IPPP2/4512-192/15-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2015 r. (data wpływu 4 marca 2015 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego - prawidłowe.

W dniu 4 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od roku 2005 Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą - biuro rachunkowe na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, sklasyfikowaną pod nr PKD 69.20.Z. W roku 2014 Wnioskodawczyni była podatnikiem zwolnionym z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ze względu na nieprzekroczenie limitu sprzedaży za 2013 r. Wnioskodawczyni posiada również certyfikatat księgowy wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Strona nie jest wpisana na listę doradców podatkowych, ani nie zatrudnia doradców podatkowych i nie świadczy także usług doradczych. Nie udziela porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień podatkowych, prawnych, finansowych ani ekonomicznych.

Wnioskodawczyni posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie:

Ww. usługi Wnioskodawczyni wykonuje w oparciu o dane wynikające z dokumentów dostarczonych przez klientów oraz w oparciu o informacje udzielane przez klientów.

Z każdym klientem posiada podpisaną umowę określającą szczegółowo zakres czynności z katalogu przedstawionego powyżej.

Nie sporządza natomiast deklaracji podatkowych ani zeznań podatkowych w ramach odrębnych zleceń innym podmiotom gospodarczym ani klientom indywidualnym.

Usługi polegają więc na kompleksowej obsłudze klientów w zakresie prowadzonych przez nich działalności, ale na podstawie zawartej umowy. Wnioskodawczyni nie świadczy i nie będzie świadczyła na rzecz klientów usług o charakterze doradczym ani innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku odtowarów i usług. Wartość sprzedaży w roku 2014 nie przekroczyła 150.000 zł.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni słusznie przyjęła, że może w 2015 r. korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), skoro wartość sprzedaży usług nie przekroczyła za rok 2014 kwoty 150.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym 150.000 zł. Ten warunek firma Wnioskodawczyni spełnia.

Natomiast w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b tej ustawy wskazano, że zwolnienie od podatku nie dotyczy usług prawniczych, doradztwa za wyjątkiem doradztwa rolniczego.

Niestety, w ustawie o VAT ani w przepisach wykonawczych do tej ustawy nie zdefiniowano pojęcia doradztwa.

W rozmieniu potocznym, a także zgodnie z wykładnią językową, zawartą w Słowniku języka polskiego PWN z 2006 r. "doradca" to ten, kto "doradza". Natomiast "doradzać" to udzielać porady, wskazywać sposób postępowania w jakieś sprawie.

Niewątpliwie jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe. Wnioskodawczyni uważa, że doradztwo podatkowe polega więc na udzielaniu porad, wskazywaniu sposobu postępowania, zalecaniu i wyjaśnianiu w sprawach z zakresu obowiązków podatkowych.

Żadna z tych czynności nie wchodzi w zakres działalności.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym z dnia 5 lipca 1996 r., w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., zakres czynności doradztwa podatkowego obejmuje:

1. Udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnieni z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

2. Prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

3. Sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakrsie;

4. Reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Zgodnie z tą ustawą, aby zaliczyć określone czynności do wykonywania w ramach doradztwa podatkowego muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nią elementy muszą wystąpić łącznie.

Jednocześnie czynności, które określone zostały w ust. 1 pkt 1 i 4 tej ustawy, zostały zastrzeżone do wąskiego grona osób. Są to osoby wpisane na listę doradców podatkowych, adwokaci, radcy prawni oraz biegli rewidenci. Pozostałe czynności, wymienione w pkt 2 i 3 ww. ustawy mogą wykonywać także osoby, które posiadają pełną zdolność do czynności prawnych i nie były skazane prawomocym wyrokiem sądu.

Podobne stanowisko, znajduje odzwierciedlenie w ustawie o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r.

Zgodnie z art. 76a ustawy o rachunkowości, w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r., usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych może wykonywać każda osoba, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych i nie była karana.

Poza tym do czynności, których wykonywanie nie wymaga posiadania jakiegokolwiek certyfikatu, ani wpisu na listę doradców podatkowych, należą także, w myśl art. 76a ust. 2:

* prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,

* sporządzanie w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznań i deklaracji podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie.

Nie są to więc czynności zastrzeżone wyłącznie dla osób wpisanych na listę doradców podatkowych. Trudno także uznać, że wypełnianie deklaracji podatkowych na podstawie przedkładanych przez klienta dokumentów źródłowych, przetworzonych przez odpowiedni program komputerowy można było uznać za czynności doradcze. W praktyce polega to na automatycznym przeniesieniu, wprowadzonych wcześniej przy pomocy programu księgowego danych do właściwych formularzy.

Podpisywania za pomocą podpisu elektronicznego oraz wysyłania w formie elektronicznej zeznań i deklaracji podatkowych także nie można uznać za czynności doradztwa podatkowego. Stanowią one element kompleksowej obsługi klienta w zakresie świadczonych przez biuro Wnioskodawczyni usług.

Zatem, czynności techniczne, nie mogą być uważane za doradztwo, którego istota powinna polegać zupełnie na czymś innym, i co do którego upoważnione są konkretne osoby, posiadające stosowne kwalifikacje, dla których tylko tak rozumiane doradztwo, jest zastrzeżone.

Wnioskodawczyni podkreśla również, że w treści art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT nie został wskazany symbol PKWiU odnoszący się do konkretnych usług prawniczych czy doradczych.

Charakter wykonywanych czynności, które Wnioskodawczyni wykonuje w ramach prowadzonej działalności nie nosi znamion doradztwa podatkowego. Nawet w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług usługodawca rozróżnia wyraźnie usługi księgowe od usług doradztwa.

Usługi rachunkowo - księgowe sklasyfikowane są pod numerem 69.20.2, natomiast doradztwo podatkowe pod numerem 69.20.3.

Skoro więc PKWiU różnicuje usługi w zakresie księgowości od usług doradztwa podatkowego, a dla potrzeb podatku od towarów i usług, usługi identyfikowane są za pomocą klasyfikacji statystycznych, to działalność Wnioskodawczyni mieści się pod numerem 69.20.2.

W zaświadczeniu o numerze identyfikacyjnym regon, według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2004) Wnioskodawczyni uzyskała w roku 2005 numer 7412 Z - działalność rachunkowo-księgowa.

Po zmianie, w 2007 r.,usługi te zostały zaklasyfikowane jako PKD 69.20.Z - działalność rachunkowo - księgowa; doradztwo podatkowe. Mimo, że ani wówczas, ani obecnie Wnioskodawczyni nie wykonuje doradztwa podatkowego, na taki zapis Strona niestety nie miała wpływu.

W świetle przytoczonych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni uważa, że wykonując jedynie usługi rachunkowo-księgowe dla podmiotów gospodarczych, może korzystać w roku 2015 ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług, regulowanego przepisami art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

O prawidłowości swojego rozumowania Wnioskodawczyni utwierdziła się także po zapoznaniu się z interpretacjami indywidualnymi wydanymi przez Dyrektorów Izb Skarbowych, działających w imieniu Ministra Finansów w identycznych sprawach.

Są to następujące interpretacje: interpretacja IPTPP1/443-689/14-4/RG z 4 grudnia 2014 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, interpretacja ITPP1/443-1319/14/JP z 5 stycznia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, interpretacja IPTPP/443-868/14-2/MW z 22 stycznia 2015 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

o odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5-113 ust. 11a ww. ustawy.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawczyni należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa lub do usług prawniczych, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od roku 2005 prowadzi indywidualną działalność gospodarczą - biuro rachunkowe na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, sklasyfikowaną pod nr PKD 69.20.Z.

W roku 2014 Wnioskodawczyni była podatnikiem zwolnionym z VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ze względu na nieprzekroczenie limitu sprzedaży za 2013 r. Wnioskodawczyni posiada również certyfikatat księgowy wydany przez Ministra Finansów uprawniający do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Strona nie jest wpisana na listę doradców podatkowych, ani nie zatrudnia doradców podatkowych i nie świadczy także usług doradczych. Nie udziela porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień podatkowych, prawnych, finansowych ani ekonomicznych.

Wnioskodawczyni posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie: prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, rejestrów sprzedaży i zakupów dla podatku odtowarówi usług, prowadzenia kart wynagrodzeń pracowników i list płac, prowadzenia ewidencji środków trwałych i wyposażenia, obliczania zaliczek na podatek dochodowy przedsiębiorców i ich pracowników, obliczania składek ZUS dotyczących przedsiębiorców i ich pracowników i sporządzania deklaracji do ZUS, sporządzania deklaracji rozliczeniowych, zeznań oraz informacji podatkowch wiązanych z zaewidencjonowanymi zdarzeniami gospodarczymi (VAT-7, VAT-UE, PIT-4R, PIT-11, PIT-40, PIT-36), podpisywania i wysyłania przy użyciu imiennego certyfikatu elektronicznego deklaracji do ZUS i urzędów skarbowych.

Ww. usługi Wnioskodawczyni wykonuje na podstawie danych wynikających z dokumentów dostarczonych przez klientów oraz w oparciu o informacje udzielane przez klientów.

Z każdym klientem posiada podpisaną umowę określającą szczegółowo zakres czynności. Nie sporządza natomiast deklaracji podatkowych ani zeznań podatkowych w ramach odrębnych zleceń innym podmiotom gospodarczym ani klientom indywidualnym.

Usługi polegają więc na kompleksowej obsłudze klientów w zakresie prowadzonych przez nich działalności, ale na podstawie zawartej umowy. Wnioskodawczyni nie świadczy i nie będzie świadczyła na rzecz klientów usług o charakterze doradczym ani innych usług wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od owarów i usług. Wartość sprzedaży w roku 2014 nie przekroczyła 150.000 zł.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że nie reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Wykładnia językowa terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r., sygn. K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w art. 28I pkt 3 ustawy o VAT.

Zatem, czynności wymienionych w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy do zakresu wykonywanych przez Wnioskodawczynię usług w ramach prowadzonej działalności księgowej należą m.in. prowadzenie ksiąg przychodów i rozchodów, rejestrów VAT, dokumentacji kadrwo-płacowej i ZUS, sporządzanie deklracji. Innymi słowy Wnioskodawczyni prowadzi kompleksową obsługę ksiegową, w ramach której nie udziela żadnych porad, wyjaśnień i nie sporządza opinii w zakresie prawa podatkowego, oraz nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Z uwagi na powyższe okoliczności uznać należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności Strona wykonuje wyłącznie czynności o charakterze rachunkowo-księgowym, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w niniejszej sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła u Wnioskodawczyni kwoty 150.000 zł, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje Ona jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, a to powoduje, że Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

Tym samym stanowisko Strony przedstawione we wniosku, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.