IPPP2/4512-1124/15-2/MAO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2015 r. (data wpływu 25 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania dostawy działek nr 295/8 i 295/10 - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania sprzedaży działki nr 295/5 - jest prawidłowe.

W dniu 25 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wraz z żoną jest właścicielem gospodarstwa rolnego, z tego tytułu opłacają podatek rolny oraz są ubezpieczeni w KRUSie. Żona Wnioskodawcy na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 listopada 1975 r. nabyła własność nieruchomości oznaczonej jako działka nr 295 o powierzchni 23.151 m², wieś B., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawca i jego żona Alicja S. w dniu 13 lipca 1984 r. zawarli umowę majątkową małżeńską rep. A nr 5051/84 rozszerzającą, w wyniku której wnieśli nieruchomość do majątku wspólnego. Przedmiotowa nieruchomość była i jest w dalszym ciągu wykorzystywana do celów rolnych.

W 1999 r. z wniosku współwłaścicieli przedmiotowa nieruchomość została podzielona na cztery działki. W wyniku powyższego podziału powstały następujące działki nr: 295/1 o pow. 1000 m², 295/2 o pow. 1000 m², 295/3 o pow. 21.074 m² oraz 295/4 o pow. 77 m². Wszystkie powyżej wskazane podziały nieruchomości wiązały się jedynie ze zmianą powierzchni oraz numerów ewidencyjnych, nie nastąpiła zmiana struktur właścicielskich. Następnie 2 października 2009 r. działka nr 295/4 została przejęta przez Gminę, gdyż była zarezerwowana pod drogę, z tego tytułu Gmina wypłaciła Wnioskodawcy i Jego żonie odszkodowanie, a zatem nie została Gminie sprzedana.

W dniu 16 lutego 2006 r. uchwalony został miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wsi B., który przewidywał, że przeznaczenie terenu dla przedmiotowej nieruchomości było następujące:

* 295/1 -17 U/MN i 9 KDZ - tereny usługowe, zabudowa jednorodzinna i tereny ulic zbiorczych;

* 295/2 -17 U/MN, 22MN (U) i 9 KDL - tereny zabudowy usługowo mieszkaniowej, tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług oraz tereny komunikacji;

* 295/3 - 22 MN (U), 19 MN (U), 20 MN (U), 21 MN (U), 9 KDL, 10 KDL, 11 KDL, 12 KDL, 13 KDL - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług oraz tereny komunikacji;

* 295/4 -13 KDL - tereny komunikacji.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z 30 czerwca 2011 r. określa przeznaczenie działki 295/1 i 295/2 jako U2 - usługi zaś działka 295/3 określa jako MN 1/U2 - zabudowa jednorodzinna i usługi oraz 21-10 KDL, 21-11 KDL, 21-12 KDL - drogi.

Wnioskodawca wraz z żoną w dniu 20 sierpnia 2009 r. na podstawie umowy dzierżawy wydzierżawili działkę nr 295/1 i 295/2 na okres 10-ciu lat. Dzierżawca prowadzi na przedmiotowych działkach myjnię samochodową. W tym celu dzierżawca zamontował ze środków własnych 3 stanowiska przeznaczone do mycia oraz kontener z infrastrukturą techniczną myjni. Przychody osiągane z najmu opodatkowane są ryczałtem.

W najbliższej przyszłości małżonkowie S. chcą sprzedać działki: 295/1, 295/2 oraz 295/3, zaś potencjalny nabywca po umowie przedwstępnej chce wnioskować o zmiany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przewidywany nabywca nie jest dotychczasowym dzierżawcą działek 295/1 i 295/2. Środki uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca wraz z żoną zamierzają przeznaczyć na cele osobiste.

Strona wraz ze swą żoną w dniu 31 lipca 2006 r. dokonała sprzedaży udziału 1/2 we współwłasności działki nr 4/2 o pow. 19801 m².

Dodatkowo Wnioskodawca nadmienia, że:

* nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami,

* sprzedaż działek nie zostanie dokonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* sprzedaży działek nie dokonuje w celach handlowych, zarobkowych, lecz dla celów osobistych,

* przedmiotowy grunt jest wykorzystywany w celach rolniczych,

* wskazany grunt był w części (tekst jedn.: działki nr 295/1 i 295/2) udostępniany osobom trzecim na podstawie dzierżawy.

Wnioskodawca i jego żona nie podejmowali żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek związanych np. z uzbrojeniem terenu lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami.

W związku z przedstawionym powyżej opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zwrócił się o wydanie indywidualnej interpretacji (wniosek z dnia 26 sierpnia 2015 r., uzupełniony pismem z dnia 18 września 2015 r.). Strona otrzymała indywidualną interpretację nr IPPP2/4512-830/15-3/MAO z dnia 22 października 2015 r., która w części opodatkowania sprzedaży działek 291/1 i 295/2 została uznana za nieprawidłową, a w części sprzedaży 295/3 za prawidłową.

W dalszej kolejności Małżonkowie S. otrzymali decyzję z dnia 24 sierpnia 2015 r. wydaną przez Wójta Gminy. Wydana decyzja zatwierdza nowy podział nieruchomości położonej we wsi B., oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków numerami 295/1, 295/2, 295/3. W wyniku podziału powstają następujące nowe działki: 295/9, 295/11, 295/6 przeznaczone na drogę gminną lokalną o symbolu 21-9 KDL; 295/7 przeznaczone pod drogę gminną lokalną o symbolu 21-13 KDL; 295/5 przeznaczoną pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową (MN1/U2), 295/8 i 295/10 przeznaczone pod zabudowę usługową (U2). W wyniku wydzielenia terenów przeznaczonych na drogi gminne, powierzchnia działek pod zabudowę mieszkaniową i usługową zmniejszyła się. Powyżej wskazany podział nieruchomości został wykonany z urzędu dla realizacji niezbędnego celu publicznego, jakim jest wydzielenie gruntów pod drogi publiczne. Wnioskodawczyni i Jej mąż po otrzymaniu decyzji z Urzędu Gminy w dalszym ciągu zamierzają dokonać sprzedaży działek, które według nowego podziału zostały oznaczone numerami: 295/5 przeznaczona pod zabudowę jednorodzinną mieszkaniową (pierwotnie oznaczona nr 295/3) oraz 295/8 i 295/10 przeznaczone pod zabudowę usługową (pierwotnie oznaczone nr 295/1 i 295/2).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek oznaczonych według nowego podziału administracyjnego jako działki numer, tj. 295/5, 295/8, 295/10 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Osoba fizyczna, wykonująca czynności dostawy towaru, polegająca na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (w celach handlowych), nie jest podatnikiem podatku VAT w świetle art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył wraz z żoną do majątku wspólnego, tj. do powiększenia posiadanego gospodarstwa rolnego. Zainteresowany uważa, że działki te nie będą opodatkowane VAT z tytułu sprzedaży ww. gruntów, ponieważ dokona sprzedaży działek należących do majątku wspólnego małżonków, jako osób nieprowadzących działalności gospodarczej w tym zakresie. Czynność ta nie będzie miała charakteru działalności stałej, zorganizowanej czy też profesjonalnej. Jak Wnioskodawca już wcześniej zaznaczył sprzedaży tych działek nie dokonuje w celach zarobkowych, lecz zamierza przeznaczyć na cele osobiste. Strona nie jest płatnikiem podatku VAT, jak również umowa dzierżawy, której stroną jest Wnioskodawca, nie jest opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca wraz z żoną zamierza sprzedać przedmiotowe działki potencjalnemu nabywcy nie będącemu dotychczasowym dzierżawcą działek. Strona ani jego żona nie ponieśli żadnych nakładów własnych na dzierżawione działki. Dzierżawca poniósł nakłady na dzierżawione działki, które nie są trwale związane z gruntem, nie ma mowy o przejęciu jakichkolwiek nakładów dzierżawcy na rzecz małżeństwa S.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego:

* jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy działek nr 295/8 i 295/10,

* jest prawidłowe w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 295/5.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), dalej k.c. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c., stanowi odpłatną dostawę towarów.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT wynika, że przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, ze nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Konieczne jest zatem ustalenie, czy osoba ta podjęła/będzie podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpi w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną są właścicielami gospodarstwa rolnego i z tego tytułu opłacają podatek rolny oraz są ubezpieczeni w KRUSie. Żona Zainteresowanego, na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 listopada 1975 r., nabyła własność działki nr 295 położonej we wsi B.

Wnioskodawca i Jego żona w dniu 13 lipca 1984 r. zawarli umowę majątkową małżeńską rozszerzającą, w wyniku której wnieśli nieruchomość do majątku wspólnego. Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana do celów rolnych. W 1999 r. z wniosku współwłaścicieli nieruchomość została podzielona na cztery działki o nr: 295/1, 295/2, 295/3 oraz 295/4. Podział nieruchomości wiązał się jedynie ze zmianą powierzchni oraz numerów ewidencyjnych, nie nastąpiła zmiana struktur właścicielskich.

Zgodnie z uchwalonym w dniu 16 lutego 2006 r. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego wsi B. przeznaczenie terenu dla przedmiotowej nieruchomości było następujące: działka 295/1 - tereny usługowe, zabudowa jednorodzinna i tereny ulic zbiorczych; działka 295/2 - tereny zabudowy usługowo mieszkaniowej, tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług oraz tereny komunikacji; działka 295/3 - tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem usług oraz tereny komunikacji; działka 295/4 - tereny komunikacji. Zaś miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z dnia 30 czerwca 2011 r. określił przeznaczenie działki 295/1 i 295/2 jako usługi, zaś działki 295/3 jako zabudowa jednorodzinna i usługi oraz drogi. W dniu 20 sierpnia 2009 r. Wnioskodawca wraz z żoną na podstawie umowy dzierżawy wydzierżawili działkę nr 295/1 i 295/2 na okres 10 lat, zaś w dniu 2 października 2009 r. działkę nr 295/4 - zarezerwowaną pod drogę - przejęła Gmina (z tego tytułu Gmina wypłaciła Wnioskodawcy i Jego żonie odszkodowanie).

W dniu 24 sierpnia 2015 r. Zainteresowany i Jego żona otrzymali decyzję wydaną przez Wójta Gminy zatwierdzającą nowy podział przedmiotowej nieruchomości położonej we wsi B. W wyniku podziału powstały następujące działki: 295/9, 295/11, 295/6 i 295/7 przeznaczone pod drogę gminną lokalną, 295/5 przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową, a także 295/8 i 295/10 przeznaczone pod zabudowę usługową.

Strona wraz z żoną zamierzają sprzedać działki: 295/5, 295/8 oraz 295/10 (przed podziałem z dnia 24 sierpnia 2015 r. oznaczone odpowiednio 295/3, 295/1 i 295/2). Planowanej dostawy działek, które wykorzystywane są w działalności rolniczej oraz częściowo udostępniano osobom trzecim na podstawie umowy dzierżawy (tekst jedn.: działki nr 295/8 i 295/10), Zainteresowany nie dokona w ramach działalności gospodarczej, nie dokona także w celach handlowych czy zarobkowych, lecz środki uzyskane ze sprzedaży działek zamierza przeznaczyć na cele osobiste. Wnioskodawca ani Jego żona nie podejmowali żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek związanych np. z uzbrojeniem terenu lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami.

Strona nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Zainteresowany wraz ze swą żoną 31 lipca 2006 r. dokonał sprzedaży udziału 1/2 we współwłasności działki nr 4/2.

Wątpliwości Strony dotyczą m.in. opodatkowania sprzedaży działek nr 295/8 i 295/10.

W niniejszej sprawie w celu rozstrzygnięcia kwestii, czy sprzedaż ww. działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, konieczne jest dokonanie oceny, czy na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Zainteresowany będzie podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy z tytułu dokonania czynności sprzedaży nieruchomości nr 295/8 i 295/10.

Z uwagi na całokształt okoliczności sprawy oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa działek nr 295/8 i 295/10 nie odbędzie się w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, lecz nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jak wynika z wniosku od 2009 r. Zainteresowany oddał przedmiotowe nieruchomości (tekst jedn.: działki nr 295/8 i 295/10 zgodnie z podziałem z 2015 r.) w dzierżawę, wymienioną w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem powyższe działki były wykorzystywane przez Stronę w celach zarobkowych, co wypełnia definicję działalności gospodarczej wskazanej w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji z tytułu planowanej dostawy Wnioskodawca będzie działać jako podatnik podatku VAT, a sprzedaż ww. nieruchomości, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, pomimo że środki uzyskane ze sprzedaży działek zamierza przeznaczyć na cele osobiste, a także że wraz z żoną nie podejmowali żadnych działań zmierzających do uatrakcyjnienia posiadanych działek lub aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że wskazana we wniosku sprzedaż działek 295/8 i 295/10 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest nieprawidłowe.

Wątpliwości Strony dotyczą również uznania, czy dostawa działki nr 295/5 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W niniejszej sprawie przedmiotowa nieruchomość nr 295/5 jest działką niezabudowaną, posiadającą miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z dnia 30 czerwca 2011 r., zgodnie z którym jest to działka o przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową. W rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do działki nr 295/5 z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Od momentu zakupu do dnia sprzedaży ww. działka gruntu nie była i nie będzie przedmiotem dzierżawy lub innego przekazania osobom trzecim do korzystania. Jest natomiast nieruchomością wykorzystywaną przez Zainteresowanego i Jego żonę (od 1984 r.) w działalności rolniczej, tj. w działalności zwolnionej od podatku VAT. Ponadto należy podkreślić, że Wnioskodawca w przypadku planowanej dostawy przedmiotowej działki nie podjął ciągu działań (takich jak: nabycie terenu przeznaczonego do dalszej odsprzedaży, zakup nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę, jej uzbrojenie, itd.), które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

W odniesieniu do planowanej dostawy działki nr 295/5 brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie (tekst jedn.: w zakresie planowanej dostawy nieruchomości nr 295/5) takich przesłanek brak.

Należy uznać, że Strona wykorzystuje ww. nieruchomość niezabudowaną poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, co nie pozwala na uznanie Zainteresowanego za podatnika VAT w zakresie planowanej dostawy przedmiotowej nieruchomości nr 295/5. Z uwagi na to, sprzedaż ww. działki gruntu oznaczać będzie działanie Wnioskodawcy w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania. Sprzedając niezabudowaną działkę gruntu nr 295/5 Zainteresowany skorzysta z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, planowana transakcja zbycia ww. gruntu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że wskazana we wniosku sprzedaż działki 295/5 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. W niniejszej sprawie interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.