IPPP2/4512-286/15-2/DG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/4512-286/15-2/DG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług dzierżawy gruntu na cele rolnicze - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych dzierżawy gruntu na cele rolnicze.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest państwową osobą prawną działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 712 z późn. zm.), której zadaniem jest m.in. przejmowanie i zagospodarowanie nieruchomości Skarbu Państwa zbędnych dla potrzeb jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej.

W zasobie podatnika znajduje się nieruchomość Skarbu Państwa, oznaczona w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna o numerze 77/48 o powierzchni 3.8942 ha, rodzaj użytku Bi - inne tereny zabudowane, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Przedmiotowa nieruchomość jest zajęta przez osoby fizyczne, które korzystają z niej głównie w celach związanych z prowadzeniem ogródków działkowych a częściowo jako teren pod garaże nie związane trwale z gruntem (tzw. "blaszaki"). Do 2014 r. osoby te korzystały z nieruchomości bez podstawy prawnej, natomiast od 2014 r. podatnik zawarł z nimi 93 umowy dzierżawy, których przedmiotem były poszczególne parcele gruntu. Z przeznaczeniem pod ogródki działkowe oddano teren o powierzchni 27.516,5 m2, natomiast pod garaże teren o powierzchni 72 m2, ponadto na zasadzie współdzierżawy dzierżawcy korzystają z drogi wewnętrznej o powierzchni 5314,4 m2, w tym dzierżawcy garaży o powierzchni 233,6 m2. Dzierżawcy mogą korzystać z gruntu jedynie na cele określone w umowie, przy czym umowy nie przewidują możliwości prowadzenia przez dzierżawców działalności gospodarczej na przedmiocie dzierżawy. Dzierżawcy parceli ogrodniczych są zrzeszeni w Stowarzyszeniu Wojskowych Ogrodów Działkowych, które jest podmiotem prowadzącym rodzinny ogród działkowy funkcjonujący na terenie nieruchomości. Dzierżawcy uiszczają podatnikowi czynsz roczny opodatkowany podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dzierżawa nieruchomości, o której mowa w punkcie 68 w części oddanej zgodnie z zawartymi umowami dzierżawy z przeznaczeniem pod ogródki działkowe podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce podstawowej czy jest od tego podatku zwolniona.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Podatnika dzierżawa nieruchomości, o której mowa w punkcie 68 w części oddanej z przeznaczeniem pod ogródki działkowe jest zwolniona od podatku od towarowi usług. Podstawę prawną zwolnienia ustanawia paragraf 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722 z późn. zm.), zgodnie z którym zwalnia się od podatku od towarów i usług dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Rolnictwo, zgodnie z językowym znaczeniem tego pojęcia, to działalność obejmująca uprawę ziemi i roślin (oraz hodowlę zwierząt). Oddany w dzierżawę (czyli do używania i pobierania pożytków, zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego) grunt służyć ma jako ogródki działkowe, tj. pod uprawę grządek warzywnych i kwiatowych, utrzymywanie trawników, krzewów i drzew owocowych, co skłania do wniosku, że są to cele rolnicze. "Produkcja roślinna", "produkcja warzywnicza" i "produkcja roślin ozdobnych" są również częścią definicji "działalności rolniczej" ujętej w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z zawartymi umowami dzierżawcy nie mogą prowadzić na przedmiocie dzierżawy działalności gospodarczej. Nie ma przy tym znaczenia ani aktualne przeznaczenie dzierżawionej nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ani sposób jej oznaczenia w ewidencji gruntów i budynków, ponieważ w danym okresie czasu podatnik zadecydował o jej oddaniu w dzierżawę właśnie na cele określone w umowie a nie inne.

Stanowisko podatnika znalazło potwierdzenie w kilku indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, tytułem przykładu można przywołać interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi dnia 14 maja 2014 r. (IPTPP1/443-278/13-2/MH), który orzekł, iż dzierżawa gruntu przeznaczonego pod ogródki działkowe i zieleń, który zgodnie z umową będzie wykorzystywany na cele rolnicze, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 uchylonego już rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tego wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 41 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722 z późn. zm.) w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Stosowanie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy powołanej ustawy o VAT nie definiują pojęcia "cele rolnicze", jednakże w art. 2 pkt 15 tej ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis art. 2 pkt 19 ww. ustawy definiuje pojęcie rolnika ryczałtowego, przez którego należy rozumieć rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Dokonując zestawienia ww. definicji stwierdzić należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze będzie grunt przeznaczony przez dzierżawcę - rolnika do działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 ust. 15 ustawy.

Z informacji zawartych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca jest państwową osobą prawną, której zadaniem jest m.in. przejmowanie i zagospodarowanie nieruchomości Skarbu Państwa zbędnych dla potrzeb jednostek organizacyjnych resortu obrony narodowej.

W zasobie podatnika znajduje się nieruchomość Skarbu Państwa, oznaczona w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna o numerze 77/48 o powierzchni 3.8942 ha, rodzaj użytku Bi - inne tereny zabudowane.

Nieruchomość ta jest wykorzystywana przez osoby fizyczne w celu prowadzenia ogródków działkowych a częściowo jako teren pod garaże nie związane trwale z gruntem (tzw. "blaszaki"). Do 2014 r. osoby te korzystały z nieruchomości bez podstawy prawnej, natomiast od 2014 r. podatnik zawarł z nimi 93 umowy dzierżawy, których przedmiotem były poszczególne parcele gruntu. Z przeznaczeniem pod ogródki działkowe oddano teren o powierzchni 27.516,5 m2, natomiast pod garaże teren o powierzchni 72 m2, ponadto na zasadzie współdzierżawy dzierżawcy korzystają z drogi wewnętrznej o powierzchni 5314,4 m2, w tym dzierżawcy garaży o powierzchni 233,6 m2. Dzierżawcy mogą korzystać z gruntu jedynie na cele określone w umowie, przy czym umowy nie przewidują możliwości prowadzenia przez dzierżawców działalności gospodarczej na przedmiocie dzierżawy. Dzierżawcy parceli ogrodniczych są zrzeszeni w Stowarzyszeniu Wojskowych Ogrodów Działkowych, które jest podmiotem prowadzącym rodzinny ogród działkowy funkcjonujący na terenie nieruchomości. Dzierżawcy uiszczają podatnikowi czynsz roczny opodatkowany podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy dzierżawa nieruchomości na cele prowadzenia ogródków działkowych będzie korzystała ze zwolnienia wskazanego w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług (...).

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa w świetle przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę - na cele rolnicze.

W niniejszej sprawie dzierżawione grunty nie będą przeznaczone do celów rolniczych, gdyż dzierżawcy nie są rolnikami, dokonującymi dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, a tylko w takim przypadku może być mowa o rolniczym przeznaczeniu gruntów.

Zatem dzierżawa przedmiotowych gruntów nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanych wyżej rozporządzeń. Wobec tego czynność dzierżawy gruntów przeznaczonych na prowadzenie ogródka przydomowego i zieleni podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, tj. stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do wskazanej we wniosku interpretacji indywidualnej, przywołanej dla potwierdzenia własnego stanowiska, tut. Organ wyjaśnia, że w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być tożsame. Cel ten osiągany jest poprzez zastosowanie właściwych przepisów Ordynacji podatkowej. Interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 tej ustawy, zgodnie z którym "Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...)". Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl