IPPP2/4512-3-41/15-4/MT - Obowiązek rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 sierpnia 2019 r. sygn. akt I FSK 734/17 oraz z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 16 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2700/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia i zwrot akt 8 listopada 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych - jest prawidłowe.

W dniu 8 kwietnia 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 10 lipca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPP2/4512-312/15-2/MT, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 10 lipca 2015 r. znak: IPPP2/4512-312/15-2/MT, wniósł pismem z 22 lipca 2015 r. (data nadania 22 lipca 2015 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 6 sierpnia 2015 r. znak: IPPP2/4512-1-32/15-2/MT stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 10 lipca 2015 r. znak: IPPP2/4512-312/15-2/MT złożył skargę z dnia 25 sierpnia 2015 r. (data wpływu 28 sierpnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyrokiem z 16 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2700/15 (data wpływu 3 marca 2017 r.) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 10 lipca 2015 r., znak: IPPP2/4512-312/15-2/MT.

Na rozstrzygnięcie Sądu została złożona skarga kasacyjna.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 29 sierpnia 2019 r. sygn. akt I FSK 734/17 (data wpływu 9 października 2019 r.) oddalił skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2700/15 na interpretację indywidualną z dnia 10 lipca 2015 r. znak: IPPP2/4512-312/15-2/MT. Tym samym Wojewódzki Sąd Administracyjny w prawomocnym wyrokiem z 16 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2700/15 (data wpływu 8 listopada 2019 r.) uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 10 lipca 2015 r., znak: IPPP2/4512-312/15-2/MT.

Z ww. wyroków wynika, że przepisy przemawiają za uznaniem, że sprzedaż zorganizowana w sposób zaprezentowany przez Wnioskodawcę spełnia przesłanki wynikające z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej w wydawania paragonów fiskalnych wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi na terytorium kraju działalność polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej (...) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych.

Wnioskodawca w związku z szybkim rozwojem nowoczesnych technologii związanych z możliwościami telefonów komórkowych a jednocześnie co jest z tym związane z oczekiwaniami Klientów, planuje wdrożyć rozwiązanie, w którym Klient po dokonaniu tankowania paliwa do pojazdu będzie mógł dokonać zapłaty za zakupione paliwo już przy dystrybutorze poprzez wykorzystanie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego (dalej: płatność mobilna). Płatność mobilna ma służyć zwiększeniu wygody Klientów stacji paliw oraz skróceniu czasu obsługi Klientów stacji paliw.

Po dokonaniu tankowania paliwa przez Klienta transakcja jest automatycznie ewidencjonowana w kasie rejestrującej - stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory i kasy rejestrujące są ze sobą sprzężone poprzez system informatyczny. Następnie po wyborze przez Klienta zapłaty w formie płatności mobilnej, w kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw dokonywany jest wydruk paragonu fiskalnego, w którym jako forma zapłaty wskazana zostanie płatność mobilna. Jednocześnie stosowany przez Wnioskodawcę do obsługi płatności mobilnych system informatyczny, pozwoli na przesłanie na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) komunikatu, że wydrukowany dla Klienta paragon fiskalny z kasy rejestrującej znajduje się do odbioru przez Klienta w budynku stacji paliw. Komunikat informujący Klienta, iż po wyborze płatności mobilnej w budynku stacji paliw będzie mógł dokonać odbioru wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej zostanie trwale zamieszczony na stosowanych przez Wnioskodawcę dystrybutorach, tak aby Klient nie miał wątpliwości o możliwości jego odebrania. Wnioskodawca planuje także, aby system stosowany do obsługi płatności mobilnych umożliwiał także przesłanie na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) również obrazu paragonu fiskalnego (np. w formie pliku pdf lub jpeg).

Jednocześnie należy wskazać, iż Wnioskodawca stosuje na własnych stacjach paliw kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii, która sporządza kopie drukowanych dokumentów fiskalnych i wydruków niefiskalnych w postaci zapisów na elektronicznych nośnikach danych, a stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory paliw wskazują ilość pobranego paliwa oraz wartość brutto sprzedaży.

W przypadku, gdy Klient opuści teren stacji paliw nie odbierając wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej, wówczas pracownicy stacji paliw Wnioskodawcy dokonają zniszczenia tego paragonu fiskalnego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, kiedy klient dokona zapłaty w formie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego i nie zabierze paragonu fiskalnego wydrukowanego przez kasę rejestrującą umieszczoną w budynku stacji paliw, pomimo wskazania możliwości jego odbioru poprzez przekazanie odpowiedniego komunikatu (zarówno w formie informacji przesłanej na telefon jak i jasnej i czytelnej informacji umieszczonej na dystrybutorze), przy założeniu, że obraz paragonu fiskalnego zostanie przesłany na telefon, wypełniony zostanie przez Wnioskodawcę warunek wydania paragonu fiskalnego wynikający z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) oraz z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 15 marca 2013 r., poz. 363)?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca wypełni wynikające z przepisów zobowiązanie wydania paragonu fiskalnego, gdyż w momencie dokonania sprzedaży Wnioskodawca zaewidencjonuje sprzedaż przy użyciu kasy rejestrującej, wydrukuje paragon fiskalny w formie papierowej, który będzie w tym momencie gotowy do odbioru przez nabywcę a jednocześnie obraz paragonu fiskalnego zostanie przesłany na telefon Klienta, z którego dokonano płatności.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) (dalej: ustawa VAT) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 2 ust. 22 ustawy VAT, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jednocześnie art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy VAT, nakłada na podatników prowadzących ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, obowiązek dokonywania wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawania wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Analogiczny obowiązek nakłada na podatników przepis § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 15 marca 2013 r., poz. 363) (dalej: rozporządzenie w sprawie kas), w myśl którego podatnicy prowadzący ewidencję (przy użyciu kas rejestrujących) wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny. Jednocześnie § 6 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas wskazuje, że paragon fiskalny potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży powinien zostać wydrukowany dla nabywcy w momencie sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane przez Wnioskodawcę rozwiązanie, nie uchybia obowiązkom polegającym na konieczności wydrukowania i wydania nabywcy egzemplarza paragonu fiskalnego.

W momencie dokonania sprzedaży, tj. zatankowania przez Klienta paliwa do pojazdu, Wnioskodawca zaewidencjonuje sprzedaż na kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw. Następnie dokonany zostanie wydruk paragonu fiskalnego w formie papierowej dla nabywcy. Jednocześnie zastosowany przez Wnioskodawcę system informatyczny obsługujący płatności mobilne, prześle na telefon komórkowy Klienta przy użyciu, którego Klient dokonał płatności mobilnej informację, iż paragon fiskalny został wydrukowany dla Klienta i pozostaje do odbioru w budynku stacji paliw. Również na stosowanych przez Wnioskodawcę dystrybutorach zostanie zamieszczona informacja, iż w przypadku dokonania płatności mobilnej, Klient będzie mógł odebrać wydrukowany paragon fiskalny w budynku stacji paliw. System informatyczny stosowany przez Wnioskodawcę pozwoli także na automatyczne przesłanie obrazu wydrukowanego paragonu na telefon komórkowy Klienta przy użyciu, którego dokonano płatności (np. w formie pliku pdf lub jpeg).

W przypadku dokonania płatności w formie tradycyjnej (gotówka lub karta bankowa) Klient zobligowany jest do wejścia do budynku stacji paliw i uregulowania swojego zobowiązania wobec Wnioskodawcy, wówczas bezpośredni kontakt z Klientem umożliwia wręczenie Klientowi wydrukowanego paragonu fiskalnego. Płatność mobilna ma służyć wygodzie Klienta i jednocześnie ma skrócić czas realizacji transakcji na stacji paliw dla Klientów, którzy np. nie chcą czekać w kolejkach. Wnioskodawca, jest świadomy, iż w przypadku, gdy Klient zdecyduje się na dokonanie płatności mobilnej, wówczas część Klientów według własnej decyzji np. w celu oszczędności czasu, może nie stawić się w budynku stacji paliw w celu odbioru wydrukowanego dla nich paragonu fiskalnego. Tym samym, w przypadku płatności mobilnej może nie wystąpić bezpośredni kontakt Wnioskodawcy z Klientem, dlatego też Wnioskodawca będzie za pomocą komunikatu na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego Klient dokonała płatności) oraz za pomocą komunikatu zamieszczonego trwale na dystrybutorach zamontowanych na stacji paliw, przekazywał Klientowi informację o tym, iż paragon fiskalny z kasy rejestrującej został wydrukowany dla nabywcy, i że jest gotowy do odbioru w budynku stacji paliw a dodatkowo Klient otrzyma obraz paragonu fiskalnego na telefon komórkowy, z którego dokonał płatności.

Zachowanie Klienta pozostaje poza wpływem Wnioskodawcy, jednakże uznać należy, iż Wnioskodawca należycie wypełnia obowiązki płynące z art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy VAT oraz z § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas, ponieważ Wnioskodawca będzie ewidencjonował transakcje sprzedaży w momencie zatankowania paliwa, będzie dokonywał wydruku paragonu fiskalnego, będzie informował nabywcę że wydrukowano dla Klienta paragon fiskalny, i że jest on gotowy do odbioru przez Klienta w budynku stacji paliw, w którym znajduje się kasa rejestrująca. Dodatkowo należy wskazać, że zdaniem Wnioskodawcy czynność wydania paragonu fiskalnego wcale nie musi przybrać formy fizycznej. Klient otrzymując obraz paragonu fiskalnego na telefon komórkowy dostaje identyczny paragon, jak ten, który może odebrać w budynku stacji paliw. Zachowana jest więc autentyczność, integralność i czytelność paragonu fiskalnego.

Co więcej gdyby Klient dokonywał zakupów w sposób tradycyjny (1. Tankowanie, 2. Zapłata w kasie i wydrukowanie paragonu fiskalnego i jego wydanie) to przecież wcale nie musi zabrać ze sobą wydrukowanego paragonu fiskalnego. Przedstawiony w niniejszym wniosku schemat zupełnie eliminuje taką możliwość, gdyż Klient zawsze dostanie paragon w formie elektronicznej na swój telefon komórkowy. Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że w związku z zachodzącym postępem technologicznym już teraz dopuszcza się przesyłanie faktur w formie elektronicznej czy też przechowywanie dokumentów w elektronicznych archiwach. Wobec powyższego skoro technologia mobilnych płatności zapewnia autentyczność, integralność i czytelność przesłanego na telefon paragonu fiskalnego, a po drugie Klient zawsze dostaje paragon należy uznać, iż Wnioskodawca będzie należycie spełniał obowiązek wydania paragonu fiskalnego Klientowi nawet gdy wydanie nie ma charakteru fizycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 2700/15.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jako świadczenie usług ustawodawca określa każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia przez dokument fiskalny rozumie się paragon fiskalny, fakturę i raport fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 8 ust. 2 rozporządzenia paragon fiskalny m.in. musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji.

Powołane przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że w przypadku transakcji dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, podatnik co do zasady obowiązany jest do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym do dokumentowania każdej transakcji za pomocą paragonu fiskalnego, który musi wydać nabywcy towaru.

Należy zauważyć, że na mocy art. 111 ust. 8 pkt 3 i pkt 7 ustawy o VAT, Minister właściwy do spraw finansów publicznych został upoważniony do zwolnienia, w drodze rozporządzenia, na czas określony niektórych grup podatników oraz niektórych czynności z obowiązku ewidencjonowania, oraz określenia warunków korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa, przy uwzględnieniu m.in. możliwości technicznoorganizacyjnych prowadzenia przez podatników ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz konieczności przeciwdziałania nadużyciom związanym z nieewidencjonowaniem obrotu przez podatników. Minister skorzystał z tego upoważniania wydając rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544), przy czym dostawy wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU (§ 4 pkt 1 lit. m tego rozporządzenia) oraz dostawy gazu płynnego (§ 4 pkt 1 lit. a tego rozporządzenia) zostały objęte bezwzględnym obowiązkiem ewidencyjnym.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi na terytorium kraju działalność polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej paliw silnikowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych. Wnioskodawca w związku z szybkim rozwojem nowoczesnych technologii związanych z możliwościami telefonów komórkowych planuje wdrożyć rozwiązanie, w którym Klient po dokonaniu tankowania paliwa do pojazdu będzie mógł dokonać zapłaty za zakupione paliwo już przy dystrybutorze poprzez wykorzystanie płatności mobilnej z użyciem telefonu komórkowego. Płatność mobilna ma służyć zwiększeniu wygody Klientów stacji paliw oraz skróceniu czasu obsługi Klientów stacji paliw. Po dokonaniu tankowania paliwa przez Klienta transakcja jest automatycznie ewidencjonowania w kasie rejestrującej - stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory i kasy rejestrujące są ze sobą sprzężone poprzez system informatyczny. Następnie po wyborze przez Klienta zapłaty w formie płatności mobilnej, w kasie rejestrującej znajdującej się w budynku stacji paliw dokonywany jest wydruk paragonu fiskalnego, w którym jako forma zapłaty wskazana zostanie płatność mobilna. Jednocześnie stosowany przez Wnioskodawcę do obsługi płatności mobilnych system informatyczny, pozwoli na przesłanie na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) komunikatu, że wydrukowany dla Klienta paragon fiskalny z kasy rejestrującej znajduje się do odbioru przez Klienta w budynku stacji paliw. Komunikat informujący Klienta, że po wyborze płatności mobilnej w budynku stacji paliw będzie mógł dokonać odbioru wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej zostanie trwale zamieszczony na stosowanych przez Wnioskodawcę dystrybutorach, tak aby Klient nie miał wątpliwości o możliwości jego odebrania. Wnioskodawca planuje także, aby system stosowany do obsługi płatności mobilnych umożliwiał także przesłanie na telefon komórkowy Klienta (ten przy użyciu którego dokonał płatności mobilnej) również obrazu paragonu fiskalnego. Wnioskodawca stosuje na własnych stacjach paliw kasy rejestrujące z elektronicznym zapisem kopii, która sporządza kopie drukowanych dokumentów fiskalnych i wydruków niefiskalnych w postaci zapisów na elektronicznych nośnikach danych, a stosowane przez Wnioskodawcę dystrybutory paliw wskazują ilość pobranego paliwa oraz wartość brutto sprzedaży. W przypadku, gdy Klient opuści teren stacji paliw nie odbierając wydrukowanego dla niego paragonu fiskalnego z kasy rejestrującej, wówczas pracownicy stacji paliw Wnioskodawcy dokonają zniszczenia tego paragonu fiskalnego. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że dokonując sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT i prowadząc ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, istnieje obowiązek, stosownie do zapisu art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, wydawania wydrukowanego paragonu fiskalnego nabywcy towaru.

Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży towaru na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych ma obowiązek zawsze wydać paragon fiskalny nabywcy tego towaru.

Przepisy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęcia wydać. W celu jego wyjaśnienia należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego - "wydać" oznacza tyle co dać, przydzielić komuś.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że sprzedawca ma obowiązek ewidencjonować sprzedaż z zastosowaniem kasy fiskalnej oraz obowiązek wydrukowania paragonu w sposób pozwalający odczytanie jego treści oraz zawierającego wymagane prawem dane. Przepis art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT nakłada na podatnika obowiązek wydruku paragonu, który jako dokument fiskalny może być wydany wyłącznie w formie papierowego wydruku. Ustawodawca nie przewidział bowiem możliwości wydania paragonu elektronicznego.

Kupujący będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, dokonujący zakupu niezwiązanego z tą działalnością, nie musi zwracać się o wydanie na jego rzecz paragonu. Celem wydania paragonu kupującemu jest możliwość sprawdzenia prawidłowości transakcji na podstawie § 8 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia. Zapoznanie się z treścią paragonu nie jest zatem obowiązkiem, ale wyłącznie uprawnieniem kupującego, z którego może, ale nie musi skorzystać. Dokonujący zakupu nie jest tym samym zobowiązany do odbioru paragonu wydrukowanego przez sprzedawcę, a podatnik nie może skutecznie domagać się, aby kupujący paragon odebrał. Takiego obowiązku ustawa o VAT nie nakłada na klienta podatnika. Jest to oczywiste także z tego powodu, że osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (nie dokonująca zakupu w związku z transakcją dokumentowaną paragonem) nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług i nie korzysta z możliwości odliczenia podatku naliczonego.

Kupujący nie ma obowiązku odbioru wydrukowanego dokumentu fiskalnego, to obowiązkiem sprzedawcy (podatnika) jest jedynie zaoferowanie klientowi odbioru paragonu. Podatnik ewidencjonujący sprzedaż ma zatem obowiązek wydrukowania paragonu w czasie i miejscu dokonania transakcji oraz poinformowania (w dowolnej, skoro ustawa i akt wykonawczy nie wskazują formy) kupującego o tym, że taki dokument został wydrukowany, jest dostępny dla kupującego w miejscu dokonania sprzedaży i może on ten dokument odebrać. Kupujący nie musi zwracać się ani o wydrukowanie paragonu, ani o jego wydanie. Paragon ma być wydrukowany i udostępniony do odbioru przez sprzedawcę w przypadku każdej transakcji, niezależnie od żądania kupującego.

W opisie zdarzenia przyszłego Spółka podała, że każda transakcja będzie zaewidencjonowana na kasie fiskalnej automatycznie po dokonaniu tankowania (dystrybutory i kasy fiskalne są ze sobą sprzężone poprzez system teleinformatyczny), a po dokonaniu płatności mobilnej - niezwłocznie zostanie wydrukowany paragon. Klient otrzyma informację o miejscu wyłożenia wydrukowanego dokumentu i miejsce to będzie miejscem dokonania sprzedaży (w budynku stacji paliw). Zarówno wydruk paragonu, jak i jego udostępnienie klientowi, będą niezależne od woli klienta i zgłoszonego przez Niego żądania. Od klienta zależeć będzie jedynie to, czy odbierze przygotowany dla niego paragon, który będzie gotowy do odbioru bez względu na to, czy kupujący wejdzie do budynku stacji paliw po ten dokument, czy też nie. Sprzedawca wykona zatem swój obowiązek wydania paragonu poprzez jego wyłożenie do dyspozycji klienta w miejscu sprzedaży. Klient będzie też poinformowany, że paragon oczekuje na niego w budynku stacji paliw, ponieważ informację taką otrzyma w miejscu sprzedaży (przy dystrybutorze) w czasie dokonywania transakcji.

W konsekwencji, sprzedaż zorganizowana w ww. sposób wypełnia przesłanki zawarte w art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT oraz § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, ponieważ Spółka dokona ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej w momencie zatankowania paliwa, wydrukuje paragon fiskalny w formie papierowej oraz poinformuje klienta o tym, że paragon jest gotowy do odbioru w budynku stacji paliw.

Należy zaznaczyć, że przesłanie przez sprzedawcę pliku zawierającego obraz wydrukowanego paragonu nie będzie stanowiło wydania paragonu, a jedynie informację o jego wydaniu. Jednakże w niniejszej sprawie wydanie paragonu będzie zrealizowane poprzez wydrukowanie i pozostawienie go do dyspozycji klienta.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zaskarżonej interpretacji z dnia 10 lipca 2015 r. nr IPPP2/4512-312/15-2/MT.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.