IPPP2/443-952/10-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2010 r. (data wpływu 13 grudnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 stycznia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w nieruchomości wspólnej i garażu wielostanowiskowym oraz prawem wyłącznego korzystania z miejsca postojowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2010 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym udziałem w nieruchomości wspólnej i garażu wielostanowiskowym oraz prawem wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 stycznia 2011 r. (data wpływu 20 stycznia 2011 r., data nadania 17 stycznia 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 5 stycznia 2011 r. nr IPPP2/443-952/10-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 10 stycznia 2011 r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na wybudowaniu budynku mieszkalnego z usługami i z garażem podziemnym wielostanowiskowym, wraz z infrastrukturą towarzyszącą (drogami, obiektami małej architektury) oraz na wykonaniu zagospodarowania nieruchomości.

W ramach realizacji umowy Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z przypisanym do nich udziałem w nieruchomości wspólnej oraz podziemnym garażu wielostanowiskowym wraz z prawem wyłącznego korzystania przez nabywcę z wyznaczonego lub wyznaczonych miejsc postojowych. Liczba miejsc postojowych zależy od powierzchni użytkowej mieszkania. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego jedno miejsce przypada na 60 m ² powierzchni mieszkalnej lub jeden lokal mieszkalny, tzn. nie można wybudować mieszkania bez przynajmniej jednego miejsca postojowego, co zostało zapisane w pozwoleniu na budowę budynku.

Udział w nieruchomości wspólnej i garażu wielostanowiskowym oraz prawo wyłącznego korzystania z miejsca postojowego (lub miejsc postojowych) są przypisane do lokalu i nie mogą być przedmiotem odrębnej transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT należy zastosować dla opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego udziałem w nieruchomości wspólnej i garażu wielostanowiskowym oraz prawem wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, właściwą do opodatkowania całości transakcji w przypadku lokali mieszkalnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 150 m ² jest stawka 7%. W przypadku lokali mieszkalnych o większej powierzchni stawka 7% ma zastosowanie do podstawy opodatkowania odpowiadającej powierzchni 150 m ^2, natomiast stawka 22% do pozostałej jej części, zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem ust. 2 tego artykułu, stawkę 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 150 m ² (w przypadku lokali mieszkalnych).

Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) do lokalu mieszkalnego mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka i garaż. Jednocześnie na podstawie art. 3 ust. 1 przywołanej ustawy właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej, jako prawo związane z własnością tego lokalu.

Przywołane powyżej przepisy ustawy o własności lokali wskazują, że zarówno udział w nieruchomości wspólnej, jak i udział w garażu wielostanowiskowym są nierozerwalnie związane z lokalem mieszkalnym, bądź jako przynależne prawo, bądź jego część składowa.

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności I innych praw rzeczowych. Oznacza to, że nie stanowią one lokali użytkowych o których jest mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług i nie mogą być przedmiotem odrębnej od lokali mieszkalnych dostawy towarów.

Stanowisko to jest zbieżne z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w wyroku z dnia 14 maja 2010 r. sygn. akt I FSK 607/09, w którym Sąd stwierdził że "skoro ustawodawca w art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, do kategorii pomieszczeń przynależnych do lokalu jako jego części składowe zalicza m.in. zarówno piwnice, strych komórkę, jak i garaż, to niezrozumiałe jest traktowanie tych pomieszczeń odmiennie w aspekcie stawki opodatkowania podatkiem VAT", a także, że "orzecznictwo ukształtowane w zakresie opodatkowania miejsc parkingowych w budynkach mieszkalnych znajduje swoje zastosowanie również odnośnie pomieszczeń garażowych".

Podobne stanowisko prezentowane jest w innych orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego, m.in. z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 103/2005, z dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. akt I FSK 1789/07, z dnia 6 stycznia 2010 r. sygn. akt I FSK 1489/08, z dnia 17 czerwca 2010 r. sygn. akt I FSK 966/09 i I FSK 1068/09 czy też Wojewódzkich Sądów Administracyjnych np. z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 395/10 - Wyrok WSA w Rzeszowie).

Z orzeczeń tych wynika, że przy czynnościach dostawy towaru w postaci przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, któremu towarzyszy sprzedaż prawa do korzystania z miejsca postojowego (garażu) ze względu na trudności w wyodrębnieniu od czynności podstawowej, należy zastosować 7% preferencyjną stawkę podatkową.

Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z przyczyn leżących po stronie przepisów podatkowych (możliwość zastosowania rożnych stawek podatku) skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży. Próba potraktowania sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przypisanymi do tego lokalu: udziałem w nieruchomości wspólnej, udziałem w garażu wielostanowiskowym i prawem wyłącznego korzystania z miejsca postojowego jako niezależnych czynności prawnych opodatkowanych różnymi stawkami VAT w sytuacji, gdy zgodnie z obowiązującym prawem cywilnym sprzedaż ta nie może nastąpić w drodze dwóch oddzielnych i niezależnych czynności prawnych - byłaby sztucznym rozdzieleniem jednolitej w aspekcie gospodarczym czynności prawnej i jako takie stanowiło nieuprawnione odstąpienie od zasady opodatkowania całości dostawy jedną stawką.

W kontekście tym należy zwrócić również uwagę na najnowsze orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w uchwale z dnia 8 listopada 2010 r. sygn. akt I FPS 3/10, która odnosiła się do opodatkowania świadczeń złożonych i wskazywała na właściwość przyjęcia jednolitej stawki podatku od towarów i usług biorąc pod uwagę charakter świadczenia podstawowego, które stanowi cel działalności wykonywanej przez podatnika tj. w przedmiotowym przypadku dostawy lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod pojęciem "towarów", zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.:

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział obniżenie, w drodze rozporządzenia (art. 146d ustawy VAT), stawek podatku do wysokości: 8%, 5% i 0%.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 12 ustawy, do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się 8% stawkę podatku.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Artykuł 41 ust. 12b stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Artykuł 2 pkt 12 ustawy, zawiera definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z którą obiektami takimi są budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Treść przywołanych wyżej zapisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

* pojęciem pomieszczenia pomocniczego, czyli takiego pomieszczenia, które wraz z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, w danym przypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych pomieszczeń z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, który polega na wykorzystaniu całej tej przestrzeni bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi;

* pojęciem pomieszczenia przynależnego, które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest przestrzenią przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania potrzeb ludzi, lecz ma służyć zaspokajaniu innych potrzeb tych osób, które korzystają z samodzielnego lokalu mieszkalnego. W tym kontekście ustawodawca wymieniał przykładowo piwnicę, strych, komórkę, garaż.

Przedstawiona analiza przepisów ustawy o własności lokali nie może jednak prowadzić do wniosku, że pomieszczenia przynależne nigdy nie stanowią części obiektu budownictwa mieszkaniowego, bądź iż jest to pojęcie równoznaczne z wyrażeniem: "lokal użytkowy". Na takie stwierdzenie nie pozwala literalne brzmienie art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali, który:

* po pierwsze nie wskazuje, że zawsze pomieszczenia przynależne mają być położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem,

* po drugie wymienia w tej samej kategorii co garaż odmienne funkcjonalnie pomieszczenia np. strych, piwnicę, czy komórkę.

Ze względu na fakt, że system pojęciowy zastosowany w ustawie o własności lokali nie daje jednoznacznego wyniku wnioskowania, należy się odnieść - pomocniczo i posiłkowo - do innych uregulowań, które zawierają pojęcia występujące w przepisach ustawy o VAT. Takim aktem prawnym jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia, lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Mając na uwadze powyższe regulacje prawne zawarte we wskazanym rozporządzeniu stwierdza się, że miejsce postojowe znajdujące się w części budynku nie jest pomieszczeniem służącym do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych, materiałów, sprzętu do obsługi budynku czy też opału, nie jest również pomieszczeniem przeznaczonym dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku. Mając świadomość, iż przedmiotowe miejsca postojowe nie wypełniają definicji mieszkania oraz - jak wykazano wyżej - nie stanowią pomieszczenia technicznego a także pomieszczenia gospodarczego, winne być na gruncie § 3 pkt 14 ww. rozporządzenia, uznane za lokal użytkowy. Jednocześnie wskazać należy, iż miejsca postojowe - nie posiadając własnych, wydzielonych, stałych przegród - stanowią część ułamkową parkingu i jednocześnie część lokalu użytkowego.

W konsekwencji powyższego wyjaśnić należy, iż dostawa miejsca postojowego - bez względu na to czy jest ono zbywane wraz z lokalem mieszkalnym czy też odrębnie - podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%. Obowiązek taki wynika bowiem z obowiązujących regulacji ustawy o VAT oraz aktów wykonawczych do ww. ustawy. Regulacje - art. 41 ust. 12 do 12c ustawy - wyraźnie przewidują bowiem zastosowanie preferencyjnej (8%) stawki podatku VAT do obiektów mieszkaniowych, wyłączając obligatoryjnie z ww. obniżonej stawki podatkowej m.in. dostawę lokali użytkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w ramach realizacji umowy Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z przypisanym do nich udziałem w nieruchomości wspólnej oraz podziemnego garażu wielostanowiskowego wraz z prawem wyłącznego korzystania przez nabywcę z wyznaczonego lub wyznaczonych miejsc postojowych. Liczba miejsc postojowych zależy od powierzchni użytkowej mieszkania. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego jedno miejsce przypada na 60 m ² powierzchni mieszkalnej lub jeden lokal mieszkalny, tzn. nie można wybudować mieszkania bez przynajmniej jednego miejsca postojowego, co zostało zapisane w pozwoleniu na budowę budynku.

Mając na uwadze przedstawione przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, iż sprzedaż miejsc postojowych znajdujących się w budynku podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%. Miejsca postojowe - w świetle § 3 pkt 14 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - są częściami ułamkowymi lokalu użytkowego, zatem ich dostawa - z uwagi na treść art. 41 ust. 12 - 12c ustawy o podatku od towarów i usług - wyłączona została z opodatkowania obniżoną, tj. 8%, stawką podatku VAT. Ponadto w świetle powołanych przepisów nie ma znaczenia fakt zbycia miejsc postojowych wraz z lokalem mieszkalnym lub też bez takiego lokalu.

Wnioskodawca w uzasadnieniu swojego stanowiska odniósł się do orzecznictwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, powołując niżej wymienione rozstrzygnięcia:

* z dnia 14 maja 2010 r. sygn. akt I FSK 607/09,

* z dnia 22 czerwca 2005 r. sygn. akt I FSK 103/2005,

* z dnia 17 czerwca 2010 r. sygn. akt I FSK 966/09 i I FSK 1068/09,

* z dnia 8 listopada 2010 r., sygn. akt I FPS 3/10,

* z dnia 21 września 2010 r. sygn. akt I SA/Rz 395/10.

Odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę wyroków - w celu uzasadnienia swego stanowiska przedstawionego w złożonym wniosku - należy zauważyć, iż orzecznictwo Sądów Administracyjnych nie jest jednolite w przedmiotowej kwestii i o ile Strona powołała tylko korzystne dla siebie wyroki, tak tut. Organ pragnie zauważyć, iż orzecznictwo sądów administracyjnych w stanie prawnym obowiązującym obecnie nie jest jednolite. Przykładem może być np.:

* wyrok WSA w Lublinie, sygn. akt I SA/Lu 729/08 z 18 marca 2009 r. potwierdzony wyrokiem NSA sygn. akt I FSK 1265/09 z dnia 6 lipca 2010 r.;

* wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 października 2009 r. sygn. akt I SA/Lu 395/09;

* wyrok WSA w Gliwicach z dnia 31 sierpnia 2009 r., sygn. akt III SA/Gl 266/09

- które podzielają pogląd, iż garaż (miejsce postojowe) nie stanowią lokalu mieszkalnego, a tym samym ich sprzedaż nie może korzystać z preferencyjnej stawki podatku.

Natomiast w odniesieniu powołanych przez Wnioskodawcę do orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego:

* z dnia 8 stycznia 2009 r. sygn. akt I FSK 1789/07, dotyczącego prawa do zwrotu odliczonych od podatku należnego kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących,

* z dnia 8 grudnia 2009 r. sygn. I FSK 1489/08, którego przedmiotem było określenie w prawidłowej wysokości podatku od towarów i usług z tytułu importu leków.

Zauważyć należy, iż z uwagi na odmienność stanów faktycznych, rozstrzygnięcia te nie mogły mieć wpływu na kwestię będącą przedmiotem niniejszej interpretacji.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.