IPPP2/443-993/12-2/KG - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług opłat wnoszonych za anulowanie rezerwacji hotelowej i nieskorzystanie z usług zakwaterowania świadczonych przez spółkę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat za zbyt późne anulowanie rezerwacji hotelowej i nieskorzystanie z usług zakwaterowania świadczonych przez Spółkę - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT opłat za zbyt późne anulowanie rezerwacji hotelowej i nieskorzystanie z usług zakwaterowania świadczonych przez Spółkę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Jednym z przedmiotów działalności Wnioskodawcy (dalej "Spółka) jest prowadzenie hotelu pod międzynarodową marką. W ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy dla swoich gości usługi zakwaterowania.

Co do zasady, goście planujący wizytę w hotelu dokonują przed przyjazdem rezerwacji pokoju o określonym standardzie i w określonym terminie planowanej wizyty, bądź dokonują z góry płatności za pokój w taryfie niepozwalającej na anulowanie rezerwacji. Tym samym, gość ma zagwarantowane, że po przyjeździe będzie mógł skorzystać z zakwaterowania (tekst jedn.: hotel zatrzyma dla tego gościa pokój i nie udostępni go innym osobom). Zdarzają się przypadki, w których klienci Spółki zmieniają decyzję odnośnie pobytu i rezygnują z przyjazdu. W wybranych taryfach, Spółka umożliwia w takich sytuacjach anulowanie dokonanej wcześniej rezerwacji. O ile jednak anulowanie nie zostanie dokonane do określonego momentu, Spółka obciąża gościa opłatą za niedokonanie wcześniejszego anulowania rezerwacji.

Opłaty takie są zatem naliczane jedynie w sytuacjach, gdy gość nie odwoła w ustalonym terminie rezerwacji i nie pojawi się w hotelu. Działanie takie jest powszechnie stosowanym w branży hotelarskiej i służy do zmotywowania gości do odwoływania rezerwacji odpowiednio wcześniej tak, aby w przypadku ich rezygnacji, hotel mógł udostępnić innym gościom zarezerwowany pokój. Praktyka ta opisana jest w warunkach dokonywania rezerwacji przez gości hotelu, stosowanych przez Spółkę. Spółka nalicza i pobiera przedmiotową opłatę dopiero w sytuacji, gdy rezerwacja zostanie anulowana zbyt późno.

Opłata, którą obciąża Spółka gościa za "późne" anulowanie rezerwacji (tzw. "no-show charge"), traktowana była dotychczas przez Spółkę dla celów podatku VAT jak usługa zakwaterowania, tj. ewidencjonowana była przez Spółkę za pomocą kasy fiskalnej jako sprzedaż opodatkowana 8% stawką VAT, a w przypadku gdy klientem był podmiot prowadzący działalność gospodarczą, dokumentowana była dodatkowo fakturą VAT.

Wiele rezerwacji możliwych do anulowania, dokonywanych jest przez klientów przy użyciu kart płatniczych i kredytowych. W momencie dokonania takich rezerwacji, klient podaje numer karty, który służy jako gwarancja dla przyszłej transakcji. W momencie podania numeru karty, żadna kwota nie staje się należna Spółce, nie wpływa na konto Spółki, Spółka nie może nią dysponować. Nie jest wpłacana zatem zaliczka, zadatek bądź inna płatność na poczet usługi zakwaterowania, którą wykona w przyszłości Spółka.

Jeżeli klient anuluje rezerwację w czasie, gdy anulowanie nie podlega opłacie, numer karty nie jest wykorzystywany do pobrania opłaty. Późniejsze anulowanie rezerwacji, bądź brak anulowania i niepojawienie się gościa w hotelu powodują, że numer karty wykorzystywany jest do obciążenia klienta za późne anulowanie rezerwacji i - co do zasady kwota obciążenia przekazywana jest na konto Spółki.

W świetle powyższego stanu faktycznego, Spółka ma wątpliwości, czy opodatkowanie podatkiem VAT pobieranych przez nią opłat za zbyt późne anulowanie rezerwacji jest prawidłowe na gruncie przepisów o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty za zbyt późne anulowanie rezerwacji hotelowej i nieskorzystanie z usług zakwaterowania świadczonych przez Spółkę powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty za zbyt późne anulowanie rezerwacji i nieskorzystanie z usług noclegowych świadczonych przez Spółkę nie podlegają opodatkowaniu VAT, ponieważ nie są wynagrodzeniem za jakąkolwiek usługę wyświadczoną przez Spółkę, lecz są to opłaty o charakterze odszkodowawczym.

Zasady opodatkowania VAT ww. opłat nie zostały wprost uregulowane w przepisach dotyczących tego podatku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

W przypadku uznania, że mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, w tym świadczeniem usług, podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że każde świadczenie, niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu określonego zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

Jest to definicja bardzo szeroka, jednak w praktyce jej stosowanie doprecyzowują dodatkowe warunki, które muszą być spełnione w celu jej wypełnienia. W przeciwnym przypadku, każda płatność otrzymana od klienta, niebędąca wynagrodzeniem za dostawę towarów, musiałaby zostać uznana za wynagrodzenie za świadczenie usług i tym samym, podlegać opodatkowaniu VAT (np. odszkodowania oraz kary umowne, które nie podlegają opodatkowaniu VAT).

Dodatkowymi warunkami pozwalającymi na zweryfikowanie, czy mamy do czynienia ze świadczeniem usług są:

* uznanie, że usługobiorca odnosi korzyść z danego zdarzenia/działania;

* uznanie, że za świadczoną usługę świadczeniodawca otrzymuje świadczenie wzajemne w postaci wynagrodzenia.

Powyższe podejście w zakresie klasyfikacji zdarzeń gospodarczych jako świadczenia usług w oparciu o dodatkowe kryteria prezentowane jest m.in. przez sądy administracyjne. W wyroku z 4 września 2009 r. (sygn. III SA/Gl 435/2009) Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej "WSA") w Gliwicach uznał, że usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT to transakcja gospodarcza, a stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Z kolei WSA w Krakowie w wyroku z dnia 18 września 2008 r. (sygn. I SA/Kr 636/2008) uznał, że świadczeniobiorca musi odnosić potencjalną korzyść ze świadczenia, zatem musi nastąpić konsumpcja świadczenia.

W analizowanym przypadku, uznanie czy kwota naliczana przez Spółkę za nieodwołanie rezerwacji stanowi świadczenie usług, zależne będzie od wypełnienia powyższych warunków, tj.: (i) uznania, czy gość hotelu odnosi korzyść w związku z naliczoną kwotą oraz (ii) wynagrodzenie należne jest Spółce za określone świadczenie Spółki.

Zdaniem Spółki, w analizowanym przypadku, nie można mówić, iż Spółka świadczy jakąkolwiek usługę na rzecz swoich gości, w wyniku której odnoszą oni korzyść. Usługą, do której zobowiązuje się Spółka, jest bowiem usługa zakwaterowania. Do realizacji tej usługi ostatecznie nie dochodzi, ponieważ gość nie pojawia się w hotelu. Gość nie czerpie zatem żadnych korzyści z faktu, że nie odwołał odpowiednio wcześniej rezerwacji nie pojawiając się w hotelu, a za to właśnie naliczana jest opłata.

Kolejnym elementem, który musi być spełniony, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT, jest istnienie bezpośredniego związku o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym.

Naliczone przez Spółkę wynagrodzenie, aby być uznanym za opodatkowane VAT, powinno być konsekwencją wykonania przez Spółkę określonego świadczenia. Również z taką sytuacją nie mamy tu do czynienia, gdyż jedynym świadczeniem, do którego zobowiązuje się Spółka, jest świadczenie usługi zakwaterowania w określonym terminie, a jak zostało to już wskazane, do tego nie dochodzi. Nie dochodzi zatem do świadczenia usługi przez Spółkę.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdza także Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej "ETS"). W podobnej sytuacji, dotyczącej zadatków wpłacanych na poczet pobytu w hotelu wraz ze składaną rezerwacją (wyrok z dnia 18 lipca 2007 r., sygn. C-277/05), ETS uznał, że kwoty zapłacone tytułem zadatku w ramach umów dotyczących świadczenia usług hotelarskich podlegających podatkowi VAT, w przypadku, gdy klient skorzysta z uprawnienia do odwołania rezerwacji, a kwoty te są zatrzymywane przez przedsiębiorstwo hotelarskie, należy uznać za odszkodowanie ryczałtowe płacone w celu naprawienia szkody poniesionej w następstwie niewykonania umowy przez klienta, bez bezpośredniego związku z jakąkolwiek odpłatnie świadczoną usługą, które jako takie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej.

ETS zwrócił również uwagę na istotną kwestię, jaką jest charakter zatrzymywanej przez hotel opłaty, wskazując, że opłata ta ma charakter odszkodowawczo - sankcyjny. Opłata ta naliczana jest jedynie w wyjątkowych sytuacjach, tj. braku odwołania odpowiednio wcześniej przyjazdu, a tym samym niewywiązania się przez gościa z zawartej uprzednio umowy, zobowiązującej do skorzystania z usług hotelu w określonym czasie. Stanowi zatem formę odszkodowania/kary umownej dla drugiej strony umowy (Spółki) za zmianę jej warunków w innej formie niż dopuszczała to umowa (anulowanie najpóźniej na dobę przed przyjazdem).

Zgodnie z art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego, można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). W konsekwencji, ustalone między stronami transakcji rezerwacyjnej warunki, m.in. zasady obciążania kwotą za niepojawienie się w hotelu i nie skorzystanie z usług Spółki, wskazują że kwota naliczana przez Spółkę może być uznana za karę umowną. Stanowi ona niewątpliwie sankcję za niewykonanie zobowiązania (tu: pojawienie się w hotelu i skorzystanie z zarezerwowanych usług noclegowych).

Ponadto, ETS w ww. wyroku dotknął innej, istotnej kwestii stwierdzając, że to iż hotel powstrzymuje się od rezerwacji danego, zarezerwowanego wcześniej pokoju innemu gościowi nie może być uznane za świadczenie wzajemne, za które powstaje prawo do zatrzymania zadatku (tekst jedn.: opłaty o identycznym charakterze co opłata pobierana przez Spółkę, choć pobierana wcześniej niż robi to Spółka). Zdaniem ETS zagwarantowanie dostępności pokoju, czyli powstrzymanie się od udostępnienia go innemu gościowi, wynika bezpośrednio z natury umowy zakwaterowania.

Spółka podziela powyższe stanowisko. Naturą świadczonych usług zakwaterowania jest bowiem z góry określona terminowość tego świadczenia. Zatem utrzymywanie przez hotel rezerwacji i niedokonywanie sprzedaży innym gościom jest nierozłącznym elementem świadczonej usługi zakwaterowania. W przypadku dokonania tzw. "overbooking", tj. zarezerwowania w systemie większej ilości miejsc niż jest dostępnych w hotelu i pojawienia się wszystkich gości w hotelu, Spółka musiałaby zapewnić alternatywne miejsce zakwaterowania (tekst jedn.: nadal wyświadczyć usługę zakwaterowania lecz w innym hotelu). Potwierdza to zatem dodatkowo twierdzenie, że utrzymywanie miejsca w ramach rezerwacji wynika jedynie z natury usługi zakwaterowania, do której w efekcie nie dochodzi.

Przenosząc stanowisko ETS na grunt analizowanej kwestii, zasadne jest uznanie, że naliczana przez Spółkę opłata za nieodwołanie odpowiednio wcześnie rezerwacji nie stanowi wynagrodzenia za utrzymywanie rezerwacji. Przeciwne twierdzenie mogłoby mieć miejsce w sytuacjach, w których opłata za rezerwację naliczana byłaby także wtedy, gdy gość przyjeżdża do hotelu i opłata ta doliczana jest do rachunku, niezależnie od usługi zakwaterowania. Taka sytuacja nie ma jednak miejsca. Jeżeli gość zjawia się w hotelu zgodnie z dokonaną rezerwacją, opłata rezerwacyjna nie jest pobierana.

Stanowisko Spółki o odszkodowawczym charakterze opłat za zbyt późne anulowanie rezerwacji potwierdzane jest także w indywidualnych interpretacjach podatkowych, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji z dnia 9 stycznia 2008 r. (znak IBPP2/443-188a/07/BWo) podzielił ww. stanowisko przedstawione przez Spółkę, stwierdzając dodatkowo, że " (...) w przypadku, gdy na skutek niewykonania umowy kwota pobranego zadatku została zwrócona klientowi lub zatrzymana przez Wnioskodawcę, pobrany zadatek nie będzie ekwiwalentem za świadczoną usługę. Pobrany przez Wnioskodawcę zadatek nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę, lecz pełni funkcję odszkodowawczą". W tej sytuacji uznano, że opłata pobrana przez hotel za zbyt późne odwołanie rezerwacji lub nieodwołanie jej w ogóle ma charakter odszkodowawczy i tym samym, nie podlega VAT. Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji z dnia 28 grudnia 2007 r. (znak ITPP1/443-510A/07/MN).

Również Naczelny Sąd Administracyjny (dalej "NSA") przedstawił stanowisko, zgodnie z którym płatności o odszkodowawczym charakterze nie podlegają opodatkowaniu VAT. Tezą, która ma zastosowanie w analizowanej kwestii, przedstawioną w wyroku z 12 lutego 2010 r. (sygn. I FSK 2040/08) jest to, że zadatek wpłacony na poczet ceny, jeżeli traci odszkodowawczy charakter, podlega opodatkowaniu VAT. Powyższy wyrok dotyczył sprawy, w której wpłacany zadatek mógł zostać zatrzymany w związku z anulowaniem transakcji, bądź o ile transakcja doszła do skutku, zaliczany był na poczet ceny za świadczoną usługę. W zależności od kwalifikacji, różne były zasady jego traktowania dla celów VAT.

Pomimo, iż w sytuacji Spółki nie mamy do czynienia z wpłacanymi wcześniej kwotami o charakterze zadatku, argumentacja przedstawiona w powyższym wyroku ma również zastosowanie do sytuacji opisanej w stanie faktycznym. Opłata pobierana przez Spółkę za zbyt późne anulowanie rezerwacji ma bowiem odszkodowawczy charakter, tożsamy z zadatkiem zatrzymywanym w tym samym celu opisanym w ww. wyroku, a tym samym nie podlega opodatkowaniu VAT.

Reasumując, opłata rezerwacyjna pobierana przez Spółkę w sytuacjach, w których gość nie realizuje wcześniej dokonanej rezerwacji i nie odwołuje jej odpowiednio wcześnie (zgodnie z regulaminem rezerwacji) nie podlega opodatkowaniu VAT. Opłata ta stanowi bowiem wynagrodzenie o charakterze odszkodowawczym za niewywiązanie się przez gościa z warunków umowy, nie stanowi zapłaty za usługę i tym samym, nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Co do zasady każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w ramach prowadzonej działalności Spółka świadczy dla swoich gości usługi zakwaterowania. Co do zasady, goście planujący wizytę w hotelu dokonują przed przyjazdem rezerwacji pokoju o określonym standardzie i w określonym terminie planowanej wizyty, bądź dokonują z góry płatności za pokój w taryfie niepozwalającej na anulowanie rezerwacji. Tym samym, gość ma zagwarantowane, że po przyjeździe będzie mógł skorzystać z zakwaterowania (tekst jedn.: hotel zatrzyma dla tego gościa pokój i nie udostępni go innym osobom). Zdarzają się przypadki, w których klienci Spółki zmieniają decyzję odnośnie pobytu i rezygnują z przyjazdu. W wybranych taryfach, Spółka umożliwia w takich sytuacjach anulowanie dokonanej wcześniej rezerwacji. O ile jednak anulowanie nie zostanie dokonane do określonego momentu, Spółka obciąża gościa opłatą za niedokonanie wcześniejszego anulowania rezerwacji.

W świetle powyższego stanu faktycznego, Spółka ma wątpliwości, czy opodatkowanie podatkiem VAT pobieranych przez nią opłat za zbyt późne anulowanie rezerwacji jest prawidłowe na gruncie przepisów o VAT.

Analizując powyżej przedstawione okoliczności wskazać należy, iż opłata pobierana od klienta, który nie odwoła w ustalonym terminie rezerwacji i nie skorzysta z usług zakwaterowania, nie jest ekwiwalentem za świadczoną przez Spółkę usługę. W przedmiotowym przypadku opłata ta nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę zakwaterowania, lecz pełni funkcję odszkodowawczą, której realizacja następuje w momencie pobierania jej od klienta. Podkreślenia wymaga fakt, iż należność inkasowana od gościa, który w zbyt późnym terminie odwołał rezerwację - nie ma związku ze świadczonymi przez Wnioskodawcę usługami zakwaterowania, bowiem opłata ta pobierana jest wyłącznie w przypadku, gdy do wyświadczenia usługi hotelowej nie dochodzi. W przypadku gdy klient anuluje rezerwację w czasie, gdy anulowanie nie podlega opłacie, opłata nie jest pobierana.

Reasumując, pobierana przez Wnioskodawcę opłata z tytułu zbyt późnego odwołania rezerwacji hotelowej jako pełniąca funkcję odszkodowawczą, nie stanowi wynagrodzenia za świadczoną usługę zakwaterowania, lecz stanowi rekompensatę za poniesione przez Spółkę koszty, bądź też utracone korzyści spowodowane późniejszym niż wynikającym z zawartej umowy anulowaniem rezerwacji. Tym samym uznać należy, iż czynność pobrania przedmiotowej opłaty nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanego w treści uzasadnienia Wnioskodawcy orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 4 września 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 435/09 wskazać należy, iż dotyczy ono opodatkowania podatkiem od towarów i usług wypłacania lub otrzymywania premii pieniężnej za przekroczenie określonego w umowie pułapu obrotów w danym okresie rozliczeniowym. Natomiast wskazany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 września 2008 r. sygn. akt I SA/Kr 636/08 rozstrzyga w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług świadczenia polegającego na odpłatnym przekazaniu właścicielowi gruntu nakładów. Tym samym analizując wskazane powyżej orzeczenia stwierdzić należy, iż dotyczą odmiennych niż przedstawiony w złożonym wniosku stanów faktycznych i nie mogą stanowić o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy będącej przedmiotem wniosku.

Natomiast w odniesieniu do orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 2040/08, stwierdzić należy, iż dotyczy ono opodatkowania podatkiem od towarów i usług zaliczek i zadatków otrzymanych na poczet zabezpieczenia wykonania umowy, zatem rozstrzygnięcie to nie mogło mieć wpływu na kwestię będącą przedmiotem niniejszej interpretacji.

W kwestii powołanego orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 lipca 2007 r. sygn. akt C-277/05 wskazać należy, iż rozstrzygnięcie to dotyczy uznania kwot zapłaconych tytułem zadatku w ramach umów dotyczących świadczenia usług hotelarskich podlegających podatkowi VAT, w przypadku gdy klient skorzysta z uprawnienia do odwołania rezerwacji, a kwoty te są zatrzymywane przez przedsiębiorstwo hotelarskie, za odszkodowanie ryczałtowe płacone w celu naprawienia szkody poniesionej w następstwie niewykonania umowy przez klienta, bez bezpośredniego związku z jakąkolwiek odpłatnie świadczoną usługą, które jako takie nie podlega opodatkowaniu. Zaznaczyć należy, iż złożony przez Spółkę wniosek nie dotyczy opodatkowania podatkiem VAT kwot zatrzymanych z wpłaconego przez gościa hotelu zadatku czy też zaliczki, a opłat uiszczanych tytułem zbyt późnego odwołania rezerwacji hotelowej. Tut. Organ podatkowy w pełni aprobuje płynące ze wskazanego orzeczenia wnioski w wyżej wskazanym zakresie, jednak ze względu, iż stan faktyczny przedstawiony w złożonym wniosku w sposób istotny odbiega od okoliczności, na tle jakich zapadło przedmiotowe orzeczenie, może ono stanowić element argumentacji Spółki, nie wpływający jednak na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Analizując wskazane przez Spółkę interpretacje indywidualne nr IBPP2/443-188a/07/BWo z dnia 9 stycznia 2008 r. oraz nr ITPP1/443-510A/07/MN z dnia 28 grudnia 2007 r. wskazać należy, iż dotyczą one kwestii opodatkowania podatkiem VAT otrzymywanych zadatków. Tym samym rozstrzygnięcia te dotyczą odmiennych stanów faktycznych a co za tym idzie nie mogą one mieć wpływu na kwestię będącą przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.