IPPP2/4512-152/15-4/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.) na wezwanie z dnia 20 kwietnia 2015 r. znak IPPP2/4512-152/15-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej i niezabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 19 lutego 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 30 kwietnia 2015 r. (data wpływu 5 maja 2015 r.) na wezwanie z dnia 20 kwietnia 2015 r. znak IPPP2/4512-152/15-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży zabudowanej i niezabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka nabyła w roku 2008 oraz 2010 udziały w nieruchomości o powierzchni łącznej 2,9201 ha. Część nieruchomości to teren przemysłowy wraz z budynkami produkcyjno-biurowymi (cegielnia) i budynkiem mieszkalnym o powierzchni 1,3415 ha, nieużytki o powierzchni 1,5094 ha oraz teren niezabudowany o powierzchni 0,0692 ha. W momencie zawierania transakcji zakupu przedmiotową nieruchomość potraktowano jako teren zainwestowany. W związku z tym sprzedaż na rzecz spółki nie podlegała zwolnieniu z podatku VAT i sprzedający naliczył podatek. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego zakupem.

Z tytułu nabycia Spółka odliczyła naliczony podatek VAT na podstawie wystawionych przez sprzedawcę faktur. Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca rozważa sprzedaż ww. nieruchomości w roku 2015.

Ponadto Wnioskodawca w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku wskazał, że budynki były wykorzystywane do działalności gospodarczej. Dostawa następuje po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie, w związku z którymi przysługiwałoby spółce prawo do odliczenia.

Nieruchomość składa się z działek:

* nr 281 - w ewidencji gruntu oznaczona jako teren przemysłowy (Ba) o pow. 1,342 ha oraz w części jako nieużytki (N) o obszarze 1,5094 ha. Budynki produkcyjno-biurowe wraz z kominem oraz budynek mieszkalny znajdują się na ww. działce.

* nr 113/32 - teren niezabudowany (Bp) o powierzchni 0,069 ha.

Spółka jest podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż tej części nieruchomości określonej jako teren przemysłowy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast część nieruchomości będącej terenem traktowanym jako nieużytki oraz terenem niezabudowanym będzie dostawą zwolnioną z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług dostawa każdego niezabudowanego gruntu innego niż budowlany, podlega zwolnieniu z podatku. Nowelizacja ustawy od 1 kwietnia 2013 r. wprowadziła w art. 2 pkt 3 ustawy nową definicję terenu budowlanego. Zgodnie z tą definicją przez teren budowlany rozumie się grunt przeznaczony pod zabudowę wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jak wynika z opisu ww. nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jak i nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, co w konsekwencji skutkuje tym, że dostawa niezabudowanej części tej nieruchomości, określonej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług jako teren niebudowlany, podlega zwolnieniu z VAT.

Dostawa nieruchomości zabudowanych podlega zwolnieniu od podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 10, pkt 10a oraz ust. 7a ustawy o VAT) gdy dostawca i nabywca nie dokonali wyboru opcji opodatkowania (art. 43 ust. 10 i 11 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w wieczyste użytkowanie i zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W związku z tym, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.).

Wobec tego należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Oznacza to, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem od dnia 1 kwietnia 2013 r. bez znaczenia pozostają zapisy wynikające z ewidencji gruntów, jeżeli dla danego gruntu nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, grunt taki nie jest uznawany za budowlany.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - na podstawie ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W przypadku terenów zabudowanych budynkami lub budowlami zwolnienie od podatku przysługuje na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy.

Przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Stosownie do art. 43 ust. 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Ponadto, w świetle ust. 10 ww. artykułu 43, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Stosownie do ust. 11 ww. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać: imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy; planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części, adres budynku, budowli lub ich części.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - podatnik podatku VAT- nabył w roku 2008 oraz 2010 udziały w nieruchomości o powierzchni łącznej 2,9201 ha.

Nieruchomość składa się z działek:

* nr 281 - w ewidencji gruntu oznaczona jako teren przemysłowy (Ba) o pow. 1,342 ha oraz w części jako nieużytki (N) o obszarze 1,5094 ha. Budynki produkcyjno-biurowe wraz z kominem oraz budynek mieszkalny znajdują się na ww. działce.

* nr 113/32 - teren niezabudowany (Bp) o powierzchni 0,069 ha.

W momencie zawierania transakcji zakupu nieruchomość ta nie podlegała zwolnieniu z podatku VAT i sprzedający naliczył podatek. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego zakupem i Spółka dokonała ww. odliczenia.

Wnioskodawca wskazał, że budynki były wykorzystywane do działalności gospodarczej. Dostawa następuje po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie, w związku z którymi przysługiwałoby Spółce prawo do odliczenia.

Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca rozważa sprzedaż ww. nieruchomości w roku 2015.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest jaką stawką podatku VAT należy opodatkować sprzedawaną nieruchomość.

Z treści wcześniej cyt. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że aby dostawa budynku, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT dostawa nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. W sytuacji natomiast gdy dostawa odbywa się po pierwszym zasiedleniu zwolnienie od podatku, o którym mowa w tym przepisie ma zastosowanie jedynie wówczas gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynie okres nie krótszy niż 2 lata. Przy czym za pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich po wybudowaniu lub po ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W niniejszej sprawie analizy wymaga, czy transakcja sprzedaży zabudowań położonych na działce o nr ewid. 281 spełnia warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie należy wskazać, że nieruchomość 281 jest nieruchomością zabudowaną budynkami produkcyjnymi i budynkiem mieszkaniowym oraz dla tej nieruchomości nie wydano decyzji o warunkach zabudowy jak również nie obowiązuje aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, w związku z tym całą nieruchomość 281 należy uznać za zabudowaną tymi obiektami, gdyż jak wyżej wskazano zapisy zawarte w ewidencji gruntów nie mają wpływu na ustalenie stawki podatku VAT do dostawy takiej nieruchomości.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że na dzień dostawy budynków upłynie okres dłuższy niż 2 lata licząc od dnia pierwszego zasiedlenia, rozumianego w tym przypadku jako nabycie udziałów w tych obiektach w 2008 r. i 2010 r. Ponadto z wniosku wynika, że w odniesieniu do budynków znajdujących się na działce nie były ponoszone wydatki na ich ulepszenie. Wnioskodawcy przy nabyciu udziału w tej nieruchomości przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Powyższe okoliczności powodują, że dostawa budynków produkcyjno-biurowych wraz z kominem oraz budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr 281, których sprzedaż (udziału w nieruchomości) na rzecz Wnioskodawcy była opodatkowana i upłynął okres dłuższy niż 2 lata od ich nabycia, może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z uwagi na to, że do dostawy ww. budynków ma zastosowanie zwolnienie wskazane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10, analiza zwolnienia dostawy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezprzedmiotowa.

W odniesieniu do zbycia gruntu należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli lub ich części trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przepisu tego wynika, że w przypadku gdy budynek lub budowla jest trwale związana z gruntem to w stosunku do dostawy gruntu ma zastosowanie ta sama stawka podatku VAT, która obowiązuje przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych. W analizowanej sprawie dostawa budynków znajdujących się na działce nr 281 może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zatem dostawa tej działki również będzie korzystać ze zwolnienia od podatku stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy.

W konsekwencji dostawa zabudowanej nieruchomości o nr ewid. 281 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 29a ust. 8 ustawy, w sytuacji gdy zbywca i nabywca nie wybiorą opcji opodatkowania tej transakcji w myśl art. 43 ust. 10 i 11 ustawy.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa zabudowanej działki nr 281 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca będzie także sprzedawał działkę nr 113/32, która jest terenem niezabudowanym.

W tym miejscu należy także wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy działka nr 113/32 jest gruntem niezabudowanym, a ponadto nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego jak również nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że działka 113/32 stanowi grunt niezabudowany nieprzeznaczony pod zabudowę. W konsekwencji dostawa tej działki będzie korzystała ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do dostawy ww. działki jako zwolnionej z podatku VAT należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.