IPPP2/443-896/10-3/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2010 r. (data wpływu 18 listopada 2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 6 grudnia 2010 r. (data wpływu 8 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wynagrodzenia za pobór opłaty miejscowej oraz wskazania właściwej stawki podatku VAT- jest nieprawidłowe.

W dniu 18 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wynagrodzenia za pobór opłaty miejscowej oraz wskazania właściwej stawki podatku VAT. Wniosek zawierał braki w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. W związku z powyższym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 25 listopada 2010 r., znak IPPP2/443-896/10-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki. Wniosek został uzupełniony w terminie prawidłowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług wypoczynkowych, turystycznych oraz szkoleniowych oznaczonych według PKWiU jako 55.10.10.0 (usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe).

Usługi są świadczone również w miejscowościach, w których na podstawie art. 19 w związku z art. 17 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych rady miasta lub gminy nałożyły na podmioty, prowadzące działalność turystyczną, obowiązek pobierania opłaty miejscowej od osób, przebywających w celach turystycznych powyżej 3 dni.

Spółka jest inkasentem opłaty miejscowej na podstawie umów zawieranych z odpowiednim organem administracji samorządowej lub jedynie na podstawie uchwały.

Zarówno umowy jak i uchwały przewidują wynagrodzenie prowizyjne dla Spółki. Niezależnie od faktu zawarcia umowy z organem administracji samorządowej wysokość wynagrodzenia jest ustalona w uchwale rady miasta lub gminy. Spółka zawierając umowy o pobór opłaty miejscowej jest uprawniona jedynie do wynagrodzenia ustalonego na podstawie uchwał.

W związku z zawarciem umowy o pobór opłaty miejscowej Spółka wystawia na rzecz organu administracji samorządowej fakturę VAT na prowizję ze stawką 22%. Jednocześnie Spółka nie wystawia na rzecz osób, które korzystały z usług wypoczynkowych, turystycznych i szkoleniowych faktury VAT w związku z poborem opłaty miejscowej. Opłata miejscowa rozliczana jest na podstawie noty obciążeniowej.

Zobowiązanie podatkowe w postaci pobierania opłaty miejscowej pobierane przez właściwe organy podatkowe nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast działalność polegająca na pobieraniu opłaty miejscowej na zlecenie tj. ściąganie należności w czyimś imieniu (na rzecz organów gminy, miasta etc.) sklasyfikowana jest, w ocenie organów podatkowych, jako PKWiU 74.84.12-00.00. "Usługi świadczone przez agencje inkasa" i jest uznawana jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podatku VAT 22%. Jednocześnie wskazać należy, iż wynagrodzenie o którym mowa w art. 28 paragraf 1 Ordynacji podatkowej przysługuje inkasentom podatków stanowiących dochód budżetu państwa, natomiast opłata miejscowa stanowi w całości dochód budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 9 Ordynacji podatkowej inkasent ma obowiązek pobierania podatku od podatnika oraz wpłacenia go organowi podatkowemu we właściwym terminie. Za te czynności rada gminy może na podstawie art. 28 paragraf 4 Ordynacji podatkowej ustalić wynagrodzenie. Jak wynika z powyższego inkasent jest podmiotem stosunków podatkowoprawnych wykonującym zadania z zakresu administracji publicznej. Inkasent zobowiązany jest do wykonywania czynności w interesie publicznoprawnym, tym samym obowiązek wykonywania funkcji inkasenta powstaje zawsze i wyłącznie na skutek zaistnienia okoliczności, z którymi przepis prawa łączy powstanie takiego obowiązku. Tym samym w ocenie Spółki nałożenie obowiązku poboru podatku i wpłacenia go we właściwym terminie, właściwemu organowi podatkowemu oraz sprecyzowanie zakresu takiego obowiązku nie może nastąpić w drodze umownej. Co więcej w ocenie Spółki wykonywanie przez Spółkę czynności inkasenta (pobór opłaty miejscowej) nosi znamiona czynności jednostronnie zleconej o charakterze władczym, a więc typowym do czynności publicznoprawnych. Wskazać również należy, iż dla uznania danej czynności za usługę na gruncie podatku od towarów i usług, a co za tym idzie opodatkowanie jej tym podatkiem niezbędne jest istnienie węzła obligacyjnego wiążącego Spółkę jako osobę wykonującą daną czynność z osobą będącą beneficjentem tej czynności.

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 16 listopada 2010 r., T. sp. z o.o. wskazała, iż jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług wypoczynkowych, turystycznych oraz szkoleniowych podlega klasyfikacji według PKWiU jako 55.10.10.0 (usługi w zakresie noclegów i usługi towarzyszące świadczone przez hotele, motele, pensjonaty i inne obiekty hotelowe).

Co więcej, Wnioskodawca wyjaśnia, iż w niektórych prowadzonych przez siebie ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych przy sprzedaży usług hotelowych (noclegi), przy zameldowaniu klienta pobiera opłatę miejscową, którą w pełnej wysokości odprowadza na konto właściwego Urzędu Miasta/Gminy, zgodnie z zawartą z tym podmiotem umową. Wnioskodawcy przysługuje z tego tytułu prowizja od sprzedaży ww. opłat miejscowych.

Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, iż w jego ocenie pobierana przez niego prowizja nie jest usługą w rozumieniu zasad metodycznych PKWiU, zgodnie z którą rozliczenia finansowe pomiędzy podmiotami nie stanowią kryterium klasyfikacyjnego. Wobec czego, Wnioskodawca ma uzasadnione wątpliwości, czy od wskazanej powyżej prowizji należy naliczać podatek VAT, czy też nie, a Urząd Miasta / Gminy obciążyć notą księgową, nie naliczając podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Inkasent zobowiązany jest do wykonywania określonych czynności w interesie stosowanego organu administracji publicznej, będącego beneficjentem dochodów podatkowych. Powyższe oznacza, że pobór i wpłata podatku na rzecz budżetu miasta / gminy, czyli czynności wykonywane z mocy ustawy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie są to czynności objęte dyspozycją art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z przedstawionym stanem faktycznym, w ocenie Spółki, pobór i wpłata przez inkasenta opłaty miejscowej nie jest świadczeniem usługi, a wykonywanie czynności inkasenta należy uznać wykonywanie czynności jednostronnie zleconej o charakterze władczym.

Inkasent spółki pobierający opłaty miejscowe na rzecz miasta / gminy i otrzymujący z tego tytułu wynagrodzenie (zwane prowizją), nie jest zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT 22% otrzymywanego z tego tytułu wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie tut. Organ podatkowy pragnie wskazać, iż niniejsza interpretacja została oparta na przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT" obowiązujących przed dniem 1 stycznia 2011 r., bowiem przedmiotowy wniosek wpłynął w dniu 18 listopada 2010 r., a Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl postanowień § 12 ust. 1 pkt 12) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem", zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl zapisu art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, którą zgodnie z art. 2 pkt 22 jest również odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług wypoczynkowych, turystycznych oraz szkoleniowych. W związku z tą działalnością Wnioskodawca jest obowiązany do pobierania opłaty miejscowej od osób przebywających w celach turystycznych powyżej trzech dni. Pobór opłaty miejscowej wykonywany jest na podstawie odpowiednich umów z organem administracji samorządowej lub jedynie na podstawie uchwały. Wnioskodawca jest inkasentem opłaty miejscowej i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie, które dokumentowane jest fakturą VAT wystawioną na rzecz organu administracji samorządowej.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę polegające na poborze opłaty miejscowej na rzecz organu administracji samorządowej, spełniają definicję świadczenia usług, o którym mowa w cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT. Za usługę w rozumieniu ww. przepisu uznać bowiem należy działanie wykonywane przez dany podmiot a wynikające m.in. z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu w sytuacji, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy czynnością wykonaną przez dany podmiot, a wynagrodzeniem otrzymanym z tego tytułu.

Wnioskodawca z tytułu poboru opłaty miejscowej działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, gdyż wyłączenie z opodatkowania dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Nie korzysta również ze zwolnienia od podatku, jako jednostka samorządu terytorialnego. Wnioskodawca, mimo iż wykonuje czynności poboru opłaty miejscowej w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, sam nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą.

W konsekwencji powyższego, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu poboru opłaty miejscowej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, wg podstawowej stawki VAT w wysokości 22%, przy założeniu, że opisane czynności nie mieszczą się w grupowaniu PKWiU, dla którego przepisy ustawy o podatku od towarów i usług lub też rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy przewidują zwolnienie od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanych we wniosku pytań należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż Organ podatkowy nie jest uprawniony do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. Zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji statystycznych - na podstawie Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, w tym także dla usług według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy)

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.