IPPP2/443-983/10-4/IG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 kwietnia 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-983/10-4/IG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2010 r. (data wpływu 28 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 lutego 2011 r. Nr IPPP2/443-983/10-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez pełnomocników w dniu 21 lutego 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług, uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 1 marca 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 15 lutego 2011 r. Nr IPPP2/443-983/10-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane przez pełnomocników w dniu 21 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

B. Sp. z o.o. (dalej: " B. " lub "Spółka"), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczy na rzecz swoich klientów usługi leasingu. Na podstawie zawieranych z klientami (dalej: Korzystający") umów leasingu, Spółka przekazuje do używania i pobierania pożytków środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne (przedmioty leasingu").

Przez okres trwania umowy leasingu, Korzystający, jako podmiot rzeczywiście używający przedmiot leasingu, jest odpowiedzialny za wykonywanie szeregu określonych czynności związanych z poprawnym użytkowaniem przedmiotów leasingu oraz pobieraniem z tego tytułu korzyści. W tym zakresie, Korzystający jest zobowiązany m.in. do ubezpieczenia przedmiotów leasingu. W wielu przypadkach Korzystający są zainteresowani skorzystaniem z umów ubezpieczeniowych na warunkach wynegocjowanych przez B.

W związku z powyższym B. zawarła umowę o współpracy z B. Sp. z o.o. (dalej: " B") - agentem ubezpieczeniowym na mocy której przejęła od B część funkcji agenta i w związku z tym świadczy określone usługi na rzecz B.

W szczególności usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B polegają na:

1.

informowaniu klientów Spółki o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia w tym o sposobie realizacji świadczeń z tytułu umów ubezpieczenia zawieranych za pośrednictwem B,

2.

popularyzowaniu zakupu polis ubezpieczeniowych zawieranych za pośrednictwem B wśród klientów B.,

3.

udzielaniu pomocy klientom B. w wypełnianiu (lub też samodzielne wypełnianie) dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy ubezpieczenia przyjmowanie tych dokumentów oraz wykonywanie innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia w tym przekazywanie ubezpieczającym tekstów ogólnych i szczególnych warunków ubezpieczeń,

4.

obliczaniu wysokości należnej składki ubezpieczeniowej, przyjmowanie składek ubezpieczeniowych jak również wystawianie swoim klientom pokwitowań przyjęcia przedmiotowych składek

5.

terminowym wpłacaniu na właściwe konto składek lub rat ubezpieczeniowych pobranych od klientów B. na rzecz towarzystwa ubezpieczeń.

Współpraca z B pozwala Spółce na zaoferowanie Korzystającym umów ubezpieczenia na warunkach korzystniejszych niż oferowane dla podmiotów indywidualnych oraz pozwala Spółce na uzyskanie dodatkowych przychodów z tytułu prowizji otrzymywanej od agenta ubezpieczeniowego.

Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług B. otrzymuje od B wynagrodzenie obliczone jako określona prowizja od wynagrodzenia otrzymywanego przez B od towarzystw ubezpieczeniowych. Wysokość prowizji należnej dla B. jest uzależniona od typu umowy ubezpieczeniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, wymienione w powyższym przepisie i tym samym powinny podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki w procesie interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT należy skorzystać z zasad wykładni przepisów prawa. Biorąc pod uwagę, iż wykładnia językowa nie rozstrzyga jednoznacznie zakresu pojęcia pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, celem ustalenia zakresu zwolnienia z VAT należy sięgnąć do wykładni systemowej. Wykładnia systemowa, w skrócie, polega na ustaleniu znaczenia normy prawnej poprzez dokonanie analizy miejsca, które zajmuje w systemie prawa oraz porównanie z normami sąsiadującymi. Zmierza ona do jednolitej interpretacji danej normy w systemie prawa.

Efektem zastosowania wykładni systemowej będzie odwołanie się do regulacji ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.; dalej: ustawa o pośrednictwie ubezpieczeniowym"). Jak stanowi art. 2 tej ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia. Katalog czynności wykonywanych przez Spółkę mieści się w tym zakresie, choć czynności te wykonywane są na rzecz innego podmiotu niż klient poszukujący ochrony ubezpieczeniowej czy zakład ubezpieczeń.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe sensu stricto w rozumieniu przepisów wskazanej ustawy może być wykonywane jedynie przez agentów ubezpieczeniowych (jeżeli są to tzw. czynności agencyjne") lub brokerów ubezpieczeniowych (w przypadku tzw. czynności brokerskich"), przy czym agent ubezpieczeniowy to pośrednik wykonujący czynności w imieniu lub na rzecz zakładów ubezpieczeń, natomiast broker ubezpieczeniowy działa na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej.

Zakres czynności agencyjnych w rozumieniu ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym obejmuje:

* pozyskiwanie klientów,

* wykonywanie czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia,

* zawieranie umów ubezpieczenia oraz uczestniczenie w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie,

* organizowanie i nadzorowanie czynności agencyjnych.

Charakter czynności wykonywanych przez Spółkę, opisanych w stanie faktycznym, nie pozostawia wątpliwości, iż stanowią one czynności agencyjne na gruncie ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy fakt, iż Spółka nie funkcjonuje na rynku usług ubezpieczeniowych jako agent ubezpieczeniowy pozostaje bez wpływu na możliwość zastosowania przez nią zwolnienia z opodatkowania VAT. Ustawodawca sformułował, bowiem zakres zwolnienia dla usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w oparciu o kryterium przedmiotowe, a nie podmiotowe. Zwolnieniu z opodatkowania podlegają usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, a nie usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczone przez agentów ubezpieczeniowych. Gdyby intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem z opodatkowania wyłącznie usług świadczonych przez podmioty posiadające status pośrednika ubezpieczeniowego, przepis określający zakres zwolnienia zostałby sformułowany zdecydowanie inaczej.

Powyższe stanowisko znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: "Trybunał), co ma istotne znaczenie w świetle faktu, iż zmiana regulacji VAT w zakresie katalogu zwolnionych, wchodząca w życie 1 stycznia 2011 r., ma na celu zharmonizowanie zakresu polskiej regulacji VAT z regulacją unikną (Dyrektywa 2006/112, WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L Nr 347)). W wyroku z dnia 3 kwietnia 2008 r. (sygnatura C-124/07, sprawa J.C.M. Beheer BV przeciwko Staatssecretaris yan Financien) Trybunał stwierdził, iż w przypadku pośrednika ubezpieczeniowego brak bezpośredniej relacji z ubezpieczycielem lub klientem nie przesądza o braku możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT.

Skład orzekający podkreślił, iż skarżącej nie można odmówić prawa do zwolnienia przewidzianego w art. 13 część B lit. a) szóstej dyrektywy tylko dlatego, że nie pozostaje ona w bezpośrednim stosunku z ubezpieczycielami, na których rachunek działa pośrednio, jako agent VDL, wobec osób zawierających umowy ubezpieczenia.".

Powyższy wyrok, jak również wyrok z dnia 7 grudnia 2006 r. (sygnatura C-13/06, sprawa Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej) przesądzają zdaniem Spółki, iż do skorzystania ze zwolnienia nie jest konieczna bezpośrednia relacja z ubezpieczycielem lub osobą poszukującą ochrony ubezpieczeniowej. Potwierdzają one również, iż dla celów podatku VAT konieczna jest szeroka interpretacja pojęcia "pośrednictwa ubezpieczeniowego", a zwolnieniu z opodatkowania powinny podlegać nie usługi świadczone przez określone podmioty, a czynności mające charakter usług pośrednictwa ubezpieczeniowego - a więc w praktyce czynności agencyjne lub brokerskie.

Wykonywane przez Spółkę czynności zawierają się w katalogu czynności agencyjnych sformułowanym w ustawie o pośrednictwie ubezpieczeniowym. Tym samym, zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, iż dla celów VAT świadczone przez nią usługi powinny być klasyfikowane jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, podlegające zwolnieniu z opodatkowania VAT.

Mając na względzie powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 5a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Warunki wykonywania działalności w zakresie ubezpieczeń osobowych i ubezpieczeń majątkowych oraz działalności reasekuracyjnej określa ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, przez działalność reasekuracyjną rozumie się wykonywanie czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka (...).

Czynnościami bezpośrednio związanymi z działalnością reasekuracyjną są w szczególności czynności w zakresie doradztwa statystycznego, doradztwa aktuarialnego, analizy ryzyka, badań na rzecz klientów, lokowania środków zakładu reasekuracji, a także czynności zapobiegania powstawaniu lub zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego (art. 3 ust. 2b ustawy o działalności ubezpieczeniowej).

W przepisach art. 3 ust. 3-5 ww. ustawy, wymienione zostały czynności ubezpieczeniowe, o których mowa w ust. 1. Ustawodawca wskazuje na: zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154, z późn. zm.), a także wykonywanie tych umów; zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna); składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 1a; ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów, o których mowa w pkt 1 i 1a; ustanawianie w drodze czynności cywilnoprawnych zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów, o których mowa w pkt 1 i 1a. Czynnościami ubezpieczeniowymi są również: ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych; wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 1a; przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej; prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową; prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem: umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych, umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych; lokowanie środków zakładu ubezpieczeń; wykonywanie innych czynności określonych w przepisach innych ustaw. Czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń: ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych; ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych; ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia; czynności zapobiegania powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.

Z kolei, zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych sformułowane zostały przez ustawodawcę w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3 (art. 2 ust. 2 cyt. ustawy).

W myśl art. 2 ust. 3 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym, pośrednictwo ubezpieczeniowe w zakresie reasekuracji jest wykonywane wyłącznie przez brokerów ubezpieczeniowych posiadających zezwolenie na wykonywanie działalności brokerskiej w zakresie reasekuracji (brokerów reasekuracyjnych).

Według art. 4 cyt. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

1.

czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej "czynnościami agencyjnymi", polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna) albo

2.

czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej "czynnościami brokerskimi", polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).

Stosownie do art. 6 ust. 2 ww. ustawy, za pośrednictwo ubezpieczeniowe nie uznaje się działalności polegającej na dostarczaniu osobom zainteresowanym ochroną ubezpieczeniową ogólnych informacji o możliwości zawierania umów ubezpieczenia oraz o warunkach i skutkach takich umów, w szczególności o zakresie ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli informacje są dostarczane przez podmiot wykonujący działalność inną niż pośrednictwo ubezpieczeniowe, pozostają w związku z tą działalnością i nie mają na celu doprowadzenia do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczy na rzecz swoich klientów usługi leasingu. Na podstawie zawieranych z klientami (dalej: Korzystający") umów leasingu, Spółka przekazuje do używania i pobierania pożytków środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne (przedmioty leasingu").

Korzystający jest zobowiązany m.in. do ubezpieczenia przedmiotów leasingu. W wielu przypadkach Korzystający są zainteresowani skorzystaniem z umów ubezpieczeniowych na warunkach wynegocjowanych przez B.

W związku z powyższym B. zawarła umowę o współpracy z B. Sp. z o.o. (dalej: " B") - agentem ubezpieczeniowym na mocy której przejęła od B część funkcji agenta i w związku z tym świadczy określone usługi na rzecz B.

W szczególności usługi świadczone przez Spółkę na rzecz B polegają na:

1.

informowaniu klientów Spółki o możliwości zawarcia i warunkach umów ubezpieczenia w tym o sposobie realizacji świadczeń z tytułu umów ubezpieczenia zawieranych za pośrednictwem B,

2.

popularyzowaniu zakupu polis ubezpieczeniowych zawieranych za pośrednictwem B wśród klientów B.,

3.

udzielaniu pomocy klientom B. w wypełnianiu (lub też samodzielne wypełnianie) dokumentów niezbędnych do zawarcia umowy ubezpieczenia przyjmowanie tych dokumentów oraz wykonywanie innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia w tym przekazywanie ubezpieczającym tekstów ogólnych i szczególnych warunków ubezpieczeń,

4.

obliczaniu wysokości należnej składki ubezpieczeniowej, przyjmowanie składek ubezpieczeniowych jak również wystawianie swoim klientom pokwitowań przyjęcia przedmiotowych składek

5.

terminowym wpłacaniu na właściwe konto składek lub rat ubezpieczeniowych pobranych od klientów B. na rzecz towarzystwa ubezpieczeń.

Współpraca z B pozwala Spółce na zaoferowanie Korzystającym umów ubezpieczenia na warunkach korzystniejszych niż oferowane dla podmiotów indywidualnych oraz pozwala Spółce na uzyskanie dodatkowych przychodów z tytułu prowizji otrzymywanej od agenta ubezpieczeniowego.

Z tytułu świadczenia przedmiotowych usług B. otrzymuje od B wynagrodzenie obliczone jako określona prowizja od wynagrodzenia otrzymywanego przez B od towarzystw ubezpieczeniowych. Wysokość prowizji należnej dla B. jest uzależniona od typu umowy ubezpieczeniowej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie wykonuje "czynności ubezpieczeniowych" w rozumieniu art. 3 ust. 3-5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Tak rozumiana "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia od podatku a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Zainteresowany nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane na rzecz "Agenta" będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Jak wskazał Zainteresowany, Wnioskodawca współpracuje z agentem Ubezpieczeniowym B. Sp. z o.o. za pośrednictwem którego oferuje Klientom możliwość zawarcia umowy ubezpieczenia indywidualnego. Bank nie jest stroną umowy ubezpieczenia, a jedynie podmiotem, dzięki któremu Klienci mają możliwość zawarcia takiej umowy bez konieczności poszukiwania ochrony ubezpieczeniowej na własną rękę. Wnioskodawca w zamian za świadczoną usługę (szczegółowo opisaną wcześniej), otrzymuje od Agenta określone w umowie o współpracy wynagrodzenie.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego określone zostały w art. 4 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym i dotyczą one: czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie).

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Powinna to być usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo to ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

W konsekwencji, świadczenia na rzecz firmy wykonującej czynności agencyjne nie będą stanowić pośrednictwa ubezpieczeniowego, lecz po prostu wykonanie niektórych czynności agenta ubezpieczeniowego zleconych innemu podmiotowi. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą w rezultacie rozumiane jako forma współpracy polegająca na wspieraniu agenta ubezpieczeniowego za wynagrodzeniem w wykonywaniu należącej do niego działalności, bez wchodzenia w stosunki umowne z ubezpieczonymi. Powyższe usługi będą stanowiły jedynie element usług pośrednictwa, świadczonych przez inny podmiot.

Biorąc pod uwagę powyższe, czynności wykonywane na rzecz agenta będące przedmiotem wniosku, nie stanowią również usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy zawartej z firmą świadczącą usługi agencyjne nie można także uznać za usługę stanowiącą element usługi ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej bądź też usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tych usług. Bowiem, charakter tych czynności wskazuje, iż są one co prawda związane z działalnością gospodarczą firmy świadczącej usługi agencyjne, jednakże nie można ich uznać za usługę stanowiącą element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, niezbędną do jej świadczenia. Zatem, czynności te nie korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą iż brak statusu agenta ubezpieczeniowego nie stoi na przeszkodzie do dokonania klasyfikacji świadczonej usługi jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych dla potrzeb określenia zasad jej opodatkowania podatkiem VAT.

Innymi słowy, z podatkowego punktu widzenia Bank nie może być uznany ze pośrednika ubezpieczeniowego, gdyż zgodnie z regulacjami sektorowymi nie posiada takiego statusu, nie spełnia bowiem wymaganych ustawą o pośrednictwie ubezpieczeniowym wymogów formalnych, jakie obowiązują pośredników ubezpieczeniowych.

Reasumując, czynności wykonane przez Spółkę w ramach świadczonej usługi, na podstawie zawartej umowy, stanowiące element usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, świadczonej przez Agenta, nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, lecz będą opodatkowane podstawową stawką podatku w wysokości 23% na podstawie wyłączenia wynikającego z art. 43 ust. 14 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

Cytowane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy wyroki ETS obecnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) odnoszą się do zupełnie odmiennych stanów faktycznych niż to przedstawiono w niniejszym wniosku. Wyrok z dnia 3 kwietnia 2008 r. w sprawie C-124/07 dotyczy bezpośrednio brokerów lub pośredników ubezpieczeniowych, co w opisanej sytuacji nie ma miejsca gdyż Wnioskodawca (bank) nie jest ani brokerem ani pośrednikiem ubezpieczeniowym.

Wyrok z 7 grudnia 2008 r. C-13/06 dotyczy definicji transakcji ubezpieczeniowej i klasyfikacji usług dla celów VAT, co również nie ma żadnego związku ze sprawę niniejszą, gdyż świadczonej przez Wnioskodawcę usługi na rzecz Agenta, w żaden sposób nie można uznać za element usługi ubezpieczeniowej, co zostało wyjaśnione we wcześniejszej części uzasadnienia.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usługi, świadczonej przez Bank na rzecz Agenta należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl