IPPP2/443-939/10-4/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2010 r. (data wpływu 8 grudnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 lutego 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży gruntów rolnych nabytych w drodze spadku - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży gruntów rolnych nabytych w drodze spadku.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu 3 lutego 2011 r., data nadania 2 lutego 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 25 stycznia 2011 r. (skutecznie doręczonym w dniu 28 stycznia 2011 r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca postanowieniem Sądu Rejonowego Wydział Cywilny z dnia 16 grudnia 2008 r. oraz aktem notarialnym z dnia 27 marca 2009 r. nabył udział w spadku po zmarłym bracie. Wchodzące w skład spadku gospodarstwo rolne Zainteresowany nabył udziałem w wysokości 2/5 części nieruchomości położonej we wsi, stanowiącej zabudowaną działkę gruntu Nr 218/3 o powierzchni 1,8079 ha oraz niezabudowane działki gruntu Nr 218/2 i 45/1 o łącznej powierzchni 1,8339 ha oraz udział w wysokości 2/10 części nieruchomości rolnej, stanowiącej niezabudowane działki gruntu Nr 45/2 i 45/3 o łącznej powierzchni 1,94 ha.

Aktem notarialnym z dnia 30 kwietnia 2010 r. dokonano sprzedaży działki gruntu rolnego nr 45/1 o powierzchni 1,07 ha. Kupujący nieruchomość tę włączył do prowadzonego przez siebie gospodarstwa rolnego, nie zmieniając dotychczasowego sposobu użytkowania działki.

Aktem notarialnym z dnia 30 kwietnia 2010 r. i Nr XC/2010 r. z dnia 7 maja 2010 r. zostały ponadto sprzedane udziały współwłaścicielowi do #189; części w niezabudowanych działkach gruntu ornego w 45/2 i 45/3 o powierzchni 1,94 ha. Kupujący działkę gruntu rolnego włączył do prowadzonego przez siebie gospodarstwa nie zmieniając dotychczasowego sposobu użytkowania.

Aktem notarialnym z dnia 12 lipca 2010 r. dokonano sprzedaży nieruchomości rolnej Nr 218/2 z możliwością zabudowy o powierzchni 0,7639 ha. Osoba kupująca deklarowała zachowanie dotychczasowego sposobu użytkowania.

Pismem z dnia 2 lutego 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony we wniosku stan faktyczny, wskazując iż nie prowadził ani w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej na dziedziczonej nieruchomości. Zainteresowany nie prowadził działalności gospodarczej w żadnej formie prawnej. Przedmiotowe niezabudowane nieruchomości (grunty rolne) nie były przedmiotem dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze, jak też nie były udostępniane odpłatnie lub nieodpłatnie innym osobom. Nieruchomości te nie były udostępniane osobom trzecim. Charakter przedmiotowych nieruchomości określony został w zaświadczeniu Urzędu Miejskiego, z którego wynika, iż zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, działki nr 45/1, 45/2 i 45/3 przeznaczone są w części pod zabudowę zagrodową, a pozostała część działek stanowi grunt rolny bez prawa zabudowy. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działki nr 45/1, 45/2 i 45/3, stanowią tereny niezabudowane w części przeznaczone pod zabudowę zagrodową, a w części pod grunty rolne bez prawa zabudowy. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy, grunty ww. działek przyległych do drogi gminnej w odległości ok. 1000 m. od drogi, mogą być przewidziane pod zabudowę zagrodową, pozostała część działek przeznaczona jest pod uprawy polowe bez prawa zabudowy. A więc są to tereny niezabudowane, inne niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, będące przedmiotem interpretacji nieruchomości rolne stanowiące do chwili sprzedaży integralną część gospodarstwa rolnego winny być zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usług tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar" i nie precyzuje pojęcia "częstotliwości", dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo - prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie (nie jednorazowo). Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując danej czynności. Przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa, czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Na gruncie powyższego unormowania, dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz konieczne jest również ustalenie i ocena okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza, ustalenie czy zostały one nabyte w celu ich odsprzedaży, czy na potrzeby własne. Nie jest bowiem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedaż, czy wyprzedaż majątku osobistego, który został nabyty na własne potrzeby, a nie w celu jego odsprzedaży. Z wykładni językowej wynika, że ustawodawca uzależnił opodatkowanie sprzedaży gruntu od celu jego nabycia tj. odsprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył udział w spadku po zmarłym bracie. Wchodzące w skład spadku gospodarstwo rolne Zainteresowany nabył udziałem w wysokości 2/5 części nieruchomości położonej we wsi, stanowiącej zabudowaną działkę gruntu Nr 218/3 o powierzchni 1,8079 ha oraz niezabudowane działki gruntu Nr 218/2 i 45/1 o łącznej powierzchni 1,8339 ha oraz udział w wysokości 2/10 części nieruchomości rolnej, stanowiącej niezabudowane działki gruntu Nr 45/2 i 45/3 o łącznej powierzchni 1,94 ha. Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z kwestią opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę majątku nabytego w drodze spadku nie wskazuje, iż czynność ta wykonywana jest przez podatnika, w ramach działalności gospodarczej. Zainteresowany nabył przedmiotową nieruchomość jako spadkobierca. Nabycie gruntu w taki sposób nie może być utożsamiane z nabyciem z zamiarem wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej. Sprzedając nabyty w drodze spadku majątek, Wnioskodawca korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w sytuacji przedstawionej we wniosku nie działał w charakterze podatnika VAT, a więc powołany przez Stronę art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma w przedmiotowym przypadku zastosowania i z tego też względu uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W przedmiocie udzielenia odpowiedzi na zawarte we wniosku pytanie dotyczące terminu zapłaty podatku VAT w tytułu sprzedaży nieruchomości, tut. Organ podatkowy wyjaśnia, że w związku z prawidłowym stanowiskiem w zakresie pytania pierwszego, nie dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego, ponieważ zagadnienia w nim zawarte stały się bezprzedmiotowe.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości otrzymanej w drodze spadku. Rozstrzygnięcie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych zostało ujęte w odrębnej interpretacji.

Końcowo nadmienia się, iż w myśl w art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.