IPPP2/4512-1249/15-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania w formie darowizny Znaku Towarowego - jest prawidłowe,

* podstawy opodatkowania dla ww. czynności - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania w formie darowizny Znaku towarowego i podstawy opodatkowania dla ww. czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo handlowo usługowe. Obecnie, z uwagi na rozwój działalności przedmiotowego przedsiębiorstwa, jak również celem zabezpieczenia majątku rodzinnego wdrażany jest projekt sukcesji. W ramach projektu sukcesji, indywidualna działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która następnie zostanie przekształcona w spółkę komandytową (dalej: "Spółka"), która to spółka będzie prowadzić stworzone przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwo. Wspólnikami Spółki będą osoby prawne i fizyczne, w tym Wnioskodawca.

Do majątku Spółki będzie należeć między innymi prawo ochronne do znaku towarowego (dalej: Znak towarowy"). Znak towarowy został wytworzony we własnym zakresie i będzie podlegał ochronie jako krajowy znak towarowy.

Jednym z działań restrukturyzacyjnych jest wycofanie ze Spółki Znaku towarowego i przeniesienie jego własności do majątku prywatnego wspólników. Przeniesienie Znaku towarowego nastąpi na podstawie uchwały wspólników (w formie aktu notarialnego) o przekazaniu wskazanego składnika majątku Spółki do majątku osobistego wspólników. Wykonanie uchwały nastąpi przez zawarcie umowy (w formie aktu notarialnego) o nieodpłatne przekazanie wspólnikom udziałów w Znaku towarowym, proporcjonalnie do udziału każdego ze wspólników w zysku Spółki. Powyższa umowa nie będzie stanowiła umowy darowizny w rozumieniu przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm., dalej: "k.c."), będzie natomiast umową nienazwaną, zawierającą oświadczenia: Spółki o przeniesieniu nieodpłatnie na wspólników prawa własności Znaku towarowego w części proporcjonalnej do udziału każdego wspólnika w zyskach Spółki oraz wspólników o jego przyjęciu. Przeniesienie na wspólników prawa własności Znaku towarowego nastąpi na potrzeby własne wspólników, Spółka nie uzyska żądnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia Znaku towarowego. Przekazanie składników majątku nie będzie stanowiło wycofania wkładu w rozumieniu ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm., dalej: "k.s.h."). Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki - będzie ona nadal prowadziła swoją działalność w oparciu o pozostały majątek.

Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać Znaku towarowego w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego Znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca planuje kolejno przeniesienie Znaku towarowego z własnego majątku osobistego do majątku osobistego żony na podstawie umowy darowizny. Wnioskodawca może ponosić jedynie koszty związane z rejestracją Znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, przekazanie przez Wnioskodawcę w formie darowizny Znaku towarowego do majątku osobistego żony będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

2. W przypadku uznania, że przekazanie przez Wnioskodawcę w formie darowizny Znaku towarowego będzie podlegać opodatkowaniu VAT, jaka powinna być podstawa opodatkowania takiej czynności.

Stanowisko Wnioskodawcy,

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy (nieodpłatne przekazanie) praw do zarejestrowanego Znaku towarowego na rzecz żony będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikiem VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Planowana przez Wnioskodawcę darowizna Znaku towarowego na rzecz żony będzie stanowiła działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a Wnioskujący będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu.

W przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień wynikających z praw ochronnych do znaku towarowego, jest to zawsze cel związany z działalnością gospodarczą, a nie osobisty.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/4512-390/15-2/SM.

Ponieważ planowana przez Wnioskującego czynność jest nieodpłatna, w analizowanej sprawie rozważyć należy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

Definicja przez negację zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Istnieją zatem dwie przesłanki uznania danej czynności za usługę w rozumieniu tego przepisu. Pierwsza z nich ma charakter negatywny, tj. czynność ta nie może stanowić dostawy towarów. Nie może zatem polegać na przeniesieniu prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Druga z przesłanek, o charakterze pozytywnym, wymaga zaistnienia "świadczenia na rzecz" (Komentarz do ustawy VAT, 2014 Jerzy Martini, Przemysław Skorupa, Marek Wojda).

Wartość znaku towarowego mieści się w kategorii "wartości niematerialnych i prawnych", o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wynika z tego, że przeniesienie wartości ww. znaku zalicza się do świadczenia usług.

Nieodpłatne świadczenie usług, co do zasady nie podlega opodatkowaniu VAT, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych m.in. w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W świetle ww. przepisu, nieodpłatne przekazanie praw do znaku towarowego może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednak tylko wówczas gdy następuje ono w celach innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności, nie ma wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zysk, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. To takie usługi, które nie stanowią pewnej działalności uzupełniającej, a główna działalność może być bez nich prowadzona co najmniej w takim samym zakresie.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokona darowizny Znaku towarowego na rzecz żony. Czynność ta dla Wnioskodawcy będzie nieodpłatna, nie będzie się wiązała bowiem z jakimkolwiek przysporzeniem po jego stronie. Celem długoterminowym dokonania darowizny przez Wnioskodawcę na rzecz żony będzie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, zwiększenie efektywności zarządzania Znakiem towarowym, w tym jego promocji i ochrony. Główna działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie będzie związana z wykorzystywaniem znaków towarowych dla celów zarobkowych.

Z uwagi na powyższe, należy uznać, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) praw do zarejestrowanego Znaku towarowego na rzecz żony nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a przez to czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/4512-390/15-2/SM

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z przekazaniem przez Wnioskodawcę w formie darowizny (podlegającej opodatkowaniu VAT) Znaku towarowego na rzecz żony, podstawę opodatkowania stanowić będą zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, koszty poniesione przez Wnioskodawcę związane z przedmiotowym Znakiem towarowym.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika. Z literalnej wykładni ww. przepisu wynika zatem, że podstawą opodatkowania w analizowanym przypadku powinien być koszt rzeczywiście poniesiony w związku ze świadczeniem danej usługi.

Przy tak określanej podstawie opodatkowania nie jest istotna cena rynkowa danej usługi z dnia dokonania darowizny, lecz koszt związany ze Znakiem towarowym, powstały u Wnioskodawcy. Ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny Znaku towarowego należy uwzględnić jedynie koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia i rejestracji tego znaku, które dawały prawo do odliczenia podatku naliczonego np. koszty i opłaty związane z ewentualną rejestracją Znaku towarowego, koszty usług Rzeczników Patentowych, opłaty urzędowe i podobne opłaty.

Podstawą opodatkowania będzie zatem kwota stanowiąca sumę kosztów poniesionych związanych ze Znakiem towarowym, tj. ewentualną rejestracją znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie. Do tak ustalonej podstawy opodatkowania nie wlicza się kosztów związanych z całokształtem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny Znaku towarowego, należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawcę w celu wytworzenia oraz utrzymania praw ochronnych do ww. Znaku towarowego będącego przedmiotem darowizny.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu ILPP1/443-701/13-2/AWa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest

* prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania w formie darowizny Znaku towarowego,

* nieprawidłowe w zakresie podstawy opodatkowania dla ww. czynności.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410 z późn. zm.) na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

W myśl art. 10 ust. 1 i 2 ww. ustawy wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa ochronnego. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzoru.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z treścią art. 153 ust. 1 cyt. ustawy przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym, o określonej przepisami ustawy - Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności. Własność intelektualna przynosić może uprawnionemu korzyść dzięki właściwemu zarządzaniu prawami wyłącznymi. Zarządzanie obejmuje działania związane z rejestrowaniem, nabywaniem, zachowywaniem, wykonywaniem i rozporządzaniem prawami własności intelektualnej. Jednym ze sposobów wykonywania praw wyłącznych jest rozporządzanie nimi poprzez ich przenoszenie (całkowity transfer uprawnień na inny podmiot) lub licencjonowanie (udzielanie upoważnienia do korzystania z dobra intelektualnego w sposób wyłączny lub niewyłączny).

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową. Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów bądź usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów - wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób wpływa pozytywnie na myślenie o danym towarze bądź usłudze. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług niewątpliwie mieści się wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci znaku towarowego do innego podmiotu (np. spółki), gdyż w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Trzeba jednak zaznaczyć, że nie każde jednak działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za odpłatną usługę, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Stosownie bowiem do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

W ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 cyt. ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 cyt. ustawy. Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione określone warunki:

* w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),

* w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy o VAT istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Przez świadczenie usług niezwiązanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć takie świadczenie usług, które odbywa się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. Opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa.

Jeżeli więc nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Ponadto nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto z cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo handlowo usługowe. Obecnie, z uwagi na rozwój działalności przedmiotowego przedsiębiorstwa, jak również celem zabezpieczenia majątku rodzinnego wdrażany jest projekt sukcesji. W ramach projektu sukcesji, indywidualna działalność gospodarcza Wnioskodawcy zostanie przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która następnie zostanie przekształcona w spółkę komandytową. Spółka komandytowa będzie prowadzić stworzone przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwo. Wspólnikami Spółki będą osoby prawne i fizyczne, w tym Wnioskodawca. Do majątku Spółki będzie należeć między innymi prawo ochronne do Znaku towarowego. Znak towarowy został wytworzony we własnym zakresie i będzie podlegał ochronie jako krajowy znak towarowy. Jednym z działań restrukturyzacyjnych jest wycofanie ze Spółki Znaku towarowego i przeniesienie jego własności do majątku prywatnego wspólników. Przeniesienie na wspólników prawa własności Znaku towarowego nastąpi na potrzeby własne wspólników. Spółka nie uzyska żądnych korzyści majątkowych z tytułu dokonania czynności przeniesienia Znaku towarowego. Wspólnicy nie przewidują likwidacji Spółki - będzie ona nadal prowadziła swoją działalność w oparciu o pozostały majątek.

Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać Znaku towarowego w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego Znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca planuje kolejno przeniesienie Znaku towarowego z własnego majątku osobistego do majątku osobistego żony na podstawie umowy darowizny. Wnioskodawca może ponosić jedynie koszty związane z rejestracją Znaku towarowego i doradztwa w tym zakresie.

Ad. 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług przekazania w formie darowizny Znaku towarowego do majątku osobistego żony.

W świetle obowiązujących przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że planowana czynność przekazania w formie darowizny Znaku towarowego do majątku osobistego żony będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Planowana przez Wnioskodawcę czynność darowizny Znaku towarowego będzie stanowiła działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskujący będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu. W ocenie Organu, charakter Znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze "życia prywatnego", w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z niego wynikających, jest to zawsze cel związany z działalnością gospodarczą, a nie osobisty.

Ponieważ planowana przez Wnioskodawcę czynność jest nieodpłatna, w analizowanej sprawie rozważyć należy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Warunkiem opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jest brak związku takiego świadczenia z działalnością gospodarczą. Opodatkowana będzie więc usługa nieodpłatna, której wykonanie odbyło się do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W tym kontekście, przedstawione okoliczności sprawy nie dają podstaw do stwierdzenia, że usługa ta jest świadczona do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać Znaku towarowego w celach zarobkowych, nie ujawni go również w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będzie dokonywał od tego Znaku towarowego odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca planuje kolejno przeniesienie Znaku towarowego z własnego majątku osobistego do majątku osobistego żony na podstawie umowy darowizny. Po dokonaniu darowizny, o dalszym sposobie wykorzystywania tego Znaku - w tym o ewentualnym wykorzystaniu gospodarczym - decydować będzie żona jako jego przyszły właściciel. W konsekwencji, planowana przez Wnioskodawcę darowizna (nieodpłatne przekazanie) praw do zarejestrowanego Znaku towarowego na rzecz żony nie nastąpi w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a przez to czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa pozwalają stwierdzić, że planowana czynność przekazania Znaku towarowego w drodze darowizny na rzecz żony spełnia warunki do uznania jej za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i dokonywana będzie przez podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W omawianym przypadku nie można zapominać o charakterze wnoszonego przedmiotu, tj. prawa ochronnego do Znaku towarowego, które co do zasady służy do wykorzystywania w sposób zarobkowy lub zawodowy, a zatem częstotliwy, co jest właściwe dla działalności gospodarczej. Ponadto z przedstawionego we wniosku opisu nie wynika, aby Wnioskodawca nabył to prawo w innym celu, np. kolekcjonerskim. Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca planuje przeniesienie Znaku towarowego do majątku żony.

Tak więc w analizowanych okolicznościach przekazanie Znaku towarowego w drodze darowizny na rzecz żony stanowiło będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT dokonywane przez Wnioskodawcę jako podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług będzie podlegało opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ww. ustawy w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Artykuł 29a ust. 6 pkt 1 stanowi, że - podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym, należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

W analizowanych okolicznościach Znak towarowy zostanie nieodpłatnie przekazany na rzecz żony, a więc na cele niezwiązane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Czynność ta będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawą opodatkowania tej czynności, w myśl art. 29a ust. 5 ustawy o VAT będzie poniesiony przez Wnioskodawcę koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie całkowitą kwotę wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z tym Znakiem. Należy przy tym zauważyć, że przepis art. 29a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jako podstawę opodatkowania dla usług nieodpłatnych, wydatki (koszty świadczenia tych usług) poniesione przez podatnika, bez rozróżniania ich na dające prawo do odliczenia i niedające takiego prawa. Oznacza to, że wszelkie powstałe u Wnioskodawcy wydatki (koszty) w związku z wytworzeniem, rejestracją i utrzymaniem Znaku towarowego stanowią podstawę opodatkowania dla czynności darowizny tego Znaku.

Tym samym, z uwagi na stwierdzenie Wnioskodawcy, że ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na przekazaniu w formie darowizny Znaku towarowego należy uwzględnić jedynie koszty faktycznie poniesione przez podatnika w celu wytworzenia i rejestracji tego znaku, które dawały prawo do odliczenia podatku naliczonego np. koszty i opłaty związane z ewentualną rejestracją Znaku towarowego, koszty usług Rzeczników Patentowych, opłaty urzędowe i podobne opłaty - stanowisko Wnioskodawcy w kwestii podstawy opodatkowania należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.