IPPP2/443-976/09-2/AN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2009 r. (data wpływu 11 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi turystyki - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług turystycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Głównym aspektem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest świadczenie usług przewozowych pasażerskich dla osób w komunikacji krajowej w przewozach regularnych i nieregularnych < PKWiU 60.23>. Usługi te stosownie do załącznika nr 3 ustawy o podatku VAT opodatkowane są stawka 7%. Wnioskodawca prowadzi tez dodatkową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług turystycznych. Usługi turystyczne świadczone są przede wszystkim dla zakładów pracy, które wykupują te usługi dla swoich pracowników. W ramach usługi turystycznej Wnioskodawca zapewnia:

* transport świadczony we własnym zakresie autobusem Wnioskodawcy,

* usługi nabywane przez Wnioskodawcę od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty; zakup noclegów; zakup gotowych posiłków i dań <10.65.>; zakup biletów na usługi rozrywkowe <92.3.>.

Wnioskodawca zgodnie z art. 119 ust. 1-2 ustawy o VAT, usługi nabywane od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści turysty opodatkowuje w systemie marży. Jednak oprócz usług nabywanych od innych podatników, część świadczeń w ramach danej imprezy turystycznej wykonuje we własnym zakresie. Usługi własne, o których mowa, dotyczą w szczególności przewożenia turystów autokarem, należącym do wnioskodawcy. Wnioskodawca odrębnie ustalił podstawę opodatkowania dla usług własnych (stosując przepisy art. 29 i 41 ust. 2 oraz stawkę 7%) i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty (stosując przepisy art. 119 oraz stawkę 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy należy opodatkować usługę własną (transport osób) stawką VAT 7% i odrębnie opodatkować stawką VAT 22% usługi zakupione dla bezpośredniej korzyści turysty. Usługi własne niepodlegają opodatkowaniu wg procedury szczególnej, określonej w art. 119 ustawy o VAT, lecz są opodatkowane wg ogólnie obowiązujących zasad, zgodnie z art. 29 ustawy. Dlatego też logiczną koniecznością jest odrębne ustalanie podstawy opodatkowania dla tych usług. Następstwem stosowania ogólnych zasad opodatkowania usług własnych musi być stosowanie także i stawek preferencyjnych w tych przypadkach, gdy stawki takie obowiązują. Usługi pasażerskiego transportu lądowego (przewóz osób autokarem) zostały wymienione w załączniku nr 3 do ustawy o VAT i na podstawie art. 41 ust. 2 wymienionej ustawy właściwa dla nich stawka podatku wynosi 7%. Ponadto gdyby przyjąć, że usługa własna opodatkowana jest stawka 22%, to paradoksalnie stawka VAT usługi transportu zamówiona w przedsiębiorstwie konkurencyjnym wnosiłaby 7%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z przepisem art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Natomiast zgodnie z ust. 5 art. 119 ustawy o VAT w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Stosownie zaś do art. 119 ust. 6 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 5 podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności, za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści, a jaka na usługi własne.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy ustawy o VAT oraz przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca obowiązany jest do odrębnego ustalenia podstawy opodatkowania dla usług własnych i dla usług, które nabył od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W odniesieniu do usług własnych, podstawą opodatkowania będzie obrót, a w odniesieniu do usług obcych marża.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT świadczenie usług turystyki w Polsce opodatkowane jest stawką 22%, bowiem w ustawie o VAT dla tych usług nie przewidziano obniżonej stawki podatku, bądź też zwolnienia od podatku od towarów i usług. Oznacza to, że usługa turystyczna, jako usługa kompleksowa składająca się z wielu świadczeń zarówno usług własnych jak i usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podlega opodatkowaniu stawką 22% niezależnie od sposobu określenia podstawy opodatkowania.

Podkreślenia wymaga, iż odwołanie się przez Wnioskodawcę do klasyfikacji statystycznej na potrzeby ustalenia stawki podatku właściwej dla usług turystyki, nie jest zasadne, gdyż w świetle art. 8 ust. 3 ustawy, usługi turystyki, nie są identyfikowane dla potrzeb podatkowych za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Podsumowując, świadczenie w Polsce usługi turystyki, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy o VAT, również w przypadku gdy w jej ramach świadczone są usługi własne, o których mowa w art. 119 ust. 5 ustawy o VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 tej ustawy podlega - jako jedna usługa o charakterze kompleksowym - opodatkowaniu stawką 22%. W konsekwencji odpowiadając na pierwsze pytanie Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że usługi zakupione dla bezpośredniej korzyści turysty (noclegi, posiłki, bilety na imprezy rozrywkowe) oraz usługi własne (transport osób) wchodzą w zakres jednej usługi (usługi turystyki) i powinny być opodatkowane łącznie jedną stawką VAT 22%. Podczas gdy na drugie pytanie Wnioskodawcy należy odpowiedzieć przecząco.

A zatem stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.