IPPP2/4512-130/15-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 12 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności sprzedaży działki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 11 lat to jest od 2004 r. Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym, który opłaca ubezpieczenie rolnicze KRUS i płaci podatek rolny, grunt ten nabył z zamiarem wykorzystania na własną działalność rolniczą.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest wpisany do centralnej ewidencji działalności gospodarczej.

W dniu 22 lipca 2008 r. do posiadanego, już istniejącego gospodarstwa rolnego - majątku osobistego Wnioskodawca nabył nieruchomość rolniczą - gruntową o powierzchni 4,3566 ha. Grunt był oznaczony działką nr o numerze 701/6. Nieruchomość jest gruntem ornym, została nabyta w celu prowadzenia upraw rolnych, a zapłacona cena nie zawierała podatku VAT. Dla przedmiotowego terenu nie było uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. Z inicjatywy Urzędu Gminy, uchwałą Rady Gminy nastąpiła zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W roku 2010 Gmina uchwaliła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego i zmieniła sposób przeznaczenia gruntu z rolnego na grunt pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Wnioskodawca przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w 2008 r. składał wniosek o zmianę użytkowania gruntu na funkcję zabudowy mieszkaniowo-usługowej.

W roku 24 listopada 2010 przedmiotowa nieruchomość gruntowa została podzielona na 20 działek budowlanych. Wskutek podziału powstała też jeszcze jedna działka będąca drogą wewnętrzną. W przyszłych latach, jeżeli działalność rolnicza będzie przynosiła dochody Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży podzielonych działek czy to jednorazowo lub pojedynczo w celu uzyskania środków finansowych pod zakup większej powierzchni gruntów rolnych.

Do chwili obecnej Wnioskodawca nie podjął jeszcze żadnych czynności związanych reklamą sprzedawanych działek jak i uzbrojeniem terenu. Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Wnioskodawca nie występował również o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy).

Jeżeli nastąpi sprzedaż nieruchomości to poprzez ogłoszenia w Internecie lub poprzez zlecenie sprzedaży nieruchomości pośrednikowi w obrocie nieruchomościami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając te działki jednorazowo lub też pojedynczo kilkunastu kupującym w dłuższym okresie, Wnioskodawca będzie uznany za podatnika podatku VAT i tym samym zobowiązany do rejestracji do podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, do towarów zalicza się nieruchomości gruntowe.

Aby czynność podlegała podatkowi VAT musi być wykonana przez podatnika VAT. Podatnikami VAT są osoby wykonujące działalność gospodarczą.

Wnioskodawca natomiast nie prowadzi działalności gospodarczej, w ogóle jak i w zakresie sprzedaży nieruchomości gruntowych.

W celu dokonania sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawca nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażuje środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, co skutkowało by koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, Okazjonalne zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Problem rolników sprzedających nieruchomości gruntowe był już rozstrzygany nawet przez Sąd Europejski, bardzo znaczące dla rolników orzeczenie z dnia 15 września 2011 r., TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Wnioskodawca uważa że fakt pojedynczych, czy niepowiązanych zachowań nie przesądza o aktywności handlowca, zaś zarówno podział nieruchomości, jak i ogłoszenia o sprzedaży mogą odnosić się do zarządu majątkiem prywatnym.

Normalne umieszczanie ogłoszeń w prasie, w Internecie, bez umieszczania reklam, lub też zlecenie tego pośrednikowi nieruchomości z uwagi na różnicę w odległościach, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec.

Ponadto nie można oczekiwać, że nabywcy zawsze będą zgłaszać się sami z propozycjami zakupu nieruchomości do sprzedającego. Fakt, że z tych samych środków przekazu korzystają podmioty profesjonalnie wykonujące działalność gospodarczą, nie może mieć tu decydującego znaczenia.

Wnioskodawca uważa, że jego aktywność odnośnie zarządzania majątkiem prywatnym, nie wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Ponadto Wnioskodawca nie podjął ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w. poszukiwaniu nabywców, maszt reklamowy itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca chciałby też zwrócić uwagę na wyrok NSA z dnia 27 maja 2014 r. (sygn. Akt I FSK 774/13), w którym Sąd dokonał usystematyzowania kryteriów, jakimi należy kierować się przy ocenie, czy w konkretnym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy z realizacją przysługującego prawa własności. Sąd podkreślił też, że na aktywność handlową wskazywać musi ciąg przykładowo przytoczonych w wyroku okoliczności, a nie stwierdzenie wystąpienia jedynie pojedynczych z nich.

Sąd wyjaśnił, że sprzedaż gruntów w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie oznacza, że sprzedający nie może mieć zamiaru uzyskania jak najwyższej ceny z tego rodzaju transakcji. Nie jest to żadne kryterium wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie "prywatnym" dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży.

Nie jest takim kryterium również fakt niewykracząjącego poza zwykłe ramy ogłoszeniowe informowania otoczenia o chęci zbycia takich gruntów.

Podsumowując, sprzedaż i powstałych w wyniku podziału nieruchomości gruntowej zakupionej 11 lat temu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak zaś stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Należy wskazać, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Tak więc grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Zbywca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że od 2004 r. Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym, który opłaca ubezpieczenie rolnicze KRUS i płaci podatek rolny, grunt ten nabył z zamiarem wykorzystania na własną działalność rolniczą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest wpisany do centralnej ewidencji działalności gospodarczej. W dniu 22 lipca 2008 r. do posiadanego, już istniejącego gospodarstwa rolnego - majątku osobistego Wnioskodawca nabył nieruchomość rolniczą - gruntową o powierzchni 4,3566 ha, oznaczoną działką o numerze 701/6. Nieruchomość jest gruntem ornym, została nabyta w celu prowadzenia upraw rolnych, a zapłacona cena nie zawierała podatku VAT. Dla przedmiotowego terenu nie było uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego z inicjatywy Urzędu Gminy, uchwałą Rady Gminy nastąpiła zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W roku 2010 Gmina uchwaliła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego i zmieniła sposób przeznaczenia gruntu z rolnego na grunt pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Wnioskodawca przed uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w 2008 r. składał wniosek o zmianę użytkowania grutnu na funkcję zabudowy mieszkaniowo-usługowej. W roku 24 listopada 2010 przedmiotowa nieruchomość gruntowa została podzielona na 20 działek budowlanych. Wskutek podziału powstała też jeszcze jedna działka będąca drogą wewnętrzną. W przyszłych latach, jeżeli działalność rolnicza będzie przynosiła dochody Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży podzielonych działek czy to jednorazowo lub pojedynczo w celu uzyskania środków finansowych pod zakup większej powierzchni gruntów rolnych. Do chwili obecnej Wnioskodawca nie podjął jeszcze żadnych czynności związanych reklamą sprzedawanych działek jak i uzbrojeniem terenu. Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Wnioskodawca nie występował również o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy). Jeżeli nastąpi sprzedaż nieruchomości to poprzez ogłoszenia w Internecie lub poprzez zlecenie sprzedaży nieruchomości pośrednikowi w obrocie nieruchomościami.

Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić jako podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W niniejszej sprawie takie przesłanki nie zostały spełnione, ponieważ jak wynika z wniosku Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest wpisany do centralnej ewidencji działalności gospodarczej. Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości, nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nie angażuje środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. Wnioskodawca nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru. Wnioskodawca nie występował również o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy). Ponadto Wnioskodawca nie podjął ciągu działań takich jak: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zatem Wnioskodawca nie dokonywał w stosunku do ww. działek żadnych czynności charakterystycznych dla podmiotów prowadzących profesjonalny obrót nieruchomościami.

W świetle przedstawionej treści wniosku oraz przywołanych przepisów należy stwierdzić, że planowana sprzedaż działek przez Wnioskodawcę będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Czynność ta oznacza bowiem działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania. Skutkiem tego, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży działek nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, oznacza, że nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku VAT.

Zatem należy stwierdzić, że pomimo że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskujący działał w charakterze handlowca.

Zatem należy uznać, że Wnioskodawca w wyniku dokonania czynności sprzedaży działek należących do Wnioskodawcy, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji, Wnioskodawca sprzedając działki jednorazowo lub też pojedynczo kilkunastu kupującym w dłuższym okresie nie będzie uznany za podatnika VAT i tym samym nie będzie zobowiązany do rejestracji do podatku VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.