IPPP2/443-937/09-2/ASZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 października 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-937/09-2/ASZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2009 r. (data wpływu 27 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Spółka nie jest obowiązana do wykazania i rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy towarów, lecz zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 ustawy o VAT, podatnikiem z tytułu przedmiotowej transakcji krajowej dostawy towarów jest polski kontrahent (nabywca) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2009 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy Spółka nie jest obowiązana do wykazania i rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy towarów, lecz zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 ustawy o VAT, podatnikiem z tytułu przedmiotowej transakcji krajowej dostawy towarów jest polski kontrahent (nabywca)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

C. S.A. (zwana dalej Spółką) z siedzibą w Hiszpanii jest podmiotem zagranicznym zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług (dalej: podatku VAT) m.in. w Hiszpanii i w Polsce. Spółka zajmuje się produkcją i sprzedażą substancji chemicznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka sprzedaje swoje towary kontrahentom z Polski, tj. Spółkom mającym siedzibę w kraju i będącym podatnikami podatku VAT. Obecny model dostawy towarów oparty jest na następujących zasadach:

* spółka dokonuje przemieszczenia własnych towarów (we własnym imieniu i na własną rzecz) z terytorium Hiszpanii na terytorium polski;

* ww. przemieszczenie towarów dokonywane jest w celu późniejszej dostawy za wynagrodzeniem na terenie kraju na rzecz nabywców. W konsekwencji, spółka rozpoznaje ww. przemieszczenie towarów jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT);

* prawo do dysponowania towarami jak właściciel klienci spółki nabywają dopiero w momencie wydania im towarów, dostawa towarów jest dokonywana na warunkach DDP ("dostarczone, cło opłacone"), co oznacza, że sprzedający dostarcza towar do dyspozycji kupującego na terytorium kraju w określonym miejscu przeznaczenia wraz z poniesieniem kosztów transportu i ubezpieczenia;

* Spółka wystawia następnie faktury potwierdzające dokonanie na terytorium Polski sprzedaży towarów, podlegającej opodatkowaniu VAT. Faktury wystawiane przez spółkę nie zawierają jednak kwoty podatku VAT, posiadają zaś informację o konieczności opodatkowania dostawy towaru przez jego nabywcę w konsekwencji podatek VAT z tytułu sprzedaży nie jest wykazywany przez spółkę w jej deklaracji VAT.

* Spółka nie posiada na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności - nie posiada bowiem w Polsce ani personelu ani żadnych urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku dostawy towarów przez spółkę nieposiadającą na terytorium kraju siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania, zarejestrowaną w Polsce jako podatnik podatku VAT, prawidłowe jest uznanie nabywców towarów dostarczanych przez spółkę za podatników zobowiązanych do rozliczenia podatku VAT z tytułu zawartych transakcji w sytuacji, gdy podatek VAT nie zostanie rozliczony przez dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju.

Zdaniem Spółki, w celu odpowiedzi na powyższe pytanie należy rozstrzygnąć czy w przytoczonym stanie faktycznym ma zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 oraz ust. 2 i 5 ustawy o VAT nabywca staje się podatkiem z tytułu dokonanej na jego rzecz dostawy towarów, jeśli spełnione są łącznie następujące warunki:

a.

nabywca towarów jest podatnikiem podatku VAT posiadającym na terenie kraju swoją siedzibę,

b.

dokonującym dostawy towarów jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia, działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138,

c.

dokonujący dostawy towarów nie rozliczy podatku należnego,

Ad. a)

Nabywcy towarów Spółki są podatnikami VAT posiadającymi siedzibę w Polsce. Zatem pierwszy z wymienionych wyżej warunków jest spełniony.

Ad. b)

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka nie posiada w Polsce ani siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Spółka nie posiada bowiem w Polsce ani personelu ani żadnych urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności gospodarczej. Wskazane zastrzeżenie art. 135-138 ustawy o VAT nie ma zastosowania w podanym stanie faktycznym. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że również drugi z wymienionych wyżej warunków zastosowania tzw. "reverse charge" został w przedstawionym stanie faktycznym spełniony.

Ad. c)

W ramach swojej działalności gospodarczej "C" S.A. rozpoznaje w Polsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów a następnie wykonuje krajową dostawę towarów, która zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, stanowi czynności opodatkowaną podatkiem VAT. Co do zasady, w przypadku krajowej dostawy towarów, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT należnego jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, tj. podmiot, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, jednocześnie, zgodnie z art. 17 ustawy o VAT, ustawodawca dopuszcza możliwość uznania za podatnika także inne podmioty. I tak zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem art. 135-138. W świetle powyższego, w przypadku nabycia przez kontrahentów Spółki towarów można wskazać dwóch podatników tj.:

1.

Spółkę (na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT) oraz

2.

Nabywców (na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT).

Nie można jednak doprowadzić do sytuacji, w której jedna transakcja zostanie dwukrotnie opodatkowana tym samym podatkiem przez dwie strony transakcji.

W konsekwencji, zastosowanie znajdzie art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, iż art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT nie stosuje się w odniesieniu do transakcji, do których podatek VAT należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów. Ponadto, w ocenie Spółki fakt jej rejestracji dla celów VAT w Polsce nie ma znaczenia dla możliwości zastosowania powyższego schematu. Rejestracja dla celów VAT bądź jej brak nie jest bowiem jednym z warunków, o których mowa art. 17 ustawy o VAT.

Z uwagi na powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku gdy nie wykaże ona podatku należnego na fakturze sprzedaży z tytułu dostawy krajowej, nabywca towarów staje się podatnikiem VAT z tytułu dokonanej dostawy. Oznacza to, iż w takim przypadku spółka nie będzie traktowana jako podatnik z tytułu tej dostawy i nie będzie zobowiązana do wykazania należnego VAT.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane również w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP2/443-1580/08-2/BM z dnia 17 grudnia 2008 r. i nr IPPP2/443-1717/08-4/AS z dnia 19 lutego 2009 r. oraz interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP/443-929B/08/MN z dnia 5 lutego 2009 r., w której stwierdza się dodatkowo, że w tym przypadku bez znaczenia pozostaje również fakt, że spółka jest zarejestrowana jako podatnik dla potrzeb podatku VAT analogiczne stanowisko zostało również zaprezentowane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IP-PP2/443-138/07-2/PS z dnia 13 listopada 2007.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy przedstawione w zaistniałym stanie faktycznym uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl