IPPP2/4512-3-37/15-9/KBR - Kwalifikacja złotych monet z dodatkami w postaci innego niemetalu w kontekście ustawy o VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2486/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 22 marca 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2012 r. (data wpływu 15 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 czerwca 2017 r. nr IPPP2/4512-3-37/15-8/KBR (doręczone w dniu 5 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami w postaci innego niemetalu w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2012 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami w postaci innego niemetalu w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 13 lipca 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 czerwca 2017 r. nr IPPP2/4512-3-37/15-8/KBR (doręczone w dniu 5 lipca 2017 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 4 grudnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania podatkowego znak: IPPP2/443-1048/12-2/AK, w której uznał że Strona nie zwróciła się o interpretację przepisu prawa a udzielenie informacji, jaki kształt "złota inwestycyjnego" można uznać za "sztabkę" lub "płytkę" lub czy dodanie do złotej monety dodatków w postaci np. diamentu, bursztynu czy perły powoduje, iż takiej monety nie będzie już można uznać za "złoto inwestycyjne".

Na powyższe postanowienie Strona w dniu 14 grudnia 2012 r. (data wpływu 12 grudnia 2012 r.) złożyła zażalenie.

W dniu 13 lutego 2013 r. wydano postanowienie nr IPPP2/443-1048/12-4/AK, utrzymujące w mocy postanowienie z dnia 4 grudnia 2012 r. o odmowie wszczęcia postępowania.

Na ww. postanowienie Strona złożyła w dniu 18 marca 2013 r. skargę. Skarga Spółki była przedmiotem rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjnego w dniu 27 listopada 2013 r.

Sąd w wyroku sygn. III SA/Wa 983/13 uwzględniając skargę uchylił zaskarżone postanowienie.

Wypełniając postanowienia Sądu zawarte w ww. wyroku tut. Organ wydał dnia 16 lipca 2015 r. postanowienie nr IPPP2/443-1048/12-5/15-S/AK/BH, którym utrzymał w mocy postanowienie z dnia 4 grudnia 2012 r. o odmowie wszczęcia postępowania.

Wnioskodawca w dniu 5 sierpnia 2015 r., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę dotyczącą postanowienia z dnia 16 lipca 2015 r. Nr IPPP2/443-1048/12-5/15-S/AK/BH, utrzymującego w mocy postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 4 grudnia 2012 r. znak IPPP2/443-1048/12-2/AK w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 10 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 2486/15 uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 16 lipca 2015 r. Nr IPPP2/443-1048/12-5/15-S/AK/BH. Prawomocne orzeczenie wpłynęło do tut. Organu dnia 22 marca 2017 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami oraz złotych płytek i sztabek o różnych kształtach w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT - wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą prawną, która sprzedaje w Polsce i za granicą złote monety, złote płytki, złote sztabki i inne produkty wykonane ze złota.

Spółka w ramach swojej oferty posiada nie tylko monety wykonane wyłącznie ze złota ale także:

* złote monety z zatopionymi w nich kamieniami szlachetnymi oraz półszlachetnymi jak i różnego rodzaju minerałami (np. diament, cyrkonia, kryształek soli, bursztyn, etc.),

* złote monety z perłami,

* złote monety z innymi niemetalami (dalej wszystkie wskazane monety łącznie jako "Monety").

Spółka w ramach swojej oferty sprzedaje płytki złota różnego kształtu (prostokątne, kwadratowe, okrągłe i w innych kształtach; dalej łącznie jako "Płytki"). Wszystkie Płytki niezależnie od kształtu wykonane są ze złota o próbie co najmniej 995 tysięcznych.

Spółka w ramach swojej oferty sprzedaje sztabki złota, o podstawie różnego kształtu (prostokątne, kwadratowe, okrągłe i o innych kształtach; dalej łącznie jako "Sztabki"). Wszystkie Sztabki niezależnie od kształtu podstawy wykonane są ze złota o próbie co najmniej 995 tysięcznych.

W związku z powyższym Spółka powzięła wątpliwość odnośnie kwalifikacji swoich produktów w kontekście brzmienia art. 121 Ustawy o VAT.

Pismem z dnia 12 lipca 2017 r. Spółka wskazała, że jej zdaniem dodatki z niemetali nie wchodzą w skład stopu w rozumieniu powołanej definicji, bowiem z definicji tej wynika, że aby dany składnik wchodził w skład stopu musi stanowić składnik jednej wyjściowej substancji (stopu), tzn. musi zostać w procesie tworzenia stopu stopiony i stać się elementem mieszaniny wchodzącej w skład stopu. Niemetale umieszczane w złotych monetach, tj. monetach bitych ze stopu są dodatkiem stanowiącym część monety, ale niestanowiącym składnika stopu, z którego ta moneta jest wybijana. Dodatek niemetalu jest wtopiony (umieszczony) w monetę, ale zdaniem Wnioskodawcy nie wchodzi w skład stopu z którego jest bita moneta. Tym samym moneta składa się ze stopu i dodatku niemetalu, które razem tworzą całość, ale nie są jednym stopem.

Tytułem dodatkowych wyjaśnień Wnioskodawca wskazał, że dodatki z niemetalu:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedawane przez Spółkę Monety spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a Ustawy o VAT jeśli próba złota z którego są wykonane (bez uwzględnienia masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - innego niemetalu) przekracza co najmniej 900 tysięcznych?

2. Czy sprzedawane przez Spółkę Monety spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a Ustawy o VAT jeśli próba złota z którego są wykonane (z uwzględnieniem masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - innego niemetalu) przekracza co najmniej 900 tysięcznych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedawane przez Spółkę Monety spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a Ustawy o VAT, jeśli złoto użyte do ich produkcji jest złotem o próbie co najmniej 900 tysięcznych. Dodatki w postaci innego niemetalu nie wpływają na spełnienie przez te monety wskazanego warunku, ponieważ nie obniżają próby gotowego wyrobu.

Słownikowa definicja wskazuje, że próba to "zawartość metalu szlachetnego w stopie z innymi metalami; też: znak stempla urzędu probierczego określający zawartość metalu szlachetnego w danym wyrobie" (http://sjp.pwn.pl/szukaj/pr%C3%B3ba).

W konsekwencji o próbie złota możemy mówić jedynie w wypadku połączenia złota z innymi metalami. Połączenie złota z kamieniami szlachetnymi, które nie są metalami, nie powoduje zmiany "próby" Monety jako całości. Jeśli moneta jest wykonana ze złota próby co najmniej 900 tysięcznych połączonego z niemetalem nadal jest to moneta spełniająca warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a Ustawy o VAT, czy w art. 344 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy, ponieważ połączenie to nie zmienia próby gotowego wyrobu.

Dopiero połączenie złota z innym metalem mogłoby spowodować, że moneta jako całość nie byłaby wykonana ze złota próby co najmniej 900 tysięcznych.

W konsekwencji zdaniem Spółki, niezależnie od zawarcia w Monecie dodatku w postaci innego niemetalu, jeśli złoto użyte do produkcji Monety jest próby co najmniej 900 tysięcznych, Moneta spełnia warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a Ustawy o VAT lub art. 344 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy. Moneta ta zachowuje bowiem próbę co najmniej 900 tysięcznych.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, Wnioskodawca z ostrożności procesowej pragnie wskazać swoje stanowisko także do pytania 2, mimo iż jego zdaniem odpowiedź na pytanie 1 powinna być taka jak przedstawiona powyżej. Determinuje ona także odpowiedź na pytanie 2. Jeśli odpowiedź na pytanie 1 jest pozytywna to automatycznie odpowiedź na pytanie 2 jest pozytywna. Stanowisko jest więc przedstawiane jedynie w razie uznania stanowiska przedstawionego do pytania 1 jako nieprawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli próba Monety jako całości, miałaby być liczona przez porównanie ilości złota w łącznej masie sprzedawanych Monet (a nie tylko ilość złota w stopie z innymi metalami w danej monecie) to gdy tak liczona próba złota przekracza 900 tysięcznych monety spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2) lit. a) Ustawy o VAT lub art. 344 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy. Innymi słowy jeśli moneta jako całość, wraz z dodatkiem, zawiera co najmniej 900 tysięcznych części złota, spełnia ona warunki wskazane w tych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami w postaci innego niemetalu w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie złożenia wniosku, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zgodnie z art. 121 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), ilekroć w przepisach niniejszego rozdziału jest mowa o złocie inwestycyjnym, rozumie się przez to:

Należy zauważyć, że definicje skonstruowane przez ustawodawcę opierają się przede wszystkim na przesłankach czystości złota oraz formy, w jakiej się ono znajduje i mają swoje źródło w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 344 ust. 1 Dyrektywy, do celów niniejszej dyrektywy i bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych "złoto inwestycyjne" oznacza:

Należy w tym miejscu zauważyć, że art. 121 ust. 1 ustawy o VAT stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 344 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE. Zarówno przepisy Dyrektywy, jak i ustawy o podatku od towarów i usług jako wyznacznik uznania czy dany towar jest złotem inwestycyjnym czy też nie posługują się dwoma wyznacznikami w postaci: czystości kruszcu rozumianej jako próba oraz formy, tj. postaci sztabki, płytki oraz monety. Zatem należy uznać, że implementacja została dokonana z poszanowaniem reguł implementacji, które wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Zauważyć należy, że złoto, będące metalem przejściowym, jest wykorzystywane na różne sposoby w gospodarce. Przy czym oprócz wykorzystania tego kruszcu w procesach produkcyjnych, spotyka się złoto w postaci wyrobów gotowych, wyrobów jubilerskich, a także monet. Bardzo często złoto wykorzystywane jest także w celach inwestycyjnych lub spekulacyjnych. Z tego też względu aby zapewnić równe traktowanie w zakresie opodatkowania podatkiem od wartości dodanej złota i pozostałych instrumentów finansowych służących tym samym celom, zarówno przepisy krajowe, jak i Dyrektywa przewiduje procedurę szczególną dla złota inwestycyjnego, której fundamentalną zasadą jest zwolnienie z opodatkowania transakcji, której przedmiotem jest złoto inwestycyjne. Złoto niespełniające definicji złota inwestycyjnego jest opodatkowane na zasadach ogólnych.

I tak na podstawie art. 56 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, "masa akceptowana na rynkach złota", o której mowa w art. 344 ust. 1 pkt 1) dyrektywy 2006/112/WE, oznacza co najmniej jednostki i wagi stosowane w handlu, zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia.

Natomiast zgodnie z art. 57 ww. Rozporządzenia, w celu ustalenia wykazu złotych monet, o którym mowa w art. 345 dyrektywy 2006/112/WE, "cena" i "wartość wolnorynkowa", o których mowa w art. 344 ust. 1 pkt 2 tej dyrektywy, oznaczają cenę i wartość wolnorynkową na dzień 1 kwietnia każdego roku. Jeżeli 1 kwietnia nie przypada na dzień, w którym te wartości są ustalane, stosuje się wartości określone w następnym dniu, w którym są one ustalane.

Jednocześnie monet o których mowa zarówno w przepisach art. 121 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jak i art. 344 ust. 1 pkt 2 Dyrektywy, nie traktuje się jako przedmiotów o wartości numizmatycznej. Ma to na celu usunięcie wątpliwości, co do ewentualnego opodatkowania monet o wartości numizmatycznej.

W myśl art. 345 Dyrektywy, począwszy od 1999 r., każde państwo członkowskie powiadamia Komisję, przed 1 lipca każdego roku, o monetach spełniających kryteria określone w art. 344 ust. 1 pkt 2, wprowadzonych do obrotu w danym państwie członkowskim. Przed 1 grudnia każdego roku, Komisja publikuje pełny wykaz tych monet w serii "C" Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej. Uznaje się, że monety wymienione w opublikowanym wykazie spełniają te kryteria przez cały rok, na który dany wykaz jest publikowany.

W nawiązaniu do definicji złota inwestycyjnego zawartej w art. 344 Dyrektywy, obejmującej złote monety, przepis art. 345 wprowadza obowiązek państw członkowskich poinformowania Komisji Europejskiej do 1 lipca każdego roku o monetach spełniających kryteria umożliwiające uznanie je za złoto inwestycyjne, wprowadzonych do obrotu w danym państwie członkowskim. Należy wskazać, że wykaz złotych monet, spełniających kryteria do uznania ich za złoto inwestycyjne, na rok 2012 został opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej 2011/C 351/07. W notach wyjaśniających do powyższego wykazu zawarta jest wskazówka, że dostawa monet nieznajdujących się w wykazie będzie objęta zwolnieniem z VAT pod warunkiem spełnienia warunków zwolnienia przewidzianych w Dyrektywie.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku oraz uzupełnieniu do niego wynika, że Wnioskodawca dokonuje obrotu monetami o próbie co najmniej 900 tysięcznych z zatopionymi w nich pozostałymi innymi niemetalami.

Spółka wskazała, że jej zdaniem dodatki z niemetali nie wchodzą w skład stopu w rozumieniu powołanej definicji, bowiem z definicji tej wynika, że aby dany składnik wchodził w skład stopu musi stanowić składnik jednej wyjściowej substancji (stopu), tzn. musi zostać w procesie tworzenia stopu stopiony i stać się elementem mieszaniny wchodzącej w skład stopu. Niemetale umieszczane w złotych monetach, tj. monetach bitych ze stopu są dodatkiem stanowiącym część monety, ale niestanowiącym składnika stopu, z którego ta moneta jest wybijana. Dodatek niemetalu jest wtopiony (umieszczony) w monetę, ale zdaniem Wnioskodawcy nie wchodzi w skład stopu z którego jest bita moneta. Tym samym moneta składa się ze stopu i dodatku niemetalu, które razem tworzą całość, ale nie są jednym stopem.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy sprzedawane Monety z innymi niemetalami spełniają warunek wskazany w art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a Ustawy o VAT, jeśli próba złota z którego są wykonane (bez uwzględniania bądź z uwzględnieniem masy czy objętości dodatkowego ozdobnika) przekracza co najmniej 900 tysięcznych.

Odnosząc się zatem do ww. kwestii należy zauważyć, że ustawodawca w art. 121 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT uzależnia uznanie monet za złoto inwestycyjne od łącznego spełnienia warunków zawartych w tym przepisie, przy czym niespełnienie chociaż jednego z nich powoduje automatycznie że przepis ten nie ma zastosowania.

I tak z przepisu tego wynika, że złote monety muszą spełnić łącznie niżej wymienione warunki:

* posiadają próbę co najmniej 900 tysięcznych,

* zostały wybite po roku 1800,

* są lub były obowiązującym środkiem płatniczym w kraju pochodzenia,

* są sprzedawane po cenie, która nie przekracza o więcej niż 80% wartości rynkowej złota zawartego w monecie.

Wnioskodawca wyliczając próbę takich monet z "dodatkami" posiłkuje się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, zgodnie z którą próba to zawartość metalu szlachetnego w stopie z innymi metalami; ale też: znak stempla urzędu probierczego określający zawartość metalu szlachetnego w danym wyrobie.

Organ podatkowy zauważa, że ustawodawca w art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 1 kwietnia 2011 r. - Prawo probiercze (Dz. U. z 2011 r. Nr 92, poz. 529) definiuje próbę jako stosunek masy metalu szlachetnego zawartego w stopie do masy stopu wyrażony w częściach tysięcznych. Stąd też dla celów podatkowych należy posługiwać się ww. definicją.

Natomiast zgodnie z definicją pojęcia "stopu" zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, stopem jest substancja metaliczna otrzymywana głównie przez stopienie pewnej liczby metali (http://sjp.pl/stop).

Analizując powyższe definicje należy stwierdzić, że próbę złota oblicza się jako stosunek złota zawartego w stopie do masy całego stopu. Natomiast stopem jest cała substancja powstała przez stopienie np. złota z innymi metalami lub niemetalami. Jak wskazał Wnioskodawca w nadesłanym uzupełnieniu do złożonego wniosku ozdobniki w postaci innych niemetali - nie wchodzą do masy stopu, ponieważ nie są stopione ze złotem lecz jedynie są "wmontowane" w produkt.

Zatem odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do przepisu art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy, należy stwierdzić, że na próbę złota rozumianą zgodnie z ww. przepisem nie ma wpływu znajdujący się w monecie dodatek będący ozdobnikiem, w postaci innego niemetalu w sytuacji gdy nie wchodzi on w masę stopu.

W świetle powołanej definicji pojęcia "próba" oraz "stop", do wyliczenia wysokości próby złota nie bierze się pod uwagę zawartości zatopionych innych niemetali, które jak wskazała Spółka są dodatkiem stanowiącym część monety, ale niewchodzącym w skład stopu. Dodatek niemetalu jest wtopiony w monetę, ale stanowi jedynie jej ozdobnik.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, w sytuacji gdy sprzedawane monety z dodatkiem innych niemetali posiadają próbę w wysokości co najmniej 900 tysięcznych, wyliczoną zgodnie z powyżej wskazanym uzasadnieniem, tj. w przypadku gdy dodatki w postaci innych niemetali tak jak Wnioskodawca wskazuje stanowią wyłącznie ozdobnik, który nie wchodzi w skład stopu, a tym samym nie mają wpływu na wysokość próby złota.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

W świetle powyższych okoliczności pytanie nr 2 Wnioskodawcy odnoszące się do sposobu wyliczenia próby złotych monet z uwzględnieniem masy ozdobnika w postaci innego niemetalu - należało uznać za bezprzedmiotowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami w postaci innego niemetalu.

W dniu 30 czerwca 2017 r. została wydana interpretacja indywidualna nr IPPP2/4215-3-37/15-7/KBR w zakresie:

* kwalifikacji sprzedawanych złotych płytek i sztabek o różnych kształtach w kontekście brzmienia art. 121 ustawy o VAT,

* kwalifikacji sprzedawanych złotych monet z dodatkami z uwzględnieniem masy czy objętości dodatkowego ozdobnika - diamentu, bursztynu, etc. w kontekście brzmienia art. 121 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT,

* sposobu obliczania próby czystości złota, o której mowa w art. 121 ust. 1 pkt 1 i 2) ustawy o VAT.

Końcowo należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.