IPPP2/443-936/09-2/PW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2009 r. (data wpływu 27 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT w związku z wydatkowaniem środków finansowych w ramach Instrumentu Finansowego Schengen - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT w związku z wydatkowaniem środków finansowych w ramach Instrumentu Finansowego Schengen.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Obecnie funkcjonujący Urząd do Spraw Cudzoziemców powstał na mocy ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz o zmianie niektórych ustaw z dnia 11 kwietnia 2001 r. (Dz. U. Nr 42, poz. 475 z późn. zm.), jako Urząd do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców. Zarządzeniem Nr 19 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 lipca 2001 r. został utworzony państwową jednostką budżetową i ustanowiony dysponentem środków budżetu państwa trzeciego stopnia, podległym bezpośrednio dysponentowi głównemu w cz. 42 - Sprawy wewnętrzne.

W wyniku ustawy o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw z dnia 24 maja 2007 r. (Dz. U. Nr 120, poz. 818 z późn. zm.) została zmieniona nazwa i zadania Urzędu na Urząd do Spraw Cudzoziemców, który Zarządzeniem Nr 56 z dnia 18 lipca 2007 r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji został utworzony państwową jednostką budżetową i ustanowiony dysponentem środków budżetowych trzeciego stopnia podległym bezpośrednio dysponentowi głównemu w części 42 - Sprawy wewnętrzne.

Urząd do Spraw Cudzoziemców złożył zgłoszenie rejestracyjne do Urzędu Skarbowego i od 2001 r. jest podatnikiem podatku VAT.

W latach 2006 i 2007 Urząd wydatkował środki finansowe w ramach Instrumentu Finansowego Schengen, zapisane w ustawach budżetowych w cz. 83 jako rezerwa celowa budżetu państwa, która decyzjami Ministra Finansów zwiększała plan finansowy Urzędu na dany rok budżetowy.

Fundusz Schengen został oddany do dyspozycji nowych państw członkowskich UE w celu sfinansowania działań na nowych granicach zewnętrznych Unii Europejskiej wprowadzających w życie dorobek Schengen. Podstawę przyznania środków Funduszu Schengen dla danego kraju (w tym Polski) stanowi art. 35 Traktatu Akcesyjnego oraz Decyzja Finansowa Komisji Europejskiej, podejmowana corocznie na podstawie Programu Indykatywnego. Środki tego Funduszu w zasadniczej części wydatkowane były na przygotowanie centralnych systemów informatycznych do realizacji i wymogów Konwencji Wykonawczej Schengen.

Jednym z warunków przystąpienia Polski do Strefy Schengen było dostosowanie istniejących procedur administracyjnych, infrastruktury oraz stanu prawnego do wymogów Konwencji Wykonawczej do Układu z Schengen.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stanowisko Urzędu w wymienionej sprawie, w zakresie dotyczącym braku możliwości odzyskania podatku VAT w zrealizowanych wydatkach, które były finansowane z tzw. Funduszu Schengen jest słuszne.

Zdaniem wnioskodawcy:

W związku z faktem, że środki finansowe Instrumentu Finansowego Schengen umieszczane były w ustawach budżetowych i w formie rezerw celowych zwiększały budżet Urzędu do Spraw Cudzoziemców, oraz wydatkowane były z rachunku wydatków budżetowych Urzędu oraz faktem, że nabycie nie zostało sfinansowane ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej wymienionych w § 6 ust. 4 pkt 2 oraz w § 6 ust. 3 i 4 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) Urząd nie miał możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT z tego tytułu.

Urząd nie miał także możliwości odliczania podatku VAT od poniesionych wydatków, w związku z tym, że zgodnie z art. 43 ust. pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) usługi w zakresie administracji publicznej wymienione w załączniku nr 4 do ustawy zwolnione są od podatku. Usługi i towary które zostały nabyte przez Urząd do Spraw Cudzoziemców ze środków Instrumentu Finansowego Schengen, były realizowane w celu wykonania zadań, które mieszczą się w zakresie usług administracji publicznej realizowanych przez Urząd.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1a ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Podatnikami, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jednakże w myśl przepisu art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, iż organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z ustawą o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw z dnia 24 maja 2007 r. (Dz. U. Nr 120, poz. 818 z późn. zm.) została zmieniona nazwa i zadania Urzędu na Urząd do Spraw Cudzoziemców, który Zarządzeniem Nr 56 z dnia 18 lipca 2007 r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji został utworzony państwową jednostką budżetową i ustanowiony dysponentem środków budżetowych trzeciego stopnia podległym bezpośrednio dysponentowi głównemu w części 42 - Sprawy wewnętrzne. w ramach Funduszu Schengen Urząd do Spraw Cudzoziemców wydatkował w latach 2006-2007 środki finansowe w ramach Instrumentu Finansowego Schengen, zapisane w ustawach budżetowych w cz. 83 jako rezerwa celowa budżetu państwa, która decyzjami Ministra Finansów zwiększała plan finansowy Urzędu na dany rok budżetowy. Jak wskazał Wnioskodawca Fundusz Schengen został oddany do dyspozycji nowych państw członkowskich UE w celu sfinansowania działań na nowych granicach zewnętrznych Unii Europejskiej wprowadzających w życie dorobek Schengen. W ramach realizacji zadań i wymogów Konwencji Wykonawczej Schengen Wnioskodawca wydatkował środki Funduszu Schengen na przygotowanie centralnych systemów informatycznych. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy ma możliwość odzyskania podatku VAT z faktur dokumentujących zakup towarów i usług służących realizacji zadań finansowanych z Funduszu Schengen. We wniosku wskazano także iż, przyznane Wnioskodawcy środki finansowe Instrumentu Finansowego Schengen nie stanowią środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w § 6 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r.r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), co powoduje brak możliwości ubiegania się o zwrot podatku naliczonego na zasadach określonych w tym rozporządzeniu.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. organ podatkowy stwierdza, że Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku VAT z faktur dokumentujących zakup towarów i usług służących realizacji zadań finansowanych w ramach Instrumentu Finansowego Schengen mających na celu działania na nowych granicach zewnętrznych Unii Europejskiej. Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W przedmiotowej sprawie warunek ten nie został spełniony, gdyż Wnioskodawca, realizując przedmiotowe projekty wykonał zadania nałożone na niego na podstawie odrębnych przepisów prawa. Wnioskodawca w tym konkretnym przypadku nie działał jako podatnik podatku VAT, a towary i usługi nabywane w ramach realizacji przedmiotowych projektów nie były związane z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zatem, Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku VAT od wydatków poniesionych z tytułu realizacji zadań finansowanych z Funduszu Schengen.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.