IPPP2/4512-13/15-4/KOM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 kwietnia 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/4512-13/15-4/KOM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki #61485; przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2015 r. (data wpływu 12 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2015 r. (data wpływu 4 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży na kasie rejestrującej i wydawania paragonów fiskalnych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 lutego 2015 r. (data wpływu 4 lutego 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 29 stycznia 2015 r. znak IPPP2/4512-13/15-2/KOM (skutecznie doręczone dnia 2 lutego 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi stację benzynową, w której sprzedaż rejestrowana jest za pomocą programu, który łączy dystrybutory z komputerem, a więc jakiekolwiek usunięcie transakcji, czy sprzedaż paliwa poza kasą nie jest możliwa. Stacja usytuowana jest na terenie miasta Ł., gdzie w promieniu 500 m znajdują się jeszcze dwie stacje paliw. U Wnioskodawcy tankują stali klienci. Stacja jest mała a konkurencja duża, a więc Wnioskodawca postanowił wprowadzić system, w którym pracownik przy dystrybutorach tankuje i przyjmuje należność, a fakturzystka w budynku stacji rejestruje na kasie sprzedaż. Z takiego rozwiązania zadowoleni byli klienci ponieważ zapewniało to szybką i sprawną obsługę, a ci którzy chcieli paragon czy fakturę zapraszani byli do budynku stacji.

Podczas kontroli skarbowej dotyczącej rejestrowania sprzedaży panie inspektor z W. stwierdziły, że jest to niezgodne z prawem i nałożyły na Wnioskodawcę karę tłumacząc to tym, że w chwili przyjęcia należności Wnioskodawca powinien natychmiast wystawić paragon i wręczyć go klientowi, a przyjmowanie pieniędzy przy dystrybutorach jest zabronione.

Pani inspektor stwierdziła, że klient nie otrzymał paragonu, więc Wnioskodawca złamał prawo. Dostał mandat, w którym powołano się na art. 62 § 4 i 5 k.k.s., tylko że ten artykuł mówi o sprzedaży z pominięciem kasy fiskalnej, co nie miało miejsca w tym przypadku. Sprzedaż została zarejestrowana na kasie, a paragon został wydany na ladę, tylko że klient nie chciał po niego przyjść.

Wnioskodawca zapłacił mandat za coś czego nie zrobił. Kiedy zapytał o podstawę prawną powołano się na ustawę z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Artykuł 111 ust. 3a tej ustawy - Podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy (...).

Jednak ta ustawa nie zabrania przyjmowania należności przy dystrybutorach ani nie mówi o tym, że paragon ma być natychmiast wydrukowany i wręczony klientowi. Mowa tam jest o wydaniu, a nie wręczeniu paragonu i nie jest określony czas tej czynności.

Wnioskodawca tłumaczył paniom inspektor, że paragony są wydawane zaraz po zatankowaniu, a klienci zachęcani są do ich odbioru. Klienci natomiast nie chcą odbierać paragonów, a Wnioskodawca nie ma prawa ich do tego zmuszać.

Jeżeli Wnioskodawca został ukarany za to, że nie wręczył paragonu klientowi zaraz po zatankowaniu, to jak sprawa przedstawia się ze sklepami internetowymi, gdzie paragon klient otrzymuje po paru dniach. Czy te sklepy też płacą mandaty za to samo co Wnioskodawca... A może są uprzywilejowane.

Wnioskodawca nie wie, co ma robić na przykład w sytuacji kiedy klient zatankował za 50 zł, położył banknot na ladzie i odszedł nie czekając na wydrukowanie paragonu - czy ma go gonić, czy nie pozwolić wyjść ze stacji.

W poprzednich latach Wnioskodawca miał również kontrole z urzędów z B., W. i tamci urzędnicy sprawdzali jedynie, czy sprzedaż została zarejestrowana na kasie. Natomiast urzędnicy z W. twierdzą, że jak klient nie dostał paragonu, to dokonano sprzedaży poza kasą fiskalną.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o interpretację ww. ustawy i pouczenie, jak ma dokonywać sprzedaży, aby nie płacić mandatów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy paragon musi być wydrukowany natychmiast po sprzedaży.

2. Co zrobić w sytuacji, kiedy klient tankuje za równą sumę zostawia banknot i odchodzi nie czekając na wydanie wydrukowanego paragonu.

Zdaniem Wnioskodawcy, najważniejsze jest, by sprzedaż została zarejestrowana na kasie fiskalnej, a nie to, czy klient przyszedł po paragon i czy go odebrał.

Chodzi przecież o to, by nie oszukiwać skarbu państwa. Ustawa nie zabrania przyjmowania należności przy dystrybutorach, ani nie mówi o tym, że paragon ma być natychmiast wydrukowany i wręczony klientowi. Mowa jest o wydaniu a nie o wręczeniu paragonu i nie jest określony czas tej czynności.

Jeśli klienci nie chcą odbierać paragonów, to Wnioskodawca uważa, że nie powinno się ich do tego zmuszać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustaw, jako świadczenie usług ustawodawca określa każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady dokumentowania sprzedaży reguluje dział XI, rozdział 1 Faktury, ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106a ustawy o VAT przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1.

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2.

dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a.

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b.

państwa trzeciego.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1.

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2.

sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie natomiast z zapisem art. 106h ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży (§ 2 pkt 12 ww. rozporządzenia).

Powołane przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, że w przypadku transakcji dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, podatnik co do zasady obowiązany jest do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym do dokumentowania każdej transakcji za pomocą paragonu fiskalnego, który musi wydać nabywcy towaru.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi stację benzynową, w której sprzedaż rejestrowana jest za pomocą programu, który łączy dystrybutory z komputerem, a więc jakiekolwiek usunięcie transakcji, czy sprzedaż paliwa poza kasą nie jest możliwa. Wnioskodawca postanowił wprowadzić system, w którym pracownik przy dystrybutorach tankuje i przyjmuje należność, a fakturzystka w budynku stacji rejestruje na kasie sprzedaż. Z takiego rozwiązania zadowoleni są klienci ponieważ zapewnia to szybką i sprawną obsługę, a ci którzy chcą paragon czy fakturę zapraszani są do budynku stacji. Podczas kontroli skarbowej dotyczącej rejestrowania sprzedaży stwierdzono że jest to niezgodne z prawem i nałożono na Wnioskodawcę mandat tłumacząc to tym, że w chwili przyjęcia należności Wnioskodawca powinien natychmiast wystawić paragon i wręczyć go klientowi, a przyjmowanie pieniędzy przy dystrybutorach jest zabronione. W poprzednich latach Wnioskodawca miał również kontrole z urzędów skarbowych, które sprawdzały jedynie, czy sprzedaż została zarejestrowana na kasie. Natomiast sporna kontrola urzędników wykazała, że jak klient nie dostał paragonu, to dokonano sprzedaży poza kasą fiskalną.

W tak przedstawionym opisie stanu faktycznego wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy paragon musi być wydrukowany natychmiast po sprzedaży i co zrobić w sytuacji, kiedy klient tankuje za równą sumę, zostawia banknot i odchodzi nie czekając na wydrukowanie paragonu.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że dokonując sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy i prowadząc ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, istnieje obowiązek, stosownie do zapisu art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, wydawania wydrukowanego paragonu fiskalnego nabywcy towaru.

Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży towaru na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej ma obowiązek zawsze wydać paragon fiskalny nabywcy tego towaru.

Przepisy o podatku od towarów i usług nie precyzują pojęcia wydać. W celu jego wyjaśnienia należy odwołać się do definicji słownikowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego - "wydać" oznacza tyle co dać, przydzielić komuś. Zatem z treści tego przepisu wynika, że podatnik prowadzący ewidencję sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej obowiązany jest wydać czyli wydrukować i dostarczyć paragon nabywcy, inaczej mówiąc paragon musi być udostępniony klientowi.

Jedynie w przypadku, gdy nabywca - osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, zażąda udokumentowania transakcji fakturą VAT, sprzedawca nie będzie zobowiązany do przekazania wystawionego kupującemu paragonu fiskalnego, gdyż w takiej sytuacji zobowiązany jest do udokumentowania dokonanej sprzedaży przez wystawienie faktury i zachowania z jej kopią oryginału paragonu fiskalnego.

Uwzględniając charakter sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę, tj. sprzedaż paliwa na stacji benzynowej i okoliczności towarzyszące tej sprzedaży, należy stwierdzić, że Wnioskodawca, rejestrując swoją sprzedaż za pomocą programu łączącego dystrybutory z komputerem, który to system uniemożliwia jakiekolwiek usunięcie transakcji, czy sprzedaż paliwa poza kasą, bez jej rejestracji na tym urządzeniu, wypełnia obowiązek wynikający z art. 111 ust. 1 ustawy, tzn. obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Odnosząc się natomiast do kwestii momentu wydania samego paragonu dokumentującego zaistniałą sprzedaż należy stwierdzić, że czas wydania paragonu powinien nastąpić niezwłocznie po dokonaniu transakcji, co jednak uwarunkowane jest okolicznościami konkretnej sprzedaży. Jak powiedziano już wyżej, paragon musi być udostępniony klientowi, co oznacza, że w sytuacji, kiedy klient dokonał zakupu w sklepie, ale opuścił ten sklep i nie odebrał paragonu, ważne jest, aby dokument w ogóle został wydrukowany, bo to świadczy, że transakcja została zaewidencjonowana, a tym samym wypełniony został warunek, o którym mowa w cyt. wyżej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów, tj. wydano nabywcy paragon fiskalny.

Niezgodna natomiast z tymi przepisami jest sytuacja, kiedy to klient zostawia pieniądze, bierze towar i wychodzi ze sklepu, a kasjer nie ewidencjonuje tej sprzedaży od razu i nie wydaje klientowi paragonu.

Jak wskazuje Wnioskodawca sporna sprzedaż została zarejestrowana na kasie, a paragon wydrukowany, jednakże Wnioskodawca, chcąc uatrakcyjnić dokonywaną sprzedaż, oprócz wprowadzenia systemu, w którym pracownik przy dystrybutorze tankuje paliwo i pobiera należność, powinien był także zapewnić możliwość odbioru paragonu przez tego klienta. Samo wydrukowanie paragonu i pozostawienie go na ladzie w budynku stacji nie spełnia wymogu "wydania" paragonu. Wnioskodawca w dobrej wierze, tj. w celu usprawnienia swojej sprzedaży spowodował, że klient nie musiał wchodzić do budynku stacji, ale jednocześnie nie zapewnił mu możliwości odebrania tego paragonu poza budynkiem stacji, przy dystrybutorze.

Zatem sprzedaż zorganizowana w taki sposób jak zaproponował Wnioskodawca nie wypełnia przesłanki wynikającej z art. 111 ust. 3a pkt 1 oraz § 6 rozporządzenia dotyczącej wydania paragonu fiskalnego.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należy je uznać za nieprawidłowe.

Tut Organ informuje, że w zakresie pytania dot. karania mandatami za wykroczenia karne skarbowe zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl