IPPP2/4512-262/16-4/MMa

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2016 r. (data wpływu 31 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) na wezwane tut. Organu z dnia 13 kwietnia 2016 r. (doręczone Stronie w dniu 18 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku uznania dłużników za podatników podatku VAT z tytułu licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużników w tej części, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe,

* braku uznania dłużników za podatników podatku VAT z tytułu licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużników w tej części, która była wykorzystywana do celów prywatnych dłużników - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej oraz obowiązku wystawienia faktury dokumentującej tę dostawę. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 22 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 kwietnia 2016 r. znak nr IPPP2/4512-262/ 16-2/MMa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 22 kwietnia 2016 r.):

W toku czynności egzekucyjnych na podstawie art. 923 kodeksu postępowania egzekucyjnego dokonano wszczęcia egzekucji z nieruchomości:

* nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym o pow. zabudowy ok. 160 m², powierzchni użytkowej mieszkalnej ok. 192 m², dodatkowo o pow. piwnicznej ok. 100 m², stanowiąca działkę nr ew. 74 o pow. 1000 m²,

* dłużnik jest podatnikiem od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą;

* Nieruchomość jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej i była. Stanowi majątek prywatny;

* dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

* zasiedlenie nastąpiło ok 40 lat temu ok. 1974 r.;

* nabycie nieruchomości nie było potwierdzone fakturą VAT;

* nieruchomość nabyta w formie aktu darowizny w 2006 r.;

* budynki nabyte ale rozbudowane i remontowane w 1998 r.;

* nieruchomość, budynki na niej się znajdujące nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy oraz innych o podobnym charakterze;

* budynki, budowle były wykorzystywane przez dłużnika do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni wskazała, że:

* pod adresem nieruchomości była prowadzona działalność gospodarcza od 1997 r. do chwili obecnej - w chwili obecnej nieaktywna;

* dłużnik Piotr B. jest płatnikiem podatku VAT;

* działalność gospodarcza była fizycznie prowadzona pod adresem nieruchomości. Dłużnik prowadził działalność w zakresie handlu. Do prowadzenia działalności wykorzystywany był garaż umiejscowiony w piwnicy budynku o powierzchni 50 m² oraz podwórko nieruchomości;

* do prowadzenia działalności wykorzystywane było ok. 100 m² podwórka;

* dłużnik Wioleta B. miała zarejestrowaną działalność - salon fryzjerski. Prowadziła działalność gospodarczą od około 2006/2007 r. do 2011 r., którą zlikwidowała;

* Wioleta B. nie była płatnikiem podatku VAT, obowiązywała karta podatkowa (wg oświadczenia);

* dłużnik Wioleta B. wykorzystywała do prowadzenia działalności jedno pomieszczenie znajdujące się w bryle budynku o pow. 17-18 m²;

* budynek był rozbudowywany - budowa rozpoczęta w 1998 r. a zakończenie rozbudowy nastąpiło w 2008 r.;

* o pozwolenie na budowę wystąpili poprzedni właściciele nieruchomości. Zakończenie rozbudowy zgłosiła Wioleta B. jako, że w trakcie rozbudowy nabyła nieruchomość;

* dłużnicy ponosili koszty przekraczające 30% wartości początkowej nieruchomości - rozbudowa dotyczyła jedynie nieruchomości w zakresie celów mieszkalnych;

* nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego;

* po rozbudowie do działalności zostały zagospodarowane pomieszczenia, o których mowa powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od nieruchomości określonej w pkt 68 należy obliczyć i odprowadzić podatek VAT, w jakiej wysokości a także czy na komorniku sądowym spoczywa taki obowiązek w przypadku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika.

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 22 kwietnia 2016 r.):

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadających przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści przepisu ww. wynika, że komornik jest podatnikiem podatku od dostawy.

Z obowiązujących przepisów wynika także, że komornik sądowy dokonując transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnika. W przypadku gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ustawy i podmiotowym tj. czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym przedstawiając stan faktyczny nieruchomości, określając przyczynę złożenia wniosku oraz z uwagi na przedstawione własne stanowisko w sprawie zwraca się o udzielenie odpowiedzi na dokonane zapytanie w sprawie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 kwietnia 2016 r., Wnioskodawczyni wskazała, że jej zdaniem biorąc pod uwagę stan nieruchomości oraz fakt, że w chwili obecnej dłużnik Wioleta B. nie prowadzi działalności gospodarczej oraz, że dłużnik Piotr B. w chwili obecnej fizycznie nie prowadzi działalności gospodarczej, w przedmiotowej sprawie brak jest potrzeby obliczania oraz odprowadzania podatku VAT od ewentualnej sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe w zakresie braku uznania dłużników za podatników podatku VAT z tytułu licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużników w tej części, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej,

* prawidłowe w zakresie braku uznania dłużników za podatników podatku VAT, z tytułu licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużników w tej części, która była wykorzystywana do celów prywatnych dłużników.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość (zarówno gruntowa, jak i zabudowana) spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nieruchomościami, w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380) są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy - Kodeks cywilny. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

A zatem, właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy podkreślić, że dana czynność podlega opodatkowaniu jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez podmiot będący podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działający w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Aby jednak dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji Sprzedający zachowywał się jak podatnik, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej.

Zatem kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto, zgodnie z art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego powyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji w przypadku, gdy wykonuje on czynności egzekucyjne.

Obowiązki płatnika podatku zostały określone w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 106c ustawy o VAT faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z wniosku wynika, że przedmiotem licytacji jest nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym. Nieruchomość nabyta w formie aktu darowizny w 2006 r. Nabycie nieruchomości nie było potwierdzone fakturą VAT. Dłużnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomość, budynki na niej się znajdujące nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy oraz innych o podobnym charakterze. Zasiedlenie nastąpiło ok 40 lat temu ok. 1974 r. Dłużnik jest podatnikiem od towarów i usług oraz prowadzi działalność gospodarczą. Pod adresem nieruchomości była prowadzona działalność gospodarcza od 1997 r. do chwili obecnej - w chwili obecnej nieaktywna. Dłużnik prowadził działalność w zakresie handlu. Do prowadzenia działalności wykorzystywany był garaż umiejscowiony w piwnicy budynku o powierzchni 50 m² oraz podwórko nieruchomości. Dłużnik Wioleta B. miała zarejestrowaną działalność - salon fryzjerski. Prowadziła działalność gospodarczą od około 2006/2007 r. do 2011 r., którą zlikwidowała. Wioleta B. nie była płatnikiem podatku VAT, obowiązywała karta podatkowa (wg oświadczenia). Dłużnik Wioleta B. wykorzystywała do prowadzenia działalności jedno pomieszczenie znajdujące się w bryle budynku o pow. 17-18 m². Budynek był rozbudowywany - budowa rozpoczęta w 1998 r. a zakończenie rozbudowy nastąpiło w 2008 r. O pozwolenie na budowę wystąpili poprzedni właściciele nieruchomości. Zakończenie rozbudowy zgłosiła Wioleta B. jako, że w trakcie rozbudowy nabyła nieruchomość. Dłużnicy ponosili koszty przekraczające 30% wartości początkowej nieruchomości - rozbudowa dotyczyła jedynie nieruchomości w zakresie celów mieszkalnych. Dłużnikom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii opodatkowania, wysokości podatku, obliczenia oraz odprowadzenia podatku VAT w przypadku sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem w drodze egzekucji komorniczej (sprawa egzekucyjna komornicza).

W świetle przedstawionych okoliczności i powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do kwestii sprzedaży części budynku (garażu oraz jednego pomieszczenia znajdującego się w bryle budynku) przeznaczonej i wykorzystywanej przez dłużników do prowadzonych przez nich działalności gospodarczych, w drodze licytacji publicznej będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak wynika z opisu sprawy, ta część nieruchomości była przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej dłużników, zatem tą część nieruchomości wykorzystywano w celach zarobkowych. Tak więc w związku z dostawą tej części nieruchomości wykorzystywanej do działalności gospodarczej Dłużnicy wypełnią przesłankę określoną w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy pozwalającą uznać ich za podatników podatku VAT dokonujących sprzedaży tej części nieruchomości w ramach działalności gospodarczej.

Skoro zatem dłużnicy z tytułu omawianej transakcji wystąpią w charakterze podatników podatku VAT, również dostawa tej części nieruchomości dokonanej przez Komornika Sądowego będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Komornik wystąpi z tytułu tej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie braku uznania dłużników za podatników podatku VAT z tytułu licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużników w tej części, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do kwestii sprzedaży części budynku w drodze licytacji publicznej wykorzystywanej przez dłużników do celów prywatnych należy stwierdzić, że w tej części sprzedaż budynku w drodze licytacji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż dłużnicy nie wystąpią w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie braku uznania dłużników za podatników podatku VAT z tytułu licytacyjnej sprzedaży tej części nieruchomości należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie uznania Strony za płatnika podatku od towarów i usług od dostawy nieruchomości w trybie postępowania egzekucyjnego. Natomiast kwestia dotycząca wysokości podatku została rozpatrzona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.