrócić czas realizacji transakcji na stacji paliw dla Klientów, którzy np. nie chcą czekać w kolejkach. Wnioskodawca, jest świadomy, iż w przypadku, gdy Klient zdecyduje się na dokonanie płatności mobilnej, wówczas część Klientów według własnej decyzji np. w celu oszczędności czasu, może nie stawić się w budynku stacji paliw w celu odbioru wydrukowanego dla nich paragonu fiskalnego. Tym samym, w przypadku płatności mobilnej może nie wystąpić bezpośredni kontakt Wnioskodawcy z Klientem, dlatego też Wnioskodawca będzie za pomocą komunikatu na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego Klient dokonała płatności) oraz za pomocą komunikatu zamieszczonego trwale na dystrybutorach zamontowanych na stacji paliw, przekazywał Klientowi informację o tym, iż paragon fiskalny z kasy rejestrującej został wydrukowany dla nabywcy, i że jest gotowy do odbioru w budynku stacji paliw a dodatkowo Klient otrzyma obraz paragonu fiskalnego na telefon komórkowy, z którego dokonał płatności.

Zachowanie Klienta pozostaje poza wpływem Wnioskodawcy, jednakże uznać należy, iż Wnioskodawca należycie wypełnia obowiązki płynące z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy VAT oraz z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, ponieważ Wnioskodawca będzie ewidencjonował transakcje sprzedaży w momencie zatankowania paliwa, będzie dokonywał wydruku paragonu fiskalnego, będzie informował nabywcę że wydrukowano dla Klienta paragon fiskalny, i że jest on gotowy do odbioru przez Klienta w budynku stacji paliw, w którym znajduje się kasa rejestrująca. Dodatkowo należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy czynność wydania paragonu fiskalnego wcale nie musi przybrać formy fizycznej. Klient otrzymując obraz paragonu fiskalnego na telefon komórkowy dostaje identyczny paragon, jak ten, który może odebrać w budynku stacji paliw. Zachowana jest więc autentyczność, integralność i czytelność paragonu fiskalnego. Co więcej gdyby Klient dokonywał zakupów w sposób tradycyjny (1. Tankowanie, 2. Zapłata w kasie i wydrukowanie paragonu fiskalnego i jego wydanie) to przecież wcale nie musi zabrać ze sobą wydrukowanego paragonu fiskalnego. Przedstawiony w niniejszym wniosku schemat zupełnie eliminuje taką możliwość, gdyż Klient zawsze dostanie paragon w formie elektronicznej na swój telefon komórkowy. Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że w związku z zachodzącym postępem technologicznym już teraz dopuszcza się przesyłanie faktur w formie elektronicznej czy też przechowywanie dokumentów w elektronicznych archiwach. Wobec powyższego skoro technologia mobilnych płatności zapewnia autentyczność, integralność i czytelność przesłanego na telefon paragonu fiskalnego a po drugie Klient zawsze dostaje paragon należy uznać, iż Wnioskodawca będzie należycie spełniał obowiązek wydania paragonu fiskalnego Klientowi nawet gdy wydanie nie ma charakteru fizycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustaw, jako świadczenie usług ustawodawca określa każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 ww. rozporządzenia).

Powołane przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że w przypadku transakcji dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, podatnik co do zasady obowiązany jest do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym do dokumentowania każdej transakcji za pomocą paragonu fiskalnego, który musi wydać nabywcy towaru.

Należy zauważyć, że na mocy art. 111 ust. 8 pkt 3 i pkt 7 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych został upoważniony do zwolnienia, w drodze rozporządzenia, na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku ewidencjonowania, oraz określenia warunków korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa, przy uwzględnieniu m.in. możliwości technicznoorganizacyjnych prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz konieczności przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników. Minister skorzystał z tego upoważniania wydając rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Z 2014 r., poz. 1544), przy czym dostawy wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU (§ 4 pkt 1 lit. m tego rozporządzenia) oraz dostawy gazu płynnego (§ 4 pkt 1 lit. a tego rozporządzenia) zostały objęte bezwzględnym obowiązkiem ewidencyjnym.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi na terytorium kraju działalność polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej paliw silnikowych na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych. Wnioskodawca w związku z szybkim rozwojem nowoczesnych technologii związanych z możliwościami telefonów komórkowych planuje wdrożyć rozwiązanie, w którym Klient po dokonaniu tankowania paliwa do pojazdu będzie mógł dokonać zapłaty za zakupione paliwo już przy dystrybutorze poprzez wykorzystanie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego. Płatność mobilna ma służyć zwiększeniu wygody Klientów stacji paliw oraz skróceniu czasu obsługi Klientów stacji paliw. Po dokonaniu tankowania paliwa przez Klienta transakcja jest automatycznie ewidencjonowania w kasie rejestrującej - stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory i kasy rejestrujące są ze sobą sprzężone poprzez system informatyczny. Następnie po wyborze przez Klienta zapłaty w formie płatności mobilnej, w kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw dokonywany jest wydruk paragonu fiskalnego, w którym jako forma zapłaty wskazana zostanie płatność mobilna. Jednocześnie stosowany przez Wnioskodawcę do obsługi płatności mobilnych system informatyczny, pozwoli na przesłanie na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) komunikatu, że wydrukowany dla Klienta paragon fiskalny z kasy rejestrującej znajduje się do odbioru przez Klienta w budynku stacji paliw. Komunikat informujący Klienta, że po wyborze płatności mobilnej w budynku stacji paliw będzie mógł dokonać odbioru wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej zostanie trwale zamieszczony na stosowanych przez Wnioskodawcę dystrybutorach, tak aby Klient nie miał wątpliwości o możliwości jego odebrania. Wnioskodawca planuje także, aby system stosowany do obsługi płatności mobilnych umożliwiał także przesłanie na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) również obrazu paragonu fiskalnego (np. w formie pliku pdf lub jpeg). Wnioskodawca stosuje na własnych stacjach paliw kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii, która sporządza kopie drukowanych dokumentów fiskalnych i wydruków niefiskalnych w postaci zapisów na elektronicznych nośnikach danych, a stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory paliw wskazują ilość pobranego paliwa oraz wartość brutto sprzedaży. W przypadku, gdy Klient opuści teren stacji paliw nie odbierając wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej, wówczas pracownicy stacji paliw Wnioskodawcy dokonają zniszczenia tego paragonu fiskalnego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że dokonując sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT i prowadząc ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, istnieje obowiązek, stosownie do zapisu art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, wydawania wydrukowanego paragonu fiskalnego nabywcy towaru.

Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży towaru na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych ma obowiązek zawsze wydać paragon fiskalny nabywcy tego towaru.

Przepisy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęcia wydać. W celu jego wyjaśnienia należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego - "wydać" oznacza tyle co dać, przydzielić komuś. Zatem z treści tego przepisu wynika, że podatnik prowadzący ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej obowiązany jest wydać, czyli wydrukować i dostarczyć paragon nabywcy, inaczej mówiąc paragon musi być udostępniony klientowi.

Jedynie w przypadku, gdy nabywca - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, zażąda udokumentowania transakcji fakturą VAT, sprzedawca nie będzie zobowiązany do przekazania wystawionego kupującemu paragonu fiskalnego, gdyż w takiej sytuacji zobowiązany jest do udokumentowania dokonanej sprzedaży przez wystawienie faktury i zachowania z jej kopią oryginału paragonu fiskalnego.

Uwzględniając charakter sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj. sprzedaży detalicznej paliw silnikowych na stacji benzynowej i okoliczności towarzyszące tej sprzedaży, należy stwierdzić, że Wnioskodawca wypełnia obowiązek wynikający z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Jak wynika z opisu sprawy po dokonaniu tankowania paliwa przez Klienta transakcja jest automatycznie ewidencjonowana w kasie rejestrującej - stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory i kasy rejestrujące są ze sobą sprzężone poprzez system informatyczny. Ponadto Wnioskodawca stosuje na własnych stacjach paliw kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii, która sporządza kopie drukowanych dokumentów fiskalnych i wydruków niefiskalnych w postaci zapisów na elektronicznych nośnikach danych, a stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory paliw wskazują ilość pobranego paliwa oraz wartośc brutto sprzedaży. Zatem Wnioskodawca wywiązuje się z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej w myśl art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się natomiast do kwestii momentu wydania samego paragonu dokumentującego zaistniałą sprzedaż należy stwierdzić, że czas wydania paragonu powinien nastąpić niezwłocznie po dokonaniu transakcji, co jednak uwarunkowane jest okolicznościami konkretnej sprzedaży. Jak powiedziano już wyżej, paragon musi być udostępniony klientowi, co oznacza, że w sytuacji, kiedy klient dokonał zakupu w sklepie, ale opuścił ten sklep i nie odebrał paragonu, ważne jest, aby dokument został wydrukowany i jednocześnie udostępniony klientowi, bo to świadczy, że wypełniony został warunek, o którym mowa w cyt. wyżej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów, tj. wydano nabywcy paragon fiskalny.

Niezgodna natomiast z tymi przepisami jest sytuacja, kiedy to klient zostawia pieniądze, bierze towar i wychodzi ze sklepu, a kasjer nie ewidencjonuje tej sprzedaży od razu i nie wydaje klientowi paragonu.

Jak wynika z opisu sprawy Klient po dokonaniu tankowania paliwa do pojazdu będzie mógł dokonać zapłaty za zakupione paliwo już przy dystrybutorze poprzez wykorzystanie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkoweg. Płatność mobilna ma służyć zwiększeniu wygody Klientów stacji paliw oraz skróceniu czasu obsługi Klientów stacji paliw. Po wyborze przez Klienta zapłaty w formie płatności mobilnej w kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw dokonywany jest wydruk paragonu fiskalnego, w którym jako forma zapłaty wskazana zostanie płatność mobilna. Klient po dokonaniu zapłaty w formie płatności mobilnej zostanie poinformowany, poprzez przesłanie na telefon komunikatu oraz zamieszczenia informacji na stosowanych przez Wnioskodawcę dystrybutorach, o możliwości odbioru wydrukowanego paragonu z kasy rejestrującej w budynku stacji paliw. Wnioskodawca planuje także, aby system stosowany do obsługi płatności mobilnej umożliwiał przesłanie na telefon komórkowy Klienta obrazu paragonu fiskalnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wypełnienia obowiązku wydania paragonu fiskalnego w sytuacji kiedy klient dokona zapłaty w formie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego i nie zabierze paragonu fiskalnego wydrukowanego przez kasę rejestrującą umieszczoną w budynku stacji paliw, pomimo wskazania możliwości jego odbioru poprzez przekazanie odpowiedniego komunikatu, przy założeniu, że obraz paragonu fiskalnego zostanie przesłany na telefon.

Samo wydrukowanie paragonu i pozostawienie go na ladzie w budynku stacji nie spełnia wymogu "wydania" paragonu. Wnioskodawca działając w dobrej wierze, tj. w celu zwiększenia wygody Klientów stacji paliw oraz skróceniu czasu obsługi Klientów stacji paliw spowoduje, że klient nie będzie musiał wchodzić do budynku stacji paliw. Pomimo, że Klient otrzyma identyczny obraz paragonu fiskalnego na telefon komórkowy, jak ten wydrukowany na kasie fiskalnej w budynku stacji paliw nie zostanie zapewniona Klientowi możliwości odebrania wydrukowanego paragonu poza budynkiem stacji, tj. przy dystrybutorze. Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że będzie należycie spełniał obowiązek wydania paragonu fiskalnego Klientowi. W konsekwencji, sprzedaż zorganizowana w taki sposób jak zaproponował Wnioskodawca nie wypełnia przesłanki wynikającej z art. 111 ust. 3a pkt 1 oraz § 6 rozporządzenia dotyczącej wydania paragonu fiskalnego.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy należy je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.