IPPP2/443-984/13-2/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 6 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku stosowania kas rejestrujących przy świadczeniu usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 6 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku stosowania kas rejestrujących przy świadczeniu usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą dotyczącą świadczenia usług w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami na zlecenie klienta.

W grudniu 2009 r. Strona przekroczyła obrót w wysokości 40 tys. zł. Przekroczenie obrotu nakładało na Stronę obowiązek wprowadzenia kasy fiskalnej w 2010 r.

Ponieważ Wnioskodawczyni nie posiadała takiej wiedzy w 2010 r., nie rozpoczęła ewidencji obrotu z zastosowaniem kasy fiskalnej.

W rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie zwolnień przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz w załączniku do rozporządzenia poz. 35 są podane szczególne czynności zwalniające podatnika z obowiązku posiadania kasy, mimo świadczonych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej:

1. Każde świadczenie usługi jest dokumentowane fakturą, w której są zawarte dane identyfikujące odbiorcę.

2. Liczba świadczonych usług, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług była mniejsza niż 20.

Ad. 1

Wg PKWiU sklasyfikowano działalność Strony pod numerem jako "Usługi agencji nieruchomości świadczone za zlecenie".

Ze względu na charakter wykonywanej działalności, najpierw Strona zawiera umowę zlecenie z firmami albo osobami fizycznymi, w której są zawarte wszystkie dane osobowe łącznie z adresem, nr PESEL i z numerem dowodu osobistego. W przypadku, jeżeli dojdzie do sprzedaży lub wynajmu nieruchomości z tytułu świadczonej usługi pośrednictwa Strona wystawia rachunek, w którym są umieszczone dane osobowe oraz adresy zarówno osób fizycznych jak i firm.

Ponieważ w ww. rozporządzeniu Ministra Finansów występuje określenie faktura a Wnioskodawczyni nie będąc płatnikiem VAT nie wystawia faktur tylko rachunki, w których są zawarte dane identyfikujące odbiorcę, Strona chciałaby otrzymać odpowiedź na pytanie czy wystawione rachunki mogą być uznane za równoważne z fakturą.

Ad.2

Wnioskodawczyni do końca kwietnia 2009 r. była podatnikiem VAT i wystawiała faktury. Od maja 2009 r. Strona wystawiała rachunki zarówno osobom fizycznym jak i firmom. W 2009 r. Wnioskodawczyni wystawiła 22 rachunki. Liczba odbiorców - osób fizycznych było 19, a zatem Strona nie przekroczyła limitu. Ilość odbiorców jest mniejsza niż ilość wystawianych rachunków, ponieważ niektórym klientom Strona wystawia dwa rachunki z tytułu usługi pośrednictwa. Jeden rachunek wystawia przy zawieraniu umowy przedwstępnej a drugi przy zawieraniu umowy końcowej, dotyczącej zbycia lub nabycia nieruchomości.

W 2012 r. roku została wprowadzona zmiana do ustawy, na podstawie której podatnik ma obowiązek posiadania kasy fiskalnej już po przekroczeniu obrotu w wysokości 20 tys. zł. Wnioskodawczyni zakupiła kasę fiskalną w 2013 r. i rozpoczęła ewidencjonowanie obrotu przy jej zastosowaniu.

Strona w nadesłanym uzupełnieniu przedstawiła wysokość obrotu osiągniętego w latach 2008 - 2012 z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej:

2008 r. - 0.00 zł

2009 r. - 41.510,00 zł

2010 r. - 33.360,00 zł

2011 r. - 34.035,00 zł

2012 r. - 50.740,00 zł

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaistniałą sytuacją, rachunki Wnioskodawczyni można uznać za równoważne z fakturą, skoro zarówno w umowie zlecenia jak i na rachunkach są zawarte dane identyfikujące odbiorcę, oraz czy Strona spełniła warunki do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku wprowadzenia kasy rejestrującej w 2010 r. skoro liczba świadczonych usług w poprzednim roku podatkowym nie przekraczała 50 a liczba odbiorców tych usług była mniejsza niż 20.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

W 2010 r. Strona nie rozpoczęła prowadzenia ewidencji obrotów przy zastosowaniu kasy fiskalnej.

Za usługę pośrednictwa z tytułu sprzedaży, kupna lub wynajmu nieruchomości wszystkim swoim klientom Wnioskodawczyni wystawiała rachunki zawierające dane identyfikujące odbiorcę oraz zawierała z nimi umowę zlecenie. Wystawiane przez Stronę rachunki są archiwizowane przez klientów, ponieważ mogą w przyszłości być zaliczone do kosztów przy sprzedaży, kupnie lub wynajmie nieruchomości. W ocenie Wnioskodawczyni rachunki, które wystawiła osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej można uznać za równorzędne z fakturami, ponieważ są w nich zawarte dane identyfikujące odbiorcę.

Liczba świadczonych usług w 2009 r. nie przekroczyła 50, przy czym liczba odbiorców tych usług była mniejsza niż 20. Zatem mimo przekroczenia obrotu w wysokości 40.000 zł w 2009 r. Strona miała prawo korzystać ze zwolnienia i nie miała obowiązku wprowadzenia kasy rejestrującej w 2010 r.

W ciągu roku Strona osiąga małe obroty. W firmie Wnioskodawczyni powinna mieć tylko jedną kasę. Od 2013 r. Strona prowadzi ewidencję obrotu z zastosowaniem kasy fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W okresie do 31 grudnia 2010 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

Zgodnie z § 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Natomiast w myśl § 3 ust. 1 pkt 3 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 4.

Stosownie do § 3 ust. 4 rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym w trakcie 2010 r. przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Należy również mieć na uwadze treść § 3 ust. 6 powołanego rozporządzenia, z którego wynika, iż zwolnień, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do:

Natomiast w poz. 35 załącznika do ww. rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania jest świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o ile łącznie zostaną spełnione następujące warunki:2)

- przy czym:

²⁾ Nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych usług (sprzedaży towarów) przed dniem 1 stycznia 2010 r.

³⁾ Dotyczy również podatników rozpoczynających w 2010 r. wykonywanie sprzedaży, jeżeli do końca 2010 r. podatnik spełni warunki, o których mowa w poz. 35 załącznika, z tym że w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności w drugiej połowie 2010 r., jeżeli liczba operacji świadczenia tych usług do końca roku nie przekroczy odpowiednio 25, a liczba odbiorców tych usług - 10.

Z informacji zawartych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. W grudniu 2009 r. Wnioskodawczyni przekroczyła obrót w wysokości 40.000 zł uzyskując obrót w wysokości 41.510 zł. W 2010 r. obrót z tytułu świadczonych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej wyniósł 33.360 zł. W 2009 r. Strona z tytułu świadczonych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej wystawiła 22 rachunki na rzecz 19 odbiorców.

W 2013 r. Strona rozpoczęła ewidencjonowanie sprzedaży na kasie rejestrującej.

Przedmiotem wątpliwości Strony jest, czy wystawione rachunki można uznać za tożsame z fakturą oraz czy Wnioskodawczyni miała prawo korzystać ze zwolnienia od obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w 2010 r.

W tym miejscu należy wskazać, iż kwestie związane m.in. z wystawianiem faktur regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Natomiast w myśl § 17 pkt 5 rozporządzenia za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 22.

Z kolei zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 5, poz. 60 z późn. zm.) jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej podatnik prowadzący działalność gospodarczą na żądanie kontrahenta jest zobowiązany wystawić rachunek. Przy czym regulacje zawarte w rozporządzeniu z dn. 28 listopada 2008 r. dotyczącym m.in. wystawiania faktur stanowią, że za fakturę uznaje się również rachunek wystawiony zgodnie z powołanym wyżej przepisem Ordynacji podatkowej. Tak więc Strona nie będąc od maja 2009 r. czynnym podatnikiem podatku VAT nie była zobowiązana do wystawiania faktur dokumentujących wykonane usługi, a dla spełnienia jednego z warunków do zwolnienia z obowiązku stosowania kas rejestrujących zawartego w poz. 35 załącznika do rozporządzenia z dn. 23 grudnia 2009 r. wystarczającym jest wystawianie rachunków. Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że wystawiane rachunki są tożsame z fakturami wymienionymi w tym przepisie.

Ponadto należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż obrót z tytułu sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej przekroczył u Wnioskodawcy w 2009 r. kwotę 40.000 zł, to generalnie zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obowiązywało Wnioskodawczynię do dnia przekroczenia tej kwoty (§ 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących Dz. U. Nr 228, poz. 1510). Jednakże podkreślić należy, iż przysługiwało Stronie prawo do zwolnienia przedmiotowego określonego w § 2 ww. rozporządzenia, gdyż całość sprzedaży usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzacych działalności gospodarczej była dokumentowana rachunkami, ponadto ilość wystawionych rachunków nie przekroczyła 50, a liczba odbiorców tych usług była mniejsza niż 20. Tym samym Wnioskodawczyni spełniła łącznie oba warunki określone w poz. 35 załącznika do rozporządzenia.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie miała obowiązku instalowania kasy rejestrującej w 2010 r. w celu ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego z tytułu świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.