IPPP2/4512-1165/15-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy #8209; przedstawione we wniosku nadanym 4 grudnia 2015 r. (data wpływu 7 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania sprzedaży Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w lokalu, na wynos lub z dowozem do klienta za dostawę towarów,

* stawki podatku VAT dla sprzedaży Produktów w postaci kanapek, sałatek i wrapów,

* podstawy opodatkowania dostawy towarów wraz z ich dowozem

- jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w lokalu, na wynos lub z dowozem do klienta za dostawę towarów, stawki podatku VAT dla sprzedaży Produktów w postaci kanapek, sałatek i wrapów oraz podstawy opodatkowania dostawy towarów wraz z ich dowozem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Na moment złożenia wniosku, Wnioskodawca planuje rozpocząć sprzedaż towarów takich jak m.in.: kanapki, świeże sałatki, wrapy, ciastka, chipsy, owoce i napoje (dalej: "Towary"), przy czym Wnioskodawca nie może wykluczyć, iż pomiędzy dniem złożenia niniejszego wniosku, a dniem wydania interpretacji Wnioskodawca rozpocznie dokonywanie przedmiotowej sprzedaży. W związku z tym Wnioskodawca wnosi zarówno o wydanie interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego, jak i stanu faktycznego.

Działalność Wnioskodawcy będzie prowadzona w lokalu zamkniętym, jednocześnie Wnioskodawca nie wyklucza możliwości otwarcia w przyszłości kolejnych lokali zamkniętych oraz lokali w centrach handlowych przy powierzchniach typu "food court" (dalej wspólnie, jako: "Lokal").

Towary, które będą sprzedawane przez Wnioskodawcę można podzielić na (i) produkty przygotowywane na miejscu takie jak m.in. kanapki, świeże sałatki i wrapy (dalej: "Produkty") oraz (ii) towary kupowane od podmiotów trzecich i odsprzedawane w stanie nieprzetworzonym (dalej: "Towary Nabyte"). Wnioskodawca będzie sprzedawał Towary osobno bądź też w zestawach i będzie wręczał je klientom w postaci, w której nadają się do bezpośredniego spożycia.

Produkty będą przygotowywane w lokalu Wnioskodawcy (kompletowane) z zakupionych uprzednio składników i będą wydawane klientowi, jako gotowe do bezpośredniego spożycia tj. zarówno bez jak i po dodatkowej obróbce cieplnej. Przygotowanie Produktów będzie odbywało się według ustandaryzowanej procedury, nie wymagającej większego nakładu pracy czy umiejętności, nadzoru szefa kuchni, zaawansowanej obróbki używanych składników, dekoracyjnego układania posiłków na talerzach czy szczególnej formy podania. Klient będzie miał możliwość wyboru Produktu ze standardowej listy (prezentowanej na stronie internetowej Wnioskodawcy lub w lokalu na tablicy informacyjnej) z ograniczoną możliwością personalizacji zamówienia, polegającą de facto na możliwości (i) rezygnacji z części składników wchodzących w skład standardowego Produktu, lub (ii) dokupienia składników do Produktu, jednakże wyłącznie w zakresie składników dostępnych na moment przygotowywania Produktu przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie będzie udostępniał możliwości składania indywidualnych zamówień, które (i) zawierałyby składniki inne niż posiadane w standardowej ofercie lub (ii) byłyby przygotowane w inny sposób, niż standardowo przyjęty w menu Wnioskodawcy. W przypadku zamówienia kanapki lub wrapu, na życzenie klienta będzie mogła być ona podgrzana w piecyku, jednak domyślnie Produkty Wnioskodawcy sprzedawane będą bez podgrzewania.

Produkty, po ich przygotowaniu, umieszczane będą w plastikowych bądź papierowych opakowaniach i w ten sposób wydawane klientowi. Wnioskodawca dodawać będzie do Towarów plastikowe sztućce (do sałatek) oraz chusteczki papierowe. Przygotowane w ten sposób Towary są gotowe do zabrania na wynos przez klienta, spożycia w lokalu Wnioskodawcy, bądź dowiezienia pod wskazany adres (dostawa z dowozem).

Wnioskodawca oferuje dwa różne sposoby składania zamówienia na Towary:

* złożenie zamówienia osobiście w Lokalu Wnioskodawcy - odbiór Towarów przez klienta odbędzie się w Lokalu bądź Wnioskodawca dowiezie Towary na adres wskazany przez klienta;

* złożenie zamówienia telefonicznie - odbiór Towarów przez klienta odbędzie się w Lokalu bądź Wnioskodawca dowiezie Towary na adres wskazany przez klienta.

Obecnie klienci nie będą mieli możliwości złożenia zamówienia towarów online, natomiast Wnioskodawca nie wyklucza takiej możliwości w przyszłości.

Niezależnie od wybranego sposobu złożenia zamówienia i jego odbioru, klient będzie miał możliwość dokonania wyboru Towarów wyłącznie ze standardowej listy Towarów oferowanych przez Wnioskodawcę. Identyczny pozostaje również sposób przygotowania Produktów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane w Lokalu Produkty (sałatki, wrapy i kanapki) należy sklasyfikować do grupowania PKWiU 10.85.1 jako gotowe posiłki i dania. Pozostałe Towary, tj. (i) jabłka powinny być zakwalifikowane do grupowania PKWiU 01.24 - Owoce ziarnkowe i pestkowe, (ii) ciastka powinny być zakwalifikowane do grupowania PKWiU 10.71.12 - wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże, (iii) chipsy powinny być zakwalifikowane do grupowania PKWiU 10.3 - Owoce i warzywa przetworzone i zakonserwowane. Żaden z Towarów oferowanych przez Spółkę nie będzie produktem z zawartością alkoholu powyżej 1,2%.

2. Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przyporządkowany do pytania nr 1 i 3 - w lokalu lub na wynos

Klient będzie składał zamówienie na Towary stojąc przy ladzie. Po przygotowaniu zamówienia, klient proszony będzie o zadeklarowanie miejsca skonsumowania Towarów, tj. w Lokalu lub poza nim (na wynos). Wnioskodawca będzie wydawał Towary klientowi przy ladzie, odbierając jednocześnie od niego zapłatę. W przypadku zadeklarowania przez klienta chęci konsumpcji poza lokalem, zamówione Towary będą dodatkowo pakowane w taki sposób, aby mógł on bezpiecznie i wygodnie przenieść Towary do miejsca konsumpcji. Przygotowanie Towarów na wynos nie wyklucza możliwości ich konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy. Również w przypadku zadeklarowania przez klienta chęci skonsumowania Towarów w Lokalu, będzie mógł on wynieść je z łatwością poza Lokal i skonsumować w innym wybranym przez siebie miejscu. W przypadku odbioru Towarów w lokalu, co do zasady klient oczekiwał będzie na swoje zamówienie również stojąc (przy ladzie). Personel Wnioskodawcy nie będzie donosił gotowego zamówienia, do stolika lub innego miejsca, w którym oczekuje klient. Cena za Towary będzie jednakowa w przypadku konsumowania ich w Lokalu, jak i w przypadku zabrania Towarów na wynos.

Lokal Wnioskodawcy będzie oferował podstawowe wyposażenie, takie jak stoliki i krzesła. W Lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, a klientowi nie będą udostępniane metalowe sztućce, bądź inne naczynia szklane lub ceramiczne, które mogłyby stanowić zastawę stołową. W Lokalu klient nie będzie otrzymywał karty dań oraz nie będzie miał możliwości zamówienia Towarów do stolika. Lokal Wnioskodawcy nie cechuje się odpowiednim wystrojem właściwym dla typowych lokali restauracyjnych, które mają za zadanie stworzyć właściwą atmosferę takich miejsc (np. na stolikach brak jest obrusów, czy zestawu przypraw), a ich projekt i wyposażenie mają za zadanie przede wszystkim utrzymanie czystości i zapewnienie elementarnego komfortu dla klientów.

W Lokalu zamkniętym, Klient nie będzie miał do dyspozycji szatni, palarni, czy toalety. Wnioskodawca nie wyklucza, że we wszystkich lub niektórych lokalach zamkniętych, które mogą zostać otwarte w przyszłości, będą znajdowały się toalety. Dodatkowo, Wnioskodawca nie wyklucza, że we wszystkich lub w niektórych lokalach typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości klient będzie mógł korzystać z toalet i ewentualnie szatni znajdujących się w częściach wspólnych centrów handlowych.

Oprócz osób spożywających Towary, w Lokalu będą mogły znajdować się osoby, które nie są klientami Wnioskodawcy. Innymi słowy, Lokal Wnioskodawcy będzie miał charakter otwarty, a wchodzące osoby nie będą podlegały selekcji z punktu widzenia chęci zakupu Towarów od Wnioskodawcy. W szczególności w lokalach typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości w centrach handlowych, powierzchnia typu "food court" będzie zajmowana przez osoby korzystające z centrum handlowego, niezależnie od faktu zakupu Towarów od Wnioskodawcy.

W przypadku, gdy klient będzie spożywał Towary w Lokalu, każdorazowo będzie się oczekiwać od niego uprzątnięcia zajmowanego stolika po konsumpcji. W tym celu, w przypadku zamawiania Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu, przy odbiorze Towaru z lady klientowi z reguły będzie wydawana plastikowa taca lub plastikowy koszyk (wielorazowego użytku), mające ułatwić utrzymanie stolika w czystości i wyrzucenie opakowań po Towarach do kosza znajdującego się w Lokalu. W lokalu zamkniętym, w którym operować zacznie Wnioskodawca oraz w innych lokalach, które mogą zostać otwarte w przyszłości, zapewniony będzie własny personel sprzątający. W lokalu typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości personel sprzątający będzie zapewniony przez operatora centrum handlowego. W obu przypadkach zadaniem personelu będzie utrzymanie czystości w Lokalu jedynie w ograniczonym zakresie (okresowo i nie po każdej konsumpcji klienta).

3. Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przyporządkowany do pytania nr 2, 4 i 5 - z dowozem

Klient będzie miał możliwość zakupu Towarów wraz z jego dowozem. W takim przypadku, gotowe zamówienie będzie transportowane przez Wnioskodawcę do miejsca wskazanego przez klienta (niekoniecznie miejsca konsumpcji). Klient dokona płatności za Towary w momencie ich odbioru lub przelewem bankowym na podstawie wystawionej faktury/paragonu. Po dowiezieniu Towarów do klienta, Wnioskodawca nie będzie wykonywał jakichkolwiek czynności dodatkowych. W szczególności Wnioskodawca nie będzie przygotowywał miejsca konsumpcji, nie zapewni obsługi, w tym kelnerów, nie będzie podawał Towarów do stolika itd.

W przypadku zamówienia przez klienta Towarów wraz z dowozem, Wnioskodawca, oprócz zapłaty za Towary, z reguły otrzyma od klienta dodatkowe wynagrodzenie za dowóz. Przy zamówieniach Towarów o wartości powyżej ustalonej kwoty, Wnioskodawca przewiduje dostawę gratis.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy lub na wynos stanowi dostawę towarów dla celów VAT.

2. Czy sprzedaż Towarów wraz z dowozem do klienta stanowi dostawę towarów dla celów VAT.

3. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna, czy sprzedaż Produktów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu lub na wynos podlega opodatkowaniu 5% stawką VAT zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

4. Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest pozytywna, czy sprzedaż Produktów z dowozem podlega opodatkowaniu 5% stawką VAT zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

5. Czy w przypadku sprzedaży Towarów opodatkowanych obniżoną stawką VAT wraz z ich dowozem do klienta, koszty transportu Towarów powinny być włączone do podstawy opodatkowania ich dostawy i podlegać opodatkowaniu analogiczną stawką VAT jak dostawa Towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy lub na wynos stanowi dostawę towarów dla celów VAT.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Towarów wraz z dowozem do klienta stanowi dostawę towarów dla celów VAT.

3. Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 jest pozytywna, to sprzedaż Produktów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu lub na wynos podlega opodatkowaniu 5% stawką VAT zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

4. Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli odpowiedź na pytanie nr 2 jest pozytywna, to sprzedaż Produktów z dowozem podlega opodatkowaniu 5% stawką VAT zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT.

5. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży Towarów opodatkowanych obniżoną stawką VAT wraz z ich dowozem do klienta, koszty transportu Towarów powinny być włączone do podstawy opodatkowania ich dostawy i podlegać opodatkowaniu analogiczną stawką VAT jak dostawa Towarów.

UZASADNIENIE wspólne dla pytania nr 1, 2, 3, 4 i 5

1. 1 Definicja dostawy towarów oraz świadczenia usług w świetle ustawy o VAT oraz Dyrektywy 2006/112/WE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, należy rozumieć m.in. przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Towary zdefiniowane zostały natomiast, jako rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Dla zdefiniowania pojęcia "rzeczy" należy posłużyć się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: "k.c."), w której wskazano, że rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne (art. 45 k.c.).

W konsekwencji, aby daną transakcję można było uznać za dostawę towarów na gruncie ustawy o VAT, niezbędne jest spełnienie łącznie dwóch warunków: (i) przedmiotem danej transakcji musi być towar w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a więc rzecz materialna w rozumieniu k.c., oraz (ii) musi dojść do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem (rzeczą) jak właściciel.

Wskazane powyżej przepisy ustawy o VAT stanowią implementację regulacji przewidzianych w Dyrektywie 112. Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 112, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Z kolei art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112 wskazuje, że jako dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Z kolei zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi implementację art. 24 ust. 1 Dyrektywy 112, zgodnie, z którym świadczenie usług oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Tym samym, poprzez użycie definicji negatywnej świadczenia usług, ustawodawca zdecydował, że przez świadczenie usług powinno się rozumieć każde świadczenie, które nie może zostać uznane za dostawę towarów.

1. 2 Dostawa towarów a świadczenie usług w orzecznictwie TSUE

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE") kilkakrotnie wypowiadał się w przedmiocie kryteriów, które powinny zostać wzięte pod uwagę przy kwalifikowaniu danego świadczenia dla potrzeb VAT, jako dostawy towarów bądź świadczenia usług. Orzecznictwo TSUE dotyczyło każdorazowo przepisów wspólnotowych regulujących zakresy pojęć "dostawa towarów" i "świadczenie usług". Ze względu na tożsamość tych przepisów z art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (definiującymi odpowiednio dostawę towarów i świadczenie usług), orzecznictwo TSUE daje aktualne wytyczne w procesie wykładni krajowych regulacji ustawy o VAT w tym zakresie.

W wyroku z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, TSUE stwierdził, że aby uznać daną transakcję za dostawę towarów lub świadczenie usług, należy uwzględnić wszystkie okoliczności zawarcia transakcji. Trybunał argumentował, że " (...) dostawa gotowych dań i napojów do bezpośredniej konsumpcji jest wynikiem serii usług, począwszy od gotowania potraw, na obsłudze u odbiorcy skończywszy, podczas gdy infrastruktura, włącznie z salą restauracyjną wraz z dodatkowymi pomieszczeniami (szatnie itd.), meblami i naczyniami stołowymi, jest pozostawiona do dyspozycji klienta. W danym przypadku osoby fizyczne, których działalność zawodowa polega na wykonywaniu tych transakcji restauracyjnych, będą musiały wykonać takie czynności jak nakrycie stołów, polecanie klientowi dań oraz objaśnianie dań i napojów w menu, usługiwanie przy stole i sprzątanie ze stołu po posiłku. (...) Tym samym, transakcje takie (jak usługi gastronomiczne/restauracyjne - przyp. Wnioskodawcy) charakteryzuje zespół cech i działań, z których dostarczanie żywności jest tylko jednym składnikiem, i w których usługi stanowią zdecydowaną większość. Należy je, więc traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 Szóstej Dyrektywy. Inaczej natomiast jest, jeśli transakcja dotyczy dań na wynos i nie towarzyszą jej usługi mające na celu poprawę konsumpcji na miejscu we właściwym otoczeniu".

Istotne znaczenie w niniejszej sprawie ma również wyrok TSUE z dnia 10 marca 2011 r. (sprawy połączone C-497/09, C-499/09, C-501/09 oraz C-502/09), gdzie Trybunał przeprowadził kompleksową analizę odnośnie kwestii, kiedy dane świadczenie powinno być traktowane, jako świadczenie usługi gastronomicznej, a kiedy jako dostawa gotowych posiłków. Trybunał stwierdził m.in., że "Ustalenie, czy świadczenie złożone (...) należy zakwalifikować, jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących". TSUE dodał, że elementy charakterystyczne i dominujące powinny być badane z perspektywy konsumenta, a badanie to powinno przebiegać według kryteriów jakościowych świadczenia usługi w stosunku do dostawy towarów (nie tylko ilościowych). W przedmiotowej sprawie, TSUE dokonał oceny pod kątem uznania sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek, hot dogów, świadczenia usług cateringowych (wraz z obsługą kelnerską i bez niej), sprzedaży produktów w kinach itd., za dostawę towarów. TSUE uznał, że " (...) sprzedaż tego rodzaju produktów (hot dogi, kiełbaski, frytki - przyp. Wnioskodawcy) zakłada ich gotowanie lub podgrzanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny transakcji w celu jej zakwalifikowania, jako dostawa towarów lub świadczenie usług. (...) Przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to, więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi". TSUE zaznaczył, że " (...) w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 (m.in. przygotowanie i sprzedaż gotowych posiłków i dań w postaci kiełbasek, frytek, hot dogów - przyp. Wnioskodawcy) nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też, co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych". Na podstawie powyższych ustaleń, TSUE uznał, że w rozpoznawanych sprawach dochodziło do dostawy towarów (gotowych posiłków i dań), a nie do świadczenia usług gastronomicznych (restauracyjnych lub cateringowych).

1. 3 Definicja usług restauracyjnych i cateringowych w kontekście doprecyzowanych przepisów wspólnotowych

W kontekście niniejszej sprawy należy również wskazać na Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Rozporządzenie"), którego celem jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do Dyrektywy 112, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z treścią art. 288 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej, rozporządzenia wspólnotowe mają zasięg ogólny i nie wymagają implementacji celem bycia częścią krajowego porządku prawnego. W konsekwencji, zaprezentowane poniżej przepisy Rozporządzenia podatnicy mogą stosować wprost.

W art. 6 ust. 1 Rozporządzenia zdefiniowano usługi restauracyjne oraz cateringowe, wprowadzając jednocześnie wyłącznie jedno kryterium odróżniające je od siebie. Zgodnie z tą regulacją, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Należy, zatem wskazać, że usługi restauracyjne polegają na świadczeniu usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu podobnych usług poza lokalem usługodawcy. W praktyce oznacza to, zatem, że usług cateringowe różnią się od usług restauracyjnych tym, że pierwsze wykonywane są u klienta (w miejscu przez niego wskazanym), z kolei drugie są wykonywane w lokalu (restauracji).

Przepis art. 6 Rozporządzenia stanowi dostosowanie przepisów materialnego prawa wspólnotowego m.in. do powołanego powyżej orzecznictwa TSUE. Z tego też względu należy podkreślić, że użycie sformułowania "przeważające" w treści art. 6 ust. 1 Rozporządzenia ma znaczenie kluczowe. Oznacza ono bowiem, że usługi restauracyjne lub cateringowe występują wtedy, gdy obok dostawy towarów w postaci gotowych dań i posiłków będą również występować elementy natury usługowej i te elementy będą przeważać w całości świadczenia. Z kolei dostawa towarów (w postaci gotowych posiłków lub dań) nastąpi wtedy, gdy (i) dostawa tych towarów wystąpi bez żadnych usług wspomagających lub (ii) takiej dostawie będą towarzyszyły elementy o charakterze usługowym, ale elementy te nie będą przeważać w całości świadczenia.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na art. 6 ust. 2 Rozporządzenia, który stanowi, że za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując wykładni art. 6 ust. 2 Rozporządzenia, w zgodzie z ust. 1 tego artykułu (co jest konieczne z punktu widzenia postulatu racjonalności prawodawcy wspólnotowego oraz logicznej koherencji art. 6 jako całości), sformułowanie "bez żadnych innych usług wspomagających" należy odnieść do usług innych niż te, które z definicji są elementem świadczenia w postaci dostawy towarów. Sformułowanie to, z punktu widzenia logiki przepisu art. 6 Rozporządzenia, nie może być interpretowane w taki sposób, że dostawa towarów występuje jedynie w sytuacji, w której dostawie tej nie towarzyszą żadne elementy usługowe. Z tego też względu art. 6 ust. 2 Rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że usługami cateringowymi lub restauracyjnymi nie są transakcje, w których:

Konkludując powyższe rozważania należy wskazać, że w przypadku Wnioskodawcy, gdy transakcje nie stanowią świadczenia usług restauracyjnych i cateringowych dla celów VAT, należy je uznać za dostawę towarów (w analizowanym przypadku - towarów w postaci gotowej żywności). Kwalifikacja taka wynika nie tylko z przepisów Rozporządzenia i powołanego powyżej orzecznictwa TSUE, ale również z samej istoty tych transakcji, które sprowadzają się wyłącznie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel tj. dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

1. 4 SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE W ZAKRESIE PYTANIA Nr 1 - W LOKALU I NA WYNOS

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE, sprzedaż Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu lub na wynos, stanowi dostawę towarów dla celów VAT.

W przypadku sprzedaży Towarów w Lokalu lub na wynos spełnione są łącznie obydwie przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112, tj. (i) przedmiotem transakcji są towary (rzeczy) oraz (ii) dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Szczegółowe uzasadnienie tego stanowiska przedstawione jest w kolejnych częściach niniejszego wniosku.

1. 4.1 SPRZEDAŻ NA WYNOS

Opcja zamówienia Towarów na wynos przewidziana będzie dla klientów, którzy ze względu na obiektywne okoliczności (głównie brak czasu lub ciągłe przemieszczanie się) oczekują od Wnioskodawcy jedynie otrzymania gotowego Towaru, który mogliby spożyć w dowolnym miejscu (poza Lokalem). Patrząc, więc z perspektywy klienta, czego wymaga TSUE w swoim orzecznictwie, w przypadku sprzedaży Towarów na wynos, na dalszy plan schodzi element usługowy świadczenia (przygotowanie Produktów, czy skompletowanie zamówienia), bowiem na pierwszym planie pojawia się chęć skonsumowania konkretnego Towaru. W takim przypadku klient Wnioskodawcy zainteresowany będzie wyłącznie samym Towarem i nie będzie oczekiwał od Wnioskodawcy jakichkolwiek usług wspomagających (odpowiedniego podania dania, ułożenia go na talerzu, czy obsługi kelnerskiej).

Należy wskazać, że każda dostawa Towarów w istocie rzeczy zawiera w sobie elementy usługowe (np. przygotowanie Produktów), co jednak nie może skutkować automatycznym przypisaniem takiej czynności charakteru usługowego i tym samym wyłączeniem jej spod zakresu zastosowania przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa Towarów na wynos nie różni się niczym od zakupienia podobnego towaru, np. batonika w sklepie producenta. Wyprodukowanie takiego batonika wymaga wykonania określonych czynności, które prowadzą do właściwego przygotowania jego składników (mechanicznego lub termicznego), skompletowania ich (np. oblania czekoladą), zapakowania produktu gotowego (batonika) w plastikowe opakowanie i wręczenia klientowi. Pomimo że batonik spełnia podobne potrzeby konsumentów jak Towary Wnioskodawcy, tj. zaspokaja głód, nie ulega jakiejkolwiek wątpliwości, że sprzedaż batonika jest dostawą towarów dla celów VAT (pomimo szeregu usług niezbędnych do jego wyprodukowania).

Wnioskodawca zaznacza, że sprzedaży Towarów na wynos towarzyszą jedynie podstawowe, niezindywidualizowane (ustandaryzowane) czynności, mające na celu przygotowanie całości zamówienia (tekst jedn.: przygotowanie Produktu, czy zapakowanie Towarów). W przypadku sprzedaży Towarów na wynos, Wnioskodawca nie będzie udostępniał Lokalu w celach konsumpcyjnych, ani świadczył żadnych innych usług mających na celu lepsze wykorzystanie (poprawę konsumpcji) sprzedanych Towarów. Świadczenie Wnioskodawcy będzie polegało wyłącznie na przygotowaniu zamówienia klienta i będzie kończyć się na przyjęciu zapłaty i wydaniu zapakowanego zamówienia klientowi. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy elementem dominującym dostawy Towarów na wynos, będzie dostawa samych Towarów.

W tym kontekście warto również wskazać, że za uznaniem omawianej transakcji za dostawę towarów dla potrzeb VAT przemawia również (obok wykładni przepisów ustawy o VAT oraz Rozporządzenia) dotychczasowy dorobek orzeczniczy TSUE. Wnioskodawca zauważa, że przy sprzedaży Towarów na wynos istnieje nawet mniej elementów usługowych, aniżeli w sprawach TSUE cytowanych w poprzednim punkcie wniosku. Jedna ze wspomnianych wcześniej spraw dotyczyła, bowiem sprzedaży posiłków z przyczep gastronomicznych, które dodatkowo wyposażone były w pewną infrastrukturę umożliwiającą spożywanie nabywanych posiłków na miejscu. Mimo tego TSUE stwierdził, że w rozpatrywanym przypadku nie może być mowy o przewadze elementu usługowego w całości świadczenia. Tym bardziej, nie może być mowy o takiej dominacji w przypadku Wnioskodawcy, gdzie podobnie jak w sprawie rozpatrywanej przez TSUE dochodzi do przygotowania gotowych posiłków i dań, ale jednocześnie przy ich sprzedaży na wynos, miejsce ich konsumpcji znajduje się poza lokalem Wnioskodawcy.

1. 4.2 SPRZEDAŻ Z PRZEZNACZENIEM DO KONSUMPGI W LOKALU

Sposób podania i konsumpcji Towarów w Lokalu Wnioskodawcy będzie daleki od kryteriów uznania dostawy Towarów za usługę restauracyjną, wynikających z orzecznictwa TSUE oraz przepisów Rozporządzenia. Należy bowiem wskazać, że w przypadku Lokali zamkniętych:

* klient będzie mógł skorzystać wyłącznie z podstawowego wyposażenia, takiego jak stoliki i krzesła,

* w Lokalu nie będzie obsługi kelnerskiej, klient nie otrzyma karty dań oraz nie będzie miał możliwości zamówienia Towarów do stolika,

* w rzeczywistości klienci nie otrzymają żadnych rad co do wyboru dania lub napoju, który najbardziej smakowo będzie komponował się z danym posiłkiem itp.,

* brak będzie serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówień do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom do stolików,

* klientowi nie będą udostępniane metalowe sztućce, bądź inne naczynia szklane lub ceramiczne, które mogłyby stanowić zastawę stołową - Wnioskodawca będzie pakował Produkty w opakowania jednorazowe, a klient na czas konsumpcji otrzyma plastikową tacę lub koszyk wielokrotnego użytku,

* Lokal Wnioskodawcy nie cechuje/nie będzie cechował się odpowiednim wystrojem właściwym dla typowych lokali restauracyjnych, które mają za zadanie stworzyć atmosferę takich miejsc (np. na stolikach brak jest obrusów, czy zestawu przypraw),

* projekt i wyposażenie Lokalu ma/będzie miał za zadanie przede wszystkim utrzymanie czystości i zapewnienie elementarnego komfortu dla klientów,

* w Lokalu klient nie ma/ nie będzie miał do dyspozycji szatni,

* od klienta będzie oczekiwało się uprzątnięcia zajmowanego stolika po konsumpcji.

W przypadku Lokali typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości, powyższe cechy charakterystyczne będą również spełnione z tą różnicą, że klient będzie mógł korzystać z toalet i ewentualnie szatni, znajdujących się w częściach wspólnych centrów handlowych.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca nie będzie wykonywał jakichkolwiek usług wspomagających konsumpcję Towarów w jego Lokalu oraz lokalach, które mogą być otwarte w przyszłości. Jego działalność będzie sprowadzała się w istocie do przygotowywania Produktów, skompletowania Towarów zgodnie z zamówieniem i wydania ich klientowi. Udostępniane klientom miejsce do konsumpcji zakupionych Towarów jest absolutnym minimum, które jest potrzebne do spożycia posiłku. W Lokalu Wnioskodawcy, klient nie doświadcza/ nie będzie doświadczał usług typowych dla lokali restauracyjnych. Należy przy tym wskazać, że nie taki jest cel wizyty klientów w Lokalu Wnioskodawcy. Zasadniczą i jedyną potrzebą, jaką będzie spełniał Wnioskodawca wobec swoich klientów, to dostarczenie Towarów zgodnie z zamówieniem.

Dla kontrastu można wskazać, że klienci restauracji oczekują świadczenia przez restauratora kompleksowej usługi zawierającej w sobie:

* możliwość przebywania w lokalu restauracji (na co składa się wystrój lokalu, miejsce przy stoliku, zapewnienie prywatności i odpowiedniej atmosfery - zapach, światło),

* obsługę kelnerską (na którą składa się doradztwo w zakresie karty dań, przynoszenie i wynoszenie zastawy),

* odpowiednie miejsce spożywania posiłku i przedmioty do tego służące (na co składa się stolik, krzesła, obrus, zastawa, sztućce),

* możliwość skorzystania z szatni, palarni itp.,

* możliwość przygotowania posiłku na indywidualne zamówienie, w tym odbiegające od karty dań.

Klienci restauracji nie tylko chcą zjeść posiłek, ale przede wszystkim chcą miło spędzić czas w odpowiednim miejscu i atmosferze. Natomiast klienci Wnioskodawcy nie oczekują od niego zapewnienia im odpowiedniej infrastruktury restauracyjnej (i związanych z tym elementów usługowych). Ich oczekiwania sprowadzają się jedynie do otrzymania Towarów (np. gotowego posiłku), który mogą spożyć od razu po otrzymaniu. Patrząc, więc z perspektywy klientów, czego wymaga TSUE w swoim orzecznictwie, w przypadku sprzedaży Towarów w Lokalach, na dalszy plan schodzą elementy usługowe świadczenia (stoliki, krzesła, toalety), bowiem na pierwszym planie pozostaje wyłącznie chęć zakupienia i skonsumowania Towaru.

W świetle orzecznictwa TSUE, na charakter świadczenia, jako dostawy towarów nie może mieć wpływu obecność personelu sprzątającego, jak również możliwość skorzystania ze stolików znajdujących się w Lokalu - fakt ten ma znaczenie drugorzędne i dodatkowe, bowiem konsumpcja na miejscu w tym przypadku nie stanowi zasadniczego celu dla zawieranej transakcji i tym samym nie może determinować jej charakteru. Zwłaszcza, że klient zakupione od Wnioskodawcy Towary (pomimo deklaracji, że skonsumuje je w Lokalu), będzie mógł z powodzeniem zabrać ze sobą na wynos i skonsumować je poza Lokalem. Dodatkowo, w Lokalu będą mogły przebywać osoby postronne, które nie zakupią Towarów od Wnioskodawcy. W konsekwencji przebywanie w Lokalu nie jest dla klientów celem samym w sobie, a jedynie środkiem do nabycia Towarów od Wnioskodawcy.

Dodatkowo należy wskazać, że analogicznie jak w przypadku dostawy Produktów na wynos, przygotowanie Produktów ogranicza się wyłącznie do prostych czynności tj. podgrzewania kanapek, pieczenia zamrożonych bułek, komponowania kanapek/sałatek z półproduktów itd. Są to bezsprzecznie czynności standardowe, pozbawione konieczności nadzoru szefa kuchni, zaawansowanej obróbki używanych składników, dekoracyjnego układania posiłków na talerzach, szczególnej formy podania. Są to zwykłe czynności techniczne zmierzające do stworzenia Produktu, które nie różnią się od innych czynności usługowych związanych z produkcją towarów, które można nabyć w sklepie np. gotowych jogurtów, lodów w opakowaniu, czy sałatek i innych gotowych posiłków.

Należy również wskazać, że w procesie dostawy Towarów w Lokalu, trudno znaleźć jakiekolwiek dodatkowe usługi świadczone na rzecz klienta przez Wnioskodawcę. W myśl art. 6 ust. 1 Rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku konsumpcji Towarów w Lokalu, Wnioskodawca nie będzie zapewniał klientom jakichkolwiek usług wspomagających spożycie Towarów w Lokalu, które przemawiałyby za uznaniem dostawy Towarów w Lokalu za świadczenie usług restauracyjnych. Zadaniem Wnioskodawcy będzie bowiem wyłącznie dostarczyć Towar klientowi do konsumpcji.

W konsekwencji Wnioskodawca jest zdania, że dostawa Towarów przeznaczonych do konsumpcji w Lokalu stanowi dostawę towarów dla celów VAT i powinna podlegać opodatkowaniu według stawek właściwych dla poszczególnych Towarów.

1. 4.3 PRAKTYKA MINISTRA FINANSÓW W PODOBNYCH SPRAWACH

Na poparcie swojego stanowiska, Wnioskodawca zaznacza ponadto, że znane są mu interpretacje indywidualne potwierdzające prawidłowość traktowania sprzedaży gotowych posiłków i dań w lokalach lub na wynos, jako dostawy towarów.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 21 sierpnia 2015 r. (nr. IPPP2/4512-491/15-3/MJ) wydanej w analogicznym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, stwierdził, iż "majac na uwadze opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa gotowych do spożycia produktów, ti. kanapek, sałatek, wrapów. ciastek, chipsów, owoców i napojów stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Klienci nie mają zapewnionej obsługi kelnerskiej, sztućców czy zastawy stołowej, a serwis pracowników ograniczony jest do zapewnienia plastikowych sztućców i chusteczek papierowych. Nie ma także możliwości zamówienia posiłku do stolika. Oczekiwania klientów sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego posiłku (produktu), który można spożyć od razu po otrzymaniu. Bez wpływu na przedstawioną ocenę prawnopodatkową pozostaje fakt, że Wnioskodawca dysponuje określoną infrastrukturą, tj. obecnością kilku stolików, przeznaczonych, co do zasady na spożycie zakupionych przez klientów produktów, ale z którego to miejsca wcale nie musi on skorzystać. Klient może spożyć posiłek w dowolnie wybranym przez siebie miejscu. Powyższym czynnościom, w całym świadczeniu, nie można przypisać charakteru dominującego, przeważającego, pozwalającego na uznanie całości wykonywanych czynności za świadczenie usług. Przemawia za tym także to, że w lokalu nie ma kelnerów, nie doradza się w rzeczywistości klientom, co do wyboru dania, brak jest również naczyń, sztućców i nakryć stołowych, które to elementy są charakterystyczne dla typowej usługi gastronomicznej (restauracyjnej). W związku z tym należy uznać, że w omawianej sprawie mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów. Przy czym nie ma znaczenia czy towary te sprzedawane są w celu konsumpcji na miejscu, tj. w Lokalu, na wynos, czy też sprzedaż łączona jest z usługą dowozu."

Przedstawione powyżej stanowisko zostało potwierdzone również w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2015 r. (nr IPPP1/4512-792/15-3/AW), w której organ odstępując od uzasadnienia w pełni zgodził się z przedstawionym przez zainteresowanego uzasadnieniem wniosku, jednocześnie zgadzając się, iż w analogicznym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie wykonuje jakichkolwiek usług wspomagających konsumpcję Towarów w jego Lokalach. Jego działalność sprowadza się w istocie do przygotowywania Produktów, skompletowania Towarów zgodnie z zamówieniem i wydawania ich klientowi. Udostępnione klientom miejsce do konsumpcji zakupionych Towarów jest absolutnym minimum, które jest potrzebne do spożycia posiłku. W Lokalach Wnioskodawcy, klient nie doświadcza usług typowych dla lokali restauracyjnych. Należy przy tym wskazać, że nie taki jest cel wizyty klientów w Lokalach Wnioskodawcy. Zasadnicza i jedyna potrzeba, jaką spełnia Wnioskodawca wobec swoich klientów, to dostarczenie Towarów zgodnie z zamówieniem.

Przedstawione stanowisko organów zostało również potwierdzone w innych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie indywidualnych interpretacjach o numerach IPPP2/4512-780/15-2/MJ (z dnia 28 października 2015 r.) oraz IPPP1/4512-789/15-2/IGo (z dnia 3 września 2015 r.).

Powyższe znajduje również potwierdzenie w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z 21 października 2011 r. (nr IPPP1-4441-74/11-2/PR), w której Organ uznał, że: "Orzeczenia TSUE wskazane powyżej potwierdzają stanowisko Spółki, zgodnie, z którym sprzedaż hot dogów oraz tzw. >produktów z pieca< stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i w konsekwencji powinna być na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT objęta stawką 5% jako pozycja 28 załącznika 10 tej ustawy". Powyższa interpretacja indywidualna dotyczyła m.in. sprzedaży towarów na wynos, zatem potwierdzenie 5% stawki VAT dla ich dostawy oznacza w praktyce potwierdzenie przez Ministra Finansów, że transakcje takie stanowią dostawę towarów dla celów VAT.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2012 r. (nr IPPP3/443-682/12-2/RD) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że "dostawa gotowych Produktów w systemie "food court" stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Klienci "food court" nie oczekują odpowiedniej infrastruktury restauracyjnej. Ich oczekiwania sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego posiłku (Produktu), poddanego obróbce cieplnej, który może spożyć od razu po otrzymaniu. Bez wpływu na przedstawioną ocenę prawnopodatkową pozostaje fakt, iż w systemie "food court" jest serwis sprzątający, który utrzymuje czystość przestrzeni konsumpcyjnej i możliwość skorzystania z toalety, które są elementami infrastruktury galerii handlowych, ani też fakt, iż Wnioskodawca dysponuje określoną infrastrukturą, tj. obecnością stolików i krzeseł, przeznaczonych, co do zasady, na spożycie zakupionych przez klientów Produktów, ale, z którego to miejsca wcale nie musi on skorzystać. Klient może, bowiem spożyć posiłek w dowolnie wybranym przez siebie miejscu. Powyższym czynnościom, w całym świadczeniu, nie można przypisać charakteru dominującego, przeważającego, pozwalającego na uznanie całości wykonywanych czynności za świadczenie usług. Przemawia za tym także to, że w żadnym z lokali nie ma szatni, kelnerów, nie doradza się w rzeczywistości klientom, co do wyboru dania, dodatków do niego, brak jest również naczyń, sztućców i nakryć stołowych, które to elementy są charakterystyczne dla typowej usługi gastronomicznej (restauracyjnej). W związku z powyższym należy uznać, iż w stanie wskazanym przez Spółkę mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów". Wnioskodawca zwraca w tym miejscu uwagę, iż przedstawiony w powyższej interpretacji opis stanu faktycznego, jest analogiczny do opisu działalności w Lokalach "food court", w których Wnioskodawca może w przyszłości rozpocząć sprzedaż swoich Towarów.

Przytoczyć warto również interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 24 lutego 2014 r. (sygn. IPTPP4/443-27/14-5/OS), w której to Organ przychylił się do stanowiska podatnika, zgodnie, z którym sprzedaż produktów w lokalu może stanowić dostawę towarów w myśl art. 7 ustawy o VAT. W interpretacji wskazano, " (...) że dostawa gotowych do spożycia produktów, stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Klienci Wnioskodawcy nie mają zapewnionej obsługi kelnerskiej, a serwis pracowników ograniczony jest jedynie do przekazywania zamówień do kuchni, układania dań na talerzu i podawania ich klientom - Produkty (opakowane w papier lub umieszczone w kartoniku) są przygotowane tak, aby klient mógł spożyć je w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy lub zabrać ze sobą do ręki/zadaniem obsługi (personelu klienta) jest zapakowanie. Ponadto brak jest kelnerów, których zadaniem jest wspieranie klienta przy komponowaniu swojego zamówienia. Oczekiwania klientów sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego posiłku (Produktu), klient oczekuje na zamówione Produkty stojąc. (...) W związku z powyższym należy uznać, iż w stanie wskazanym przez wnioskodawcę mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów".

Wnioskodawca ponadto wskazuje, że podobny stan faktyczny był przedmiotem dwóch pozytywnych interpretacji indywidualnych Ministra Finansów z dnia 17 września 2014 r. nr IPPP1/443-856/14-2/AW oraz nr IPPP1/443-856/14-3/AW.

1. 5 SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE W ZAKRESIE PYTANIA Nr 2 - Z DOWOZEM

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa oraz orzecznictwo TSUE, sprzedaż Towarów z dowozem do klienta, stanowi dostawę towarów dla celów VAT.

W przypadku sprzedaży Towarów z dowozem spełnione są łącznie obydwie przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 14 ust. 1 Dyrektywy 112, tj. (i) przedmiotem transakcji są towary (rzeczy) oraz (ii) dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej orzecznictwo TSUE, poza literalną wykładnią przepisów ustawy o VAT, przy kwalifikacji transakcji z punktu widzenia VAT należy wziąć pod uwagę całokształt transakcji i zidentyfikować element dominujący danego świadczenia. W tym kontekście Wnioskodawca uważa, że elementem dominującym sprzedaży Towarów na wynos lub z dowozem do klienta jest dostawa samego Towaru.

W przypadku zamówienia Towarów z dowozem, klienci będą oczekiwać od Wnioskodawcy jedynie otrzymania gotowego Towaru, w miejscu wskazanym w zamówieniu. Patrząc więc z pespektywy klienta, czego wymaga TSUE w swoim orzecznictwie, w przypadku sprzedaży Towarów z dowozem, na dalszy plan schodzi element usługowy świadczenia (przygotowanie Produktów, skompletowanie zamówienia, dowóz), bowiem na pierwszym planie pojawia się chęć otrzymania konkretnego Towaru pod konkretny adres klienta. W takim przypadku klient Wnioskodawcy zainteresowany będzie wyłącznie samym Towarem i nie będzie oczekiwał od Wnioskodawcy jakichkolwiek usług wspomagających (odpowiedniego podania dania, ułożenia go na talerzu, czy obsługi kelnerskiej).

Należy wskazać, że każda dostawa Towarów w istocie rzeczy zawiera w sobie elementy usługowe (np. przygotowanie Produktów), co jednak nie może skutkować automatycznym przypisaniem takiej czynności charakteru usługowego i tym samym wyłączeniem jej spod zakresu zastosowania przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa Towarów z dowozem nie różni się niczym od zakupienia w sklepie internetowym np. drożdżówki wypiekanej samodzielnie przez sklep. Wyprodukowanie takiej drożdżówki wymaga sporej ilości usług, które prowadzą chociażby do wypieku drożdżówki w piecu, zapakowania drożdżówki i dostarczenia do klienta. Pomimo, że drożdżówka spełnia podobne potrzeby konsumentów jak Towary Wnioskodawcy tj. pozwala zaspokoić głód, nie ulega jakiejkolwiek wątpliwości, że sprzedaż drożdżówki jest dostawą towarów dla celów VAT (pomimo szeregu usług niezbędnych do jej wyprodukowania).

Wnioskodawca zaznacza, że sprzedaży Towarów z dowozem będą towarzyszyły jedynie podstawowe, niezindywidualizowane (ustandaryzowane) czynności, mające na celu przygotowanie całości zamówienia (tekst jedn.: przygotowanie Produktu, zapakowanie Towarów, dowóz). Jedynym świadczeniem dodatkowym będzie dowóz Towarów do klienta (z reguły za osobną odpłatnością). Należy wskazać, że będzie to element wyłącznie wspomagający dostawę, bowiem umożliwi dostarczenie Towarów do miejsca wskazanego przez klienta (niekoniecznie miejsca konsumpcji). Wnioskodawca jest zdania, że dowóz Towarów nie zmieni charakteru realizowanych przez niego dostaw, bowiem celem transakcji wciąż będzie dostarczenie klientowi zamówienia i zaspokojenie jego potrzeb w postaci skonsumowania Towaru. Należy wskazać, że transport Towarów będzie świadczeniem wyłącznie pomocniczym do ich dostawy, bowiem klient nigdy nie zakupiłby samych usług dowozu Towarów, gdyby nie zakupił u Wnioskodawcy Towarów mających być przedmiotem takiego transportu. Z tego względu uznać należy, że dowóz Towarów Wnioskodawcy nie zmieni "towarowego" charakteru całej dostawy, co potwierdza brzmienie art. 6 ust. 2 Rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, za usługi cateringowe i restauracyjne nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających. Literalna wykładnia art. 6 ust. 2 Rozporządzenia wskazuje zatem wprost, że usługi transportu stanowią usługi wspomagające dostawę towarów (w tym przypadku gotowej lub niegotowej żywności). Przepis ten zabrania więc traktowania dostawy żywności z transportem za świadczenie usług cateringowych, chyba że w ramach tego świadczenia występują inne (oprócz transportu) usługi wspomagające. Wnioskodawca zaznacza, że w przypadku dostawy Towarów z dowozem, Wnioskodawca nie będzie wykonywał dla klienta jakichkolwiek usług dodatkowych, które miałyby poprawić konsumpcję sprzedanego Towaru. Przykładowo, Wnioskodawca nie zapewni dodatkowego podgrzania Towaru u klienta, obsługi kelnerskiej, czy podania Towarów do stołu. W konsekwencji, dostawa Towarów z dowozem nie będzie stanowiła usług cateringowych, a elementem dominującym tej dostawy z punktu widzenia VAT jest dostawa samego Towaru.

Wnioskodawca jest zatem zdania, że sprzedaż Towarów z dowozem będzie stanowiła dostawę towarów dla celów VAT i powinna podlegać opodatkowaniu według stawek właściwych dla poszczególnych Towarów.

1. 6 SZCZEGÓŁOWE UZASADNIENIE W ZAKRESIE PYTANIA Nr 3 i 4 - STAWKA VAT

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT (w tym odpłatnej dostawy towarów), wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Mając na uwadze powyższą regulację należy uznać, że jeżeli ustawa o VAT w swojej treści posługuje się symbolami statystycznymi, konsekwencje podatkowe w zakresie VAT należy wiązać z zakwalifikowaniem danego towaru lub usługi do wskazanego w tej ustawie grupowania statystycznego.

Dla potrzeb art. 5a ustawy o VAT, za klasyfikacje wydane na podstawie przepisów o statystyce publicznej należy uznać Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną Rozporządzeniem z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293 t.j. z późn. zm., dalej: "PKWiU").

Zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku VAT wynosi 5%. Pozycja 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT wskazuje, że "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% (symbol ex 10.85.1)" podlegają opodatkowaniu 5% stawką VAT. Dopisek "ex" oznacza, że opodatkowaniu 5% stawką VAT polegają wszystkie produkty wchodzące w zakres grupowania PKWiU 10.85.1, z wyłączeniem tych produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

Ze względu na fakt, że:

a. sprzedaż Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu, na wynos lub z dowozem stanowi w ocenie Wnioskodawcy dostawę towarów dla celów VAT,

b. Produkty sprzedawane w przyszłości przez Wnioskodawcę należy zakwalifikować jako gotowe posiłki i dania według PKWiU 10.85.1,

Zgodnie z brzmieniem art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z kolei w myśl art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Literalna wykładnia powyższych przepisów nakazuje zatem, aby koszty transportu towarów zostały włączone do podstawy opodatkowania dostawy towarów, jeżeli koszty te są pobierane przez dokonującego dostawę od nabywcy. Dokonując dostawy Towarów z dowozem, Wnioskodawca będzie pobierał od klientów dodatkowe wynagrodzenie za ich dowóz w miejsce wskazane w zamówieniu. W konsekwencji, dostawa Towarów dokonywana przez Wnioskodawcę wypełni przesłankę art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT, co oznacza, że podstawa opodatkowania dostawy Towarów deklarowana przez Wnioskodawcę powinna obejmować również koszty transportu (dowozu) Towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli dostawa Towaru będzie podlegać opodatkowaniu obniżoną stawką VAT, wartość wynagrodzenia za dowóz Towarów powinna zostać włączona do podstawy opodatkowania Towarów i opodatkowana analogiczną stawką podatkową jak podstawa opodatkowania Towarów. Za takim stwierdzeniem Wnioskodawcy przemawia w szczególności bogate orzecznictwo TSUE dotyczące tzw. świadczeń złożonych.

Jak wskazano w wyroku TSUE w sprawie C-572/07 (RLRE Tellmer Property) za zasadę przyjęte jest odrębne traktowanie VAT każdego ze świadczeń. Dopiero jeżeli kilka świadczeń jest ze sobą funkcjonalnie powiązanych w taki sposób, że wyodrębnianie ich byłoby działaniem sztucznym, a ponadto niektóre ze świadczeń (tzw. świadczenia pomocnicze) nie stanowią dla nabywców celu samego w sobie, wówczas dla celów VAT nie należy wyodrębniać takich pojedynczych świadczeń, a całość usługi powinna być traktowana jednolicie dla celów VAT. Podobne stanowisko wyraził TSUE również m.in. w wyroku w sprawie C-41/04 (Levob Verzekeringen) czy C-231/94 (Faaborg-Gelting Linien).

Usługa dowozu Towarów jest nierozerwanie związana z dostawą samego Towaru. Klient nie zdecydowałby się na zakup usługi dowozu, gdyby nie dostawa Towarów realizowana na jego rzecz. Nie ulega zatem wątpliwości, że usługa dowozu nie będzie dla klienta celem samym w sobie, bowiem gdyby nie Towary, które są jej przedmiotem, klient nie mógłby z niej skorzystać - w praktyce nigdy by jej nie zakupił od Wnioskodawcy. W konsekwencji należy wskazać, że usługi dowozu będą usługami pomocniczymi do dostaw Towarów realizowanych przez Wnioskodawcę i w związku z tym należy je traktować jednakowo dla celów VAT tj. analogicznie jak świadczenie główne (dominujące).

W ocenie Wnioskodawcy, w analizowanej sprawie świadczeniem głównym będzie dostawa Towarów dla klienta. W konsekwencji Wnioskodawca jest zdania, że usługi dowozu Towarów powinny podlegać opodatkowaniu analogiczną stawką VAT jak dostawa samych Towarów. Jeżeli zatem dostawa Towarów podlegałaby opodatkowaniu obniżoną stawką VAT np. 5%, wartość usługi transportowej powinna podlegać opodatkowaniu analogiczną stawką podatkową, tj. również 5%.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym względzie potwierdzają wydawane dotychczas interpretacje indywidualne Ministra Finansów, przykładowo interpretacja indywidualna z 18 czerwca 2014 r. nr IBPP2/443-222/14/WN, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wyraził zdanie, iż "skoro mamy do czynienia z kosztami wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera, jako świadczeniami bezpośrednio związanymi ze świadczeniem głównym, czyli dostawą towarów, powinny być one opodatkowane tą samą stawką podatku co dostawa towarów. Tym samym, w świetle brzmienia art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy, cena zakupionych przez klientów Wnioskodawczyni towarów powiększona o kwotę wysyłki, spedycji, transportu, poczty lub kuriera powinna być opodatkowana tą samą stawką podatku VAT jako jedno świadczenie, tj. stawką podatku właściwą dla sprzedawanego towaru". Podobny pogląd wyrażony jest przykładowo w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach o numerach IBPP2/443-1196/14/ICz (z dnia 6 marca 2015 r.), IBPP2/443-331/14/RSz (z dnia 9 lipca 2014 r.), Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o numerze IPTPP1/443-598/14-4/ŻR (z dnia 17 grudnia 2014 r.) czy Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o numerach IPPP2/4512-780/15-2/MJ (z dnia 28 października 2015 r.), IPPP1/4512-792/15-3/AW (z dnia 3 września 2015 r.) oraz IPPP1/4512-789/15-2/IGo (z dnia 3 września 2015 r.).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary - według art. 2 pkt 6 ww. ustawy - należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w myśl z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Według art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć sprzedaż towarów takich jak m.in.: kanapki, świeże sałatki, wrapy, ciastka, chipsy, owoce i napoje. Działalność Wnioskodawcy będzie prowadzona w lokalu zamkniętym, jednocześnie Wnioskodawca nie wyklucza możliwości otwarcia w przyszłości kolejnych lokali zamkniętych oraz lokali w centrach handlowych przy powierzchniach typu "food court". Towary, które będą sprzedawane przez Wnioskodawcę można podzielić na (i) produkty przygotowywane na miejscu takie jak m.in. kanapki, świeże sałatki i wrapy ("Produkty") oraz (ii) towary kupowane od podmiotów trzecich i odsprzedawane w stanie nieprzetworzonym (dalej: "Towary Nabyte"). Wnioskodawca będzie sprzedawał Towary osobno bądź też w zestawach i będzie wręczał je klientom w postaci, w której nadają się do bezpośredniego spożycia.

Produkty będą przygotowywane w lokalu Wnioskodawcy (kompletowane) z zakupionych uprzednio składników i będą wydawane klientowi, jako gotowe do bezpośredniego spożycia tj. zarówno bez jak i po dodatkowej obróbce cieplnej. Przygotowanie Produktów będzie odbywało się według ustandaryzowanej procedury, nie wymagającej większego nakładu pracy czy umiejętności, nadzoru szefa kuchni, zaawansowanej obróbki używanych składników, dekoracyjnego układania posiłków na talerzach czy szczególnej formy podania. Klient będzie miał możliwość wyboru Produktu ze standardowej listy (prezentowanej na stronie internetowej Wnioskodawcy lub w lokalu na tablicy informacyjnej) z ograniczoną możliwością personalizacji zamówienia, polegającą de facto na możliwości (i) rezygnacji z części składników wchodzących w skład standardowego Produktu, lub (ii) dokupienia składników do Produktu, jednakże wyłącznie w zakresie składników dostępnych na moment przygotowywania Produktu przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie będzie udostępniał możliwości składania indywidualnych zamówień, które (i) zawierałyby składniki inne niż posiadane w standardowej ofercie lub (ii) byłyby przygotowane w inny sposób, niż standardowo przyjęty w menu Wnioskodawcy. W przypadku zamówienia kanapki lub wrapu, na życzenie klienta będzie mogła być ona podgrzana w piecyku, jednak domyślnie Produkty Wnioskodawcy sprzedawane będą bez podgrzewania. Produkty, po ich przygotowaniu, umieszczane będą w plastikowych bądź papierowych opakowaniach i w ten sposób wydawane klientowi. Wnioskodawca dodawać będzie do Towarów plastikowe sztućce (do sałatek) oraz chusteczki papierowe. Przygotowane w ten sposób Towary są gotowe do zabrania na wynos przez klienta, spożycia w lokalu Wnioskodawcy, bądź dowiezienia pod wskazany adres (dostawa z dowozem). Wnioskodawca oferuje dwa różne sposoby składania zamówienia na Towary:

* złożenie zamówienia osobiście w Lokalu Wnioskodawcy - odbiór Towarów przez klienta odbędzie się w Lokalu bądź Wnioskodawca dowiezie Towary na adres wskazany przez klienta;

* złożenie zamówienia telefonicznie - odbiór Towarów przez klienta odbędzie się w Lokalu bądź Wnioskodawca dowiezie Towary na adres wskazany przez klienta.

Obecnie klienci nie będą mieli możliwości złożenia zamówienia towarów online, natomiast Wnioskodawca nie wyklucza takiej możliwości w przyszłości. Niezależnie od wybranego sposobu złożenia zamówienia i jego odbioru, klient będzie miał możliwość dokonania wyboru Towarów wyłącznie ze standardowej listy Towarów oferowanych przez Wnioskodawcę. Identyczny pozostaje również sposób przygotowania Produktów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane w Lokalu Produkty (sałatki, wrapy i kanapki) należy sklasyfikować do grupowania PKWiU 10.85.1 jako gotowe posiłki i dania. Pozostałe Towary tj. (i) jabłka powinny być zakwalifikowane do grupowania PKWiU 01.24 - Owoce ziarnkowe i pestkowe, (ii) ciastka powinny być zakwalifikowane do grupowania PKWiU 10.71.12 - wyroby ciastkarskie i ciastka świeże, (iii) chipsy powinny być zakwalifikowane do grupowania PKWiU 10.3 - Owoce i warzywa przetworzone i zakonserwowane. Żaden z Towarów oferowanych przez Spółkę nie będzie produktem z zawartością alkoholu powyżej 1,2%.

W przypadku sprzedaży Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy lub na wynos Klient będzie składał zamówienie na Towary stojąc przy ladzie. Po przygotowaniu zamówienia, klient proszony będzie o zadeklarowanie miejsca skonsumowania Towarów tj. w Lokalu lub poza nim (na wynos). Wnioskodawca będzie wydawał Towary klientowi przy ladzie, odbierając jednocześnie od niego zapłatę. W przypadku zadeklarowania przez klienta chęci konsumpcji poza lokalem, zamówione Towary będą dodatkowo pakowane w taki sposób, aby mógł on bezpiecznie i wygodnie przenieść Towary do miejsca konsumpcji. Przygotowanie Towarów na wynos nie wyklucza możliwości ich konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy. Również w przypadku zadeklarowania przez klienta chęci skonsumowania Towarów w Lokalu, będzie mógł on wynieść je z łatwością poza Lokal i skonsumować w innym wybranym przez siebie miejscu. W przypadku odbioru Towarów w lokalu, co do zasady klient oczekiwał będzie na swoje zamówienie również stojąc (przy ladzie). Personel Wnioskodawcy nie będzie donosił gotowego zamówienia, do stolika lub innego miejsca, w którym oczekuje klient. Cena za Towary będzie jednakowa w przypadku konsumowania ich w Lokalu, jak i w przypadku zabrania Towarów na wynos.

Lokal Wnioskodawcy będzie oferował podstawowe wyposażenie, takie jak stoliki i krzesła. W Lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, a klientowi nie będą udostępniane metalowe sztućce, bądź inne naczynia szklane lub ceramiczne, które mogłyby stanowić zastawę stołową. W Lokalu klient nie będzie otrzymywał karty dań oraz nie będzie miał możliwości zamówienia Towarów do stolika. Lokal Wnioskodawcy nie cechuje się odpowiednim wystrojem właściwym dla typowych lokali restauracyjnych, które mają za zadanie stworzyć właściwą atmosferę takich miejsc (np. na stolikach brak jest obrusów, czy zestawu przypraw), a ich projekt i wyposażenie mają za zadanie przede wszystkim utrzymanie czystości i zapewnienie elementarnego komfortu dla klientów. W Lokalu zamkniętym, Klient nie będzie miał do dyspozycji szatni, palarni, czy toalety. Wnioskodawca nie wyklucza, że we wszystkich lub niektórych lokalach zamkniętych, które mogą zostać otwarte w przyszłości, będą znajdowały się toalety. Dodatkowo, Wnioskodawca nie wyklucza, że we wszystkich lub w niektórych lokalach typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości klient będzie mógł korzystać z toalet i ewentualnie szatni znajdujących się w częściach wspólnych centrów handlowych. Oprócz osób spożywających Towary, w Lokalu będą mogły znajdować się osoby, które nie są klientami Wnioskodawcy. Innymi słowy, Lokal Wnioskodawcy będzie miał charakter otwarty, a wchodzące osoby nie będą podlegały selekcji z punktu widzenia chęci zakupu Towarów od Wnioskodawcy. W szczególności w lokalach typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości w centrach handlowych, powierzchnia typu "food court" będzie zajmowana przez osoby korzystające z centrum handlowego, niezależnie od faktu zakupu Towarów od Wnioskodawcy. W przypadku, gdy klient będzie spożywał Towary w Lokalu, każdorazowo będzie się oczekiwać od niego uprzątnięcia zajmowanego stolika po konsumpcji. W tym celu, w przypadku zamawiania Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu, przy odbiorze Towaru z lady klientowi z reguły będzie wydawana plastikowa taca lub plastikowy koszyk (wielorazowego użytku), mające ułatwić utrzymanie stolika w czystości i wyrzucenie opakowań po Towarach do kosza znajdującego się w Lokalu. W lokalu zamkniętym, w którym operować zacznie Wnioskodawca oraz w innych lokalach, które mogą zostać otwarte w przyszłości, zapewniony będzie własny personel sprzątający. W lokalu typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości personel sprzątający będzie zapewniony przez operatora centrum handlowego. W obu przypadkach zadaniem personelu będzie utrzymanie czystości w Lokalu jedynie w ograniczonym zakresie (okresowo i nie po każdej konsumpcji klienta).

W przypadku sprzedaży Towarów z dowozem Klient będzie miał możliwość zakupu Towarów wraz z jego dowozem. W takim przypadku, gotowe zamówienie będzie transportowane przez Wnioskodawcę do miejsca wskazanego przez klienta (niekoniecznie miejsca konsumpcji). Klient dokona płatności za Towary w momencie ich odbioru lub przelewem bankowym na podstawie wystawionej faktury/paragonu. Po dowiezieniu Towarów do klienta, Wnioskodawca nie będzie wykonywał jakichkolwiek czynności dodatkowych. W szczególności Wnioskodawca nie będzie przygotowywał miejsca konsumpcji, nie zapewni obsługi, w tym kelnerów, nie będzie podawał Towarów do stolika itd. W przypadku zamówienia przez klienta Towarów wraz z dowozem, Wnioskodawca, oprócz zapłaty za Towary, z reguły otrzyma od klienta dodatkowe wynagrodzenie za dowóz. Przy zamówieniach Towarów o wartości powyżej ustalonej kwoty, Wnioskodawca przewiduje dostawę gratis.

Ad. 1.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania sprzedaży Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy lub na wynos za dostawę towarów dla celów VAT.

Na wstępie należy zaznaczyć, że mając do czynienia z kilkoma czynnościami, które składają się w rezultacie na jedno zasadnicze świadczenie możemy mówić o pewnym kompleksie. Zagadnienie to było przedmiotem wielu orzeczeń wydawanych zarówno przez TSUE, jak i sądy administracyjne. Wspólną tezę jaką można wyciągnąć na ich podstawie, jest twierdzenie, że w sytuacji gdy "dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej".

Należy podkreślić, że w wyroku C-349/96 w sprawie Card Protection Plan Ltd TSUE stwierdził, że "pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej".

Rozstrzygając, czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów czy jako świadczenie usług wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

W kwestii ustalenia, czy świadczenie Wnioskodawcy stanowi usługę gastronomiczną czy też dostawę towarów należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji ww. usług, dlatego też należy odwołać się do prawa Unii Europejskiej.

Zagadnienie dotyczące usług związanych z wyżywieniem uregulowane zostało w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 77, str. 1) oraz orzecznictwie TSUE. Przepisy Rozporządzenia wykonawczego stanowią w Polsce prawo bezpośrednio obowiązujące, które wiąże zarówno jednostki, jak i organy państwowe. Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego, wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Stosowanie przepisów Rozporządzenia wykonawczego pozwala w szczególności na wykluczenie z kategorii usług restauracyjnych i gastronomicznych czynności, które w ogóle usług takich nie stanowią. Rozważania te wskazują jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).

Należy wskazać, że stosownie do art. 6 ust. 1 ww. rozporządzenia usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie zaś z ust. 2 ww. artykułu za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Zagadnienie to było również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C#8209;497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien w kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło stanowi dostawę towarów wskazał, że: "w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych."

W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że "elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów".

Ponadto Trybunał zauważył, że: "przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (...) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru".

Zatem w analizowanej sprawie należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć co jest elementem dominującym w zespole czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę i w konsekwencji przesądzającym o kwalifikacji świadczenia kompleksowego Wnioskodawcy do usług lub dostawy towarów, a następnie ustalić czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę mogą być zakwalifikowane do usługi restauracyjnej/gastronomicznej, o której mowa w art. 6 rozporządzenia wykonawczego Rady.

W powołanym już wyroku w sprawie C#8209;231/94 Faaborg-Gelting Linien Trybunał wskazał, że dostawa przygotowanej żywności i napojów do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, począwszy od ugotowania jedzenia do jego fizycznego podania klientowi, podczas gdy w tym samym czasie infrastruktura znajduje się w jego dyspozycji, w tym jadalnia z przyległościami (szatnie itp.), meble i zastawa. Osoby, których zawód polega na przeprowadzaniu transakcji w restauracji, będą musiały wykonywać zadania, takie jak nakrycie (przygotowanie) stołu, doradzanie klientowi i udzielanie wyjaśnień dotyczących serwowanego jedzenia i picia, obsługę przy stole i sprzątanie stołu po skończonym posiłku. W konsekwencji transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług) charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania, wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy natomiast do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu. (pkt 12-14).

Na tle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy lub na wynos stanowi dostawę towarów. Wnioskodawca wskazał, że klient będzie składał zamówienie na Towary stojąc przy ladzie i również przy ladzie Wnioskodawca będzie wydawał Towary klientowi odbierając jednocześnie od niego zapłatę. Personel Wnioskodawcy nie będzie donosił gotowego zamówienia do stolika lub innego miejsca, w którym oczekuje klient. W Lokalu nie ma obsługi kelnerskiej, a klientowi nie będą udostępniane metalowe sztućce, bądź inne naczynia szklane lub ceramiczne, które mogłyby stanowić zastawę stołową. W Lokalu klient nie będzie otrzymywał karty dań oraz nie będzie miał możliwości zamówienia Towarów do stolika. Lokal Wnioskodawcy nie cechuje się odpowiednim wystrojem właściwym dla typowych lokali restauracyjnych, które mają za zadanie stworzyć właściwą atmosferę takich miejsc (np. na stolikach brak jest obrusów, czy zestawu przypraw), a ich projekt i wyposażenie mają za zadanie przede wszystkim utrzymanie czystości i zapewnienie elementarnego komfortu dla klientów. Ponadto w Lokalu Klient nie będzie miał do dyspozycji szatni, palarni, czy toalety. Przy czym, Wnioskodawca nie wyklucza, że we wszystkich lub niektórych lokalach zamkniętych, które mogą zostać otwarte w przyszłości, będą znajdowały się toalety. Dodatkowo, Wnioskodawca nie wyklucza, że we wszystkich lub w niektórych lokalach typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości klient będzie mógł korzystać z toalet i ewentualnie szatni znajdujących się w częściach wspólnych centrów handlowych. We wniosku wskazano ponadto, że w przypadku, gdy klient będzie spożywał Towary w Lokalu, każdorazowo będzie się oczekiwać od niego uprzątnięcia zajmowanego stolika po konsumpcji. W tym celu, w przypadku zamawiania Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu, przy odbiorze Towaru z lady klientowi z reguły będzie wydawana plastikowa taca lub plastikowy koszyk (wielorazowego użytku) mające ułatwić utrzymanie stolika w czystości i wyrzucenie opakowań po Towarach do kosza znajdującego się w Lokalu. Przy czym, w lokalu zamkniętym, w którym operować zacznie Wnioskodawca oraz w innych lokalach, które mogą zostać otwarte w przyszłości, zapewniony będzie własny personel sprzątający. Natomiast w lokalu typu "food court", które mogą zostać otwarte w przyszłości personel sprzątający będzie zapewniony przez operatora centrum handlowego. W obu przypadkach zadaniem personelu będzie utrzymanie czystości w Lokalu jedynie w ograniczonym zakresie (okresowo i nie po każdej konsumpcji klienta). Natomiast w przypadku zadeklarowania przez klienta chęci konsumpcji poza lokalem, zamówione Towary będą dodatkowo pakowane w taki sposób, aby mógł on bezpiecznie i wygodnie przenieść Towary do miejsca konsumpcji. Przygotowanie Towarów na wynos nie wyklucza możliwości ich konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy. Również w przypadku zadeklarowania przez klienta chęci skonsumowania Towarów w Lokalu, będzie mógł on wynieść je z łatwością poza Lokal i skonsumować w innym wybranym przez siebie miejscu. Jak wskazał Wnioskodawca, Produkty po ich przygotowaniu umieszczane będą w plastikowych bądź papierowych opakowaniach i w ten sposób wydawane klientowi. Wnioskodawca dodawać będzie do Towarów plastikowe sztućce (do sałatek) oraz chusteczki papierowe.

W konsekwencji, w przypadku opisanej sprzedaży Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy lub na wynos sprzedawany jest przygotowany zgodnie z zamówieniem złożonym przez klienta Towar w opakowaniu, ze sztućcami jednorazowymi. W rozpatrywanej sprawie elementem dominującym w zespole czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę i przesądzającym o kwalifikacji świadczenia kompleksowego Wnioskodawcy jako dostawy towarów jest sprzedaż Towaru. Bez wpływu na przedstawioną ocenę prawnopodatkową pozostaje to, że ze sprzedażą Towarów wiążą się inne czynności, w tym jego zapakowanie. Czynnościom tym, w całym świadczeniu, nie można przypisać charakteru dominującego, pozwalającego na uznanie przedmiotowej sprzedaży Towarów na rzecz klienta za świadczenie usług.

Sprzedaż ta dotyczy więc dostawy Towarów, gdyż nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. W szczególności, w lokalu nie ma kelnerów, nie doradza się w rzeczywistości klientom co do wyboru dania, brak jest również naczyń, sztućców i nakryć stołowych, które to elementy są charakterystyczne dla typowej usługi gastronomicznej (restauracyjnej). Działalność Wnioskodawcy sprowadza się w istocie do przygotowania Produktów, skompletowania Towarów zgodnie z zamówieniem i wydania klientowi. Udostępnione w Lokalu miejsce jest minimum potrzebnym do spożycia. W związku z tym należy uznać, że w omawianej sprawie mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów. Przy czym nie ma znaczenia czy towary te sprzedawane są w celu konsumpcji na miejscu, tj. w Lokalu, czy też na wynos. Oczekiwania klientów zawsze sprowadzają się jedynie do otrzymania gotowego Towaru, który można spożyć od razu po otrzymaniu.

Wobec powyższych twierdzeń należy uznać, że sprzedaż Towarów z przeznaczeniem do konsumpcji w lokalu Wnioskodawcy lub na wynos stanowi dostawę towarów dla celów VAT, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, że Klient będzie miał możliwość zakupu Towaru wraz z jego dowozem. W takim przypadku zamówienie jest transportowane przez Wnioskodawcę do miejsca wskazanego przez klienta (niekoniecznie miejsca konsumpcji). Klient dokona płatności za Towary w momencie odbioru towaru lub przelewem bankowym na podstawie wystawionej faktury/paragonu. Po dowiezieniu Towarów Wnioskodawca nie będzie wykonywał jakichkolwiek czynności dodatkowych, w szczególności Wnioskodawca nie będzie przygotowywał miejsca konsumpcji, nie zapewni obsługi, w tym kelnerów, nie będzie podawał Towarów do stolika itd.

W przypadku sprzedaży Towarów z dowozem spełnione są łącznie obydwie przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tj. przedmiotem transakcji są towary (rzeczy) oraz dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Jak już wskazano, w świetle dokonanej analizy orzecznictwa TSUE przy kwalifikacji transakcji z punktu widzenia VAT należy wziąć pod uwagę całokształt transakcji i zidentyfikować element dominujący danego świadczenia. W tym kontekście elementem dominującym w przypadku sprzedaży Towarów wraz z dowozem do klienta jest dostawa Towaru. W przypadku zamówienia Towarów z dowozem klienci oczekują od Wnioskodawcy otrzymania gotowego Towaru pod konkretny adres, wskazany przez klienta w zamówieniu. Klient Wnioskodawcy zainteresowany jest wyłącznie Towarem i nie oczekuje od Wnioskodawcy jakichkolwiek usług wspomagających. Z wniosku wynika, że po dowiezieniu Towarów Wnioskodawca nie będzie wykonywał jakichkolwiek czynności dodatkowych, w szczególności Wnioskodawca nie będzie przygotowywał miejsca konsumpcji, nie zapewni obsługi, w tym kelnerów, nie będzie podawał Towarów do stolika itd. Zatem w przedmiotowej sprawie dowóz jest wyłącznie elementem wspomagającym dostawę Towarów. Umożliwia on wykonanie czynności w związku z dostarczeniem Towarów do miejsca wskazanego przez klienta (niekoniecznie miejsca konsumpcji). Dowóz Towarów nie zmienia charakteru realizowanych dostaw, gdyż celem transakcji wciąż pozostaje dostarczenie klientowi zamówienia i zaspokojenie jego potrzeb w postaci zakupu Towaru. Wobec tego, w analizowanej sprawie dowóz Towarów jest świadczeniem wyłącznie pomocniczym w stosunku do dostawy Towarów. W niniejszych okolicznościach Klient nie zakupiłby samych usług dowozu, gdyby nie zakupił u Wnioskodawcy Towarów mających być przedmiotem transportu. Z tego względu dowóz Towarów do miejsca wskazanego przez klienta nie zmienia "towarowego" charakteru całej dostawy, co potwierdza brzmienie art. 6 ust. 2 ww. rozporządzenia. Zgodnie z tym przepisem, za usługi cateringowe i restauracyjne nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że sprzedaż Towarów wraz z dowozem do klienta stanowi dostawę towarów dla celów VAT, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 3 i 4.

Zgodnie z art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy - stosownie do art. 41 ust. 2 ww. ustawy - stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W poz. 42 ww. załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług wskazane zostały, sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 10.85.1, "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%".

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy o VAT przez PKWiU ex rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)".

Ponadto, zgodnie z pkt 1 objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Jak wynika z art. 41 ust. 2a ustawy o VAT dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W poz. 28 załącznika nr 10 do tej ustawy, stanowiącym "Wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%", wymienione zostały sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 10.85.1 - "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%".

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, że symbol "ex" dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć sprzedaż towarów takich jak m.in.: kanapki, świeże sałatki, wrapy, ciastka, chipsy, owoce i napoje (Towary). Towary, które będą sprzedawane przez Wnioskodawcę można podzielić na (i) produkty przygotowywane na miejscu takie jak m.in. kanapki, świeże sałatki i wrapy (dalej: "Produkty") oraz (ii) towary kupowane od podmiotów trzecich i odsprzedawane w stanie nieprzetworzonym (dalej: "Towary Nabyte"). Wnioskodawca będzie sprzedawał Towary z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy lub na wynos. Ponadto Wnioskodawca będzie również dokonywał sprzedaży Towarów wraz z dowozem do klienta. Zdaniem Wnioskodawcy, wytwarzane w Lokalu Produkty (sałatki, wrapy i kanapki) należy sklasyfikować do grupy PKWiU 10.85.1 jako gotowe posiłki, dania.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania 5% stawką podatku VAT sprzedaży Produktów z przeznaczeniem do spożycia w Lokalu lub na wynos oraz zastosowania 5% stawki podatku VAT dla sprzedaży produktów z dowozem.

Jak wywiedziono wyżej, sprzedaż Towarów, w tym Produktów (kanapki, sałatki i wrapy) z przeznaczeniem do konsumpcji w Lokalu Wnioskodawcy, na wynos lub z dowozem stanowi dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, skoro będącą przedmiotem zapytania dostawę Produktów zakwalifikowano według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług do grupowania PKWiU 10.85.1 i - jak wskazał Wnioskodawca - żaden z Produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę nie będzie zawierał alkoholu powyżej 1,2% składu, to do sprzedaży Produktów zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 5%, na mocy art. 41 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży Produktów (kanapki, sałatki i wrapy) z przeznaczeniem do konsumpcji w lokalu Wnioskodawcy, na wynos lub z dowozem należało uznać za prawidłowe.

Ad. 5.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 pkt 2 ww. ustawy podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Literalna wykładnia powyższych przepisów nakazuje, aby koszty transportu towarów zostały włączone do podstawy opodatkowania dostawy towarów, jeżeli koszty te są pobierane przez dokonującego dostawę od nabywcy.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że Klient będzie miał możliwość zakupu Towarów wraz z jego dowozem. W takim przypadku, gotowe zamówienie będzie transportowane przez Wnioskodawcę do miejsca wskazanego przez klienta (niekoniecznie miejsca konsumpcji). Klient dokona płatności za Towary w momencie ich odbioru lub przelewem bankowym na podstawie wystawionej faktury/paragonu. W przypadku zamówienia przez klienta Towarów wraz z dowozem, Wnioskodawca, oprócz zapłaty za Towary, z reguły otrzyma od klienta dodatkowe wynagrodzenie za dowóz. Przy zamówieniach Towarów o wartości powyżej ustalonej kwoty, Wnioskodawca przewiduje dostawę gratis.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą włączenia do podstawy opodatkowania kosztów transportu Towarów otrzymanych w związku ze sprzedażą Towarów wraz z ich dowozem i opodatkowania kosztów dowozu Towarów stawką podatku VAT analogiczną jak dostawa Towarów.

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od klienta w przypadku sprzedaży Towarów wraz z ich dowozem obejmuje Towar oraz usługę dowozu. Z wniosku wynika, że Klient w momencie odbioru Towarów lub przelewem bankowym na podstawie wystawionej faktury/paragonu dokonuje płatności za Towary. Oprócz zapłaty za Towary w przypadku sprzedaży Towarów wraz z dowozem Wnioskodawca z reguły otrzyma od klienta dodatkowe wynagrodzenie za dowóz. Zatem dostawa Towarów z dowozem dokonywana przez Wnioskodawcę wypełnia przesłankę art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy o VAT. Oznacza to, że podstawa opodatkowania dostawy Towarów deklarowana przez Wnioskodawcę powinna obejmować również koszty transportu (dowozu) Towarów. Wobec tego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku sprzedaży Towarów opodatkowanych obniżoną stawką podatku VAT wraz z ich dowozem do klienta, koszty transportu Towarów powinny być włączone do podstawy opodatkowania ich dostawy i podlegać opodatkowaniu analogiczną stawką podatku VAT jak dostawa Towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem interpretację indywidualną wydano na podstawie wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniami w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności stawki podatku VAT dla dostawy pozostałych Towarów, tj. jabłka, ciastka, chipsy, soki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.