IPPP2/443-918/11-3/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 3 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia aportem przez osobę fizyczną do sp. z o.o. prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia aportem przez osobę fizyczną do sp. z o.o. prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego. Wnioskodawczyni w piśmie z dnia 3 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.) przesłała dowód opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 26 lutego 2009 r. Prezydent miasta wydał decyzję, zgodnie z którą na rzecz Wnioskodawczyni ustanowione zostanie prawo użytkowania wieczystego niezabudowanego gruntu mieszczącego się przy ul..., oznaczonego jako działka ewidencyjna nr... w obrębie..., przeznaczonego zgonie z planem zagospodarowania przestrzennego - na zabudowę mieszkaniową. Rzeczony grunt odebrany został poprzednikom prawnym Wnioskodawczyni na mocy dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta. Zgodnie z postanowieniami przywołanej decyzji, prawo użytkowania wieczystego ustanowione zostanie za opłatą symboliczną. Wnioskodawczyni - osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej, która w przeszłości nie trudniła się zawodowo handlem nieruchomościami (wiele lat temu, jako współwłaścicielka rodzinnych działek uczestniczyła w ich sprzedaży) ani nie dokonywała czynności wniesienia nieruchomości do spółek prawa handlowego tytułem aportu, tuż po formalnym ustanowieniu na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego przedmiotowego gruntu (tj. po zawarciu umowy i wpisie prawa do księgi wieczystej) zamierza wnieść to prawo tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki z o.o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mimo tego, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, która w przeszłości nie trudniła się zawodowo handlem nieruchomościami ani nie dokonywała czynności wniesienia nieruchomości do spółek prawa handlowego tytułem aportu można uznać, że zachodzą okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania przez nią tego typu czynności w sposób częstotliwy, przez co, od wniesienia przez nią do spółki aportu w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego, należny będzie podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na to, że jest ona osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, która w przeszłości nie trudniła się zawodowo handlem nieruchomościami ani nie dokonywała czynności wniesienia nieruchomości do spółek prawa handlowego tytułem aportu, nie zachodzą okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania przez nią tego typu czynności w sposób częstotliwy, w związku z czym, wniesienie przez nią do spółki aportu w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego, nie jest opodatkowane podatkiem od towarów i usług i nie zmienia tego fakt, że wiele lat temu, jako współwłaścicielka rodzinnych działek, kilka razy (dwa lub trzy) uczestniczyła w ich sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółek prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów - następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Spośród wymienionych trzech rodzajów aportów skutki na gruncie VAT wywołuje jedynie wnoszenie aportów rzeczowych. Stanowić ono może dostawę towarów (jeśli przedmiotem aportu są towary w rozumieniu VAT) lub świadczenie usług (w pozostałych przypadkach, chodzi przykładowo o wnoszone w ramach aportu prawa autorskie, licencje czy patenty).

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych lub prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni zamierza wnieść do spółki z o.o. prawo użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego, który nigdy nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej, bo Wnioskodawczyni takiej działalności nigdy nie podejmowała. Nigdy dotąd nie dokonywała również czynności wniesienia nieruchomości do spółek prawa handlowego tytułem aportu.

Należy zauważyć, iż nie zawsze wniesienie aportu rzeczowego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT. Wnoszenie aportów nie stanowi takiej czynności przede wszystkim wówczas, gdy są one wnoszone przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące, co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

Mając powyższe na uwadze, w sytuacji przedstawionej we wniosku, Wnioskodawczyni nie będzie występowała jako podatnik podatku od towarów i usług. W konsekwencji wniesienie przez nią aportu do spółki z o.o. w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu niezabudowanego, stanowiącego jej majątek osobisty, a który to grunt nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.