IPPP2/4512-153/16-4/JO - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej stalową wiatą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2016 r. (data wpływu 24 lutego 2016 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 31 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 marca 2016 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 29 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej stalową wiatą - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki zabudowanej stalową wiatą. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 31 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 25 marca 2016 r. znak nr IPPP2/4512-153/16-2/JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od 1987 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na produkcji wyrobów z drewna (sklasyfikowaną kodem PKD 16.29.Z). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dnia 8 kwietnia 1994 r. Wnioskodawca zakupił z żoną do majątku wspólnego działkę o powierzchni 1,74 ha zabudowaną trzema obudowanymi stalowymi wiatami, żelbetowym zbiornikiem na gnojowicę oraz stacją trafo. Nabycie zostało udokumentowane aktem notarialnym. Nieruchomość Wnioskodawca nabył od likwidowanej wówczas Spółdzielni Kółek Rolniczych. Nabycie to nie stanowiło wówczas czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, dlatego podatku przy nabyciu Wnioskodawca nie odliczył. Wnioskodawca dokonał wyceny budynków i budowli, które zostały przez niego wprowadzone do ewidencji środków trwałych i są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Były i są nadal wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, przede wszystkim wiaty, które służą Wnioskodawcy do magazynowania surowca i produktów, z tym że jedna z wiat z racji swojego położenia na uboczu była nieużywana. Wiatę tą Wnioskodawca traktował jako zaplecze, które ewentualnie można by użyć w działalności gdyby zaszła taka potrzeba. W tej chwili środki trwałe, o których mowa, nadal są amortyzowane według stawki 2,5% rocznie. Przez cały okres użytkowania nieruchomości nie były modernizowane ani ulepszane. We wrześniu 2007 r. Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości i wydzielił działkę o powierzchni 0,22 ha zabudowaną tą wiatą, która była nieużywana. Wydzieloną działkę wraz ze znajdującą się na niej wiatą Wnioskodawca sprzedał 14 września 2015 r.

W uzupełnieniu z dnia 31 marca 2016 r. Wnioskodawca wskazuje:

1. Wiata stalowa znajdująca się na działce będącej przedmiotem sprzedaży, jest budowlą w świetle art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016.290.j.t.)

2. Wnioskodawca nie wykorzystywał wiaty do czynności zwolnionych od podatku VAT.

3. Wiata nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki jest zwolniona z podatku VAT. Jeżeli tak, to jaka jest podstawa tego zwolnienia.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wskazaną wyżej sprzedaż nieruchomości Wnioskodawca potraktował jako zwolnioną z podatku VAT. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi jednak podstawa do zwolnienia. Zdaniem Wnioskodawcy, podstawą do zwolnienia jest art. 43 ust. 1 pkt 10a, ponieważ sprzedaż nastąpiła w ramach pierwszego zasiedlenia, a przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, ani nie były ponoszone wydatki na ulepszenie budynków i budowli. Wątpliwości Wnioskodawcy jednak budzi podstawa do zwolnienia od VAT, bowiem zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14 za pierwsze zasiedlenie, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (Dz. U. z 2014 r. Nr 54, poz. 535) należałoby uznać faktyczne rozpoczęcie używania budowli. Bowiem, jak wskazał Sąd art. 2 pkt 14 ustawy VAT wyraźnie dookreśla pojęcie "pierwszego zasiedlenia" - rozumie się przez nie oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeśli wydatki poniesione na ulepszenie, stanowiły conajmniej 30% wartości początkowej. NSA zaznaczył również, że warunek zawarty w powyższym przepisie - "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" nie ma umocowania w Dyrektywie 112 - zwolnienie przewidziane w art. 135 ust. 1 lit. j dotyczy bowiem dostaw budynków używanych, przez co należy rozumieć, ze są one użytkowane w jakikolwiek sposób. Zatem zgodnie z powyższym na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 dostawa ta nie była dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i na podstawie tego przepisu należałoby uznać, że transakcja jest zwolniona z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów i wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów, grunt, budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast, na podstawie art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od VAT. I tak, zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwolnieniu od podatku podlega dostawa budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W świetle przytoczonych przepisów, kluczowe dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Stosownie do art. 43 ust. 7a ustawy warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z tego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dnia 8 kwietnia 1994 r. Wnioskodawca zakupił z żoną do majątku wspólnego działkę o powierzchni 1,74 ha zabudowaną trzema obudowanymi stalowymi wiatami, żelbetowym zbiornikiem na gnojowicę oraz stacją trafo. Nabycie zostało udokumentowane aktem notarialnym. Nieruchomość Wnioskodawca nabył od likwidowanej wówczas Spółdzielni Kółek Rolniczych i nie stanowiło wówczas czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, dlatego podatku przy nabyciu Wnioskodawca nie odliczył. Wnioskodawca dokonał wyceny budynków i budowli, które zostały przez niego wprowadzone do ewidencji środków trwałych i są wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Budynki i budowle były i są nadal wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej, przede wszystkim wiaty, które służą Wnioskodawcy do magazynowania surowca i produktów, z tym że jedna z wiat z racji swojego położenia na uboczu była nieużywana. Wiatę tą Wnioskodawca traktował jako zaplecze, które ewentualnie można by użyć w działalności gdyby zaszła taka potrzeba. Przez cały okres użytkowania nieruchomości nie były modernizowane ani ulepszane. We wrześniu 2007 r. Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości i wydzielił działkę o powierzchni 0,22 ha zabudowaną tą wiatą, która była nieużywana. Wydzieloną działkę wraz ze znajdującą się na niej wiatą Wnioskodawca sprzedał 14 września 2015 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał wiaty do czynności zwolnionych od podatku VAT. Wiata nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy sprzedaż ww. działki jest zwolniona z podatku VAT oraz jaka jest podstawa tego zwolnienia.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji "pierwszego zasiedlenia" wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT". W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował daną nieruchomość i spełnia warunek korzystania z tej nieruchomości przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tej nieruchomości zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec przywołanych wyżej przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż działki opisanej we wniosku nie będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Z wniosku wynika, że w odniesieniu do budowli (wiaty) znajdującej się na przedmiotowej działce nie doszło do jej pierwszego zasiedlenia. Jak wskazano w treści wniosku, budowla ta została nabyta w 1994 r. bez podatku VAT. Wnioskodawca przedmiotową budowlę wprowadził do ewidencji środków trwałych, jednakże z racji swojego położenia na uboczu była ona nieużywana. Budowla nie była ulepszana ani modernizowana. Zatem w tym przypadku nie doszło do korzystania z budowli. Uwzględniając treść powołanego przez Stronę wyroku I FSK 382/14 należy stwierdzić, że Wnioskodawca mimo, że nabył ww. budowlę (wiatę) do działalności gospodarczej to jej w niej nie wykorzystywał, a więc nie można twierdzić, że wiata ta była używana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W konsekwencji dopiero sprzedaż budowli, tj. stalowej wiaty znajdującej się na działce w dniu 14 września 2015 r. dokonana została w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca nie spełnił warunków przewidzianych dla zwolnienia w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy zatem w odniesieniu do ww. nieruchomości przeanalizować warunki zwolnienia wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z powołanej wyżej regulacji wynika, że aby dostawa nieruchomości mogła korzystać ze zwolnienia muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki określone w tym przepisie, tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków lub budowli oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem nieruchomości, jak również budowla ta nie była modernizowana ani ulepszana.

Wobec powyższych okoliczności, sprzedaż nieruchomości zabudowanej budowlą mogła korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zostały bowiem spełnione przesłanki warunkujące zwolnienie od podatku określone w tym przepisie.

W konsekwencji, sprzedaż wydzielonej działki zabudowanej stalową wiatą dokonaną w dniu 14 września 2015 r. podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.