IPPP2/4512-139/15-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 19 lutego 2015 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 2 maja 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego - prawidłowe.

W dniu 19 lutego 2015 r.r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 2 maja 2015 r. (data wpływu 6 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 1marca 2014 r. Wnioskodawca założył działalność gospodarczą PKD 69.20.Z usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych. 3 marca 2014 r. podpisał umowę o świadczenie usług z kancelarią podatkową, której właścicielem jest doradca podatkowy. Świadczenie usług dla powyższej kancelarii odbywa się w siedzibie zleceniodawcy, przy wykorzystaniu narzędzi, sprzętu i innych rzeczy udostępnionych przez usługodawcę, na warunkach takich, jakby Wnioskodawca był "normalnym" pełnoetatowym pracownikiem. Przedmiotem umowy o świadczenie usług jest: prowadzenie ksiąg rachunkowych i innych ewidencji, która obejmuje: opracowanie zasad polityki rachunkowości, zakładowego planu kont i jego wdrożenie, dokonywanie zapisów w ewidencji syntetycznej i analitycznej, ustalenie miesięcznych zaliczek na podatek dochodwy, ustalenie wysokości należnego i naliczonego podatku VAT, sporządzanie deklaracji do US i wysyłanie ich drogę elektroniczną, sporządzanie deklaracji do GUS, sporządzanie planów amortyzacji oraz ewidencji środków trwałych, sporządzanie zeznań rocznych na podstawie danych wynikających z wpisów do księgi, zamknięcie roku podatkowego pod kątem podatkowym i rachunkowym wraz z bilansem, rachunkiem zysków i strat, prowadzenie podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, udzielanie wszelkich informacji związanych z prowadzoną działalnością przez obsługiwane firmy na podstawie przedkładanej dokumentacji, dotyczące np. zamknięcia miesiąca, wyników finansowych, marży, narzutu dla zleceniodawcy i jego klientów.

Wszystkie deklaracje podatkowe są wysyłane drogą elektroniczną, a Wnioskodawca nie posiada żadnych uprawnień ani pełnomocnictw do podpisywania deklaracji, czy innych dokumentów składanych do urzędu skarbowego w formie papierowej, poza sprawozdaniem finansowym. Wnioskodawca posiada certyfikat na usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, ale nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego i nie jest wpisany na listę doradców podatkowych. Świadczy usługi dla kancelarii podatkowej i wystawia rachunki tylko dla kancelarii. Kancelaria z kolei wystawia faktury dla swoich klientów, Wnioskodawca jest więc niejako podwykonawcą kancelarii.

Wszelkie sprawy związane z udzielaniem podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami; kontrolami skarbowymi, reprezentowanie podatników przed sądami i urzędami, doradztwo podatkowe i porady prawne, są świadczone osobiście przez doradcę podatkowego, będącego właścicielem kancelarii.

Dodatkowo w styczniu 2015 r. Wnioskodawca wyświadczył jednorazowo usługę księgową dla podatnika VAT czynnego, polegającą na zaprowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów i rozliczenia podatku VAT za 01/2015. Wartość sprzedaży z tytułu świadczonych usług nie przekroczyła w 2014 r. i nie przekroczy w 2015 r. kwoty 150.000 zł.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Wnioskodawca poinformował, że w ramach świadczonych usług księgowych nie udzielał i nie będzie udzielać podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami, a także że nie reprezentował i nie będzie reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Jednocześnie w nawiązaniu do nowej interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 9 kwietnia 2015 r. Wnioskodawca uważa, że świadczone usługi księgowe powinny nadal korzystać ze zwolnienia, ponieważ Wnioskodawca nie świadczy usług doradczych, a MF uznał wreszcie za prawidłowy pogląd, że doradztwo podatkowe (którego wykonywanie pozbawia zarówno możliwości korzystania ze zwolnienia z VAT, jak i zwolnienia z obowiązku rejestracji obrotu w kasach fiskalnych) nie obejmuje czynności polegających na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych oraz sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych. Te pierwsze są bowiem bliskie czynnościom księgowym, a drugie mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny. Nie są więc doradztwem, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, ani doradztwem podatkowym, o którym mowa w rozporządzeniu MF w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle powyżej przedstawionego zdarzenia przeszłego i obecnego prawidłowym będzie korzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Zdaniem Wnioskodawcy

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się;

* wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;

* odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawę art. 43 ust, 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

* transakcji związanych z nieruchomościami,

* usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7,12 i 38-41,usług ubezpieczeniowych

* jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;

* odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności - przed dniem wykonania tej czynności - art. 113 ust. 4 ustawy,

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a, przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

* prawnicze,

* w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

* jubilerskie.

W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ustawy.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do podatników świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa - posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, należy stwierdzić, iż termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego "kto doradza". Natomiast "doradzić", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

* udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;

* prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg rachunkowych, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;

* sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;

* reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Według art. 3 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 są:

* osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;

* adwokaci i radcowie prawni;

* biegli rewidenci.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4, są:

* osoby fizyczne wpisane na listę doradców podatkowych;

* adwokaci i radcowie prawni.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Należy zauważyć, że o wyłączeniu ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. Wobec tego w sytuacji świadczenia jedynie kompleksowych usług księgowych, przysługuje Wnioskodawcy prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy.

W podobnej sprawie wypowiedział się m.in Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi: IPTPP1/443-689/14-4/ RG interpretacja indywidualna z dnia 4 grudnia 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ww. ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5-113 ust. 11a ww. ustawy.

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

W świetle powyższych przepisów usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi pisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa lub do usług prawniczych, które nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia z podatku VAT, stwierdzić należy, że termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, czy finansowych.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że ustawa o VAT przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

Ze złożonego wniosku wynika, że od dnia 1 marca 2014 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą - usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych. W dniu 3 marca 2014 r. podpisał umowę o świadczenie usług z kancelarią podatkową, której właścicielem jest doradca podatkowy. Świadczenie usług dla powyższej kancelarii odbywa się w siedzibie zleceniodawcy, przy wykorzystaniu narzędzi, sprzętu i innych rzeczy udostępnionych przez usługodawcę, na warunkach takich, jakby Wnioskodawca był "normalnym" pełnoetatowym pracownikiem. Przedmiotem umowy o świadczenie usług jest: prowadzenie ksiąg rachunkowych i innych ewidencji, która obejmuje: opracowanie zasad polityki rachunkowości, zakładowego planu kont i jego wdrożenie, dokonywanie zapisów w ewidencji syntetycznej i analitycznej, ustalenie miesięcznych zaliczekna podatek dochodwy, ustalenie wysokości należnego i naliczonego podatku VAT, sporządzanie deklaracji do US i wysyłanie ich drogę elektroniczną, sporządzanie deklaracji do GUS, sporządzanie planów amortyzacji oraz ewidencji środków trwałych, sporządzanie zeznań rocznych na podstawie danych wynikających z wpisów do księgi, zamknięcie roku podatkowego pod kątem podatkowym i rachunkowym wraz z bilansem, rachunkiem zysków i strat, prowadzenie podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, udzielanie wszelkich informacji związanych z prowadzoną działalnością przez obsługiwane firmy na podstawie przedkładanej dokumentacji, dotyczące np. zamknięcia miesiąca, wyników finansowych, marży, narzutu dla zleceniodawcy i jego klientów.

Wszystkie deklaracje podatkowe są wysyłane drogą elektroniczną, a Wnioskodawca nie posiada żadnych uprawnień ani pełnomocnictw do podpisywania deklaracji, czy innych dokumentów składanych do urzędu skarbowego w formie papierowej, poza sprawozdaniem finansowym.

Wnioskodawca posiada certyfikat na usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych, ale nie posiada uprawnień do wykonywania czynności doradztwa podatkowego i nie jest wpisany na listę doradców podatkowych. Świadczy usługi dla kancelarii podatkowej i wystawia rachunki tylko dla kancelarii. Kancelaria z kolei wystawia faktury dla swoich klientów, Wnioskodawca jest więc niejako podwykonawcą kancelarii.

Wszelkie sprawy związane z udzielaniem podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami; kontrolami skarbowymi, reprezentowanie podatników przed sądami i urzędami, doradztwo podatkowe i porady prawne, są świadczone osobiście przez doradcę podatkowego, będącego właścicielem kancelarii. Dodatkowo w styczniu 2015 r. Wnioskodawca wyświadczył jednorazowo usługę księgową dla podatnika VAT czynnego, polegającą na zaprowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów i rozliczenia podatku VAT za 01/2015.

Wartość sprzedaży z tytułu świadczonych usług nie przekroczyła w 2014 r. i nie przekroczy w 2015 r. kwoty 150.000 zł.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że w ramach świadczonych usług księgowych nie udzielał i nie będzie udzielać podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami, a także że nie reprezentował i nie będzie reprezentować podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Wykładnia językowa terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również treść art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków, czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o VAT, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o VAT, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w art. 28I pkt 3 ustawy o VAT.

Zatem, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegających na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy.

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.in. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych, których świadczenie również nie może być objęte zwolnieniem na podstawie art. 113 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca świadczy usługi ksiegowe dla kancelarii doradcy podatkowego i z tytułu tych usług wystawia na kancelarię rachunki. Ponadto Wnioskodawca w styczniu 2015 r. wyświadczył jednorazowo usługę księgową dla podatnika VAT czynnego, polegającą na zaprowadzeniu podatkowej księgi przychodów i rozchodów i rozliczenia podatku VAT za styczeń 2015 r. Oznacza to, że Wnioskodawca świadczy usługi ksiegowe, w ramach którychj nie udziela żadnych porad, wyjaśnień i nie sporządza opinii w zakresie prawa podatkowego, oraz nie reprezentuje podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami.

Z uwagi na powyższe okoliczności uznać należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności Strona wykonuje wyłącznie czynności o charakterze księgowym, to w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do świadczonych usług zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług wyłączający możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

A zatem w niniejszej sytuacji, gdy wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła u Wnioskodawcy w proporcji do okresu prowadzonej działalnosci kwoty 150.000 zł, a w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje On jakichkolwiek czynności doradczych lub prawniczych (takich jak wskazane w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym), nie znajdą zastosowania przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub lit. b ustawy, a to powoduje, że Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ww. ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy w trakcie roku podatkowego ww. kwotę.

Tym samym stanowisko Strony przedstawione we wniosku, należy uznać za prawidłowe.

W tym miejscu tut. Organ zauważa, że pytanie przedstawione w złożonym uzupełnieniu "Czy przez błąd mojego urzędu skarbowego, który narzucił mi obowiązek rejestracji do VAT, mogę z tego podatku zrezygnować składając korektę VAT R i powracając do zwolnienia..." nie było przedmiotem wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. W celu uzyskania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie pytania przedstawionego w uzupełnieniu należy złożyć wniosek ORD-IN, uwzględnić w nim informacje, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej (przedstwić stan faktyczny/zdarzenie przyszłe, własne stanowisko odnoszące się do sprecyzowanego pytania) a także, zgodnie art. 14f Ordynacji podatkowej, wnieść stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.