IPPP2/443-95/11-4/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2011 r. (data wpływu 27 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 kwietnia 2011 r. Nr IPPP2/443-95/11-2/IG do uzupełnienia wniosku, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania w 2010 r. ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 lub 11 ustawy i prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe w zakresie możliwości skorzystania w 2010 r. ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 11 ustawy oraz prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W dniu 27 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania w 2010 r. ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy i prawa do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniony pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 kwietnia 2011 r. Nr IPPP2/443-95/11-2/IG do uzupełnienia wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarczą 47.91Z - sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, Wnioskodawca prowadzi od 1 sierpnia 2008 r.. Podatnik był zwolniony z VAT. W dniu 14 grudnia 2010 r. u Wnioskodawcy rozpoczęła się kontrola podatkowa w zakresie podatku od towarów i usług za rok 2009. W trakcie kontroli Wnioskodawca dowiedział się, że przekroczył limit VAT za rok 2009 o kwotę 105 złotych 46 groszy. Całkowity obrót za rok 2009 wyniósł 50105,46 zł.

Do dnia kontroli nie miał takiej świadomości, gdyż do kwoty limitu nie wliczył kosztów przesyłki. Nadmienił, że korzystał z usług poczty polskiej. Na tę okoliczność prowadził skrupulatne wyliczenia w każdym miesiącu i na koniec roku kalendarzowego.

Obecnie Wnioskodawca wie, że jego rozumowanie odnośnie obliczenia kosztów przesyłki od kwoty limitu nie było prawidłowe.

Skutkiem takich wyliczeń była nieświadomość o przekroczeniu limitu VAT za rok 2009. W związku z tym podatnik:

* nie złożył w grudniu (dokładnie 30 grudnia) 2009 r. deklaracji VAT-R,

* nie zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego o tym, że w roku 2010 chce skorzystać ze zwolnienia. Wnioskodawca oświadczył, że w roku 2010 zachowywał się tak jak podatnik zwolniony. W krajowej informacji podatkowej uzyskał informację, że może w roku 2010 być podatnikiem zwolnionym z VAT. W tym celu powinien:

Pisma te Wnioskodawca złożył do Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 22 grudnia 2010 r..

Pracownicy Urzędu Skarbowego byli innego zdania, nie wierzyli, że w K.I.P. udzielono Wnioskodawcy takiej informacji.

Dlatego Wnioskodawca zadzwonił do Krajowej Informacji Podatkowej z zapytaniem: na jakiej podstawie udzielono mu takiej informacji, otrzymał odpowiedź: "Ministerstwo Finansów przychyliło się do twierdzenia, że podatnik, który nie zawiadomił, że chce korzystać ze zwolnienia z VAT w roku 2010 ale zachowywał się jak podatnik zwolniony - czyli nie złożył deklaracji VAT-R, to należy uznać go za podatnika zwolnionego. Informacja ta wielokrotnie została potwierdzona przez konsultantów i ekspertów. Do K.I.P. dzwonili również pracownicy Urzędu Skarbowego, raz otrzymali informację inną, drugim razem taką jaką otrzymał Wnioskodawca, i na którą powołał się w pismach kierowanych do Urzędu.

W uzupełnieniu wniosku Strona wyjaśniła, że zgłoszenie VAT-R złożyła w dniu 27 grudnia 2010 r. w którym podano miesiąc grudzień 2009 r. jako miesiąc złożenia pierwszej deklaracji VAT-7. Kontrole zakończyły się na etapie podpisania protokołów kontroli.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do traktowania się jako podatnik zwolniony z VAT od stycznia 2010 r.. Jeżeli Wnioskodawca nie może być podatnikiem zwolnionym z VAT w roku 2010, to ma prawo również do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Ze stanowiskiem Wnioskodawcy i stanowiskiem Krajowej Informacji Podatkowej nie zgadzają się pracownicy Urzędu Skarbowego twierdząc, że w roku 2010 Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia. W dniu 21 grudnia rozpoczęła się druga kontrola w zakresie wywiązywania się z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego w zakresie Podatku od Towarów i Usług za grudzień 2009, styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i październik 2010 r. Kontrola zakończyła się 13 stycznia 2011 r. W wyniku kontroli został obliczony podatek należny za każdy miesiąc od grudnia 2009 r. do października 2010 r. na kwotę łączną 6440 zł, bez prawa do odliczenia podatku naliczonego. Za miesiąc listopad 2010 r. polecono Wnioskodawcy złożyć deklarację VAT-7 do dnia 27 grudnia 2010 r., za miesiąc grudzień 2010 r. polecono Wnioskodawcy złożyć deklarację do dnia 25 stycznia 2011 r. Zalecenia Pracowników Kontroli Podatkowej Wnioskodawca wykonał w czasie przez pracowników wyznaczonym. Jednak w dalszym ciągu Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko, że w roku 2010 powinien być podatnikiem zwolnionym.

Wnioskodawca uważa, że sam ustawodawca miał na myśli takich podatników jak on, dlatego w okresie przejściowym ustalił wyższe progi obrotu dla podatników zwolnionych z VAT.

Jeżeli stałoby się inaczej i Wnioskodawca musiałby zapłacić podatek VAT należny, to nie może zrozumieć, dlaczego nie ma prawa odliczyć podatku VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie możliwości skorzystania w 2010 r. ze zwolnienia VAT na podstawie art. 113 ust. 1 lub ust. 11 ustawy oraz prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w brzmieniu obowiązującym w 2009 r. - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast ustęp 5 tego art. stanowi, że - jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę.

Artykuł 113 ust. 11 stanowi, że - podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w wyniku kontroli stwierdzono, że Wnioskodawca w grudniu 2009 r. utracił prawo do zwolnienia podmiotowego VAT z uwagi na przekroczenie limitu obrotów w wysokości 50.000 zł i z chwilą przekroczenia tej kwoty stał się podatnikiem VAT. W związku z tym od miesiąca grudnia 2009 r. stał się podatnikiem VAT czynnym zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT i składania w tym zakresie deklaracji VAT-7.

Z uwagi na w/cyt. przepis art. 113 ust. 11 ustawy Wnioskodawca, który utracił prawo do zwolnienia może skorzystać ponownie ze zwolnienia nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku w którym to zwolnienie utracił.

W związku z tym Wnioskodawca w 2010 r. nie może być traktowany jako podatnik zwolniony z VAT. Biorąc to pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy co do pytania nr 1 należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast art. 88 ust. 4 ustawy stanowi, że - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w momencie zakończenia kontroli 13 stycznia 2011 r. Wnioskodawca był już podatnikiem zarejestrowanym (rejestracja 27 grudnia 2010 r). Poniesione przez niego wydatki służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych. Przepis art. 88 ust. 4 ustawy stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni (jedyne wyjątki dotyczą art. 86 ust. 20 ustawy). Przepis ten zakazuje odliczenia VAT podatnikom, którzy w momencie odliczenia nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni. Nie odmawia natomiast tego prawa podatnikom zarejestrowanym, również w odniesieniu do wydatków poniesionych przed rejestracją, jeśli tylko spełniony jest warunek z art. 86 ust. 1 ustawy.

Obowiązek uwzględnienia podatku naliczonego z faktur otrzymanych przed rejestracją jako podatnika VAT ma również organ podatkowy, gdy sam określa podatnikowi zobowiązanie w VAT. Podatnik zarejestrowany ma prawo odliczyć VAT z faktur otrzymanych przed rejestracją. Rola podatnika składającego deklaracje, jak również organu sprowadza się do określenia wynikającej z prawa jego wysokości. Nie ma tu znaczenia, że rozliczenia dokonuje organ podatkowy a nie sam podatnik. Skoro został on uznany za podatnika VAT i nie można uznać, że dokonywane przez niego czynności miały cechę nadużycia prawa, to pozbawienie go przez organ podatkowy uwzględnienia przy rozliczeniu podatku naliczonego jest sprzeczne z zasadą neutralności oraz zasadą proporcjonalności podatku od towarów i usług.

Zasada proporcjonalności, będąca jedną z ogólnych zasad prawa wspólnotowego, wymaga, by akty instytucji Wspólnoty nie wykraczały poza to, co jest odpowiednie i konieczne do realizacji uzasadnionych celów, którym mają służyć, przy czym oczywiście tam, gdzie istnieje możliwość wyboru spośród większej liczby odpowiednich działań, należy stosować najmniej dotkliwe, a wynikające z tego niedogodności nie mogą być nadmierne w stosunku do zamierzonych celów.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, iż ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi w 2010 r. rozliczanymi w 2011 r. po złożeniu zgłoszenia rejestracyjnego w dniu 27 grudnia 2010 r. należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.