IPPP2/4512-1208/15-4/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r.w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem nadesłanym dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) na wezwanie z dnia 5 lutego 2015 r. nr IPPP2/4512-1208/15-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie:

* zwolnienia od podatku usług sprzedaży posiłków wytworzonych przez uczniów w ramach praktycznej nauki zawodu na rzecz uczniów, nauczycieli i pracowników niepedagogicznych Szkoły;

* możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy

- jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem nadesłanym dnia 12 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) na wezwanie z dnia 5 lutego 2016 r. nr IPPP2/4512-1208/15-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług sprzedaży posiłków wytworzonych przez uczniów w ramach praktycznej nauki zawodu na rzecz uczniów, nauczycieli i pracowników niepedagogicznych Szkoły oraz w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową - szkołą. W ramach działalności statutowej jaką jest kształcenie uczniów, za zgodą organu prowadzącego Szkoła otworzyła pracownię gastronomiczną do praktycznej nauki zawodu dla uczniów kształcących się w zawodach technik kucharz, technik żywienia i usług gastronomicznych, technik technologii żywności. Organ prowadzący szkołę zapewnia finansowanie artykułów spożywczych potrzebnych do wytworzenia posiłków. Posiłki przygotowywane są przez uczniów pod nadzorem nauczyciela prowadzącego zajęcia - sporządzane menu jest zgodne z podstawą programową. Sprzedaż posiłków rejestrowana jest na kasie fiskalnej ze stawką zwolnioną (art 43 ust. 1 pkt 26).

Wnioskodawca zainstalował kasę dobrowolnie, tak aby każdy uczeń czy pracownik po zapłaceniu za posiłek otrzymał paragon - jest to też niezbędne do określenia wysokości miesięcznej kwoty dochodów, jaką Szkoła musi odprowadzić do organu prowadzącego. Posiłki sprzedawane są dla uczniów, nauczycieli i pracowników niepedagogicznych z zastosowaniem stawki zwolnionej. Sprzedając posiłki Szkoła nie narzuca marży, sprzedaje po tzw. "kosztach". W przyszłości Szkoła planuje również sprzedaż posiłków na zewnątrz.

W nadesłanym uzupełnieniu w dniu 12 lutego 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

* szkoła nie jest czynnym podatnikiem VAT,

* szkoła ma status placówki objętej przepisami ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty,

* cena sprzedawanych posiłków obejmuje wydatki ponoszone na zakup artykułów spożywczych,

* opłaty ustala Dyrektor szkoły w porozumieniu z nauczycielami prowadzącymi zajęcia praktycznej nauki zawodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Szkoła postępuje prawidłowo stosując stawkę zwolnioną przy sprzedaży posiłków dla uczniów, nauczycieli i pracowników niepedagogicznych.

2. Czy w przypadku sprzedaży posiłków na zewnątrz Szkoła będzie mogła korzystać ze zwolnienia do limitu 150.000 zł przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedając posiłki Szkoła stosuje stawkę VAT zwolnioną - przy sprzedaży dla ucznia i nauczyciela, jak i również dla pracowników niepedagogicznych (art. 43 ust. 1 pkt 26).

Przy planowanej sprzedaży posiłków na zewnątrz Szkoła będzie korzystać ze stawki zwolnionej do limitu 150 000 zł (art. 113. ust. 1).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Jednocześnie art. 43 ust. 17 ww. ustawy, stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

W myśl art. 43 ust. 17a cyt. ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Należy również wskazać, że jak wynika z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwaną dalej "ustawą", obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 7 tego załącznika wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jako szkoła ponadgimnazjalna jest objęty systemem oświaty na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Szkoła jest jednostką budżetową. Szkoła otworzyła pracownię gastronomiczną do praktycznej nauki zawodu dla uczniów kształcących się w zawodach technik kucharz, technik żywienia i usług gastronomicznych, technik technologii żywności. Organ prowadzący szkołę zapewnia finansowanie artykułów spożywczych potrzebnych do wytworzenia posiłków.

Posiłki przygotowywane są przez uczniów pod nadzorem nauczyciela prowadzącego zajęcia - sporządzane menu jest zgodne z podstawą programową. Sprzedaż posiłków rejestrowana jest na kasie fiskalnej ze stawką zwolnioną. Uzyskane dochody ze sprzedaży posiłków są odprowadzane do organu prowadzącego. Posiłki sprzedawane są dla uczniów, nauczycieli i pracowników niepedagogicznych po tzw. "kosztach". Cena sprzedawanych posiłków obejmuje wydatki ponoszone na zakup artykułów spożywczych. Opłaty ustala Dyrektor szkoły w porozumieniu z nauczycielami prowadzącymi zajęcia praktycznej nauki zawodu. W przyszłości Szkoła planuje również sprzedaż posiłków na zewnątrz.

Ad 1

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, jaka stawka podatku VAT powinna mieć zastosowanie do sprzedaży posiłków na rzecz uczniów, nauczycieli i pracowników niepedagogicznych.

W myśl art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r. poz. 2156 z późn. zm.), system oświaty zapewnia w szczególności realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i osiągniętego rozwoju.

Zgodnie z uregulowaniem art. 67a ust. 1 ww. ustawy o systemie oświaty, w celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych, w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, szkoła może zorganizować stołówkę. Korzystanie z posiłków w stołówce szkolnej jest odpłatne (art. 67a ust. 2 ustawy o systemie oświaty).

Stosownie do treści art. 67a ust. 3 cyt. ustawy, warunki korzystania ze stołówki szkolnej, w tym wysokość opłat za posiłki, ustala dyrektor szkoły w porozumieniu z organem prowadzącym szkołę.

Zgodnie z art. 67a ust. 4, do opłat wnoszonych za korzystanie przez uczniów z posiłku w stołówce szkolnej, o których mowa w ust. 3, nie wlicza się wynagrodzeń pracowników i składek naliczanych od tych wynagrodzeń oraz kosztów utrzymania stołówki.

Powołane przepisy o systemie oświaty wyraźnie wskazują na możliwość prowadzenia przez szkoły publiczne stołówek. Celem ich prowadzenia nie jest jednak świadczenie usług gastronomicznych jako takich, ale wyłącznie pełnienie funkcji socjalno-bytowych, polegających na zapewnieniu żywienia w ramach realizacji przez szkoły funkcji opiekuńczej. Ponieważ szkoła nie prowadzi działalności dla zysku, opłaty za korzystanie ze stołówki mogą być kalkulowane wyłącznie na poziomie zapewniającym jedynie pokrycie faktycznych kosztów wytworzenia posiłków. Niedopuszczalne jest ustalanie jakichkolwiek narzutów zapewniających szkole zysk lub refundację kosztów, których zgodnie z ustawą nie może ona przerzucać na korzystających z usług stołówki.

Jak wynika z powyższego funkcjonowanie stołówek szkolnych służy zapewnieniu prawidłowej realizacji zadań opiekuńczych przez jednostki systemu oświaty, a w szczególności wspierania prawidłowego rozwoju uczniów, do których jednostki te są m.in. powołane.

Z kolei zgodnie z ww. wymienionym przepisem art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy, zwolnione od podatku są usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane. Ograniczenie umożliwiające skorzystanie z niniejszego zwolnienia ma zatem charakter przedmiotowo-podmiotowy. Aby możliwe było skorzystanie z niniejszego zwolnienia nie wystarczy by dany podmiot był jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, podmiot ten musi świadczyć usługi w zakresie kształcenia i wychowania. Nie jest przy tym konieczne, by usługa w zakresie kształcenia była jednocześnie usługą w zakresie wychowania. Na podstawie przedmiotowego przepisu zwolnieniem od podatku mogą być objęte zarówno usługi w zakresie kształcenia, jak i usługi w zakresie wychowania. Powyższy przepis ma jednak zastosowanie wyłącznie do tych usług kształcenia, które są przedmiotem zakresu działania podmiotu jako jednostki objętej systemem oświaty.

Jak wynika z zapisu art. 2 pkt 2 lit. c ustawy o systemie oświaty system oświaty obejmuje szkoły ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze i leśne.

Bezsprzecznie usługi edukacyjne świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie kształcenia uczniów w zawodach technik kucharz, technik żywienia i usług gastronomicznych, technik technologii żywności wraz z praktyczną nauką zawodu korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26a ustawy o VAT.

Aby ustalić, czy dana czynność (dostawa bądź usługa) ma ścisły związek z usługami kształcenia, należy zastosować w pierwszym rzędzie wykładnię językową przepisu posiłkując się w tym zakresie definicją słownikową. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996 r., "związek" to stosunek między rzeczami, zjawiskami itp. połączonymi ze sobą w jakiś sposób.

Przepisy krajowe, jak i europejskie, nie definiują dostaw/usług "ściśle związanych". Niemniej jednak z brzmienia art. 43 ust. 17 ustawy wynika, że nie dotyczą one dostaw towarów lub świadczenia usług, które nie są niezbędne do wykonania usługi podstawowej lub których głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia. Ponadto usługi pomocnicze winny być świadczone przez podmiot, który wykonuje usługę podstawową (art. 43 ust. 17a ustawy).

Trybunał Sprawiedliwości UE rozstrzygnął, że świadczenie usług lub dostawa towarów mogą być uznane za "ściśle związane" z działalnością edukacyjną, a przez to traktowane tak samo na gruncie podatkowym zgodnie z art. 13 część A ust. 1 lit. i Szóstej Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE) tylko, gdy mają one rzeczywiście charakter pomocniczy w stosunku do działalności edukacyjnej stanowiącej świadczenie główne (wyrok w sprawie Horizon College C-434/05). Z orzecznictwa Trybunału wynika, że określone świadczenie może być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego.

Zatem należy uznać, że redagując art. 43 ust. 17 i ust. 17a w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, polski ustawodawca uwzględnił wnioski wypływające z orzecznictwa.

Zgodnie z tymi regulacjami, zwolnienia dotyczące dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi (usługi kształcenia) mają zastosowanie, jeżeli:

* usługi te są wykonywane przez podmiot korzystający ze zwolnienia przy świadczeniu usługi podstawowej;

* usługi te są niezbędne do wykonania usługi podstawowej;

* ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że szkoła nie prowadzi stołówki, do prowadzenia której mają zastosowanie przepisy art. 67a ustawy o systemie oświaty. Sprzedaż posiłków dla uczniów, nauczycieli i pracowników niepedagogicznych dokonywana jest wskutek praktycznej nauki zawodu realizowanej przez uczniów w pracowni gastronomicznej. A zatem przygotowanie posiłków służy realizacji przez Wnioskodawcę zadania z zakresu przygotowania praktycznego uczniów, wynikającego z programu nauczania dla danego zawodu w formie zajęć praktycznych i praktyk zawodowych. W powyższym przypadku przygotowanie posiłków przez uczniów w ramach praktycznej nauki zawodu nie służy realizacji funkcji opiekuńczej Wnioskodawcy.

W związku z tym usługi sprzedaży posiłków nie mogą korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 24, jak również w art. 43 ust. 17 ustawy o VAT.

Należy także wskazać, że podstawowa usługa Wnioskodawcy jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o VAT, jednakże wskazana sprzedaż posiłków nie jest niezbędna do wykonywania usługi podstawowej. Stanowi ona de facto czynność poboczną będącą efektem prowadzonej przez Wnioskodawcę nauki zawodu w ramach świadczonych usług edukacyjnych. Tak więc sprzedaż wytworzonych przez uczniów posiłków w ramach prowadzonej praktycznej nauki zawodu nie jest koniecznie potrzebna do wykonywania usługi podstawowej - edukacyjnej. Nie można jej także uznać za usługę ściśle związaną ze świadczeniem usługi edukacyjnej. W konsekwencji sprzedaż wytworzonych przez uczniów Wnioskodawcy posiłków w ramach praktycznej nauki zawodu zarówno dla uczniów, nauczycieli jak i pracowników administracyjnych będzie korzystała z opodatkowania stawką podatku VAT w wysokości 8% na podstawie § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, w przypadku, gdy usługi te będą mieścić się w grupowaniu PKWiU 56 dotyczącym usług związanych z wyżywieniem.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że usługi sprzedaży opisanych we wniosku posiłków na rzecz uczniów, nauczycieli i pracowników administracji korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawy art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy należy uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Kolejnym przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy będzie korzystać ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ustawy w przypadku sprzedaży posiłków na rzecz osób trzecich niebędących uczniami lub pracownikami szkoły.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do treści art. 113 ust. 2 cyt. ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Zatem, do kwoty limitu uprawniającego do zwolnienia nie wlicza się obrotu z tytułu odpłatnego świadczenia usług zwolnionych (z wyjątkami wskazanymi przez ustawodawcę), wlicza się natomiast wszelki opodatkowany podatkiem od towarów i usług obrót uzyskiwany przez podatnika.

Z kolei na mocy art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ww. ustawy, podatnik który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis art. 113 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Wskazany wyżej przepis zawiera katalog czynności, których wykonywanie przez podatnika skutkuje automatycznym wyłączeniem z korzystania z limitu uprawniającego do zwolnienia od podatku VAT bez względu na osiągniętą wartość sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Oprócz prowadzonej sprzedaży na rzecz uczniów i pracowników szkoły posiłków wytworzonych przez uczniów w ramach praktycznej nauki zawodu - Wnioskodawca planuje rozszerzyć ww. sprzedaż posiłków na rzecz osób trzecich.

Tut. Organ wskazuje, że na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy o VAT do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 uprawniającej do korzystania ze zwolnienia podmiotowego (150.000 zł) nie wlicza się odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku. Ponadto warunkiem koniecznym dla korzystania ze zwolnienia podmiotowego wskazanego w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy jest brak dostaw towarów lub świadczenia usług, wymienionych w ust. 13 art. 113 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca w celu obliczenia limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT powinien wziąć pod uwagę sprzedaż opodatkowaną, czyli w tym przypadku także należności otrzymywane za sprzedawane posiłki dla uczniów i pracowników szkoły.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozszerzy sprzedaż posiłków na rzecz osób trzecich spoza szkoły, również tą sprzedaż będzie obowiązany doliczać do limitu wskazanego w art. 113 ust. 1 ustawy, o ile wcześniej limit ten nie został/zostanie przekroczony.

W związku z tym tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 za nieprawidłowe, gdyż do limitu uprawniającego do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT Wnioskodawca będzie zobowiązany wliczać całą wartość sprzedawanych posiłków wytworzonych przez uczniów w pracowni gastronomicznej dokonywaną na rzecz wszystkich nabywców (zarówno uczniów, nauczycieli, pracowników administracyjnych lub ewentualnie osób trzecich), gdyż usługi świadczone w tym zakresie nie korzystają ze zwolnienia od VAT.

Należy zauważyć, że w myśl Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania ww. usług, Wnioskodawca może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Natomiast tut. Organ nie jest uprawniony do oceny jej poprawności, ani do zaklasyfikowania wyrobu/usługi według PKWiU.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.