IPPP2/443-92/11-2/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 stycznia 2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 21 stycznia 2011 r., data wpływu do Biura KIP w Płocku 27 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług kulturalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych usług kulturalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi samodzielną działalność gospodarczą polegającą na zapewnieniu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak: koncerty, festiwale, w tym również występy telewizyjne, rejestrowane dla potrzeb transmisji TV. Umowy na takie występy z organizatorami imprez Zainteresowana zawiera działając we własnym imieniu i na własną rzecz, zobowiązując się do zapewnienia Udziału w niej określonego artysty wykonawcy i ponosząc wobec organizatorów odpowiedzialność za ich wykonanie. W celu wykonania swoich zobowiązań wobec organizatora imprezy Wnioskodawca angażuje na własne ryzyko i na własny rachunek określonego w umowie z organizatorem imprezy artystę wykonawcę, zawierając z nim każdorazowo odrębną umowę o dzieło. Na podstawie zawartych z artystami wykonawcami umów wypłaca im należne, umówione wynagrodzenia pomniejszone o należny podatek (pełni wobec nich funkcję płatnika). Artysta nie ma żadnych roszczeń w stosunku do organizatora imprezy w związku ze swoim występem, nie zawiera też z nim żadnej odrębnej umowy co do określonego występu. Wszelką odpowiedzialność wobec artystów wykonawców i ryzyko finansowe wynikające z zawartych z nimi umów ponosi wyłącznie Wnioskodawczyni. W ocenie Zainteresowanej nie działa zatem jako pośrednik (agent) lecz sama świadczy na rzecz organizatora imprezę związaną z kulturą. W dniu 3 września 2004 r. Wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi o dokonanie klasyfikacji powyższych świadczonych przez Zainteresowaną usług. Wnioskodawczyni otrzymała odpowiedź z tej instytucji w dniu 13 września 2004 r. Zgodnie z tą odpowiedzią uznano, że na podstawie PKWiU z 1997 r. świadczone przez Zainteresowaną usługi mieszczą się w grupowaniu PKWiU 92.32.10-00.00 "Usługi związane z funkcjonowaniem obiektów kulturalnych. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 oraz załącznika Nr 4 do ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) do 31 grudnia 2010 r. Wnioskodawczyni stosowała w związku z powyższym zwolnienie z VAT dla świadczenia przedmiotowych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenia powyższych usług od 1 stycznia 2011 r. nadal korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług po zmianie ustawy na podstawie ustawy z 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010 r. Nr 226, poz. 1476), czy też podlega opodatkowaniu stawką podstawową.

Zdaniem Wnioskodawczyni z uwagi na fakt, że nadal świadczy usługi w nie zmienionej formie, ma prawo podobnie jak artysta wykonawca do korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 znowelizowanej od 1 stycznia 2011 r. ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

Z powyższego wynika, iż ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT korzystać mogą jedynie:

* podmioty prawa publicznego,

* podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym,

* podmioty wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej,

* indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy o VAT, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W analizowanej sprawie zwrócić uwagę należy na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT. Brzmienie tego przepisu wskazuje, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi w zakresie kultury oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana. Jednakże, usługi te - aby mogły korzystać ze zwolnienia - świadczone muszą być przez specyficzne podmioty. Polski prawodawca określił te podmioty, wymieniając je w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, jako: podmioty prawa publicznego; podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym; wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej; indywidualni twórcy i artyści wykonawcy, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzani w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na zapewnieniu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak: koncerty, festiwale, w tym również występy telewizyjne, rejestrowane dla potrzeb transmisji TV. Umowy na takie występy z organizatorami imprez Zainteresowana zawiera działając we własnym imieniu i na własną rzecz, zobowiązując się do zapewnienia Udziału w niej określonego artysty wykonawcy i ponosząc wobec organizatorów odpowiedzialność za ich wykonanie. W celu wykonania swoich zobowiązań wobec organizatora imprezy Wnioskodawca angażuje na własne ryzyko i na własny rachunek określonego w umowie z organizatorem imprezy artystę wykonawcę, zawierając z nim każdorazowo odrębną umowę o dzieło. Na podstawie zawartych z artystami wykonawcami umów wypłaca im należne, umówione wynagrodzenia pomniejszone o należny podatek (pełni wobec nich funkcję płatnika). Artysta nie ma żadnych roszczeń w stosunku do organizatora imprezy w związku ze swoim występem, nie zawiera też z nim żadnej odrębnej umowy co do określonego występu. Wszelką odpowiedzialność wobec artystów wykonawców i ryzyko finansowe wynikające z zawartych z nimi umów ponosi wyłącznie Wnioskodawca.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że Wnioskodawczyni nie spełnia definicji żadnego z podmiotów wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, uprawnionych do korzystania ze zwolnienia od podatku. Zatem, usługi kulturalne polegające na zapewnieniu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak: koncerty, festiwale, w tym również występy telewizyjne, rejestrowane dla potrzeb transmisji TV itp., świadczone przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na zasadach ogólnych, nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego przez ustawodawcę w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie nie będzie miała zastosowania również preferencyjna stawka podatku w wysokości 8%, przewidziana m.in. dla usług wymienionych w poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy. Pod poz. 181 załącznika nr 3, bez względu na symbol PKWiU, wymieniono usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Zainteresowana prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług kulturalnych (zapewnienie udziału artystów wykonawców w estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak: koncerty, festiwale, w tym również występy telewizyjne, rejestrowane dla potrzeb transmisji TV itp.), a zatem nie świadczy ona usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które wynagradzane są w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Reasumując, stawką właściwą dla opodatkowania usług kulturalnych polegających na zapewnieniu udziału artystów wykonawców (artystów estradowych) w estradowych imprezach rozrywkowych z udziałem publiczności, takich jak: koncerty, festiwale, w tym również występy telewizyjne, rejestrowane dla potrzeb transmisji TV itp. będzie podstawowa stawka podatku, od dnia 1 stycznia 2011 r. w wysokości 23%.

Zatem, stanowisko Zainteresowanej w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.