IPPP2/443-925/10/12-9/S/KG - Odsetki od zaległości podatkowej w przypadku stwierdzenia nadpłaty w VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2010 r. (data wpływu 2 grudnia 2010 r.) uzupełnionym w dniu 13 stycznia 2011 r. oraz w dniu 3 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie powstania odsetek od zaległości podatkowej w przypadku stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 13 stycznia 2011 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 5 stycznia 2011 r. nr IPPP2/443-925/10-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 11 stycznia 2011 r.) oraz w dniu 3 marca 2011 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 16 lutego 2011 r. nr IPPP2/443-925/10-4/KG (skutecznie doręczonym w dniu 24 lutego 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) świadczy na rzecz swoich klientów między innymi usługi transportowo-spedycyjne, które są objęte szczególnymi zasadami powstania obowiązku podatkowego. Z uwagi na bardzo dużą liczbę faktur wystawianych przez Spółkę co miesiąc, mogą się zdarzać takie sytuacje, w których Spółka rozpozna obowiązek podatkowy z tytułu wykonania usługi transportowo - spedycyjnej w miesiącu "X", podczas gdy obowiązek podatkowy powinien być rozpoznany w miesiącu "X+1". W takich sytuacjach Spółka nie rozpoznaje obowiązku podatkowego w miesiącu "X+1", co może skutkować powstaniem zaległości podatkowej w tym miesiącu. Spółka ma wątpliwość, czy od tej zaległości są naliczane odsetki od zaległości.

W dniu 13 stycznia 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazując, iż nadpłata wynika wyłącznie z wewnętrznych analiz Wnioskodawcy. Jeśli Wnioskodawca podejmie decyzję o uwidocznieniu tej nadpłaty, będzie ona wykazana poprzez złożenie korekt deklaracji, z którymi dodatkowo w niektórych miesiącach może się wiązać złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty (w nieznacznej części korygowanej kwoty); gdyby okazało się, że przed złożeniem takich korekt, właściwy organ podatkowy/skarbowy wszcząłby postępowanie podatkowe, to taka nadpłata mogłaby być uwidoczniona także w drodze decyzji podatkowej tegoż organu. W sytuacji gdyby nadpłata miała być wykazana w drodze korekty deklaracji, to czynność uwidocznienia nadpłaty miałaby miejsce po terminie do złożenia deklaracji za właściwy miesiąc (miesiące).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeśli Spółka rozpozna obowiązek podatkowy w VAT zbyt wcześnie (w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym powinna była rozpoznać obowiązek podatkowy), to czy powstają odsetki od zaległości podatkowej, która powstanie w miesiącu, w którym Spółka powinna była rozpoznać obowiązek podatkowy.

Spółka stoi na stanowisku, że od zaległości podatkowej, która powstała w miesiącu "X+1" z tytułu nierozpoznania obowiązku podatkowego w tym miesiącu, jeżeli obowiązek podatkowy został rozpoznany przedwcześnie, tj. w miesiącu "X", nie powinny być naliczane odsetki od zaległości.

Poniżej Spółka przedstawia uzasadnienie swojego stanowiska w oparciu o przepisy Ordynacji podatkowej.

W świetle art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, kwota podatku od towarów i usług wpłacana przez Spółkę za miesiąc, w którym nie powstał jeszcze obowiązek podatkowy w VAT, stanowi kwotę nadpłaty - w miesiącu, w którym Spółka dokonała wpłaty nie powstało jeszcze skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe Spółki, a więc wpłacony podatek jest nienależny.

Zgodnie z art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, "nadpłata powstaje z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej", z zastrzeżeniem pewnych wyjątków określonych w ustawie, które jednak nie mają zastosowania w sytuacji Spółki.

Obecny stan prawny nie pozostawia wątpliwości, że nadpłata Spółki z tytułu przedwczesnego rozpoznania przez Spółkę obowiązku podatkowego w VAT z tytułu świadczonych usług transportowo-spedycyjnych, powstaje z momentem zapłaty nienależnego podatku (pewne wątpliwości mogły istnieć na gruncie obowiązującego do dnia 31 grudnia 2008 r. art. 73 ust. 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej - przepis ten został jednak z dniem 1 stycznia 2009 r. uchylony). Jednak w opinii Spółki, nawet w okresie poprzedzającym 1 styczeń 2009 r. odsetki za zwłokę nie byłyby należne, gdyby organ podatkowy wydał decyzje, w których określiłby właściwe wysokości podatku VAT, czyli zaliczyłby "nadpłatę" z miesiąca "X" na "zaległość" w miesiącu "X+1".

W miesiącu "X" Spółka ma nadpłatę. Jednocześnie w miesiącu "X+1" Spółka nie rozpoznaje obowiązku podatkowego, co oznacza, że może powstać zaległość podatkowa. Zgodnie bowiem z art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, "zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności".

Od zaległości podatkowej co do zasady naliczane są odsetki od zaległości, zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej. Odsetki są naliczane od dnia następującego po dniu, w którym upłynął termin płatności podatku, zgodnie z art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej.

Jednakże, Spółka jest zdania, że od zaległości Spółki, o których mowa w niniejszym wniosku, nie mogą być naliczane odsetki za zwłokę. Wynika to z dwóch następujących powodów:

1. Zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych.

Zgodnie z art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej, "nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę (...)".

Z powyższego przepisu wynika, że w pierwszej kolejności nadpłaty są zaliczane przez właściwy organ na poczet zaległości podatkowych oraz odsetek za zwłokę lub na poczet bieżących zobowiązań podatkowych. Zaliczenie to następuje z urzędu, co oznacza, iż właściwy organ dokonuje tego zaliczenia z własnej inicjatywy.

W świetle art. 76a § 2 Ordynacji podatkowej, "zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

Nadpłata Spółki zalicza się do przypadków, o których mowa w art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, co oznacza, że zaliczenie nadpłaty Spółki powstałej w miesiącu "X" na poczet zaległości podatkowych za miesiąc "X+1" następuje z dniem powstania zaległości podatkowej, gdyż nadpłata powstała wcześniej, czyli z dniem zapłaty nienależnego podatku.

Z uwagi na fakt, że w przypadku Spółki zapłata nienależnego podatku następuje przed dniem powstania zaległości podatkowej, nie istnieje okres pomiędzy powstaniem zaległości a powstaniem nadpłaty, za który można by naliczać odsetki od zaległości. Już w dniu powstania zaległości podatkowej w miesiącu "X+1" zaległość ta jest "konsumowana" przez istniejącą nadpłatę powstałą w miesiącu "X". W dniu następującym po dniu upływu terminu płatności podatku, od którego co do zasady rozpoczyna się okres naliczania odsetek, Spółka nie ma już zaległości podatkowej, tym samym odsetki nie mogą być naliczane.

2. Funkcja odsetek od zaległości.

Odsetki od zaległości mają funkcję kompensacyjną oraz represyjną. Funkcja kompensacyjna odsetek od zaległości polega na tym, że odsetki stanowią swoiste odszkodowanie dla Skarbu Państwa za uszczerbek spowodowany przez zbyt późną wpłatę należnego podatku. Funkcja represyjna odsetek od zaległości polega natomiast na skłonieniu podatników do terminowego wpłacania należnych podatków, pod groźbą sankcji w postaci naliczenia odsetek od zaległości.

W przypadku Spółki żadna z tych funkcji nie ma zastosowania. Spółka bowiem wpłaca kwotę należnego podatku przedwcześnie, tym samym Skarb Państwa wchodzi w posiadanie kwoty należnego mu podatku jeszcze przed jej terminem wymagalności. Skarb Państwa nie ponosi więc żadnego uszczerbku.

W takiej sytuacji, karanie Spółki poprzez naliczanie odsetek od zaległości byłoby niezgodne z konstytucyjnymi zasadami państwa prawa. Taki wniosek sądy administracyjne wysunęły jeszcze na gruncie stanu prawnego, w którym obowiązywał niekorzystny dla podatników art. 73 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej.

W szczególności zwrócić należy uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2009 r. (sygn. I FSK 1172/08), w którym NSA orzekł: "Dokonanie tego rodzaju wykładni prowadzi do wniosku, że w okresie od 1 września 2005 r. do 31 grudnia 2008 r. stosowanie art. 53 § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej w kontekście brzmienia art. 73 § 1 pkt 6 tej ustawy wymaga, aby podatnik, który przedwcześnie rozliczył podatek od towarów i usług za dany okres rozliczeniowy wykazując podatek należny z tytułu czynności, odnośnie których obowiązek podatkowy powstał w następnych okresach rozliczeniowych, w wyniku czego w tychże kolejnych okresach rozliczeniowych popadł w zaległość podatkową w tym podatku - nie był obciążany odsetkami za zwłokę od tychże zaległości do wysokości odsetek, które byłyby należne od kwoty nadpłaconej. Kwotą tą Skarb Państwa bowiem już materialnie dysponował w momencie powstania - pod względem formalnym - zaległości podatkowej za następny okres rozliczeniowy, w związku z czym odpadła funkcja kompensacyjna, jaką spełniać mają odsetki od zaległości podatkowych".

Jeżeli więc powyższe rozumowanie mogło być stosowane do stanu prawnego, w którym obowiązywał art. 73 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej (zgodnie z którym nadpłata w VAT powstawała dopiero z momentem złożenia korekty deklaracji), to tym bardziej powyższe rozumowanie jest aktualne na gruncie obecnie obowiązujących przepisów.

W dniu 21 marca 2011 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-925/10-6/KG, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że dopiero z datą złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą deklaracji następuje ujawnienie powstałej nadpłaty. W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wykazał w poszczególnych okresach rozliczeniowych zaniżone zobowiązanie podatkowe, które skutkuje powstaniem zaległości podatkowej, od której z kolei zgodnie z art. 53 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, winny zostać naliczone odsetki. Naliczanie odsetek za zwłokę jest bowiem skutkiem prawnym istnienia zaległości, bez znaczenia jest świadomość istnienia zaległości i jej konsekwencji, przyczyny jej powstania a także jakichkolwiek innych aspektów funkcjonowania podmiotów stosunku prawnopodatkowego.

Pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r. (data wpływu 8 kwietnia 2011 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-925/10-8/KG z dnia 6 maja 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 30 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Organu w dniu 1 czerwca 2011 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 21 marca 2011 r. znak IPPP2/443-925/10-6/KG.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1928/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga zasługuje na uwzględnienie. W niniejszej sprawie spór dotyczy zasadności naliczenia odsetek za zwłokę w sytuacji zbyt wczesnego (w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym powstaje obowiązek podatkowy) rozpoznania obowiązku podatkowego w VAT.

Sąd podzielił stanowisko Skarżącej, iż w takiej sytuacji jak przedstawiona we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nadpłata powstaje z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej (art. 73 § 1 pkt 1 O.p.). Skoro nadpłata powstaje z tym momentem, zaś Skarb Państwa dysponuje już kwotą przedpłaconego podatku, to nie ma okresu za który należy obliczyć odsetki za zwłokę. Odsetki w takiej sytuacji nie spełniają swojej funkcji kompensacyjnej, zaś stosowanie represji w postaci pobrania odsetek za przedwczesne zapłacenie podatku pozostaje w sprzeczności z zasadą proporcjonalności.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 4 września 2012 r. sygn. akt I FSK 713/12 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. NSA w całości poparł argumentację zaprezentowaną przez WSA i wskazał, iż od 1 stycznia 2009 r., w sytuacji rozliczenia przez podatnika, z tytułu określonej czynności, należnego podatku od towarów i usług w okresie rozliczeniowym wcześniejszym od tego, w którym powstał z jej tytułu obowiązek podatkowy, a tym samym powstania zaległości podatkowej. W tymże późniejszym okresie rozliczeniowym, zaliczenie nadpłaty na poczet tej zaległości podatkowej następuje - na podstawie art. 76a § 2 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) - z dniem powstania nadpłaty, w rozumieniu art. 73 § 1 pkt 1 tej ustawy tzn. z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

W dniu 19 listopada 2012 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 marca 2011 r. sygn. III SA/Wa 1928/11 uchylający ww. interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1928/11 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 września 2012 r. sygn. akt I FSK 713/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie powstania odsetek od zaległości podatkowej w przypadku stwierdzenia nadpłaty w podatku od towarów i usług uznaje się za prawidłowe.

Wystąpienie nadpłaty podatku powoduje, że pomiędzy podatnikiem a Skarbem Państwa powstają powiązania prawne, w których podatnik staje się wierzycielem w stosunku zobowiązaniowym, zaś Skarb Państwa dłużnikiem. Podatnik nie ma jednak pełnej swobody w dysponowaniu nadpłatą w sytuacji, gdy jednocześnie posiada zaległości podatkowe.

Zgodnie z art. 76 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w pierwszej kolejności, kwota nadpłaty jest zaliczana z urzędu na poczet zaległości podatkowych (z odsetkami za zwłokę) i odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a dopiero w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Stosownie do art. 72 § 1 pkt 1 ustawy, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Organ podatkowy, który stwierdzi istnienie nadpłaty i zaległości podatkowych zobligowany jest do wydania postanowienia, zgodnie z art. 76a § 1 Ordynacji podatkowej. Postanowienie ma charakter formalny i samo w sobie nie przesądza ani o istnieniu nadpłaty, ani też o istnieniu zaległości podatkowej, jednakże - skoro jego istotą jest zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowej to - w momencie jego wydania te dwa elementy (nadpłata i zaległość) muszą istnieć. Postanowienie to ma doprowadzić do kompensaty wzajemnych wierzytelności.

Zaległością podatkową zgodnie z art. 51 Ordynacji podatkowej jest podatek niezapłacony w terminie płatności, a także niezapłacona w terminie płatności zaliczka na podatek. Powstanie zaległości podatkowej powoduje obowiązek naliczenia odsetek za zwłokę (art. 53 Ordynacji podatkowej).

Zgodnie z art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej, odsetki naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku lub terminu, w którym płatnik lub inkasent był obowiązany dokonać wpłaty podatku na rachunek organu podatkowego

Nadpłata podatku ma miejsce, gdy świadczenie podatkowe w świetle obowiązującego prawa nie powinno w ogóle mieć miejsca (świadczenie nienależne), albo świadczenie podatnika jest wyższe niż powinno to wynikać z przepisów obowiązującego prawa (świadczenie nadpłacone) co wynika z art. 72 § 1 Ordynacji podatkowej.

Nadpłatą, zgodnie z powołanym przepisem jest zarówno kwota podatku nadpłaconego, jak i nienależnie zapłaconego, a także kwota podatku nienależnie pobranego przez płatnika lub pobranego przez niego w kwocie wyższej od należnej.

Istota nadpłaty sprowadza się do tego, że podatnik płaci wówczas, gdy nie ma takiego obowiązku (nie istnieje obowiązek podatkowy), albo płaci za dużo (kwota podatku zapłaconego przewyższa kwotę należną). W obu przypadkach świadczenie podatnika dokonane na rzecz wierzyciela podatkowego przewyższa kwotę wymaganą od niego przepisami prawa. Ta nadwyżka świadczenia ponad świadczenie obowiązkowe stanowi nadpłatę. Kwota ta nie ma podstawy prawnej. Przyczyną powstania nadpłaty jest przekonanie podatnika, że kwota, którą płaci jest realizacją ciążącego na nim obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 76a § 2 Ordynacji podatkowej zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

W przepisie art. 73 Ordynacji podatkowej określone zostały dwa równorzędne momenty powstania nadpłaty. W art. 73 § 1 Ordynacji podatkowej ustawodawca określił, że nadpłata powstaje m.in. z dniem:

W przypadkach określonych w art. 73 § 2 Ordynacji podatkowej momentem powstania nadpłaty jest dzień złożenia:

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich klientów między innymi usługi transportowo-spedycyjne, które są objęte szczególnymi zasadami powstania obowiązku podatkowego. Z uwagi na bardzo dużą liczbę faktur wystawianych przez Spółkę co miesiąc, mogą się zdarzać takie sytuacje, w których Spółka rozpozna obowiązek podatkowy z tytułu wykonania usługi transportowo - spedycyjnej w miesiącu "X", podczas gdy obowiązek podatkowy powinien być rozpoznany w miesiącu "X+1". W takich sytuacjach Spółka nie rozpoznaje obowiązku podatkowego w miesiącu "X+1", co może skutkować powstaniem zaległości podatkowej w tym miesiącu. Ponadto Spółka wskazała, iż nadpłata wynika wyłącznie z wewnętrznych analiz Wnioskodawcy. Jeśli Wnioskodawca podejmie decyzję o uwidocznieniu tej nadpłaty, będzie ona wykazana poprzez złożenie korekt deklaracji, z którymi dodatkowo w niektórych miesiącach może się wiązać złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty (w nieznacznej części korygowanej kwoty); gdyby okazało się, że przed złożeniem takich korekt, właściwy organ podatkowy/skarbowy wszcząłby postępowanie podatkowe, to taka nadpłata mogłaby być uwidoczniona także w drodze decyzji podatkowej tegoż organu. W sytuacji gdyby nadpłata miała być wykazana w drodze korekty deklaracji, to czynność uwidocznienia nadpłaty miałaby miejsce po terminie do złożenia deklaracji za właściwy miesiąc (miesiące).

Na tle powyższego Spółka powzięła wątpliwości w kwestii czy od tej zaległości winny być naliczane odsetki od zaległości.

Analizując powyżej przedstawione okoliczności sprawy należy zauważyć, iż nadpłata nie powstaje z dniem złożenia korekty deklaracji w podatku od towarów i usług, jak było to pod rządami uchylonego z dniem 1 stycznia 2009 r. art. 73 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej. W sytuacji takiej jak przedstawiona we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nadpłata powstaje z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej na podstawie art. 73 § 1 pkt 1 powołanej ustawy. Skoro nadpłata powstaje z tym momentem, zaś Skarb Państwa dysponuje już kwotą przedpłaconego podatku, to w takiej sytuacji zaliczenie nadpłaty na poczet należności Spółki z terminem płatności późniejszym niż termin powstania nadpłaty, nie skutkuje naliczeniem odsetek za zwłokę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.